บทที่ 85 คุณก็เป็นของผม

ประวีร์และมุกดาเดินอยู่ข้างหลัง มุกดายืนอยู่ข้างสระก็ เริ่มเหม่อลอย ประวีร์เห็นแล้ว เขาคิดว่ามุกดายังกลัวน้ำ เหมือนสมัยเด็ก เขาก็พูดปลอบเธอ

“ไม่เป็นไร มีพี่ประวีร์อยู่ มุกลองแช่น้ำในสระก่อนก็ได้ ค่อยๆพิชิตสิ่งกีดขวางในใจ” ประวีร์มองมุกดาที่ใส่ชุด ว่ายน้ำวันพีซสีดำ เปิดเผยหุ่นอันสมบูรณ์แบบ เขากลืน น้ำลายอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

รีบเลื่อนสายตาออก เขาประวีร์เป็นผู้ชายที่ควบคุมตัว เองได้ดีมากคนหนึ่ง เผชิญหน้าต่อวิธีการสารพัดของธินิ ดา เขาก็ไม่เคยหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย แต่ว่ามุกดาแค่ใส่ ชุดว่ายน้ำตัวเดียวเท่านั้น เขาก็รู้สึกว่าตัวเองถูกยึดครอง ไปแล้ว

“พี่ประวีร์ มุกจำได้ว่าสมัยเด็กมุกกลัวน้ำที่สุดเลย” มุกดา ได้ยินคำพูดของประวีร์แล้ว เธอก็หันไปมองหน้าอันหล่อ เหลาของประวีร์

ประวีร์ก็หันกลับมา เขามองแววตาอันสดใสของมุกดา คิดถึงสมัยเด็กทุกครั้งที่ถึงวิชาว่ายน้ำมุกดาก็อยากร้องไห้ ท่าทางเบ้ปากนั้นน่ารักมาก

“ฮาฮา” ประวีร์กลั้นไว้ไม่อยู่ เขาก็เลยหัวเราะขึ้นมา
“พี่คิดถึงท่าทางกลัวน้ำของมุกในสมัยเด็ก ช่างน่ารัก เหลือเกิน” ประวีร์จับผมของมุกดาอย่างเคยชิน

ท่าทางของพวกเขาเหมือนกลับไปสมัยเด็ก

“พวกพี่ทำอะไรกันอยู่? รีบลงมาเร็ว เร็วมุก ลงมา พวก เราแข่งกันสักรอบ ไม่ได้แข่งกับเธอนานแล้ว รู้สึกคันเนื้อ คันตัวแล้ว” จันวิภากับโธรณีเล่นไปสักพัก เห็นประวีร์และ มุกดายืนคุยกันบนขอบสระ ก็เลยให้ทั้งสองคนรีบลงมา

“ได้เลย” มุกดามองประวีร์ครู่หนึ่ง เธอก็หัวเราะ

“ฮาฮาฮาฮา พี่ประวีร์ พี่ดู” มุกดากระโดดลงน้ำทันที

“เฮ้” ประวีร์เห็นมุกดากระโดดลงน้ำ เขาก็ตื่นเต้น มุกดาลมหายใจเดียวก็ว่ายไปไกลเลย ถึงโผล่หัวขึ้นมา เหนือผิวน้ำ

“พี่ประวีร์ มุกอยู่นี่ มุกไม่กลัวน้ำแล้ว ฮาฮาๆๆๆ” ชั้น บรรยากาศเหนือสระว่ายน้ำเป็นเสียงหัวเราะของมุกดา อันกึกก้อง

มองดูมุกดาที่อยู่ในสระว่ายน้ำเหมือนกับปลาตัวหนึ่งประวีร์ก็หัวเราะแล้ว เขาก็กระโดดลงสระว่ายน้ำ เล่นกับ ทุกคนอย่างมีความสุข

