ตอนที่ 87 เข็มหลีฮัว

สมกับที่เป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย นึกไม่ถึงว่าบุรุษผู้นี้จะ เฉลียวฉลาดอย่างที่ร่ำลือ

แค่อาศัยจังหวะการเคลื่อนไหวไม่กี่อย่าง อินฉีกลับพบว่า เขาต่างหากที่เป็นตัวแทนผู้แข็งแกร่งของศาลาความลับ แห่งสวรรค์อย่างแท้จริง แต่ถ้าให้เขาต้องมองดูศาลาความ ลับแห่งสวรรค์พ่ายแพ้เสียชื่อเสียง จะอย่างไรเขาก็ทำไม่ ได้

“ใต้เท้าอินโปรดวางใจ ข้าเป็นเพียงลูกศิษย์ของคุณชาย เพียงช่วยคุณชายลงมือเล็กๆน้อยๆ ในเรื่องการสร้างอาวุธ แน่นอนว่ามีเพียงคุณชายของข้าเท่านั้นที่สามารถทำได้ เสร็จสมบูรณ์” นี่คือขีดจำกัดในการยอมถอยของเทียนหยุ นจือ

อินฉีขมวดคิ้ว เขากลับไม่ได้กล่าวอะไรเพียงเดินกลับไป ยังที่ของตน

ภายในศาลาเฟิงอี คุณชายน้อยอ่อนวัยทั้งทั้งสองก้ม หน้าก้มตาลงมือจัดการ โดยอยู่คนละด้านของโต๊ะหิน ฝูง ชนรอบๆที่มาดูความสนุก เมื่อเห็นพวกเขากำลังประดิษฐ์ โดยแทบไม่เคลื่อนไหวกายก็ดูเหมือนว่ากร่อยอยู่บ้าง นึก ไม่ถึงว่าจะมีคนจุดกองไฟขึ้นมา พลิกหินขึ้นมาทำการ ประกอบจังหวะและกระโดดไปรอบๆกองไฟ

ในช่วงเวลานั้น บรรยากาศภายในสนามแข่งกลับมีความ อบอุ่น
หลินซินเยียนเงยหน้าขึ้นไปมองโดยไม่ตั้งใจ มุมปาก พลันมีรอยยิ้มในทันที มองเห็นผู้คนเหล่านั้นที่กำลังร้อง เพลงเต้นรำ ในชั่วขณะนั้นนางรู้สึกว่าชีวิตของคนเราได้มี ความสุขเช่นนี้ก็เพียงพอแล้ว

น่าเสียดายที่นางพบกับคนผู้นั้นเข้า ตั้งแต่นั้นมา ในชีวิต จึงเหลือแค่เพียงความมืดมน นางหวังว่าสักวันจะฝ่าฟันขึ้น ไปเหนือแผ่นฟ้า และกระชากเปิดทางของโลกอันมืดมนนี้ ฉะนั้นนางมิสามารถย่อถอยได้ ถึงแม้จะยากลำบาก นาง ต้องพาอี้เซิงไปเสาะหาหาความหวัง นางเชื่อมั่นมาโดย ตลอดว่าจะมีวันนั้น ที่นางและอี้เซิงจะสามารถใช้ชีวิตที่ เหลือได้อย่างสงบสุข

นางไม่รู้ตัวเลยว่า ในยามที่นางทั้งอิจฉาและโศกเศร้า สีหน้าที่กำลังเจือไปด้วยรอยยิ้มอันงดงามภายใต้แสง อาทิตย์ที่พาดผ่านลงมา ฉากอันสวยงามนี้ตกอยู่ในสายตา ของผู้ที่ใส่ใจ

อินฉีมองนางอย่างตะลึงงัน ในชั่วขณะหนึ่งเขายกยิ้มมุม ปากตามรอยยิ้มของนางโดยที่ไม่ตั้งใจ แต่ครู่ต่อมา รอย ยิ้มที่มุมปากของเขาก็คลายลง

ตั้งแต่ที่เขาเริ่มรู้ว่านางเป็นสาวใช้อุ่นเตียงข้างกายของอู่ เซวียนอ่อง ระหว่างเขาและนางก็ไม่อาจเป็นไปได้ แม้ใน ตอนที่เขารู้ว่านางคือใครนั้นยังเร็วกว่าที่นางคิด แต่ทว่า โชคชะตาช่างเล่นตลกกับเขา นางเป็นสตรีของผู้ใดก็ไม่แย่ แต่ดันเป็นของคนผู้นั้น

