บทที่78 หางานได้แล้ว

ชลธีบอกให้ธินิดาอย่ามาเสียเวลาที่ตัวเองอีกอย่างเด็ด ขาด แต่ธินิดากลับไม่ยอม เธอยอมเสียสละอาชีพนักเต้น ที่ตัวเองชอบ ถ้าตอนนี้ผู้ชายคนนี้ไม่เอาเธออีก งั้นเธอก็ ล้มเหลวมากเลยน่ะสิ

ธินิดาพิงอยู่บนตัวชลธี เธอดึงชุดเดรสของเธอออก เผย ให้เห็นถึงหน้าอกและไหล่อันขาวเนียน

“ชล นายเลือกฉันเถอะนะ ฉันให้นายได้ทุกอย่าง ขอแค่ นายอย่าทิ้งฉันก็พอ ฉันรักนายนะ ฉันรักนายมากจริงๆ” ธิ นิดาพุ่งเข้าอ้อมกอดชลธี เธออยากจูบเขา แต่ชลธีกลับ ห้ามเอาไว้ก่อน

“น้ำผึ้ง เธอเป็นผู้หญิงที่เปรียบเสมือนนางฟ้าในใจฉัน เสมอ ฉันหวังว่าต่อไปเธอจะอยู่ในใจฉันแบบนี้ตลอด ไป” ชลธีลุกขึ้นยืนจากโซฟา เขาช่วยธินิดาแต่งตัวให้ เรียบร้อย

“ชล นายไม่เลือกฉันจริงๆเหรอ? ขาของฉันบาดเจ็บ เพื่อนายเลยนะ ฉันเต้นอีกต่อไปไม่ได้แล้ว นายทำแบบนี้ ลงคอได้ยังไง?” ธินิดากลับไม่ยอมปล่อยมือ

ชลธีชะงัก “น้ำผึ้ง ขอโทษด้วยนะ ฉันจะใช้วิธีอื่นเพื่อ ตอบแทนเธอเอง” ครั้งนี้ชลธีไม่ลังเลอีกต่อไป ถ้าลังเลอีก คงไม่ดีต่อทั้งสองฝ่าย
พูดจบ ชลธีก็ไม่อยากอยู่กับธินิดาอีกต่อไป เขากลัวว่า จะใจอ่อนเพราะน้ำตาของธินิดาอีก

“ชล ชล ชล! นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!” มองดู ชลธีเปิดประตูและเดินออกไป ธินิดาร้องตะโกนเรียกจาก ด้านหลัง

“ปัง” เสียงปิดประตูดังขึ้น ธินิดากำหมัดในมือแน่น เล็บ ยาวแทงทะลุเข้าฝ่ามือ

มุกดา ฉันเกลียดเธอ เกลียดที่สุด!

มุกดาค้นหาเว็บไซต์ประกาศสมัครงาน บริษัทฮอนดา กรุ๊ปถ้ามีธินิดาละก็ เธอก็ไม่อยากอยู่แล้ว หางานทำเอง ยังจะดีกว่าอีก มีเงินของตัวเอง จะได้ออกไปเช่าบ้านข้าง นอกได้

พร้อมกับดูราคาเช่าบ้านสักหน่อย ให้ตายสิ ราคาเช่า ในพระนครแพงขนาดนี้เชียว แค่บ้านหลังเดียวก็แพงมาก ขนาดนี้แล้ว

ลองคำนวณเงินของตัวเองดู ก็พอแค่จ่ายค่าเช่าบ้าน หนึ่งปี

หาบริษัทที่เหมาะสมอยู่หลายเจ้า มุกดาก็ยื่นเรซูเม่ของ ตัวเองไป
มุกดาค้นหาทั้งเช้า จนรู้สึกสายตาล้ามากและหิวน้ำมาก ด้วย