ดูเวลาพอประมาณแล้ว มุกดาจะกลับบ้านแล้ว

“เฮ้ ฉันนึกขึ้นมาได้แล้ว คนของบริษัทศักดิ์พรคนนั้น บอกให้ฉันไปเอาเอกสารที่โรงแรม ฉันยังไม่ได้เอา เอกสารเลย อยู่ในมือของพวกเธอหรือเปล่า?” มุกดา เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เพิ่งนึกถึงงานของตัวเอง วันนี้ ดีใจเกินไปแล้ว เกือบลืมงานไปเลย

ประวีร์ก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ วันนี้ใช้ข้ออ้างเพื่อหลอกมุกดา มาที่โรงแรม เอกสารยังอยู่ในรถของเขา

“ออ เอกสารนั้นอยู่บนรถพี่ เดี๋ยวพี่เอาให้ ไม่ว่ายังไง เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปส่งมุกอยู่แล้ว” ประวีร์พูด

กลับไปถึงบ้าน มุกดาถือเอกสารเดินเข้าไปในบ้าน ตอน นี้เป็นเวลากลางคืนหลังสี่ทุ่มแล้ว มุกดาคิดว่าพวกลุงนัทธ์ คงนอนกันหมดแล้ว เธอก็เลยเดินเบาเป็นพิเศษ

“คุณมุก” ไฟในห้องรับแขกถูกเปิดจนหมด นัทธ์ยังรอ เธอในห้องรับแขก

มุกดาถูกทำให้ตกใจ “ลุงนัทธ์ ยังไม่นอนเหรอคะ?” มุกดารู้สึกเกรงใจมาก
“อืม คุณมุก วันนี้เป็นวันเกิดคุณ ตอนแรกคุณชายสั่งไว้ ว่าให้จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คุณ แต่ว่าคุณไม่กลับมาสัก ที แล้วก็ขอขวัญ คุณชายเตรียมไว้ให้คุณ” นัทธรายงาน อย่างละเอียด

ทันใดนั้นมุกดาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ลุงนัทธ์รอเธอมา ทั้งคืน วันนี้เธอลืมโทรหาลุงนัทธ์ไปเลยจริงๆ

“ขอโทษค่ะลุงนัทธ์ วันนี้หนูลืมโทรศัพท์ให้ลุง” มุกดาก้ม

หน้า

“ไม่เป็นไรครับ คุณมุก พวกคุณคนหนุ่มสาว ขอแค่พวก คุณดีใจก็พอแล้ว อันนี้เป็นของขวัญที่คุณชายเตรียมไว้ ให้คุณ คุณรับไว้เถอะ” ลุงนัทธ์ยื่นกล่องของขวัญกล่อง ใหญ่ให้มุกดา

มุกดาดูไปครู่หนึ่ง เป็นกล่องขนาดใหญ่มาก เธอกอด กล่องไว้ พูดขอบคุณกับลุงนัทธ์ แล้วพูดราตรีสวัสดิ์ก็ขึ้น ชั้นบน

ของขวัญนั้นเธอไม่ได้เปิดดู ของที่ชลธีให้ เธอไม่อยาก รับและรับไม่ได้ ถึงเวลาที่ต้องจากไป เธอไม่อยากให้ธินิ ดามาคิดบัญชีกับเธอ

เอาของขวัญเก็บไว้ในห้องเก็บของ มุกดาก็ไปอาบน้ำ นอนอยู่บนเตียง เธอหยิบเอกสารออกมาดู
นึกขึ้นมาได้กะทันหันว่าเธอไม่ได้ดูมือถือมาทั้งคืนแล้ว ลงจากเตียงไปเอามือถือในกระเป๋า

