ตอนที่431มาเล่นใหญ่

เสี่ยวหลงมีระยะใกล้กับหลินซีน เยียนมากที่สุดแต่ในจุดเสี่ยงเป็นเสี่ยง ตายระยะทางของทั้งสองคนกลับห่าง พอตัวไปแล้วเขาตื่นเต้นจนเหงื่อแตก พลักตากำลังมองทหารคนหนึ่งหยิบ ดาบจะแทงบนตัวหลินซีนเยียนเขาเร่ง รีบจนแทบลืมหายใจ

“พี่สาว!”อี้เซิงก็ตะโกนเสียงแหบ แห้งดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ

สวี่ห้าวขวางมีดหันมามองก็เห็น มีดยาวนั้นห่างจากคอหลินซีนเยียน หนึ่งนิ้วแล้วระยะแค่นี้เทพเซียนก็คง ช่วยให้รอดพ้นจากอันตรายไม่ทันกาล “โป้ง!”

ตอนที่ทั้งสามคนเผยสีหน้าหวาด ผวามีเพียงหลินซีนเยียนที่หน้าแน่วแน่ หน้านางไม่แสดงสีหน้เอาปลาย กระบอกปืนเล็งเป้าไปที่คนถือมีดยาว แค่นัดเดียวกลางอกคนนั้นก็แหวกเป็น รูเลือดระยะใกล้ขนาดนี้นางไม่ใช่มีปืน ระดับเซียนก็จะพลาดไม่ได้

คนทั้งหมดตกใจกลัวชะงักกับ ภาพที่ทำให้รู้สึกตะลึงน่าทึ่ง

ในสมัยนี้ไม่มีใครเคยเห็นอาวุธ ลับแบบนี้ไม่พูดได้เลยว่าเห็นแม้แต่เงา ของอาวุธลับนั้นก็ไม่เคยเห็นแค่มี เสียงดังขึ้นแล้วเห็นหน้าอกคนถูก แหวกเป็นรูเลือด ท่ามกลางคนในลานมีเพียงสวี่

ห้าวและเสี่ยวหมิงที่นับว่าเป็นแต่แม้จะ เป็นเช่นนี้ทั้งสองคนทำได้แค่มองเงา หนึ่งปลิวออกจากปากกระบอกปืนนั้น เท่านั้นวรยุทธพวกเขาพวกเขาคิดว่า ขวางอาวุธลับนี้ไม่ได้

นี่ก็คือสิ่งที่ทำให้คนกลัวมีอาวุธ เช่นนี้ในมือต้องมีฝีมือชั้นสูงอีกถึงจะ ถูกคนอื่นควบคุมได้

“เจ้าเด็กดีนี่มันร้ายกาจเสีย จริง”สวี่ห้าวอดเรียกไม่ได้

เสี่ยวหลงกลืนน้ำลาย“ใช่ๆอาวุธ ลับเช่นนี้บนโลกนี้จะมีกี่คนที่รับมือ ไหว?”

เพราะหลินซีนเยียนปะทุฉากที่น่า ประหลาดใจเกินไปออกมาส่วนคน รอบๆทั้งหมดลืมพุ่งมาด้านหน้าต่อ ตั้งแต่เริ่มจนตอนนี้หลินซีนเยียนเย็น ชามากตอนความเร็วของคนที่ล้อม รอบด้านหน้าชะลอลงนางตะโกนใส่ สวี่ห้าวทันที“รีบมาพวกเรากระโจน ออกไป!”

สวี่ห้าวและเสี่ยวหลงมีสติกลับมา ออกไปทางประตูจวนทันทีเพราะการ สิ้นชีพของผู้นำทัพและปืนไฟที่น่าสะ พรึงกลัวในมือหลินซีนเยียนแม้ผู้คน กำลังมุ่งฆ่าตรงหน้าแต่เห็นได้ชัดว่า อ่อนกำลังกว่าตอนก่อนหน้านี้มาก

กลุ่มหลินซีนเยียนได้โอกาสนี้จึง วิ่งหนีไปที่ประตูใหญ่ของจวนทว่า ตอนที่พวกเขามุ่งมาถึงประตูอย่าง ยากลำบากกลับสั่นสะเทือนกับฉาก