อู่ฉือที่นั่งอยู่ด้านหน้าของศาลาเฟิงอีก็ยังตกตะลึง เขาไม่คิดว่าบุรุษผู้หนึ่งจะยิ้มได้ดูดีขนาดนี้ ถ้าหากนางเป็นสตรี จะดีสักเพียงไหน แต่เขาก็เผลอสะดุ้ง หากเป็นสตรีผู้หนึ่ง ทำไมจึงหาญกล้าท้าทายศาลาความลับแห่งสวรรค์ อีกทั้ง สามารถประดิษฐ์อาวุธได้อย่างไรกัน? เป็นที่รู้กันว่า ช่าง ฝีมือดีคือผู้มีพรสวรรค์ที่จะช่วงชิงพลังและอำนาจได้มาก ขนาดไหน

เวลาสองชั่วยามผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเมื่อธูปเผา ไหม้จนหมดก้าน ขี้เถ้าผงสุดท้ายร่วงหล่นลงพื้น อินฉีลุก ขึ้นประกาศด้วยเสียงอันดัง “หมดเวลา!”

หลินซินเยียนหยุดการเคลื่อนไหวมือลง และถือสิ่งที่ สร้างเสร็จสมบูรณ์ไว้ในมือ ฝูงคนที่มุงดูเพ่งความสนใจไป ยังด้านในศาลาเฟิงอีอีกครั้ง เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่อยู่ในมือ ของนาง ผู้คนเกือบจะทั้งหมดล้วนหัวเราะออกมา

“ข้าไม่ได้ดูผิดไปใช่มะ นั่นมันน้ำเต้ารึ?”

“น้ำเต้าอะไรกัน เห็นกันอยู่ว่ามันเป็นลูกๆ”

ข้าว่าไม่ใช่ ไอ้สิ่งนั้นมันดูเหมือนกับง่ามกระสุนที่ลูกชาย ข้าทำพังไปแล้วครึ่งหนึ่ง”

“เฮ้อ ดูเหมือนว่าคุณชายผู้นี้แพ้แน่แล้ว เจ้าสิ่งนั้นดู เหมือนถูกสร้างจากของที่ทำพังแล้ว ของแบบนั้นจะเจาะ ทะลุลูกสาลี่ได้? ตลกน่าาา”

การถกเถียงที่แว่วมาจากฝูงชนทำให้อู่ฉือเองก็เริ่มขมวด

คิ้ว แต่เขาเห็นท่าทางของหลินซินเยียนที่ดูผ่อนคลาย ดู

เหมือนคนที่เตรียมตัวมาดีจึงมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาจึงสงบลงอย่างน่าอัศจรรย์ ดูเหมือนเขาก็ เชื่อมั่นไม่น้อย แม้ในสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยเช่นนี้ แต่ มันก็จะประสบความสำเร็จอย่างน่าประหลาดใจในที่สุด

กลับเป็นอินฉี ที่ไม่เคยสงสัยในความแข็งแกร่งของนาง ตั้งแต่ต้นจนจบ

หยุนเทียนชิงถือหน้าไม้ขนาดเล็กอันหนึ่งไว้ในมือ หน้า ไม้นั้นลักษณะสีดำ ตัววัสดุดูเหมือนจะเป็นแร่ทั้งสเตนที่ แข็งแรงกว่าเหล็กถึงหลายส่วน อีกทั้งในกระบวนการ ประดิษฐ์ ด้วยเพราะความช่วยเหลือของเทียนหยุนจือจึงดู ค่อนข้างยอดเยี่ยม สมกับที่เป็นคนของศาลาความลับแห่ง สวรรค์ แม้สิ่งที่สร้างออกมาจะไม่ค่อยดีซะทีเดียว แต่ก็ยัง สามารถทำให้ผู้คนตื่นตาตื่นใจ

เมื่อเปรียบเทียบกัน สิ่งที่อยู่ในมือหลินซินเยียนดูเหมือน จะสั่นคลอนอยู่บ้าง เปรียบเสมือนเอาปืนข้าวฟ่างไปสู้กับ ปืนใหญ่ ทำให้ทุกคนที่แค่มองดูก็รู้ผลลัพธ์ในตอนสุดท้าย

“พวกท่านเตรียมตัวพร้อมหรือยัง?” อินฉีถาม

หลินซินเยียนและเทียนหยุนชิงพยักหน้า ใบหน้าของ เทียนหยุนชิงภูมิใจมากยิ่งขึ้น

อินฉีถือสาลี่ไว้สองลูกวางไว้บนกิ่งต้นพลัมที่อยู่ด้านหน้า ศาลาเฟิงอี และให้ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆถอยหลังออกไป หลังจากนั้นจึงถามขึ้นอีกครั้ง ในพวกท่านใครจะทดสอบ อาวุธก่อน?

