ตอนที่ 114 ลำเอียง

ยืนรอสักพักก็ได้ยินชายแก่คนนั้นส่งเสียงอย่างดีใจ ” ได้ แล้ว!” จากนั้นก็เห็นเขาดึงคันเบ็ดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก็มี ปลาตัวเล็กๆสีขาวตัวหนึ่งที่ตกได้จากในสระเหมันต์

ปลาตัวเล็กงับตะขอตกปลาอย่างแทบเป็นแทบตาย มัน จ้องมองมาด้วยสายตาที่ดุร้าย ชายแก่คนนั้นไม่รีบที่จะดึง ตะขอออกจากปลาตัวเล็ก หลังจากหยิบถุงมือหนังแกะมา ใส่ที่มือทั้งสองข้างแล้ว ถึงจะดึงตะขอออกจากปลาตัวเล็ก นั้น

” นี่คือปลาศิลาน้ำแข็ง ฟันของมันแหลมคม กระหาย เลือด และกินคนได้” หลินซีนเยียนกำลังสงสัยอยู่ เมื่อได้ ยินโม่จื่อเฟิงอธิบาย เธอก็รู้แจ้งในฉับพลัน มิน่าล่ะชายแก่ คนนั้นไม่กล้าจับปลาโดยตรง ถึงได้สวมถุงมือก่อน ปลากิน คนนี้ น่าสนใจดี เธอเคยได้ยินแต่ไม่เห็นมาก่อน

ชายแก่ก็ได้ยินที่โม่จื่อเฟิงพูด เมื่อเขานำปลาใส่ลงไปใน กรงไผ่ไม้แล้วก็หันหน้ามา ” เจ้าก็คือไน่เหอฮวนหรือ? ที่แท้ ก็ตาดีจริงๆ”

โม่จื่อเฟิงหยักหน้า “ข้าน้อยไน่เหอฮวน พบท่านประมุข ศาลาความลับแห่งสวรรค์แล้ว ”

หลินซีนเยียนตกตะลึงเล็กน้อย ที่แท้ชายแก่คนนี้ก็คือ

ท่านประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์เหรอ? ถึงใบหน้าของ

ชายแก่คนนี้จะดูธรรมดา แต่บารมีกลับพลุ่งพล่านออกมา

ให้ความรู้สึกที่อยู่เหนือผู้อื่นจริงๆ
อวิ้นเทียนสี่ประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์พยักหน้า แล้วมองไปยังหลินซีนเยียน รอยยิ้มบนในหน้าก็ยิ่งมากขึ้น “ท่านนี้คือแม่นางหลินหรือ? มีหน้าตาโดดเด่นยิ่งนัก มิน่า ล่ะ ลูกชายที่ไม่เอางานไม่การของข้าถึงได้ให้ความสำคัญ”

คำพูดนี้คือชมหลินซีนเยียนเพียงแค่รูปร่างภายนอก

หลินซีนเยี่ยนมุมปากกระตุ้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจ กับคำพูดที่ฟังไม่เข้าของเขา ดูเหมือนว่าอวิ่นเทียนสี่จะไม่ ชอบเธอเท่าไร มันก็จริง เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีชื่อเสียง ซ้ำ ยังได้รับความสนใจจากลูกชายของเขา เขาเป็นท่านพ่อจะ ไปดีใจได้อย่างไร?

“ท่านประมุข ท่านเข้าใจผิดแล้ว ลูกชายของท่านให้ ความสำคัญกับข้า ไม่ใช่เพราะว่ารูปร่างหน้าตา แต่เป็น เพราะฝีมือการประดิษฐ์อาวุธที่ได้รับชัยชนะเท่านั้นเอง” หลินซีนเยียนไม่ยอมปล่อยให้คนคิดว่าเธอใช้รูปร่าง หน้าตาเพื่อเข้าศาลาความลับแห่งสวรรค์ได้เด็ดขาด ถึง แม้ว่าเธอจะมีรูปโฉมที่งดงามก็ตาม

“โอ้?” ท่านประมุขคล้ายกับไม่เชื่อ “เมื่อหลายวันก่อน ลูกชายของข้าได้เขียนจดหมายมาเล่าถึงเรื่องนี้ แต่ข้าเคย ผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งค่อนชีวิต กลับไม่เคยเห็นว่าผู้ หญิงก็สามารถประดิษฐ์ได้ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาวสุดที่รักของ ข้าก็เช่นเดียวกัน ผู้หญิงไม่เหมาะกับด้านนี้เท่าไรนัก ดังนั้น ข้าคิดว่าลูกชายของข้าคงก็อยากจะลองเชิงกับข้าเท่านั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่า แม่นางหลินจะมั่นใจในเรื่องนี้ยิ่งนัก?”

