บทที่91 ฉันต้องการแค่ห้าร้อย

ยกถาดมาถึงตรงหน้าของมุกดาแล้ว คุณโจนส์ส่งยิ้ม ให้ เขาใช้แรงดึงผ้ากำมะหยี่นั้นออก ของขวัญลึกลับนั้น ก็เผยออกมาสู่สายตาของทุกคน ทั้งหมดต่างส่งเสียงร้อง ตกใจกันออกมา ทำไมล่ะ? เพราะในถาดนั้นไม่มีเครื่อง ประดับและงานฝีมือที่ล้ำค่าราคาแพงแบบในจินตนาการ ของทุกคนเลย มีเพียงซองเอกสารที่ธรรมดามากอันหนึ่ง

อันนี้คือรางวัลใหญ่ลึกลับ? ผู้คนมากมายล้วนรู้สึกว่า ไม่มีอะไรแล้ว รางวัลใหญ่ลึกลับของคุณโจนส์จะขี้เหนียว เกินไปหรือเปล่า? ก็แค่ซองเอกสารอันหนึ่ง อย่างมาก ที่สุดด้านในคงเป็นเช็คหลายหมื่นถึงแสนกว่าๆ

ถ้าเป็นเช็คมูลค่าหลายหมื่นถึงแสนกว่าๆ สำหรับใน สายตาของผู้มีอิทธิพลเหล่านี้ ยังไม่ถือว่ามากมายอะไร จริงๆ

“คุณมุกดา มาครับ เชิญคุณโจนส์ของพวกเราแจก รางวัล” เสียงของพิธีกรเร่าร้อนขึ้นมาก มุกดาเห็นว่า ตนเองจะได้รับรางวัลเข้าแล้ว เธอดีใจมาก จึงขึ้นไปรับ รางวัลด้วยความตื่นเต้น

ส่วนคนอื่นๆ ก็สรรเสริญเยินยอให้คุณโจนส์สักหน่อย ล้วนปรบมือกันขึ้นมาแล้ว ทว่าความจริงในใจของทุกคน ไม่ได้รู้สึกต่อรางวัลใหญ่ที่ลึกลับอันนั้นมากมายนัก
การแสดงออกของทุกคนล้วนตกอยู่ในสายตาของคุณ โจนส์หมดแล้ว แม้แต่ความดีใจบนหน้ามุกดาก็ตกอยู่ใน สายตาของเขาเช่นกัน

“คุณมุก คุณมาลองทายดูว่ารางวัลอันนี้จะเป็นของอะไร กัน?” คุณโจนส์หยิบซองเอกสารอันนั้นขึ้นมาไว้ในมือ ถามมุกดาอย่างกระตือรือร้น

“ไม่ว่าเป็นของอะไรก็ไม่เป็นเป็นไรทั้งนั้นค่ะ เพราะตั้งแต่ เด็กจนโตนี่คือครั้งแรกที่ฉันได้รับรางวัลใหญ่ค่ะ ฉันมี ความสุขมาก มีความสุขก็พอแล้วค่ะ!” บนหน้าของมุกดา ดูดีใจจนเปล่งประกายไปหมดแล้ว ดวงตาของเธอเดิมที ไม่ได้มองซองเอกสารนั้นด้วยซ้ำ กลับเป็นว่ายิ้มน้อยยิ้ม ใหญ่อยู่ตรงนั้น

โจนส์มองท่าทางน่ารักนั้นของมุกดาอยู่ เขาก็ยิ้มเช่นกัน

“ยังเป็นเด็กที่ไม่โลกมากคนหนึ่งอยู่ดี สมัยนี้เด็กที่เป็น แบบนี้มีไม่มากแล้ว งั้นถ้าผมบอกคุณว่าในนี้มีเพียงเงิน แค่ห้าร้อยล่ะ คุณจะโกรธหรือเปล่า?” โจนส์ดำเนินการ สอบถามอีกครั้งหนึ่ง

คนด้านล่างต่างพากันทำคอยื่นคอยาวแล้ว ต่างอยากดู สักหน่อยว่าด้านในซองเอกสารนั้นสรุปแล้วเป็นของอะไร กันแน่ ถึงทำให้คุณโจนส์อ้อมค้อมอยู่นานขนาดนี้ได้

“ไม่ค่ะ ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นของรางวัลเหมือนกัน รางวัล อะไรก็ได้ทั้งนั้นค่ะ!” เวลานี้มุกดาถึงย้ายสายตาไปมอง ทางซองเอกสารแล้ว

คําพูดของเธอทำให้คนด้านล่างต่างหัวเราะ รอยยิ้มของ ชลธีดูเบิกบานที่สุด ภรรยาของตนเองยังเป็นคนที่ไม่โลภ มากคนหนึ่งจริงๆ แต่ว่ามุกดาที่เป็นแบบนี้เขาชอบมาก เลย

