บทที่ 2 รถชน

แสงอาทิตย์ร้อนดั่งนั่งบนเปลวไฟ เผาผลาญดวงตาของ มุกดาเสียจนเริ่มพร่ามัวยิ่งไปอีก เธอพุ่งออกไปด้วยความเร็ว จนเกินไป รถที่อยู่ข้างหน้าจึงหักหลบไม่ทันแล้วพุ่งชนมุกดา เข้าอย่างจัง

ได้ยินเพียงแค่เสียง “ปัง” เท่านั้นมุกดาถูกชนเข้าเสียแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงของผู้ชายที่ดูเย็นชาและน่าดึงดูดดังขึ้น มาจากเบาะหลัง

“ท่านประธาน ดูเหมือนว่าจะมีคนวิ่งมาชน ผมจะลองต่อไปดู ครับ” คนขับรถรู้สึกแค่เพียงว่ามันผ่านไปเพียงชั่ววูบ ไม่ทันได้ มองอะไรให้ชัดเจน

ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังไม่พูดอะไร คนขับเปิดประตูลงจากรถ เพื่อที่จะลงไปตรวจสอบดู

มุกดาโดนชนจนล้มหงายหลังลงไปนอนกับพื้น ตอนนี้เธอไม่รู้ สึกมึนหัวอีกแล้ว ความโกรธที่สุมอยู่ในใจก็ไม่มีแล้ว หลงเหลือ ไว้เพียงความรู้สึกปวดระบมบั้นท้าย

“คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” พอคนขับรถเห็น ท่าทางที่ดุร้ายของมุกดาแล้ว ก็เริ่มรู้สึกเครียดขึ้นมาแล้ว

ตอนนี้มุกดากำลังหอบหายใจเพราะรู้สึกปวดสะโพก ไม่อยากจะพูดอะไรเลยจริงๆ

คนขับรถยังถามเธออีกสองคำ แต่เธอก็ไม่พูดอะไร แล้วเอื้อม มือคว้าอากาศ เพียงแค่คิดอยากจะลุกขึ้นมา เมื่อคนขับรถเห็น ก็เข้าใจความหมายของเธอทันที แล้วเข้าไปช่วยพยุงเธอขึ้น มา

พอมุกดาลุกขึ้นยืนได้แล้ว ก็พิงอยู่ที่รถ เมื่อยืนได้มั่นคงดีแล้ว เธอก็รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองซวยมามากพอแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ถูกคน นำตัวไปร่วมหลับนอนกับชายแปลกหน้า จากนั้นก็ถูกพบว่า ลอบคบชู้จนต้องถูกหย่า พอมาเดินบนถนน ก็ยังถูกรถชนอีก

ตอนนี้เธอเตะไปที่รถยนต์ Maybach สีดำอย่างรุนแรงด้วย ความโกรธไปหนึ่งที ถึงค่อยคลายความโกรธในใจลงไปได้ บ้าง

ในตอนที่เธอกำลังจะเตะลงไปอีกครั้ง กระจกรถยนต์ก็ค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายที่นั่งอยู่ด้านใน พระเจ้า! บน โลกใบนี้จะมีใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติแบบนี้ได้อย่างไร?

มุกดาลดเท้าที่ชะงักอยู่กลางอากาศลง

ตอนแรกก็นึกว่าธีรเมทหล่อพออยู่แล้วนะ แต่ผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าคนนี้ กลับทิ้งห่างธีรเมทไปไกลถึงทะเลแปซิฟิก
“ยังมีแรงเตะรถได้ คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก จ่ายเงินค่า เสียเวลาให้เธอไปซะ” เสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นพูดออกมา หนึ่งประโยค เพียงแค่นั้นก็ทำให้ความโกรธของมุกดานั้นเพิ่ม สูงขึ้นไปอีก

“คุณคิดว่าคุณนั่งรถหรูแล้วจะวิเศษมากอย่างนั้น ? มีเงิน ฟาดหัวอย่างนั้นเหรอ? ถึงกูจะไม่มีเงิน แต่ก็ไม่ใช่คนที่คุณจะ ให้เงินจำนวนนั้นฟาดหัวได้” มุกดาชี้ไปที่ผู้ชายรูปหล่อคนนั้น แล้วด่าอย่างไม่สนใจภาพพจน์เลยสักนิด

แต่พอผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็เลื่อนกระจกรถขึ้น ไม่สนใจเธอ อีกต่อไป มุกดารู้สึกเหมือนกำลังทุบลงบนปุยนุ่นก็มิปาน

“คุณผู้หญิง นี่เงินครับ เจ้านายของพวกเรากำลังรีบ คุณไป ตรวจที่โรงพยาบาลด้วยตัวเองก่อนเถอะ” คนขับรถได้หยิบ ธนบัตรร้อยหยวนปีกหนาออกมาแล้วยื่นให้มุกดาจริง ๆ

มุกดารับเงินไปอย่างโกรธเคือง ในขณะที่คำขับรถคิดว่า สามารถใช้เงินแก้ไขเรื่องนี้ได้สำเร็จแล้ว มุกดากลับเปิดประตู หลังด้วยความเร็วสูง แล้วขว้างเงินปีกหนาใส่หน้าผู้ชายรูป หล่อคนนั้นตรง ๆ จากนั้นวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ชลธียังคงตกตะลึงกับเงินที่ปลิวว่อนเหล่านั้นอยู่ ความจริง แล้วตอนที่มุกดาเปิดประตูนั้น เขายังคิดอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้น คงจะมาพูดขอบคุณตัวเอง แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายจะ เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร
“จะ เจ้านาย คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” คนขับรถรู้สึก ตกใจจนพูดตะกุกตะกัก

ชลธีหยิบธนบัตรหนึ่งใบที่ปลิวติดหน้าตัวเองออก เขาเพียง แค่พูดกับคนขับรถอย่างราบเรียบว่า

“เก็บเงินขึ้นมาเถอะ!”

เขามองดูเงาที่จากไปอย่างรีบร้อนเพราะกลัวจะโดนจับของ มุกดา มุมปากก็อดที่จะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มไม่ได้

ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริง ๆ ตอนที่เธอเห็นตนเมื่อสักครู่นี้ จำ ตนเองไม่ได้เลยเหรอ? เรื่องเมื่อคืนมันน่าเหลือเชื่อเกินไปจริง ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะเดินไปผิดห้อง แล้วยังถูกผู้หญิงคนนี้ ยั่วยวนอีก

มุกดาวิ่งอย่างรวดเร็ว รถคันเมื่อกี้นั้น เธอเองก็พอจะมองออก ว่าเป็นรถหรูคันหนึ่ง คนที่จะนั่งรถแบบนั้นได้ จะต้องร่ำรวยแน่

ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่ลูกคุณหนูล้มละลาย ไม่ควรจะหาเรื่อง คนแบบนี้แน่นอน เมื่อกี้นี้ใจร้อนมากเกินไป ถ้าหากยังมีครั้งต่อ ไป ก็คงจบเห่ เพราะตอนนี้เธอยังต้องใช้เงินอีก

มุกดาจึงกลัวว่าคนที่อยู่บนรถคันนั้นจะมาสร้างความลำบาก ให้ตัวเอง เธอก็เลยรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะ ไปที่ไหน
ในเวลานี้เอง ก็มีคนวิ่งเข้ามา แล้วตบเบา ๆ บนไหล่ของมุกดา อย่างกะทันหัน ทําเอามาตาตกใจจนกรีดร้องออกมา