ตอนที่ 363 นอนาจารชุดดำ

ไม่มีใครคาดถึงว่าเมื่อชายชุดดำที่ถูกเรียกว่าพี่ใหญ่ได้ยินก็ เขามือไปที่ท้ายทอยของชายชุดด่าคนนั้นทันที เจ้าโง่พวก ผู้หญิงพวกนั้นต่อให้ดีแค่ไหนยังไงก็เป็นว่าที่สะใภ้ของเชียง ซีตระกูลหลี่ตอนนี้ถ้าพวกเราเอาคนกลับไปเรื่องนี้จะจัดการ ยังไงก็ขึ้นอยู่กับนายใหญ่แต่ถ้าตอนนี้พวกเราทำอะไรคน พวกนี้กลางทางละก็กลับไปนายใหญ่โทษลงมาพวกเราจะรับ ผิดชอบไม่ไหวถ้าเจ้าอดทนไม่ไหวจริงๆ ในห้องนั้นไม่ใช่ว่ายัง มีเด็กผู้ชายนั้นอยู่หรอ? ผิวละเอียดนุ่มเจ้าผืนใช้ไปก่อนก็แล้ว กัน”

“พี่ใหญ่ฉันไม่ใช่เกย์นะต่อให้ผิวจะละเอียดนุ่มแค่ไหนฉัน ก็ไม่สน ชายชุดด่าที่กัดอาหารอยู่บ่นขึ้นมาแล้วยังพูดขึ้นมา อีกว่า”ว่าแต่พี่ใหญ่พวกเราพาพวกผู้หญิงพวกนั้นไปก็ พอแล้วผู้ชายคนนั้นพวกเราเอาไปทำไม?

“ผู้ชายคนนั้นเป็นช่างทองที่อวันเทียนสี่หามานายใหญ่ ไม่ใช่ว่ากำลังหาช่างทองที่ประเทศอื่นไปทั่วอยู่หรอ? พวกเรา ถือโอกาสพากลับไปสักคนก็ถือว่ามีผลงานได้แล้ว พี่ใหญ่ ของชายชุดดำอธิบายเสร็จก็เหมือนจะรำคาญคนที่กำลังคน ที่กำลังงงงกับปัญหานี้นิดหน่อยเดินไปเอาเหล้าที่อยู่บนม้า แล้วเดินออกไปดื่มที่อื่น
ชายชุดด่าคนนั้นก็กัดอาหารต่อไปอย่างเคืองๆคน อนาจารชุดดำตรงมุมอับที่ไม่มีใครสังเกตเห็นกลับฟังคำพูด ของชายสองคนนั้นเอาไว้

ภายในห้องหินหลินซินเยียนเก็บสายตาที่มองอยู่กลับ มาระยะห่างจากคนชุดดำพวกนั้นไกลเกินไปเธอไม่ได้ยินคํา พูดของพวกเขาแต่เห็นสีหน้าท่าทางของพวกเขาแล้วเธอยิ่ง รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

เธอเคยเจอกับทหารเสรือมาก่อนความสามารถพวก แม่ทัพนำของทหารเล่อนั้นเธอรู้ดีแต่คนพวกนี้กลับสามารถ ฆ่าทหารเรือทั้งหมดได้เพียง ในระยะเวลาสั้นๆความ สามารถระดับนี้ไม่ใช่พวกทหารธรรมดาๆ จะมีได้

“เจ้าทำเบาๆหน่อยระวังอย่าให้ปากแผลเปิดออก มาเชียวฟานเฝ้าเธออยู่ข้างๆพยุงแขนเธออย่าง ระมัดระวัง “ธนูเหล็กนั้นแทงทะลุเขาไปที่อกของเจ้าตอนที่ เห็นเจ้าล้มลงขาขวัญเสียไปหมดเลยแต่โชคดียาของคนชุด พวกนี้เหมือนจะดีมากดึงหัวธนูออกมาให้เจ้าแล้วประคบ ยาเสร็จไม่นานก็ห้ามเลือดได้แล้ว แต่เจ้าบาดเจ็บหนักมาก ดังนั้นระวังไว้หน่อยก็ดี

หลินขึ้นเขียนพยักหน้าตอนที่เห็นตัวเองโดนธนูเหล็กยิง ทะลุเข้าไปเธอเองก็คิดว่าตัวเองต้องตายแล้วแน่คาดไม่ถึงว่า ยังสามารถมีชีวิตรอดอยู่ได้ยานั้นดีจริงๆ
“เซียวฟานอ่างลังเลอยู่สักพักแล้วก้มหน้า พูด”เจ้าไม่ต้องกังวลถึงเจ้าจะบาดเจ็บข้าก็ไม่ให้คนอื่นมา แตะตัวเจ้า”