คำพูดของอวิ๋นเทียนสี่ได้ทำให้ความโกรธของหลินซีนเยียนลดลงไปส่วนหนึ่ง อย่างน้อยเขาก็บริสุทธิ์ใจ เพียงแต่ คำพูดของเขาก็ยังคงไม่น่าฟังอยู่

“ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน มีบางเรื่องต้อง ใช้เวลาถึงจะพิสูจน์” หลินซีนเยียนไม่อยากจะเอ่ยให้มาก ความ เพียงเอ่ยแค่ประโยคเดียว

อวินเทียนสี่พยักหน้า จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยน ไป “เจ้านี่ช่างพูดช่างจากว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก เช่นนี้ ดีมาก งั้นข้าจะคอยดูก็แล้วกัน”

“ท่านประมุขอยากรับข้าสำนักหรือ?” หลินซีนเยียนเอ่ย

ถามอย่างตั้งใจ

อวิ้นเทียนสี่หัวเราะแล้วพยักหน้า “ใช่ ยากที่ลูกชายของ ะ ข้าได้ขอร้องครั้งหนึ่ง ข้าต้องไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว เพียงครั้งนี้ ศิษย์ที่ผ่านการทดสอบมีน้อยมาก เหล่าผู้อาวุโสอย่างเรา เกรงว่าจะแบ่งกันไม่พอ ดังนั้น….ถึงข้าจะประมุข แต่ก็ สามารถรับศิษย์ได้เพียงคนเดียว พวกเจ้าหนึ่งคนต้องไป เป็นศิษย์ของผู้อาวุโสท่านอื่น”

หลินซีนเยียนชะงักทันที อดไม่ได้ที่จะมองไปทางโม่ จื่อเฟิง เขาลงทุนลงแรงเพื่อเข้ามาในศาลาความลับแห่ง สวรรค์ไปมาก เธอไม่รู้ว่าเป้าหมายของเขาคืออะไรกันแน่ แต่มันต้องสำคัญสำหรับเขาอย่างแน่

ใบหน้าของโม่จื่อเฟิงยิ้มมาตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ในสายตา ของเธอเขาก็ยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง “เจ้าอยากจะ ฝากตัวเป็นศิษย์ท่านประมุขหรือไม่?”
หลินซีนเยียนส่ายหน้า “ไม่ล่ะ เจ้ารับโอกาสนี้ไปก็แล้ว กัน ข้าจะลองไปหาผู้อาวุโสท่านอื่นดู” แค่ยังไม่เริ่ม ท่าน ประมุขก็มองเธอเป็นแบบนี้แล้ว เธอไม่เชื่อว่าจะสามารถ เรียนอะไรกับเขาได้อย่างสงบจิตสงบใจได้

“ดี” โม่จื่อเฟิงเพียงเอ่ยแค่คำเดียว

ส่วนอวินเทียนสี่สักพักก็เรียกสติคืนมา แล้วเอ่ยอย่างไม่ พอใจ “ข้ายังไม่ได้เลือก คน พวกเจ้าก็ตัดสินใจกันเองแล้ว หรือ” “ท่านประมุข ผลลัพธ์นี้ ไม่ใช่ว่าท่านอยากจะได้ที่สุด

หรือ?” โม่จื่อเฟิงคำนับอวินเทียนสี่ ไม่ว่าใครก็เดาออกว่าอ

วิ่นเทียนสื่อยากจะเลือกใคร

อวิ่นเทียนสี่ถอนหายใจ แล้วเอ่ยอย่างอารมณ์ขันกับโม่ จื่อเฟิง ” ไม่เลว เจ้าเด็กนี่ไม่เลวเลยจริงๆ”

หลินซีนเยียนถอดหายใจอย่างโล่งอก ดูเหมือนว่า เธอ เลือกได้ถูกต้อง อวินเทียนสี่เดิมก็ไม่ได้เลือกเธออยู่แล้ว

อวิ้นเทียนสี่โบกมือเรียกโม่จื่อเฟิง พลางเรียกคนมาถือ คันเบ็ด บ่งบอกว่าอยากจะให้โม่จื่อเฟิงไปตกปลาเป็นเพื่อน เขา ส่วนหลินซีนเยียน หลังจากที่มองมาแวบหนึ่งก็ไม่สนใจ

อะไรเธออีก

การปฏิบัติที่แตกต่างกันนี้ มันเห็นได้ชัดมาก

หลินซีนเยียนยักไหล่แล้วถอนสายบัวทำเคารพอย่างไม่ สนใจ เมื่อกำลังจะเดินไปจากที่นี่ ก็ได้ยินอวิ้นเทียนสี่กำชับ เฝิงซื่อไห่ ” พานางไปหาผู้อาวุโสท่านอื่น ดูสิว่าใครอยากจะรับนางบ้าง”