“ข้าเอง!” เทียนหยุนชิงก้าวออกมาโดยไม่ต้องคิด ความหมายนั้นเห็นได้ชัดว่าต้องวางอำนาจต่อหลินซินเยียน นาง ชูหน้าไม้ในมือพลันกล่าวว่า นี่คือธนูดำที่มีชื่อเสียงของ ศาลาความลับแห่งสวรรค์ ในบริเวณยี่สิบจั้ง แม้จะเป็นโล่ เหล็กก็สามารถเจาะทะลุได้อย่างง่ายดาย”

ในขณะที่อธิบาย นางใช้หน้าไม้เล็งลูกสาลี่ที่อยู่ห่างออก ไป หลังจากที่กดยิงหน้าไม้เบาๆ ลูกศรเหล็กดอกหนึ่งก็พุ่ง ออกมา ศรเหล็กยิงเข้ากลางลูกสาลี่โดยไม่ต้องสงสัย อีก ทั้งทะลุเลยผ่านลูกสาลี่ออกไปไกล จนในที่สุดก็หยุดลงบน ต้นพลัมต้นหนึ่ง

ลูกสาลีกลิ้งลงจากกิ่งไม้และตกลงบนพื้น ภายใต้สภาพ แวดล้อมที่เงียบสงัด เสียงนี้เหมือนกับแตรแห่งชัยชนะ ชั่ว พริบตาทำให้ผู้คนเดือดพล่านขึ้นมา

เป็นอย่างไร เช่นนี้แล้ว เจ้ายังจะเอาของแปลกๆที่อยู่ใน มือเจ้าออกมาให้อับอายขายหน้าอีกหรือ? เทียนหยุนชิง เชิดคอใส่ มองไปที่หลินซินเยียนอย่างท้าทาย ระดับอย่าง เจ้ายังคิดจะมาประลองกับศาลาความลับแห่งสวรรค์ของ พวกเรา ช่างไม่ดูความสามารถของตนเองเสียเลย ถุ้ย!

หลินซินเยียนกลับไม่โกรธ อีกทั้งเดินไปด้านหน้าอย่าง แช่มช้า พลันถามอินฉีว่า “ใต้เท้า ข้าสามารถเริ่มได้เลย หรือไม่?”

“แน่นอน” อินฉีทำท่าผายมือเชิญ

หลินซินเยียนพยักศีรษะอย่างสุภาพ หยิบสิ่งที่อยู่ในมือ ขึ้นมาด้วยท่าทางที่เหมาะสม กล่าวว่า สิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้ข้า สร้างขึ้นมาชั่วคราว ชื่อนั้นยังไม่เคยคิดมาก่อน ข้าคิดว่าเรียกมันว่าเข็มดอกสาลี่ แล้วกัน

เข็มดอกสาลี่? ผู้ชมรอบๆพูดคุยกันไม่หยุดกับชื่อนี้ เสียง หัวเราะยิ่งครึกครื้น ชื่อนั้นตุ้งติ้งราวกับสตรีที่ดูอย่างไรก็ ไม่มีทางเป็นอาวุธทรงพลังในสายตาคนทั่วไป

หลินซินเยียนไม่สนใจที่จะอธิบาย แค่ออกไปพิสูจน์ก็

พอแล้ว มีอะไรที่ต้องอธิบายอีกเล่า?

ท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยันของฝูงชน นางยกสิ่ง ประดิษฐ์ในมือขึ้นอย่างใจเย็น เล็งไปที่สาลี่อีกลูกที่อยู่บน กิ่งไม้ หลังจากขว้างออกไปสุดตัว สิ่งที่ดูเหมือนลูกกลมๆ นั้นก็ลอยพุ่งไปยังสาลี่

“ยายเอ้ย ตาไม่ได้ดูผิดไปใช่มั้ย นั่นเป็นอาวุธของนางรี?” “โยนไปทุบสาลี่ตรงๆเลยเนี่ยนะ?”

ฝูงชนต่างกระอักกระอ่วน อาวุธที่ทั้งเรียบง่ายและหยาบ เช่นนี้ ยังต้องใช้การผลิตสร้างด้วยหรือ? หยิบก้อนหินจาก พื้นโยนไปตรงๆยังรุนแรงกว่าเลยนะ!

แต่ทว่า เสียงหัวเราะเยาะของฝูงชนในยามที่เห็นภาพ เบื้องหน้าสิ่งแปลกประหลาดนั่นปะทะเข้ากับลูกสาลี่นั้น หยุดลงอย่างกระทันหัน