บทที่ 13 ทะเบียนสมรสที่มองไม่เห็น

มุกดาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เห็นเป็นหมายเลข โทรศัพท์เบอร์แปลกไม่คุ้นตา

แต่เธอก็กดรับสาย “ฮัลโหล ใช่คุณมุกตาใช่ไหมครับ ผม คือนัทธ์ตอนนี้เชิญคุณกลับมาเดี๋ยวนี้เลยครับ คนขับรถ ไปรอคุณอยู่ที่หน้าประตูแล้วครับ”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ นัทธ์พูดกับมุกดา ขณะ ที่มุกดายังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไร นัทธ์ก็กดวางสาย โทรศัพท์ไปก่อนแล้ว

“มีอะไรเหรอ? มุกสีหน้าเธอดูไม่ดีเอามากๆ เลยนะ” จัน วิภามองมุกดารับสายโทรศัพท์ สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก

“ใช่พ่อของเธอ…?” จันวิภาเองก็รู้ว่าพ่อของมุกดาอยู่ที่ โรงพยาบาล

“อ๋อ ไม่ใช่หรอก จันทร์ฉันมีธุระต้องไปก่อนนะ” มุกดาก็ ไม่มีเวลาอธิบายอะไรกับจันวิภาเลย เธอรีบร้อนเดินออก จากประตูไป ตรงนั้นมีรถเบนซ์คันสีดำจอดอยู่พอดี เมื่อ เห็นมุกดาเดินออกมา คนขับรถที่ยืนอยู่ด้านข้างก็รีบเปิด ประตูให้มุกดาเข้าไปนั่งทันที

จากนั้นรถก็ขับออกไปอย่างเงียบๆ ทั้งหมดนี้อยู่ใน สายตาจ้นวิภาตลอด เธออ้าปากกว้างจนแทบจะสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งลูกแล้ว

เธอขยี้ตาอย่างแรงอีกครั้ง เมื่อครู่นี้เธอไม่ได้มองผิดไป แน่ เพื่อนสนิทของเธอมุกดาขึ้นรถหรูคันหนึ่งออกไปจริงๆ ประเภทที่ว่าหรูหราสุดๆ แถมยังมีคนขับรถเปิดประตูให้ มุกด้วย

มุกดากลับมาถึงคฤหาสน์โดยมีนัทธ์รออยู่ที่ประตูแล้ว เมื่อเห็นเธอมาถึงเขาก็ออกไปต้อนรับ ช่วยเปิดประตูรถ ให้มุกดาทันที

“คุณมุกตา เชิญตามผมมาเลยครับ” นัทธ์พามุกดามาที่ ห้องรับแขก

“ท่านลุงคะ คุณรีบร้อนให้ฉันกลับมาขนาดนี้มีเรื่องอะไร หรือเปล่าคะ?” มุกดาถามนัทธ์

“คุณมุกตา ต่อไปคุณเรียกผมว่าลุงนัทธ์ก็พอแล้ว ที่ผม เร่งให้คุณรีบกลับมาก็เพื่ออยากจะให้กรอกสิ่งนี้สักหน่อย เดี๋ยวตอนบ่ายก็สามารถไปจัดการจดทะเบียนสมรสได้ แล้วครับ แล้วก็ต้องการรูปถ่ายของคุณด้วย” นัทธ์ยื่น แบบฟอร์มขอจดทะเบียนสมรสให้มุกดา

นี่มันรีบร้อนเกินไปแล้ว เธอเพิ่งจะมาถึงที่คฤหาสน์แค่วัน เดียวเท่านั้น จะให้แต่งงานทันทีเลยเหรอ? เธอยังปรับตัว ไม่ได้เลย
“คุณมุกตา เอกสารสัญญาคุณก็เซ็นไปแล้ว นี่ก็เป็นแบบ ฟอร์มอย่างหนึ่ง ทั้งหมดล้วนมีเขียนเอาไว้ในสัญญา อีก อย่างถ้าคุณแต่งงานเร็วขึ้น หลังจากนี้สองปี คุณก็จะได้ รับอิสระเร็วขึ้นนะครับ” นัทธ์อธิบายกับมุกดาอย่างอดทน

จริงด้วย แต่งงานเร็วก็จะเป็นอิสระเร็ว เธอทําไมถึงคิด ไม่ถึงนะ? มุกดาเหลือบมองไปที่นัทธ์อย่างซาบซึ้งใจ ก่อน จะเซ็นชื่อของตัวเองลงไปทันที