“ขอรับ” เผิงซื่อไห่หมุนตัวแล้วเดินนำหลินซีนเยียนไป เขาเดินนำอยู่ด้านหน้า หลินซีนเยียนก็เดินตามหลังเขาไป อย่างสงบ เมื่อเดินออกจากเรือนหลักแล้ว เฝิงซื่อไห่ถึงจะ พูดกับเธอ “แม่นางหลิน ท่านอย่าเสียใจไปเลย หลังจากที่ฮู หยินของท่านประมุขจากไป ท่านประมุขก็มีท่าทีแบบนั้น กับผู้หญิงทุกคน ท่านไม่เห็นหรือว่าในเรือนหลักนี้ แม้แต่ สาวใช้ก็ยังไม่มีเลยสักคน ดังนั้น ท่านประมุขไม่ได้มีเจตนา ไม่ดีกับท่าน”

“ฮูหยินท่านประมุขจากไปนานแล้ว ท่านประมุขเขา…” หลินซีนเยียนคล้ายกับได้ยินพวกเขาเอ่ยถึงเรื่องนี้

เฝิงซื่อไห่สายหน้า ถอนหายใจแล้วเอ่ย “ฮูหยินท่าน ประมุขได้รับบาดเจ็บตอนที่ประดิษฐ์อาวุธชิ้นหนึ่งอยู่ สุดท้ายโชคไม่ดีจึงได้จากโลกนี้ไป ต่อมา ท่านประมุขก็ไม่ ชอบให้ผู้หญิงเรียนงานประดิษฐ์ด้านนี้เท่าไรนัก คุณหนูก็ เช่นเดียวกัน ก่อนที่ฮูหยินจะจากไปได้ถ่ายทอดวิชาให้กับ นาง พอหลังจากที่ฮูหยินจากไปแล้ว ท่านประมุขก็ไม่ชี้แนะ ใดๆ ให้กับคุณหนูอีกเลย”

มิน่าล่ะ คุณหนูศาลาความลับแห่งสวรรค์ ฝีมือการ ประดิษฐ์อาวุธของเทียนหยุนชิงนั้นดูหยาบมาก อาจจะเป็น เพราะนางไม่มีพรสวรรค์ แต่อีกส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะว่าไม่มี ใครช่วยชี้แนะให้นางเลยสักคน

“จริงด้วย พี่ใหญ่เฝิง ศาลาความลับแห่งสวรรค์มีผู้อาวุโส กี่ท่านหรือ?” ในเมื่อจะไปหาแล้ว เธออดไม่ไหวที่จะเอ่ยซักถามสักหน่อย

“นี่ ก็มีไม่มาก มี 4 ท่าน” เฝิงซื่อไห่ดูเหมือนจะ กระตือรือร้นขึ้นมา “ ผู้อาวุโสสูงสุดท่านหลิงกำลังเก็บตัว อยู่ ว่ากันว่ากำลังประดิษฐ์สิ่งของที่พิเศษอะไรสักอย่าง ผู้ อาวุโสรองท่านเฉินกำลังออกเดินทาง ตอนนี้ไม่ได้อยู่ใน สำนัก ส่วนผู้อาวุโสสามท่านหยิ่นกับผู้อาวุโสสี่ท่านเยว่ตอน นี้อยู่ในสำนัก แต่ว่า…”

เมื่อเฝิงชื่อไห่พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าก็เดูแปลกๆขึ้น “ผู้ อาวุโสสามเป็นคนอารมณ์ร้าย ส่วนผู้อาวุโสสี่ก็มีนิสัย แปลกๆ ทั้งสองท่านนี้ล้วนไม่น่าเข้าหาเลยอย่างยิ่ง”

“เอ่อ….” หลินซีนเยียนรู้สึกไร้ทางเลือก ดูเหมือนว่าอวิ้น เทียนสี่ได้ตั้งคำถามที่ยากกับเธอเสียแล้ว

“ข้าจะพาท่านไปพบผู้อาวุโสสาม ถึงแม้เขาจะมีอารมณ์ ร้าย แต่ท่านยังไงก็เป็นผู้หญิง เขาไม่กล้าลงไม้ลงมือกับ ท่านเหมือนลูกศิษย์ผู้ชายแบบนั้นหรอก” เฝิงชื่อไห่ครุ่นคิด อย่างถี่ถ้วน คิดว่าแบบนี้อาจจะดีกับหลินซีนเยียนก็ได้