“หลินซีนเยียนหันมามองหน้าเซียวฟานอย่างยิ่งๆ เซียวฟานถูกเธอมองจนรู้สึกเขินและอึดอัตนิดๆกระแอมออก มาสองครั้ง ที่จริงถ้าเขาไม่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาละก็หลินซีน เขียนก็ไม่มีทางที่จะคิดมาถึงเรื่องนี้ยังไงซะเวลาได้รับบาด เจ็บเธอก็เป็นผู้ป่วยเพื่อได้รับการรักษาทุกเรื่องสามารถที่จะ เข้าใจได้

ถ้าเกิดตอนรักษาผู้ป่วยยังต้องมาคอยหลีกเลี่ยงผู้หญิง ผู้ชายถ้าเกิดทําให้เสียเวลารักษาขึ้นมางั้นก็ต้องเสียชีวิตเธอ ยังไม่หัวโบราณถึงขนาดที่จะมาคอยถือสาเรื่องแบบนี้

แต่ว่าเธอกลับรู้สึกอยากรู้ขึ้นมานิดหน่อยในสถานการณ์ แบบนี้เซียวฟานทำยังไงถึงจะเกลี้ยกล่อมคนพวกนั้นไม่ให้มา แตะต้องร่างกายของเธอได้

เห็นแววตาสงสัยของเธอเซียวฟาน กว่าเธอจะถามว่าใคร เป็นคนใส่ยาให้ตัวเองลังเลอยู่สักพักถึงพูดอธิบายขึ้นมา ว่า“ข้าไม่ได้ให้พวกเฮงซวยนั้นแตะต้องเจ้าดังนั้นบาดแผล ของเจ้าข้าเป็นคนจัดการเองหวังว่าเจ้าจะไม่โทษข้า

หลินชินเขียนส่ายหน้า ข้าไม่มีทางโทษเจ้าแน่นอน วิต เป็นเรื่องสําคัญเรื่องพวกนี้ไม่เป็นอะไรจริงๆ เพียงแต่เจ้าไปตกลงอะไรกับพวกเขาหรอ? คนพวกนั้นดูท่าทางไม่ใช่คนที่จะ เชื่อฟังคำพูดได้ง่ายๆ

เซียวฟาน หน้าตกใจมากเหมือนจะคาดไม่ถึงว่าความ รู้สึกของหลินซ๊นเยียนจะไวขนาดนี้ เจ้า…….ดไม่ถึงเลยว่า เจ้าจะมองออกได้เร็วขนาดนี้ นายใหญ่ของพวกเขาเหมือนจะ กำลังหาช่างฝีมือชั้นเลิศมาทำงานใหญ่งานหนึ่งอยู่และข้า เองก็มีความมั่นใจในเรื่องนี้ข้าอาสารับปากพวกเข้าว่า ทํางาน ให้พวกเขาพวกเขาถึงยอมให้ข้าจัดการบาดแผลให้ เจ้า”

ฟังแล้วดูเหมือนง่ายแต่ในสถานการณ์อย่างนั้นการที่จะดึง ความกล้าขึ้นมาพูดกับคนชุด ที่ถือมีดอยู่นั้นต้องใช้ความ กล้าเป็นอย่างมาก

“ทํางานใหญ่งานหนึ่ง……….นเขียนอดไม่ได้ที่จะ คบคิดขึ้นมาศาลาความลับแห่งสวรรค์ไม่ได้เอาชีวิตของ เขียวฝานก็เพราะว่าเห็นฝีมือของเขาแต่ที่ศาลาความลับแห่ง สวรรค์ต้องการนั้นก็เป็นสิ่งที่ที่ตระกูลลี่ต้องการคือเศษภาพที่ จะสามารถนำทางไปยังขุมทรัพย์พวกนั้นที่ตระกูลหลิง แสวงหาเกรงว่า เพื่อของสิ่งนั้น