“เอาล่ะ ผมจะไม่พูดอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ผมจะหยิบของที่ อยู่ในซองเอกสารนี้ออกมาเลยแล้วกัน” คุณโจนส์นำของ ด้านในซองเอกสารออกมาแล้ว จากนั้นส่งให้พิธีการที่อยู่ ด้านข้างไป

“รางวัลใหญ่ลึกลับในวันนี้คือ ว้าว ว้าว ให้ผมพักหายใจ หน่อย ผมตื่นเต้นจนหายใจไม่ได้แล้ว” พิธีกรเล่นจังหวะ เดินหมากแบบอ้อมค้อมอีกครั้ง

“หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของโจนส์กรุ๊ป!” ตอนที่ทุกคน เตรียมรอก่อนสักหน่อย พิธีกรก็บอกรางวัลใหญ่ออกมา กะทันหัน

“ว้าว หา!” เวลานี้ทั้งบริเวณงานเลี้ยงต่างอารมณ์เร่าร้อนขึ้นมา
หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของโจนส์กรุ๊ป โอ้มายก๊อด นี่เป็น รางวัลใหญ่จริงด้วย ที่นั่นปีหนึ่งมีรายรับมากกว่าร้อยล้าน พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือมุกดาไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น นั่งอยู่ที่ นั่นแต่ละปีก็มีเงินเข้ามามากกว่าร้อยล้าน

ถึงแม้มุกดาจะไม่รู้ว่าสิบเปอร์เซ็นต์นั้นคือจํานวนเท่าไร แต่ดูจากบนหน้าของผู้คนด้านล่างก็มองออกแล้วว่านั่นน่า จะเป็นจำนวนมากก้อนหนึ่ง

‘มาๆๆ คุณมุกดา คุณมาเซ็นชื่อตรงนี้เลย หุ้นสิบ เปอร์เซ็นต์ของโจนส์กรุ๊ปนั้นเป็นของคุณแล้ว!” พิธีกรยื่น สัญญาและปากกาให้มุกดาไป

ผู้คนมากมายต่างมองมุกดาด้วยความอิจฉา ผู้หญิงคนนี้ ทําไมถึงได้โชคดีขนาดนี้ได้นะ โจนส์กรุ๊ปช่างมือเติบมาก ไปหน่อยมั้ง อยู่ดีๆ ก็แจกหุ้นให้เลย

มุกดากลับไม่ได้รับสัญญาและปากกามา

“คุณโจนส์คะ ถ้าในนี้เป็นเงินห้าร้อยจริง ฉันสามารถ รับเอาไว้ได้ค่ะ แต่ในเมื่อเป็นหุ้นของโจนส์กรุ๊ป ฉันไม่ ต้องการค่ะ และฉันรับไว้ไม่ได้ด้วยค่ะ” มุกดาพูดกับคุณ โจนส์ไปอย่างไม่แสดงตัวต่ำต้อยและไม่โอหัง

มือของพิธีกรแข็งค้างอยู่กลางอากาศ สามสิบสี่สิบปีมา นี้ เขายังไม่เคยเจอคนที่มองเห็นเงินแล้วไม่เอามาก่อนเลย

“การจับรางวัลในวันนี้ดำเนินไปต่อหน้าของทุกคน ไม่มี การโกง ผมโจนส์พูดออกไปแล้วว่าจะให้รางวัลใหญ่ ลึกลับกับคุณ ย่อมไม่มีเหตุผลที่เอากลับคืนมา” คุณโจน ส์บอกกับมุกดา ในดวงตาของเขาที่มีต่อมุกดา นคือการ ชมเชย แต่ว่านี่คือสิ่งที่เธอสมควรได้รับ

“คุณโจนส์คะ คุณให้เงินห้าร้อยกับฉันเถอะค่ะ อันนี้ฉัน ไม่ต้องการจริงๆ ฉันไม่มีเหตุผลในการรับรางวัลใหญ่ ขนาดนี้ของคุณเอาไว้ค่ะ” ไม่ง่ายที่จะได้รับรางวัลใหญ่ สักอันมา มุกดายังคิดว่าจะกลับไปมือเปล่าไม่ได้ อย่าง น้อยที่สุดเงินห้าร้อยคุณต้องให้ฉันได้มั้ง?

