ตอนที่415วีรบุรุษหลงใหลสาวงาม จนเสียความตั้งใจเสียชื่อเสียง

อินฉีมองนางท่าทางซื่อๆเขาไม่ ได้คุกคามและเกิดโทสะเพราะนาง กลับยิ่งเจ็บปวดแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ ว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปอย่างนี้เขาไม่รู้ มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อใดเขากำลังสนใจ ทัศนะที่ฉลาดเกินคนของนาง

สายตาโจ่วเฉิงมองระหว่างสอง คนนั้นลังเลกันเขากระแอมพูด“ในเมื่อ ฮูหยินที่เคารพแน่วแน่ไม่ลังเลเช่นนี้ งั้นอยู่ก่อนเถิดถึงอย่างไรจะไปทำลาย ความรู้สึกสามีภรรยาเพราะคนนอกคน

เดียวคงไม่ได้” คำพูดของโจว่เฉิงทำให้อินฉี ตกใจ“พวกข้า….ไม่ได้เป็นสามีภรรยา กัน”

”โจว่เฉิงตกใจอ้าปากกว้าง อัครเสนาบดีของราชสำนักทำเรื่องโง่ เขลาเพราะผู้หญิงคนเดียวที่เขาคาด เอาไว้ตามเหตุตามผลคิดว่าผู้หญิงคน นั้นเป็นภรรยาของเขาและก่อนหน้านี้ เขายังแอบดีใจถ้าพี่สาวที่เด็กอี้เซิงนั่น รู้จักเป็นภรรยาของอัครเสนาบดีประ เทศเยวหนาน

แต่ทว่า….เขานึกไม่ถึงว่าผู้หญิง คนนั้นยังไม่ใช่ภรรยาของอินฉี?ทำ เรื่องเช่นนี้เพื่อผู้หญิงคนเดียวและไม่มี อะไรเกี่ยวข้องกับตัวเอง?ตอนนี้โจว่ เฉิงเริ่มสงสัยคนตรงหน้านี้ว่าใช่อินฉี แห่งประเทศหนานเย่ว่หรือไม่?ใจอ่อน เยี่ยงนี้จะเป็นอัครเสนาบดีได้?

อินฉีรู้แน่นอนว่าโจว่ฉันรู้สึก อย่างไรจึงแค่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ ได้“ทำให้ท่านหัวเราะเยาะเสียแล้ว ”

“แม้โจว่เฉินเป็นแม่ทัพแค่ ก็เป็นมนุษย์ทั่วไปหลังจากนั้นโบกมือ ทันทีพูดว่า”ไม่เป็นไรไม่เป็นไรตอนนี้ ยังไม่ใช่ภรรยาของท่านเสนาบดีดู ท่าทางเจ้านี่ในอนาคตได้เป็นอย่าง แน่นอนเลยล่ะ!”

ได้ยินพูดเช่นนี้อินฉียิ้มทำอะไร ไม่ถูกในใจกลับยิ่งเจ็บปวดยุ่งเหยิง ตั้งแต่หลังจากเรื่องครั้งนั้นชั่วชีวิตนี้ นางแต่งงานกับเขาไม่ได้ขนาดได้เห็น นางยิ้มก็เป็นสิ่งที่หรูล้ำค่าแล้วล่ะ

มองสีหน้าเขาเป็นเช่นนี้ใจโจว่ เฉินยิ่งประหลาดใจดูท่าเป็นอย่างนี้ เรื่องนี้ท่านอัครเสนาบดีอินใจร้อนตื่น ตูมไปเองผู้หญิงคนนั้นแสดง อากัปกิริยาว่าไม่ต้องการให้ตามนาง ยังไม่ชัดเจนพออีกรึ?