ตรงหน้า

ควันฝุ่นหนาทึบฟุ้งกระจายถึง ขอบฟ้าสุดลูกหูลูกตาบนถนนเต็มไป ด้วยคนการแต่งตัวเป็นกองทัพของโจ ว่เฉิงและกองทัพพระราชวังปะทะกัน ที่นี่ความน่าจะเป็นคือก่อนหน้านี้ผู้นำ กองทัพพระราชวังคนนั้นพบรหัสลับ ออกไปไม่เพียงแค่กองทัพพระราชวัง เห็นคนของโจว่เฉิงก็เห็นแล้วล่ะ

“จะทำอย่างไรดี?”ใบหน้าสวี่ห้าว เต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม มุ่งออกมา ลำบากก็ไร้ประโยชน์คนที่นี่ยิ่งมากจะ หนีออกไปยิ่งยุ่งยากแล้ว”

“ใช่กองทัพทหารมากขนาดนี้ให้ ข้าปกป้องเจ้าเดินไปคนเดียวก็เหมือน จะเป็นไปไม่ได้”สีหน้าเสี่ยวหลงซีด เผือด ถ้าเจ้าเป็นอะไรไปภารกิจของ ข้าจะล้มเหลวแล้ว”

หลินซีนเยียนมองเสี่ยวหลงด้วย ความแปลกใจ“ถึงตอนนี้เจ้ายังคิดถึง ภารกิจของเจ้าเจ้านายเจ้ามีคนรับใช้ อย่างเจ้านี้คงเป็นความสิริมงคลที่ สร้างมาหลายภาพหลายชาติจริงๆ”

เสี่ยวหลงยิ้มด้วยความโกรธแค้น ในตามีความรู้สึกที่หลินซีนเยียนไม่มี วันเข้าใจ“ไม่ที่มาของชีวิตข้าเดิมเจ้า นายเป็นเจ้าของพบเขาถึงมีชีวิตของ ข้าฉะนั้นมีเจ้านายอย่างเขาถึงเป็น ความสิริมงคลที่ข้าได้สร้างมา หลินซีนเยียนชักมุมปากรู้สึกแค่ ว่านี้เป็นวิธีที่ทำให้คนโง่เขลาแต่ทว่า ไม่ได้เป็นปลาจะรู้จักความสุขของปลา ได้อย่างไรความศรัทธาของแต่ละต่าง กันนี่นา

“เวลานี้ยังมีใจจะคุยเล่นพวกเจ้า คิดหาวิธีสิพวกข้ามีชีวิตมาหลายสิบปี แล้วตายแล้วก็แค่มีแผลเป็นขนาดเท่า ชามใหญ่บนคอ!แต่อี้เชิงล่ะเขาพึ่งจะ โตจะมาตายแบบนี้น่าเสียดายขนาด ไหน?”สวี่ห้าวอดตะคอกไม่ได้ อีก อย่างคำสอนพวกข้าคงเป็นเรื่องยากที่ จะพบเจอผู้มีพรสวรรค์เหมาะสมมาฝึก ฝนวรยุทธของข้าจะมาตายแบบนี้ต่อ ไปใครจะสืบทอดคำสอนของพวกข้า เล่า?” สืบทอดคำสอนอาจจะเป็นสิ่งที่ สำคัญที่สุดของสวี่ห้าวล่ะฉะนั้นเขาถึง ทุ่มแรงกายแรงใจให้อี้เซิงเช่นนี้

หลินซีนเยียนย่นหัวคิ้วมองคน และม้าทั้งงสองฟากตรงหน้าหันกลับ ไปมองสวี่ห้าวโดยไม่รู้ตัว”เจ้าคิดว่า สองฝ่ายนี้ใครจะชนะ?”

“นี่ยังจะดูอีก?”สวี่ห้าวมองค้อน นาง“เห็นชัดๆว่าคนและม้าของฮ่องเต้ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโจว่เฉิงแต่เป็นเพราะ ปัญหาช่วงเวลาช้าเร็วแค่นั้นเองเจ้าคิด ว่าหลายปีขนาดนี้ทหารของโจว่เฉิงไม่ ทำอะไรเลยหรือ?รวมกับตอนสมัยที่ ฮ่องเต้แคว้นหมันทรงแย่งชิงพระราช บัลลังก์สังหารพี่น้องสูญเสียความเชื่อ ถือในใจของประชาชนมากมายฉะนั้น สถานการณ์ตอนนี้คนย่อมรู้ว่าใครชนะ

ใครแพ้

หลินซีนเยียนพยักหน้าพูดอีก ใน เมื่อหนีไม่พ้นงั้นก็คงมีแต่ตัดสินใจ เสี่ยงปลอมตัวเพื่อผลที่ไม่คาดคิดหรือ ว่าครั้งนี้พวกเรามาเล่นใหญ่กันสัก ครั้ง!”