คุณโจนส์หัวเราะแล้ว หัวเราะแบบเสียงดังฟังชัดมาก เด็กคนนี้เป็นเด็กดีเสียจริง

“ได้ ผมให้คุณห้าร้อย แต่ว่ารางวัลใหญ่อันนี้ในเมื่อเป็น ของคุณ ผมโจนส์จะไม่เอากลับคืนมาเหมือนกัน รอเมื่อไร ที่คุณคิดได้แล้ว ก็มีผลบังคับเมื่อนั้น!” คุณโจนส์ไม่ได้ พัวพันกับปัญหาเรื่องนี้อีกต่อไป เขาให้เลขาฯยื่นคั่งเปาที่ ใส่เงินห้าร้อยไว้ให้มุกดาไป

มุกดาถือนั่งเปาไว้ ลงมาด้วยความดีใจมาก

ในใจของใครหลายๆ คนคงกำลังด่ามุกดาว่าโง่ และมีคนด่าเธอว่าเสแสร้ง แต่ทว่าตัวมุกดาเองมีความสุขก็ พอแล้ว

“เชอะ ทำเป็นเสแสร้ง มีเงินยังไม่เอา แกล้งทำเป็นแม่ พระอะไรกัน แค่มองก็รู้แล้วว่าปลอม ต้องเป็นหลังจาก แยกย้ายกันแล้วคงจะรีบไปหาคุณโจนส์แน่” ธินิดา ท่าทางโมโห ต่อว่ามุกดาอยู่

อุไรภัสร์มองน้องสาวของตนเองแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูด อะไร เขาไม่รู้จักมุกดา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความเข้าใจเลย

มุกดาลงมาแล้ว เธอเดินไปถึงข้างกายของชลธี ความ ดีใจที่ได้รับรางวัลยังคงเผยออกมาบนหน้าของเธอไม่ หาย

“พรุ่งนี้เลี้ยงข้าวผมสักมื้อนะ วันนี้คุณได้รับรางวัลใหญ่ แล้ว ให้ผมได้รู้สึกดีใจด้วยสิ” ชลธีเข้าไปใกล้แล้วพูดที่ ข้างหูของมุกดา

มุกดารีบตอบรับทันที เธอมีเงินรางวัลอยู่ห้าร้อย ต้อง เลี้ยงข้าวแน่นอนอยู่แล้ว ในใจของเธอวางแผนเรื่องคนที่ จะเชิญมาในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว

งานเลี้ยงจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ ทุกคนสนุกสนานกัน เต็มที่มาก มีโครงการมากมายที่สำเร็จได้ในงานเลี้ยงด้วย
ชลธีจับมุกดาไว้ ทั้งสองเตรียมตัวกลับบ้าน ระหว่างทาง มุกดาพูดจาขึ้นมามากกว่าเดิม

“ฉันมีความสุขมากๆ เลย ฉันไม่เคยได้รับรางวัลใหญ่มา ก่อน วันนี้มีตั้งห้าร้อยแหละ พรุ่งนี้ฉันจะเลี้ยงข้าว ชวนทุก คนมากินข้าวด้วยกันสักมื้อ” มุกดาพูดไม่หยุดมาตลอด

ชลธีไม่ได้ตอบเธอ เงินห้าร้อยนั้น ไม่รู้ว่าสามารถกิน อะไรได้บ้าง ฟังน้ำเสียงของเธออยากเชิญคนกลุ่มใหญ่ มาแล้ว ยัยเด็กคนนี้ช่างน่ารักโง่ๆ เสียจริง

คิดๆ อยู่ ชลธีอดใจไม่ไหวยกคางของมุกดาขึ้นมา จูบบน ใบหน้าของเธอแล้ว

แต่มุกดาในวันนี้ไม่รู้ว่าเพราะดื่มเหล้าแล้วหรือเปล่า เธอ จึงจูบกลับมาบนหน้าของชลธีทีหนึ่ง

ชลธีที่จูบแล้วจูบอีกจนจิตใจฟุ้งซ่าน ตามองเห็นว่ากำลัง จะถึงบ้านแล้ว ในใจชลธีคิดว่าฉันต้องอดทนไว้ก่อน เธอ กล้ามายั่วยวนแบบนี้ กลับไปแล้วฉันจะจัดการเธอให้หนัก

หลังจากขับรถเข้ามาในคฤหาสน์ มุกดายังจมอยู่ใน ความดีใจที่ได้รับรางวัล ชลธีจอดรถเรียบร้อยแล้ว วนมา ที่เบาะข้างคนขับ อุ้มมุกดาออกมาแล้ว
“ประธานบอรี คือว่าฉันไม่ได้เมานะ ฉันเดินเองได้ มุกดา มอธิบายให้ชารีฟัง

แต่ว่าเติมทีชลธีกลับไม่ฟังคำพูดของเธอ อุ้มเธอไว้ ภาย ใต้การจับจ้องของคนใช้มากมาย ตรงกลับไปที่ห้องนอน แล้ว