เธอออกไปเติมนํ้าหนึ่งแก้ว พอมุกดากลับมาหน้าคอมอีก ครั้ง ก็มีคนตอบอีเมลเธอมาทันที

คลิกหน้าอีเมลเข้าไป ด้านในเป็นบริษัทแปล เงื่อนไขที่ มุกดาบอกไปนั้น ก็สามารถทำได้ทั้งหมด แต่จะต้องแปล เอกสารหนึ่งฉบับ ถ้าผ่านก็สามารถเข้าทํางานได้ทันที

ดูถึงตรงนี้ มุกดาก็ดีใจอย่างมาก เธอรีบดื่มน้ำจนหมด เปิดดูเอกสารที่อีกฝ่ายส่งมาให้ตัวเอง เงื่อนไขมีอยู่ว่าให้ แปลสองภาษา มีภาษาฝรั่งเศสกับภาษาเยอรมนี

เอกสารนั้นมีประมาณหนึ่งหมื่นคำ ครึ่งวันก็เสร็จแล้วล่ะ

มุกดาเริ่มทำงานขึ้นมา เอกสารนี้ไม่ได้ยากอะไรเลย แม้

ด้านในจะมีคำศัพท์เฉพาะอยู่มาก แต่ก็สามารถจัดการได้

พอมุกดาเริ่มทํางาน นัทธ์เรียกเธอไปกินข้าวก็ไม่ได้ยิน นัทธ์เลยต้องเดินขึ้นมาตามแทน และไปเรียกเธอใกล้ๆ

“ลุงนัทธ์ ฉันยังไม่อยากกินข้าว เดี๋ยวทำงานเสร็จก่อน ค่อยว่ากันนะ” มุกดาเป็นจำพวกที่ทำงานแล้วก็จะไม่สนใจอย่างอื่นเลย

นัทธ์ก็ไม่พูดอะไรอีก คุณชายบอกว่า ช่วงนี้คุณผู้หญิง อยู่บ้านอยากทำอะไรก็ปล่อยให้ทำไป ขอแค่อย่าให้เธอ ออกไปสักระยะหนึ่ง

พอมุกดาแปลงานเสร็จ ก็บ่ายสามโมงกว่าแล้ว เธอตรวจ สอบครั้งสุดท้าย จากนั้นก็ส่งงานแปลไปทันที

หิวจังเลย ลงไปหาอะไรกินดีกว่า

กินโจ๊กสามถ้วยและซุปสองถ้วยติดต่อกัน มุกดาถึงรู้สึก สบายขึ้นมาหน่อย หิวมากจริงๆเลย

นัทธ์มองดูท่าทางมุกดากินข้าวอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกสบายใจ ขึ้นมามาก เด็กคนนี้กินเก่งจริงๆ โชคดีแล้วล่ะ!

กินอิ่มแล้ว มุกดาก็ง่วงนอนขึ้นมา ตอนนี้น่าจะไม่มีใคร มาหาตัวเองนะ ไปงีบก่อนสักพักได้

ชลธีโทรไปถามว่าวันนี้มุกดาทำอะไรบ้าง นัทธ์ก็รายงาน ไปทั้งหมดตามสถานการณ์

ความใจเย็นของมุกดากลับทำให้ชลธีเสียความรู้สึกมาก เขากลุ้มใจอยู่ตรงนี้ เธอกลับดูมีความสุขมาก ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ

“แต่เช้าวันนี้ตอนที่ผมเห็นคุณผู้หญิง ขอบตาเธอก็ดำ เป็นหมีแพนด้าเลยนะครับ” นัทธ์เสริมไปอีกคำ ขอบตาดำ จนนัทธ์เห็นแล้วยังรู้สึกสงสาร

“อืม งั้นก็ให้เธอพักผ่อนดีๆแล้วกัน ช่วงนี้ฉันจะยังไม่กลับ ไป ทุกคนก็ดูแลเธอให้ดีด้วย” พอเรื่องราวถูกเปิดเผยแล้ว ชลธีก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหน้าไปเจอมุกดาอีกต่อไปแล้ว

นัทธ์ตอบตกลง ภรรยาตัวเองไม่มาดูแลคนเดียว ไม่รู้ว่า คุณชายคิดอะไรอยู่ หรือว่ายังเอาเวลาไปอยู่กับธินิดางั้น เหรอ?

