บทที่ 14 ได้รับคัดเลือกเข้าทํางาน

เมื่อมุกดาได้ยินคําพูดของนัทธ์ ในใจของเธอก็รู้สึกเศร้า ขึ้นมาเล็กน้อย แต่เธอก็สามารถปรับอารมณ์ของตัวเอง ได้อย่างรวดเร็ว

ไม่ดูก็ไม่ดูสิ เผื่อว่าภายในสองปีนี้เกิดความรู้สึกขึ้นมา แล้วถึงตอนนั้นเขายังไม่ชอบตัวเองมันต้องน่าอายขนาด ไหน แบบนี้ดีแล้ว แค่นอนด้วยกันทุกวันเท่านั้น เวลาอื่นๆ ยังสามารถทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้

“ลุงนัทธ์ วันพรุ่งนี้ฉันอาจจะยังต้องออกไปข้างนอกสัก หน่อยนะคะ” มุกดาบอกกับนัทธ์

“ครับ คุณผู้หญิงอยากไปที่ไหนก็สามารถไปได้ครับ เพียงแต่ว่าที่นี่ค่อนข้างอยู่ห่างจากตัวเมือง อยากจะเรียก แท็กซี่หรือว่านั่งรถเมล์ค่อนข้างจะยาก ผมจะจัดคนขับ รถไว้คอยรับส่งคุณ คุณเก็บเบอร์โทรศัพท์ของผมไว้ จะ กลับมาเมื่อไหร่ก็โทรหาผมได้เลย ผมจะให้คนขับรถไป รับคุณ” นัทธ์จัดการวางแผลนทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อย หมดแล้ว จนมุกดาไม่สามารถหาช่องว่างได้เลย

มุกดากำลังเตรียมตัวจะกลับไปที่ห้อง นัทธ์ก็พูดขึ้นมา อีกครั้ง

“คุณผู้หญิง วันนี้คุณสัมภาษณ์งานเป็นยังไงบ้างครับ?ผ่านไหมครับ?”

“อ้อ สัมภาษณ์งานวันนี้เหรอคะ ฉันเดาว่าฉันคงจะไม่ ผ่านค่ะ ฉันเลยคิดว่าวันพรุ่งนี้จะออกไปหางานทำต่อ มีคนจิตใจคับแคบคนนั้นอยู่ ตนสัมภาษณ์ผ่านสิแปลก มุกดาแทบไม่มีความคาดหวังอะไรอยู่เลย

“อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณผู้หญิง คุณค่อยๆ หาไป ก็ได้ครับ ครอบครัวของเราเลี้ยงดูคุณได้อยู่แล้ว” นัทธ์ ไม่เข้าใจ ทั้งที่มีสามีดีขนาดนั้นแล้ว ทำไมยังต้องออก ไปทำงานอีก? ผู้หญิงใช้เงินของผู้ชายมันไม่ใช่บัญญัติ สวรรค์ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อยู่แล้วเหรอ?

“อืม โอเคค่ะ ลุงนัทธ์ฉันกลับห้องก่อนนะคะ ถ้ามีเรื่อง อะไรลุงเรียกฉันได้เลยนะคะ” หลังจากพูดจบมุกดาก็เดิน ขึ้นชั้นบนไป วันนี้เธออารมณ์ไม่ดีเอามากๆ เลย

อย่างแรกไปสัมภาษณ์งาน ดันไปเจอเจ้าคนใจแคบคน นั้นซะได้ เธออยากไปบริษัทฮอนดากรุ๊ปมากๆ แค่ตอนนี้ ก็ล้มเหลวแล้ว คนคนนั้นคงจะเป็นหัวหน้าแผนกสักแผนก ท่าทางเคร่งขรึมอึมครึมแบบนั้น แค่มองก็ทำให้รำคาญใจ แล้ว

แล้วยังมีเรื่องหย่าอีก ช่างมันเถอะ ผู้ชายสารเลวแบบนั้น ไม่พูดถึงจะดีกว่า!
สุดท้ายก็เรื่องแต่งงาน แค่หน้าตาสามีเป็นยังไงยังไม่รู้ เลย ปากบอกว่าไม่สนใจ แต่ภายในใจก็ยังใส่ใจอยู่ไม่ น้อยเหมือนกัน

ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากจะมีงานแต่งงานใหญ่โต ใส่ ชุดแต่งงานสวยๆ อยู่เคียงข้างผู้ชายที่ตนเองรัก

แต่สิ่งเหล่านี้กลับไม่มีเลย แม้แต่ตอนแต่งงานกับธีรเมท เธอยังไม่ได้ใส่ชุดแต่งงานเลย ชีวิตนี้เธอเสียเปรียบมาก จริงๆ หวังว่าการแต่งงานในครั้งต่อไปเธอจะได้สวมชุด แต่งงานสักครั้ง

มุกดาคิดไปเรื่อยเปื่อย ก่อนเธอจะสะลึมสะลือผล็อย หลับไป เมื่อคืนวานก็ถูกทรมานมาตลอดทั้งคืนแล้ว บวก กับตอนกลางวันออกไปสัมภาษณ์งานอีก ทำเอาห่อเหี่ยว ซีดเซียวไปหมด