โจว่เฉิงอดไม่ได้มองหลินซีน เยียนหลายครั้งที่แท้เป็นนางผู้หญิงที่ งามสมบูรณ์แบบรูปร่างงามอ้อนแอ้นดี แต่น่าเสียดายหน้าตาดุดันมากไปเสีย หน่อยผู้หญิงในครอบครัวต้องโง่ หน่อยถึงจะดีเหมือนกับพวกผู้หญิงที่ จวนเขาล้วนเป็นผู้หญิงงามโง่เขลาทั้ง สิ้นกล้าชักสีหน้าไม่พอใจใส่เขาที่ไหน กันมีคนไหนบ้างไม่ประจบเอาใจเขา? วีรบุรุษหลงสาวงามจนเสียความ ตั้งใจเสียชื่อเสียงอินฉีหลงเสน่ห์ผู้ หญิงคนนี้เข้าแล้วเกรงว่าไม่นานก็ล่ม จมโจว่เฉิงแอบส่ายหน้าแต่เดิมอยาก จะหยุดความคิดที่จะไปมาหาสู่กับอินฉี เขาไม่อยากทำภารกิจรวมแผนที่อัน ยิ่งใหญ่กับคนที่ทำงานโดยใช้ความ รู้สึกแสดงว่าเขาไม่ได้เจอกำลังช่วย แต่เจอคนพาถอยหลังต่างหาก

เวลานั้นอินฉียังไม่รู้แต่เป็นเพราะ เรื่องนี้จึงเสียพันธมิตรสำคัญไปใน กาลข้างหน้าสุดท้ายเขาจะแพ้ราบคาบ

“แม่ทัพโจว่ขอท่านเชิญเจ้าของ ร้านยาพิเศษให้เขาทีอย่างน้อยๆข้า ต้องรักษาชีวิตเขาไว้”ในเมื่อหลินซีน เยียนพูดแล้วอินฉีก็ไม่อาจคัดค้าน ความต้องการของนาง

โจว่ฉันคิดสักพักจึงตอบรับ อย่างไรเสียเจ้าของร้านพิเศษก็ไม่รู้จัก ตัวตนของเขาต้องการหาศัตรูก็ไม่เห็น เขามาที่นี่

หลินซีนเยียนเห็นว่าอินฉีตกปาก รับคำแล้วก็หันกลับไปช่วยกันประคอง อี้เซิงขึ้นมากับเจ้าหนวดดกดำคนนั้น บอกองครักษ์ว่าต้องการห้องสะอาดๆ สักห้องทั้งสองคนก็ประคองอี้เซิงเดิน เข้าไป

โจว่เฉิงให้คนรับใช้จัดเตรียมน้ำ ชาไว้อีกห้องเชื้อเชิญอี้ฉินร่วมเล็ก น้อยถึงไม่สามารถจะเป็นพันธมิตรกัน ได้แต่ระหว่างคนของทั้งสองรัฐคง ต้องสืบเสาะหาความจริงด้วยกันอย่าง เลี่ยงไม่ได้

“เจ้าคือพี่สาวที่อี้เซิงพูดถึงมา ตลอดหรือ?”เจ้าหนวดเฟี้มเหมือนไม่ อยากจะเชื่อก่อนหน้านี้มีโจว่เฉิงและ อินฉีอยู่จะสนทนาเขาก็ไม่สะดวกนัก ตอนนี้สองคนไม่อยู่ในห้องเขาถึงจะ ถามออกมาอันที่จริงเขาถามแบบนี้แค่ เพียงจะยืนยันเรื่องนี้ให้มั่นใจเท่านั้น เองหลินซีนเยียนนี่เองเป็นคนที่จินมู่ อยากบอกเขาเป็นผู้หญิงคนนั้นที่อู่เซวี ยนอ๋องทรงสนพระทัย

เพียงแต่เขานึกไม่ถึงผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิงที่อู่เซวียนอ๋อง ทรงสนพระทัยเป็นพระชายาข้างกายอู๋ เสวียนหวังแต่ยังเป็นผู้หญิงมีท่านอัคร เสนาบดีสนใจอีกด้วยผู้หญิงคนเดียว ทำให้ชายมีอำนาจมากที่สุดในพระ ราชสำนักหนานเยว่ให้ความสำคัญกัน ในเวลาเดียวกันย่อมเป็นเรื่องธรรมดา สามัญ

เพราะคนตรงหน้านี้เป็นอาจารย์ ของอี้เซิงแม้นางไม่เห็นพ้องกับวิธี จัดการเรื่องของเขาแต่เป็นคนมีบุญ คุณต่ออี้เซิงคนหนึ่งแล้วก็มีบุญคุณต่อ นางด้วยนางจึงพยักหน้าพูดเสียงอ่อน โยน“ใช่ข้าเองข้าควรจะเรียกท่านว่า อะไรหรือ?”