แต่เรื่องของคุณชาย เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้ ก็คงทำได้ แค่ดูแลมุกดาให้ดีที่สุด

คอมมีไฟกะพริบออกมารัวๆ เสียงติ๊ดๆทำให้มุกดาตื่นขึ้น มา เธอหาวและบิดขี้เกียจไปหนึ่งที เปิดอีเมลของตัวเอง อย่างสะลึมสะลือ พระเจ้า ด้านในมีจดหมายอีเมลหลาย ฉบับมาก

เธอก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เธอเปิดอีเมลออกมาอ่านทีละฉบับ
มีบริษัทหลายที่ตอบกลับเธอ บอกให้เธอลองไปฝึกงาน ดูก่อน แต่บริษัทที่เธอส่งเอกสารงานแปลไปก็ตรวจสอบ เสร็จแล้ว บอกให้เธอเข้าไปทำการเซ็นสัญญาในวันพรุ่งนี้ ทำงานในบ้านได้ ไม่ต้องไปทำที่บริษัท

มุกดารู้สึกหวั่นไหวกับเงื่อนไขนี้มาก เธอตกลงบริษัทนี้ ส่วนที่อื่นก็คงไม่พิจารณาชั่วคราว

มุกดาที่หางานได้แล้วก็มีความสุขมาก บวกกับที่ตอน บ่ายที่ได้งับไปสักพัก ก็ฟื้นฟูได้ร่างกายได้มากแล้ว ขอบ ตานําก็หายไปมากแล้วด้วย

ตอนเช้าวันที่สอง มุกดาก็ลุกขึ้นมาจากเตียง วันนี้เธอจะ ไปเซ็นสัญญาที่บริษัท ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกต่อไปแล้ว

หาชุดกระโปรงสีชมพู มองดูแล้วเหมือนกระโปรง ธรรมดา แต่พอสวมแล้วก็จะดูสวยมาก แถมสวมแล้วผิว ของมุกดาก็ยังอมชมพูสว่างมากขึ้นอีกด้วย

หวีผมเผ้าจนเรียบไม่พันกัน และมัดผมขึ้นเป็นทรงดังโงะ เผยให้เห็นที่คอที่ขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องและสง่างามดั่งหงส์

มุกดาไม่ได้สวมกำไลไว้ที่ข้อมือ แค่ใส่ครั้งเดียวก็รู้ความลับอันยิ่งใหญ่แล้ว

แต่งตัวไพรเวตธรรมดาสบายๆ มองดูมุกดาที่เตรียมตัว จะออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง

“คุณผู้หญิงจะไปไหนเหรอครับ?” นัทธ์เห็นมุกดาทำท่า จะออกไปแล้ว ก็เลยเข้าไปถาม

“ลุงนัทธ์ ฉันจะออกไปข้างนอกนะ มีธุระน่ะ” มุกดายิ้ม และพูดกับนัทธ์ รอยยิ้มของเธอสดใสมาก นัทธ์เหม่อมอง อยู่นาน

“งั้นให้ผมไปส่งนะครับ” ชลธีกำชับนัทธ์มา กลัวว่ามุกดา จะคิดสั้น ดังนั้นจะต้องตามเธอไปทุกที่

“ไม่ต้องหรอก ลุงนัทธ์ ลุงดูสิตอนนี้ฉันมีกระปรี้กระเปร่า มากเลย ไม่ทำเรื่องโง่ๆหรอก ลุงวางใจเถอะ!” มุกดารู้ว่า ลุงนัทธ์เป็นห่วงตัวเอง

“ก็ได้ครับ!” ลุงนัทธ์ตอบตกลง เขาเห็นว่ามุกดาไม่มีอะไร น่าสงสัย เขาจะเข้าไปขวางเธอซึ่งๆหน้าเลยก็คงไม่ได้