ตอนที่424เก็บรักษาไว้เพื่อใช้งานเอง

คนรับใช้วัยกลางคนก้มหัวทำให้ หลินซีนเยียนมองไม่เห็นแววตาที่ คลุมเครือของเขาตอนเขาเงยหน้าขึ้น มาอีกครั้งสีหน้าเขาเรียบเฉยอย่าง ยิ่ง“แม่นางได้โปรดท่านไว้ชีวิตข้าน้อย ด้วยเถิดข้าน้อยพูดไม่ได้”

“เจ้าพูดคำเดียวข้าจะไม่ถามเรื่อง นี้อีกเจ้าคิดว่าจะบอกได้หรือไม่?”ถ้า พบเรื่องเช่นนี้ให้อีกฝ่ายพูดคำเดียวก็ พอแล้วดูเหมือนว่านางจะงี่เง่าเกินไป ใช่ไหมใจคนเป็นสิ่งที่คาดเดาได้ยาก นักใช่ว่าทุกๆคนพูดออกมาแล้วจะเชื่อ ถือได้ยิ่งเป็นคนน่าสงสารความเป็นไป ได้ที่จะพูดโกหกมดเท็จยิ่งมากขึ้น ฉะนั้นน้ำเสียงหลินซีนเยียนเริ่มเย็น ชาลงกว่าเดิม

ชายวัยกลางคนคิดว่านางพูดมี เหตุผลมากถ้าเปลี่ยนมาเป็นเขาเอง อาจจะไม่รับฟังคำพูดไร้สาระของอีก ฝ่ายและเอาคนไปบั่นหัวทันทีสำหรับ คนเลือดอาบปลายดาบอย่างพวกเขา ยอมฆ่าทิ้งไม่ปล่อยไว้ฉะนั้นผู้หญิง ตรงหน้ายังมีจิตใจเมตตา

“งั้นท่านคิดว่าจะทำอย่างไรดี ล่ะ?”คนรับใช้วัยกลางคนถาม

พูดตามความจริงหลินซีนเยียน คิดไม่ออกว่าควรทำอย่างไรให้นางฆ่า เขาหรือเหมือนอย่างที่เขาพูดจน กระทั่งตอนนี้เขายังไม่เคยก่อเรื่อง ทำร้ายนางแต่จะปล่อยเขาไปก็คงทำ ไม่ได้

ทั้งสองคนเงียบเหมือนต่างไม่รู้ ว่าจะจัดการสถานการณ์ที่หยุดชะงัก เช่นนี้ได้อย่างไร

ตอนที่ทั้งสองคนกำลังจะพูดสวี่ ห้าวและอี้เซิงเดินเข้ามาเห็นคนรับใช้ วัยกลางคนคุกเข่าอยู่ในห้องทั้งสอง คนอึ้งไปก่อนหลังจากนั้นอี้เซิงถาม“พี่ สาวคนๆนี้ทำอะไรผิดหรือ?”

หลินซีนเยียนส่ายหน้า”เปล่าเขา ไม่ใช่คนของโจว่เฉิงเป็นคนที่แอบ ลักลอบเข้ามาอีกอย่างเข้าบอกมาว่า มาปกป้องข้าพวกเจ้าเชื่อหรือไม่?” อี้เซิงและสวี่ห้ายส่ายหน้าพร้อม กันโดยเฉพาะสวี่ห้าวเป็นถึงชายชาตรี ขึ้นเหนือล่องใต้มีประสบการณ์ มากมายพูดขึ้นทันที”มีเรื่องดีเช่นนั้นที่ ใดกันเป็นคนสะกดรอยตามเป็นไปได้ สูงมากที่จะมาเพื่อฆ่าคน

“ไม่ข้ามาปกป้องแม่นางจริงๆ ไม่มีเจตนาใดจะมาทำร้ายแม่นาง แน่นอน”คนรับใช้วัยกลางคนรีบ อธิบาย

“พูดจาเลื่อนลอยปากมันอยู่บนตัว เจ้าตอนนี้เจ้าต้องพูดเช่นนี้อยู่แล้วพี่ สาวจะบอกให้โจว่เฉิงรู้หรือไม่?”อี้เซิง ขมวดคิ้วตัดสินใจไม่ได้