“ท่านน่าจะรู้จักข้าเป็นศิษย์พี่ของ จินมู่ข้าแซ่สวี่มีนามว่าห้าว”สวี่ห้าว นิสัยเปิดเผยพูดจาไม่ปิดบังซ่อนเร้น จึงอดถามไม่ได้”ได้ยินจินมู่พูดว่าท่าน เป็นพระชายาของอู๋เสวียนอ๋องแล้ว เหตุใดถึงมาปรากฏตัวกับท่านอัคร เสนาบดีที่เมืองแคว้นหมันเล่า?”

ในช่วงเวลานี้เขาพาอี้เซิงไปท่อง เทียวด้านนอกตลอดและการติดต่อกับ ประเทศหนานเยวมีเพียงจดหมายฉบับ หนึ่งของของมู่จินเมื่อปีก่อนเท่านั้นจัง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

แววตานางหมดหวังแวบหนึ่ง พลางแทรกตัวบนมุมเตียงก้มหน้าไป พลางพูดเสียงจืดจาง“ข้าไม่ได้เป็น พระชายาอ๋องอู่เสวียนแล้วมาที่นี่ก็ มากพบอี้เซิงในโลกนี้…. “นาง กล้ำกลืนไปสักพักแล้วพูดต่อ“ญาติที่ เหลือข้าก็มีไม่มากแล้วอี้เซิงก็เป็น หนึ่งในนั้น” ในห้องเงียบลงทันทีสวีห้าวไม่รู้ ว่าควรพูดต่ออย่างไรดีจึงเลือกที่จะ เงียบในใจเขานับถือหลินซีนเยียนนัก ตำแหน่งพระชายาอ๋องอู่เสวียนสตรี ทั่วไปใช่ว่าจะยอมสละทิ้งไปง่ายๆนาง มีจิตใจอย่างนี้มิน่าล่ะถึงทำให้ผู้ชาย สองคนหลงรักได้

“ใช่แล้วเหตุใดอี้เซิงสนิทกับแม่ ทัพโจว่แคว้นหมันได้ล่ะ?”หลินซีน เยียนเห็นอี้เซิ่งอิดโรยหลับเงียบๆไป แล้วจึงเริ่มไต่ถามเรื่องนี้ละเอียด

“เรื่องนี้น่ะพูดแล้วก็ยาว”สวี่ห้าว ดึงเก้าอี้มานั่งพูดว่า “แม้เจ้ากับอี้เซิง ไม่ใช่พี่สาวน้องชายแท้ๆแต่ข้านับถือ ความรู้สึกระหว่างพวกเจ้านักอี้เซิง บอกว่ากลายเป็นพระชายาอ๋องอู่ เสวียนด้วยความไม่เต็มใจเขาบอกว่า ขาจะปกป้องเจ้าจึงรีบฝึกวิชาวิทยา ยุทธชั้นสูงให้เร็วที่สุดแต่เจ้าก็รู้การฝึก วรยุทธน่ะทำระยะเวลาสั้นๆจะบรรลุ ได้ที่ไหนกัน?เขาพยายามฝึกสุดความ สามารถมีวิธีใดก็ใช้หมดแล้วข้าไม่ให้ เขามุทะลุฝึกไม่มีหลักการจนตอนข้า มาเส้นเลือดดำไหลทวนกลับแล้วเขา มุ่งฝึกมากเกินไปแล้ว”

สวี่ห้าวถอนหายใจยาวในแววตา เขาค่อยๆเผยความรู้สึกเสียใจนางมอง ออกเขาชอบเด็กอี้เซิงคนนี้จริงจังเข้า แล้ว“ข้าได้ยินมาว่าร้านยาวิเศษใน แคว้นหมันมีของวิเศษอัจฉริยะ มากมายจึงพยายามตามหาใครจะรู้ล่ะ ว่าเครื่องปรุงยาจีนนั่นจะล้ำค่าเช่นนั้น บนโลกนี้มีต้นเดียวเท่านั้นและเจ้าของ ร้านวิเศษยังติดตามไปทางใต้เป็นแรม ปีเถ้าแก่ในร้านวิเศษบอกว่าเขาอยู่ใน พระราชวังแคว้นหมันข้าก็มาหาถึง เมืองหลวงแคว้นหมัน