“หมายความว่าอะไร?”สวีห้าวไม่ เข้าใจ

เสี่ยวหลงตัวสั่นเทิ้มด้วยความ หวาดหวั่นหยุดชะงักมองจากสายตา ดื้อดึงของหลินซีนเยียนออกมาหมาย ถึงอะไรแต่หน้าเขายังเต็มไปด้วย ความตกตะลึงเหมือนเดิม หลิน น เยียนตะโกนติดอ่าง“เจ้า เจ้าไม่ได้ล้อ เล่นสินะ! “ผู้หญิงคนหนึ่งมีความกล้า หาญเด็ดเดี่ยวได้จริงๆกล้าคิดเรื่องที่ พวกผู้ชายก็ไม่กล้าคิด

แต่ว่าหลินซีนเยียนคิดขนาดนี้ แล้วอีกอย่างยังดื้อดึงไม่เปลี่ยนอย่าง นั้น

“พวกเจ้าสองคนกำลังเล่นคำ ปริศนาอะไรกัน?”สวี่ห้าวไม่เข้าใจจึง ไม่ถามอี้เซิง”เจ้ารู้หรือว่าพวกเขา กำลังพูดอะไร?”

อี้เซิงขมวดคิ้วเงียบไปทันใดนั้น เอ่ยขึ้นตอบกลับอย่างไม่แน่ใจ“ข้าคิด ว่าความหมายของพี่สาวคือในเมื่อโจว่ เฉิงใช้นามพวกเราเพื่อให้ได้แผ่นดิน แคว้นหมันนี้เช่นนั้นพวกเราลงมือให้ สุดไปเลยยืมมือโจว่เฉิงให้ข้าชิงแคว้น ให้กลับมาเป็นของพ่อข้า!”

สวี่ห้าวฟังไปสักพักไม่สติล่อง ลอยไม่ใช่ว่าเขาโง่เกินไปแต่วิธีเช่นนี้ แม้แต่ชายอายุมากที่ขึ้นเหนือล่องใต้ พบเหตุการณ์มากมายจนคุ้นชินเช่น เขายังไม่กล้าคิด

นั่นเป็นแผ่นดินนะเป็นประเทศ หนึ่งจะเอามาเล่นตามใจไม่ได้พละ กำลังทั้งหมดในชีวิตของวีรบุรุษผู้มี พรสวรรค์จะมีมากเท่าไหร่ก็ไม่ สามารถได้แผ่นดินประเทศไปแม้ครึ่ง นิ้ว!

“อี้เซิงก็ฉลาดมากนี่นา”หลินซีน เยียนฝืนยิ้มท่ามกลางทหารนับหมื่น ฆ่าสังหารรอยยิ้มของนางสุกสกาวยิ่ง กว่าแสงตะวันนางในเวลานั้นจน กระทั่งผ่านมาหลายปีก้ยังคงตราตรึง ฝังแน่นอยู่ในส่วนลึกความทรงจำอี้ เซิง

สวี่ห้าวพึ่งกลับมามีสติกลิน น้ำลาย“พวกเจ้าพึ่งจะพูดข้าจะไม่รู้ หรือ?เจ้านี่กล้าคิดจริงๆนะไม่กลัวถูกขู่ ขวัญตายจากวิธีนี้เสียด้วย!”

“คนๆหนึ่งจะมีชีวิตอยู่แม้แต่จะคิด ก็ไกล้าไปคิดเช่นนั้นจะมีความหมาย อะไรอีกเล่า?ตอนนี้เหตุการณ์โชคร้าย ที่สุดแล้วยังจะมีสิ่งที่โชคร้ายยิ่งยิ่ง กว่านี้อีกหรือ?”หลินซีนเยียนยักไหล่ ไม่พูดอะไรหันกลับไปมองทางเสี่ยว หลงพูดว่า “แม้จะขึ้นอยู่กับกำลังของ พวกเราจะรอจนถึงโจว่เฉิงแย่งชิง แผ่นดินไปได้ต่อไปต่อไปก็อาจจะต่อ ต้านเขาได้แต่ข้ามีเรื่องนี้………

นางลูบปืนไฟแล้วชี้ไปที่เสี่ยว หลงพูดแฝงไปด้วยความนุ่มลึก โดย เฉพาะอย่างยิ่งบางทีพวกเรายังมีกอง สนับสนุนได้”