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มุกดาง่วงนอนมากจนเดิมทีไม่คิดจะลุกไปรับสาย แต่ เสียงโทรศัพท์กลับดังอยู่อย่างนั้นไม่ยอมลดละสักที เธอ ไม่มีทางเลือกจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาจากตู้ตรงหัว เตียง

เธอเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์หนึ่งที่ไม่คุ้นเคยอีก แล้ว ไม่รู้จัก จึงกดตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไป
แต่โทรศัพท์กลับดังขึ้นมาอีกครั้ง มุกดากดรับสาย โทรศัพท์อย่างโกรธเคือง เธอยังไม่ทันได้ระบายความ โกรธออกมา น้าเสียงอ่อนโยนเป็นมิตรจากปลายสาย ดังขึ้นมาก่อนแล้ว

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ขออนุญาตถาม คุณใช่คุณมุกดาไหม คะ?” เมื่อได้ยินเสียงที่ไพเราะขนาดนี้ ความโกรธเคือง ของมุกดาก็หายไปในทันที

“อืม ฉันเองค่ะ ขอถามคุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อ้อ คุณมุกดา คืออย่างนี้นะคะ ฉันมาจากบริษัทฮอนดา กรุ๊ปค่ะ วันนี้เมื่อตอนเช้าคุณเข้ามาสัมภาษณ์ที่นี่ยังจำได้ ไหมคะ?” น้ำเสียงอ่อนโยนเป็นมิตรพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ และเป็นมิตร

“อืม อืม จำได้ จำได้ค่ะ” มุกดาพูดพลางพยักหน้าอยู่ข้าง โทรศัพท์

“อืม ฉันโทรมาแจ้งคุณค่ะ ว่าคุณได้รับคัดเลือกเข้า ทำงานจากทางบริษัทฮอนดากรุ๊ปของเราแล้ว พรุ่งนี้ สามารถเข้ามารายงานตัวที่แผนกบุคคลได้เลยนะคะ” ใน ที่สุดเสียงอ่อนโยนเป็นมิตรนั้นก็พูดจบแล้ว

“จริงเหรอคะ?” เสียงของมุกดาสูงขึ้นแปดระดับในชั่ว พริบตา ความง่วงนอนหายไปไม่มีเหลือแล้ว
“อะแฮ่มๆ จริงค่ะคุณมุกดา” อีกฝ่ายคงจะตกใจไปด้วย เหมือนกัน

“อ้อ โอเคค่ะ โอเคค่ะ วันพรุ่งนี้ฉันไปแน่นอนค่ะ ขอบคุณ มากนะคะ” แล้วมุกดาก็กดวางสาย เธอกระโดดโลดเต้น อยู่บนเตียงอย่างตื่นเต้นดีใจ เมฆหมอกความอึมครึม ภายในใจตลอดหนึ่งวันนี้ของเธอสลายหายไปอย่างไร้ ร่องรอย

“คุณผู้หญิง คุณทานอาหารสักหน่อยเถอะครับ” นัทธ์ มองมุกดาที่เอาแต่กินข้าวเปล่า แถมยังยิ้มอย่างโง่เขลา ออกมาเป็นระยะๆ เขาเป็นกังวลแทนคุณชายของเขา จริงๆ เด็กสาวคนนี้คงจะไม่ได้ป่วยเป็นอะไรใช่ไหม?

“อ้อ โอเคค่ะ” ถึงตอนนี้มุกดาถึงได้สติตื่นขึ้นมา ความ สุขเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป เธอจึงยังคิดเกี่ยวกับมัน อยู่

ในที่สุดเธอก็สามารถไปทำงานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปได้ แล้ว และจะมีเงินไปซื้ออาหารเสริมให้พ่อได้แล้วด้วย

แม้กระทั่งตอนที่ชลธีกลับมาถึงที่บ้าน ผลักประตูเปิด ออก เสียงหัวเราะอย่างกะทันหันของมุกดาก็ทำเอาเขา ตกใจไปด้วยเหมือนกัน

จากนั้นมุกดาก็พลิกตัวนอนหลับไปอีกครั้ง ชลธีปิดประตูห้อง

วันนี้เขามีประชุมจนถึงดึกดื่นเที่ยงคืน ปกติในเวลาแบบ นี้เขาจะพักผ่อนอยู่ที่ห้องทำงานตลอดทั้งคืน แต่ตอนนี้ เขากลับอยากกลับบ้านมาก ความรู้สึกเมื่อมีผู้หญิงเข้ามา อยู่ในบ้านมันช่างแตกต่างมากจริงๆ

ชลธีมองมุกดาภายใต้แสงจันทร์ ผิวของเธอมันเงา ยืดหยุ่นมาก หน้าตาสะสวย นับว่าเป็นหญิงสาวที่หน้าตา สวยไม่เลวคนหนึ่ง

ชลธีโน้มตัวลงไป จุมพิตลงบนใบหน้าของมุกดา ก่อนจะไปอาบน้ำ หนึ่งที

จนถึงตอนอาบน้ำเสร็จ เขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป ถอด ผ้าเช็ดตัวกดตัวสาวน้อยลงเตียงแล้วค่อมเธอเอาไว้…..