“ไม่ต้องแล้วข้าค่อนข้างเชื่อที่เขา พูดถึงอย่างไรเขาติดตามตั้งแต่ระยะ ทางเขตแดนแคว้นหมันจนเมือง ชวน”หลังหลินซีนเยียนพูดจบเหมือน คิดอะไรออกขึ้นมาจึงพูดกับคนรับใช้ วัยกลางคนนั้นอีก“แบบนี้ดีกว่าในเมื่อ เจ้าบอกว่าจะไม่ทำร้ายข้างั้นในช่วงนี้ เจ้าก็มาเป็นสายลับของพวกข้าส่งข่าว และของจำเป็นให้พวกข้า?”

คนรับใช้วัยกลางคนตะลึงสวี่ห้าว และอี้เซิงที่อยู่ข้างๆก็ตะลึงเหมือน คาดไม่ถึงว่าหลินซีนเยียนจะวางแผน ซ้อนแผนตัดสินใจเช่นนี้ออกมา

แต่สำหรับคนรับใช้วัยกลางคนแค่ ไม่ให้เขาบอกว่าเจ้านายคือใครเรื่อง อื่นก็ไม่ต้องพูดถึงอย่างไรเสียเจ้านาย แค่ให้เขามารักษาความปลอดภัยนาง เท่านั้นเองคนอื่นคงไม่สร้างข้อตกลง ชัดเจน

“ได้ข้าตกลง”

เห็นชายวัยกลางคนตกลงแล้ว – หลินซีนเยียนพยักหน้าอย่าง เต็มใจ เจ้าชื่ออะไร?

“เอ่อ….. “คนรับใช้วัยกลางคนถูก ถามคําถามนี้สีหน้าลังเล อันที่จริงข้า ไม่มีชื่อมีเพียงรหัสประจําตัวเท่านั้นถ้า แม่นางไม่รังเกียจเรียกข้าว่าเสียงหลง เถิด”

“เสี่ยวหลง…..”หลินซีนเยียนอด ชักมุมปากไม่ได้ชายวัยกลางคนคน หนึ่งชื่อเสี่ยวหลงไม่คิดว่าคําเรียกนี้จะ ดูอ่อนหวานไปรึ?แต่นางไม่สนใจว่าจะ ให้เขาชื่ออะไรจึงตอบตกลง

“ถ้าแม่นางไม่สั่งอะไรข้าขอตัว ก่อนมาอยู่ที่นี่นานเกินไปคนจะสงสัย ได้”เสี่ยวหลงกล่าว

“ช้าก่อนเจ้าช่วยหาของสองสาม อย่างให้ข้าก่อน”หลินซีนเยียนลุกขึ้น เข้าไปในห้องหยิบพู่กันหมึกกระดาษ และจานฝนหมึกออกมาเขียนกระดาษ แผ่นหนึ่งแล้วหยิบออกมาส่งให้ในมือ เสี่ยวหลง“ของสองสามอย่างนี้ข้าไม่รู้ ว่าเจ้ามีหรือไม่แต่ขอช่วยเจ้านำของ พวกนี้เข้ามาแต่ตอนนำมาต้องระวังตัว อย่ากองไว้ด้วยกันต้องแยกของออก มา”

“เสี่ยวหลงหยิบกระดาษมาอ่าน ในตาเต็มไปด้วยความสงสัยแต่พูด ด้วยความมั่นใจมาก”มีของพวกนี้ ทั้งหมดแต่ข้าไม่เคยได้ยินชื่อดินประ สิวนี้ไม่ทราบว่ามันคืออะไร?”