มิน่ามือถือไม่อะไรเคลื่อนไหวเลยทั้งคืน ที่แท้ก็ปิด เครื่องไปแล้ว

เสียบสายชาร์จแล้ว มุกดาก็เปิดเครื่อง

ว้าว มีสายที่ไม่ได้รับมากมาย มีหลายสายที่ลุงนัทธ์ โทรมา แล้วก็ข้อความที่ชลธีส่งให้เธอ ข้างบนเขียนว่า สุขสันต์วันเกิด

วางมือถือไว้ด้านข้าง มุกดาก็เริ่มดูเอกสารอีก เอกสาร นั้นดูแล้วหนามาก แต่ว่าก็ไม่ถือว่ายาก น่าจะทำให้เสร็จ ได้ภายในสามวัน

เล่นมาครึ่งวัน ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน มุกดาดูเอกสาร ไปตาก็เริ่มตกแล้ว หลับไปเมื่อไหร่เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน

ตอนที่ชลธีกลับมาถึงบ้าน เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่ง จากสนาม บินถึงบ้านฝ่าไฟแดงไปเกือบสิบครั้ง

สุดท้ายก็กลับมาถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนได้ทัน อยากฉลอง วันเกิดเป็นเพื่อนมุกดาครั้งแรกที่อยู่ด้วยกัน
ผลักประตูห้องนอนออก ในห้องก็มืดสนิทแล้ว ชลธีไม่ ได้เปิดไฟ วางของเรียบร้อยแล้ว อาบน้ำเสร็จ

ดูว่าบนหน้าของมุกดายังมีเอกสารฉบับหนึ่ง เขาเอา เอกสารไปไว้ด้านข้าง

มุดเข้าไปในผ้าห่ม ดมกลิ่นหอมบนตัวมุกดา ชลธีกอด ร่างของมุกดาเข้าอ้อมกอด

“อืม แม่” มุกดาเอามือวางไว้บนเอวของชลธี มุดหัวตัวเอง เข้าไปในอ้อมกอดของชลธี

กิริยาท่าทางไม่รู้ตัวของมุกดา กลับทำให้ชลธีที่อดทน มานานมากไม่อาจควบคุมได้อีก เขายื่นมือตัวเองเข้าไป ในเสื้อผ้าของมุกดา

ท่ามกลางความฝันมุกดาถูกคนจับหน้าอกกะทันหัน เธอ เลยตื่นขึ้นมาทันที

เผชิญหน้ากับกลิ่นอายอันคุ้นเคยบนตัวผู้ชาย มุกดาก็รู้ ว่าเป็นชลธี แต่ว่ามือของเขากำลังลูบไล้อยู่บนตัวเธอ

“คุณกลับมาทำไม?” ทันใดนั้นมุกดายังตอบสนองไม่ทัน เธอรู้สึกว่าชลธีกลับมาเป็นเรื่องมหัศจรรย์เรื่องหนึ่ง
เวลาแบบนี้ชลธีควรอยู่ใต้ผ้าห่มของธินิดาไม่ใช่เหรอ?

“ที่นี่คือบ้านของผม ทำไมผมจะกลับมาไม่ได้?” มือของ ชลธียิ่งไม่เชื่อฟังแล้ว

ผิวพรรณอันนุ่มนวลนั้น แล้วก็สิ่งที่ทำให้เขาสนใจ ล้วน

ทำให้เขาไม่อาจหยุดได้ “ก็ได้ งั้นคุณอย่างแตะต้องฉัน นอนดีๆ” มุกดาอยากดึง

มือของชลธีออก

“คุณก็เป็นของผม ทำไมผมแตะต้องไม่ได้?” ร่างกาย ของชลธีร้อนมาก เขาแนบชิดกับมุกดา ความรู้สึกอัน เร่าร้อนนั้นทำให้มุกดาใกล้หายใจไม่ออกแล้ว

ชลธีพลิกตัวก็ขึ้นไปทันที เขาก้มหัวลงไป จูบอยู่บนหน้า ของมุกดา หาริมฝีปากของมุกดาจนเจอ ดูดดื่มอย่างลึกซึ้ง