เข้าไปในถ้ำเพื่อเอาเศษรูปก็ต้องแก้กลไกที่อยู่ภายในถ้ำนี้ ต้องการช่างฝีมือที่มีความสามารถชั้นเลิศเพียงแต่ตระกูล หลังไม่รู้ว่าการจะแก้กลไกนั้นไม่ได้ต้องการเพียงแค่ช่างฝีมือ ชั้นเลิศแต่ยังต้องการเลือดชนิดพิเศษ
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าคนที่มีสายเลือดพิเศษอย่างเธอจะเหลือ อยู่บนโลกเท่าไรแต่เธอไม่เชื่อว่าเชียงฟานจะบังเอิญเป็นหนึ่ง ในนั้นอย่างนี้แสดงว่าตระกูลหลิงตอนนี้รู้เพียงแค่ต้องแก้ กลไกแต่ยังไม่รู้เลือดพิเศษเรื่องนี้

ทั้งสองคนพูดกันอยู่สักพักเสร็จร่างกายของหลินซินเยียน ยังคงอ่อนแอดังนั้นความง่วงจึงเข้ามาโจมตีเขียวฝานเห็นตา ของเธอกำลังปิดก็น่าเสื้อที่เฝ้าที่อยู่บนตัวถอดออกมาห่อตัว เธอแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า”นอนเถอะ”

ร่างกายของหลินซีนเยียนอ่อนแอมากจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ อยากเกรงใจแบบจอมปลอมเธอเอาศีรษะพิงไว้ที่ไหล่ของ เขาแล้วก็นอนหลับสนิท.

ตอนกลางดึกเสียงพูดข้างนอกห้องค่อยๆลดลง คนชุด ส่วนมากฟุบลงนอนไปที่พื้นแล้ว เหลือแค่เพียงชายชุดด่า สองคนที่รับผิดชอบเฝ้ายามที่หาวอยู่รอบกองไฟ

กลางดึกชายชุดดา นอนอยู่ในบริเวณมุมอับลุกขึ้นมา จากพื้น

“เจ้าท่าอะไร?”สองคนที่รับรับผิดชอบเฝ้ายามเห็นคนนั้น ลุกขึ้นมารีบเปล่งเสียงถามขึ้นมาทันที

คนคนนั้นหันหน้ามาหัวเราะฮาฮา เมื่อดื่มเหล้าไปนิด หน่อยปวดฉี่ พูดเสร็จก็ดึงกางอี้ขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปใน มุมมืดในกลุ่มนี้มีเพียงแค่ไม่กี่คนทุกคนในนี้ล้วนรู้จักกันหมดดังนั้นจึงไม่ได้สงสัยอะไรสองคนที่เฝ้ายามอยู่ไม่ได้ถามอะไร อีกเก็บสายตามาไว้ที่เดิม

ชายชุดดำที่ถือกางเกงเข้าไปในความมืดจึงจะหายไปใน ความมืดถือโอกาสตอนที่ทหารเฝ้ายามไม่สังเกตวกกลับไป ยังบ้านหิน เขาเดินไปที่บริเวณหน้าต่างของบ้านหินเอาหลอด ไม้ไผ่ออกมาจากอกแล้วเป่าควันสีขาวเข้าไปในบ้านหิน

ควันลอยเข้าไปในบ้านหินเสร็จไม่นานก็กระจายตัวออก หลินซึนเขียนที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่ไม่รู้สึกถึงความผิด สังเกตอะไรเพียงแค่ลมหายใจหนักขึ้นกว่าเดิมนิดนึง แต่ เซียวฝานกลับขมวดคิ้วตอนหันหน้าไปทางหน้าต่าง เขารู้สึก ทั้งร่างกายอ่อนปวกเปียกมือไม้ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่แรงที่จะ เปล่งเสียงออกมาก็ไม่มี

เขาทําได้เพียงแค่เบิกตาโตมองไปยังคนชุดดำที่แอบเดิน ย่องๆเข้ามาจากทางประตูเล็กต่อหน้าต่อตา คนชุดด่าคนนั้น ตาเล็กๆ จมูกโด่งภาพลักษณ์ดูลามกมาก โดยเฉพาะแววตาที่ มองมายังเขียวฝานนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา

ขนทั้งร่างของเซียวเซียวผ่านลุกขึ้นมาเหมือนเพียงแค่ ภายในพริบตาเดียวพอหลังจากเขาได้สติขึ้นมามีความทรง จำบางอย่างที่ถูกเขาฝังเอาไว้ในส่วนลึกของสมอง แต่ใน วินาทีนั้นความทรงจําพวกนี้ได้ผุดขึ้นมาเพียงแค่พริบตา เดียวเขาก็รู้แล้วว่าคนชุดที่อนาจารคนนั้นต้องการจะทำ อะไร