หลินซีนเยียนถอนหายใจนางรู้ แน่นอนว่าดินประสิวนี้หาได้ไม่ง่ายถึง อย่างไรประเทศหนานเยว่ก็ไม่มี แน่นอนไม่นั้นนางคงเริ่มสร้างอาวุธไป ตั้งนานแล้ว

“ดินประสิวเป็นหินชนิดหนึ่งเผา ไหม้เป็นควันได้เจ้าต้องพยายามหาให้ เต็มที่ก่อน”หลินซีนเยียนอธิบาย

เสี่ยวหลงตอบพูดซุบซิบ หินที่ เผาไหม้ได้…..ได้ยินมาว่าในระยะ สามสิบลี้ในประเทศหนานเยวมีเหมือง แร่ข้าจะเข้าไปสอบถามทันทีว่ามีหิน แบบนี้หรือไม่”

“ดีรบกวนเจ้าแล้ว”หลินซีนเยียน พูดกับเขาด้วยความเกรงใจ

“ไม่เป็นไรได้เป็นผู้ช่วยแม่นาง เล็กๆน้อยๆก็เป็นเกียรติของข้าน้อย แล้ว”หลังจากเสี่ยวหลงพูดจบก็อำลา หลินซีนเยียนถึงรีบออกไปเขาอยู่เป็น เวลานานมากแล้วจะดึงดูดให้คนของ โจว่เฉิงสนใจจะเป็นปัญหา

หลังจากรอเขาเดินออกไปสวี่ ห้าวถึงทำหน้าขุ่นมัวถามหลินซีน เยียน“เจ้าเชื่อเขารึ?”เขาคิดว่าหลินซีน เยียนไม่ใช่คนหลอกง่ายขนาดนี้

หลินซีนเยียนถอนหายใจอย่างจำ ใจพูด“หลายวันนี้เจ้าไม่รู้สึกว่ารอบๆ เรือนเงียบมาก”

สวี่ห้าวพยักหน้า“จริงข้าก็เคย สังเกตคนรอบๆเรือนสองสามหลัง ค่อยๆลดน้อยลงบางทีรอให้คนของ พวกเขาน้อยลงมากพอข้าคงสังหาร พาพวกเจ้าออกไปได้

“ไม่ ยิ่งคนพวกเขาน้อนเท่าไหร่ ยิ่งแสดงว่าพวกเรากำลังจะมีอันตราย อี้เซิงมีความสำคัญกับโจว่เฉิงเจ้ากับ ข้าก็รู้ แม้แต่คนเฝ้าดูแลอี้เซิงเขา กระจายไปตามจุดต่างๆเกินครึ่งนี่ก็ เห็นได้ชัดว่าการเตรียมแผนของเขา ได้ประกาศใช้แล้วเขาเริ่มใช้แผนการ พวกเราจะเดินต่อไปอย่างไร?”นี่ก็เป็น สิ่งที่หลินซีนเยียนกังวล”ข้าก็รู้ว่าไม่ ควรจะไปเชื่อคนไม่มีที่มาที่ไปแต่ตอน นี้พวกเรามีทางเลือก?แม้เจ้ามีวิทยา ยุทธชั้นเลิศแต่เพื่อปกป้องอี้เซิงเจ้าก็ ไม่สามารถแยกจากตัวอี้เซิงได้แม้แต่ ช่วงเดียวแต่ข้าไม่มีพละกำลังจริงๆใน เมื่อเป็นเช่นนี้ทำได้แค่ตายเอาดาบ หน้าถ้าเขาไม่ทำร้ายพวกเราจริงๆพวก เราก็โชคดีไปถ้าเขาต้องการทำร้าย พวกเราสถานการณ์คงไม่ย่ำแย่กว่า ตอนนี้”

ฉะนั้นนางถึงตัดสินใจเป็นช่วง เวลาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายจริงๆจึงทำได้ แค่เลือกเสี่ยงหาทางรอดพ้นจาก ความตายสักครั้ง

พระอาทิตย์ยังสาดส่องแสงอุ่น เหมือนเดิมแต่ทว่าตอนนี้ใจทั้งสามคน เงียบสงัดยิ่งนักไม่มีใครมีจิตใจจะไป เสพสุขรับแสงพระอาทิตย์อบอุ่น

ช่วงที่ไม่ทันระแวดระวังหลินซีน เยียนแหงนหน้ามองท่ามกลางท้องฟ้า พบเพียงเมฆขาวมากมายในความคิด นางกลับคิดล่องลอยไปไกลแสนไกล ในสมองมีแต่ความสงสัยวนเวียนไป มาไม่หยุดเสี่ยวหลงจะเป็นคนของโม่ จื่อเฟิงได้ไหมนะ?ได้ไหมนะ?