เธอเหลือบมองส่วนของฝ่ายชายอีกครั้ง ข้างบนนั้นยัง คงว่างเปล่า เฮ้อ ช่างเขาสิ ขอเพียงแค่สามารถช่วยพ่อได้ ฝ่ายชายจะเป็นคนยังไงมันก็ไม่สำคัญแล้ว

เมื่อนัทธ์เห็นว่ามุกดา เซ็นชื่อลงไปแล้ว เขาก็รับมันคืน ด้วยความพึงพอใจ เรื่องที่คุณชายสั่งไว้จัดการเสร็จ เรียบร้อยแล้ว

มุกดายุ่งมาตลอดทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย เธอเองก็ เริ่มหิวแล้ว นัทธ์เรียกตัวเองกลับมาอย่างรีบร้อน และไม่มี ท่าทีว่าจะได้กินข้าวเลย

“ลุงนัทธ์ ฉันอยากจะขอถามสักหน่อยค่ะ ที่นี่มีอาหาร กลางวันไหมคะ?” เดิมทีมุกดาจะไปกินข้าวข้างนอกด้วย กันกับจันวิภา นี่รีบร้อนกลับมายังไม่ได้กินข้าวเลย
“มีสิ มีแน่นอนอยู่แล้ว” นัทธ์เหลือบมองไปที่มุกดาเล็ก น้อย คฤหาสน์ใหญ่โตออกขนาดนี้จะไม่มีอาหารให้กินได้ ยังไง

มุกดานอนกลางวันอยู่ในห้อง ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา ตรงตู้ บนหัวเตียงก็มีของบางอย่างเพิ่มขึ้นมาหนึ่งชิ้น

มุกดาหยิบมันขึ้นมาดู ที่แท้ก็เป็นใบหย่าของเธอนั่นเอง สมุดสีแดงเข้มเล่มนั้นถือเอาไว้ในมือยังทำให้มุกดารู้สึก ร้อนมือเลย

มุกดาหยิบใบหย่าเดินลงไปชั้นล่าง เธอเดินตามหาจน พบนัทธ์

“ลุงนัทธ์ อันนี้ทำไมอยู่บนหัวเตียงของฉันล่ะคะ?” มุกดา ถามนัทธ์

“จริงด้วย วันนี้ไปขอจดทะเบียนสมรส ก็เลยถือโอกาส จัดการทำใบหย่าให้คุณพร้อมเลยด้วยครับ ทะเบียน สมรสก็จดเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คุณผู้หญิงเป็นนายหญิง ของที่นี่แล้วนะครับ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ” นัทธ์ ประสานมือให้มุกดาเล็กน้อย

แม้ว่าธีรเมทจะปฏิบัติต่อตนอย่างไร้ความรู้สึกมาก แต่ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามมันก็เป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานกว่า สามปี ภายในใจของมุกดายังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้างเล็กน้อย

“อ้อ จริงด้วยครับคุณผู้หญิง อาการป่วยของพ่อคุณได้ รับการควบคุมแล้ว ตอนนี้กำลังรอหัวใจ ถ้าหากมีหัวใจที่ เหมาะสม ท่านจะต้องสามารถฟื้นตัวกลับมาแข็งแรงได้ อย่างรวดเร็วแน่นอนครับ” นัทธ์เห็นสีหน้าของมุกดาดูไม่ ค่อยดีนัก จึงรู้ว่าเธออาจจะยังไม่สามารถยอมรับความ จริงนี้ได้

จึงคิดเรื่องที่จะสามารถทำให้เธอมีความสุขได้ขึ้นมาพูด เพื่อหันเหความสนใจของเธอสักหน่อย

แล้วมันก็เป็นไปดังนั้นจริงๆ ทันทีที่มุกดาได้ยินว่าอาการ ป่วยของพ่อไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไรมากแล้ว อารมณ์ ของเธอก็ดีขึ้นมาก และสำหรับความโศกเศร้าที่เกิดจาก เหตุการณ์หย่าร้างที่เพิ่งจะเกิดขึ้นหมาดๆ ก็ลดลงตามไป ด้วยเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นทะเบียนสมรสของฉันล่ะคะ?” มุกดาอยาก จะเห็นทะเบียนสมรสของตัวเองมากๆ แล้วก็อยากจะเห็น สามีที่จะนอนร่วมเตียงเดียวกันเป็นเวลาสองปีต่อจากนี้ ว่าเป็นอย่างไรด้วยเช่นกัน

“คุณผู้หญิง คุณลืมเนื้อหาที่ระบุเอาไว้ในสัญญาไป แล้วเหรอครับ?” เมื่อได้ยินว่ามุกดาอยากจะเห็นทะเบียน สมรส นัทธ์ก็รีบหยุดยั้งเธออย่างเอาจริงเอาจังในทันที!