ตอนที่356แก้แค้นลบล้างความเจ็บปวด

น่าเสียดายที่เสียงขอร้องไว้ชีวิตของพวกเขากลับไม่ เข้าหูของหลินซีนเยียนไม่แม้แต่จะส่งผลกระทบต่อจิตใจ ของนางแต่กลับยิ่งทำให้นางจดจำความไร้ยางอายของพวก เขายิ่งพวกเขาไร้ยางอายมากเท่าไรนางยิ่งนึกถึงเรื่องที่ พวกเขาได้ทำต่อเซียวฝาน

นางใช้วิธีเดิมอีกครั้งหยิบก้อนหินที่อยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วโยนใส่ตาเฒ่าเซียวพูดเสียงต่ำว่า”ไอ้แก่ที่หน้าไม่อาย อย่างเจ้ายังกล้าหน้าไม่อายเรียกตัวเองว่าเป็นพ่อของศิษย์ พี่ข้า?น่าขำเสียจริงสัตว์เดรัจฉานอย่างเจ้าสามารถมีลูกที่ ประเสริฐเทียบฟ้าอย่างศิษย์พี่ข้าด้วยหรือ?นับแล้วเจ้าใช้ ประโยชน์จากศิษย์พี่ข้ามานานเจ้าคิดว่าข้ายังจะไว้ชีวิตเจ้า อีกหรือ?”

ก้อนหินโดนไปที่บนหัวของตาเฒ่าเซียวเลือดสนๆไหล ออกมาเขายังคงร้องขอความเมตตาด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

หลินซีนเยียนดึงหูของเขาแล้วถ่มน้ำลายดูหมิ่นพร้อม หัวเราะออกมา“อีกอย่างเรื่องที่เจ้าเคยทำกับศิษย์พี่ของข้า เรื่องการทรมานอย่างมิใช่คนพวกนั้นคือเจ้าที่เป็นคนทำใช่ ไหม?เจ้าพูดสิว่าข้าควรไว้ชีวิตเจ้าหรือไม่?”

“เรื่องพวกนั้น”ตาเฒ่าเซียวกระซิบรู้ตัวขึ้นมาอย่าง กะทันหันรีบส่ายหัวทันที”ไม่ใช่ข้าไม่ใช่ข้าไม่ใช่ข้าจริงๆ เป็น…..”

น่าเสียดายคำพูดของเขายังพูดไม่จบสีหน้าของอวิ๋น เทียนสี่ก็เปลี่ยนไปไม่รอหลินซีนเยียนลงมือเขากลับเป็นคน ผลักหินก้อนใหญ่นั้นลงไปเองกับมือ ตาเฒ่าเซียวโดนหินก้อนใหญ่นั้นเข้าไปเต็มๆไม่มีแม้แต่ คําพูดสุดท้ายเขาก็ตกลงไปกลางโคลนนั้น

ผิวพื้นโคลนนั้นปรากฏฟองสกปรกออกมาฟองสกปรก ที่ออกมาบนผิวโคลนนั้นก็ค่อยๆแตกออกหากดูตามฟอง สกปรกพวกนั้นจะเห็นได้ว่ามีเรื่องบางเรื่องที่ไม่มีใครรู้ถูก เก็บไว้อย่างยาวนาน

หลินซีนเยียนหันหน้ามามองเทียนอวิ๋นซีอย่าง ดุร้าย”การกระทำของเจ้าว่องไวยิ่งนัก!เขาไม่พูดถ้างั้นเจ้า พูดแทนเป็นไง?

“ไมพวกเราไม่ได้ทําอะไรกับศิษย์พี่ของเจ้าไม่มีเลย จริงๆ”ใบหน้าของอวิ๋นเทียน ยิ่งซีดเซียวในเมื่อชีวิตของเขา อยู่ในกํามือของหลินซีนเยียนแล้วแต่เขาไม่ได้พูดความจริง ออกมา

หลินซ๊นเยียนเป็นคนฉลาดอวิ๋นเทียน ไม่กล้าพูดงั้นก็ แสดงว่าเรื่องอมนุษย์ที่เกิดขึ้นกับเซียวฝานนั้นแม้แต่เทียนอ วีย เองแม้ตายก็ไม่กล้าทรยศ

“ศิษย์น้อง”เซียวฝานที่สลึมสลืออยู่นั้น อยู่ดีๆก็พูดออก มาเขาฝืนยิ้มออกมาด้วยความละอาย ไม่มีใครทําเรื่อง อมนุษย์กับข้าเจ้าอย่าคิดมากไปเลย”

นางคิดมากจริงๆหรือ?

ดวงตาของหลินซีนเยียนเปียกเล็กน้อยนางนึกถึงคำ พูดของท่านโจวแม้แต่ผู้ชายที่สูงทรงเท่าฟ้าก็ก่อให้เกิดเงา ในใจได้แม้แต่คนที่เป็นอัมพาตเองก็ต้องเคยพบเจอกับ ประสบการณ์ที่ไม่สามารถพูดความทุกข์ทรมานออกมาได้ เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ท่านโจวไม่รู้แต่ทว่าเขากล้ารับรอง ว่าเรื่องนั้นได้มีอยู่จริง แต่ตอนนี้เขียวฝานกลับปฏิเสธว่าไม่มี

หลินซีนเยียนรู้ดีแน่นอนว่าเซียวผ่านต้องการปกป้อง นางหรือว่าเบื้องหลังของคนคนนั้นเลวร้ายกว่าที่คิดไม่ใช่คน ที่หลินซีนเยียนจะสามารถต่อรองด้วยได้ดังนั้นเขายอมที่จะ พูดว่าไม่ได้มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นและไม่ยอมที่จะให้นาง แบกรับความแค้นเพื่อใช้มาทรมานเขาทั้งชีวิต

แบบนี้ศิษย์พี่คิดพิจารณาแทนนางตลอดจะทำตา ปริบๆมองนางตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรือ

เจ้าดูสิแม้แต่ศิษย์พี่ของเจ้ายังพูดว่าไม่มี”เที่ยวอวิ๋นซี “ ยังย่าคําพูดให้ชัดเจนแต่กลับโดนสายตาของหลินซีนเยียน เข้าให้

เห็นแก่หน้าของเซียวฝานหลินซีนเยียนไม่เต็มใจที่จะ พัวพันกับปัญหานี้อีกดังนั้นเขาจึงกลับไปทําเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนนางหยิบหินอีกก้อนขึ้นมาตรงไปที่หัวของผู้หญิงที่ได้ ขึ้นชื่อว่าภรรยาของเซียวฝาน”เจ้าพูดว่าเจ้าคือภรรยาของ ศิษย์พี่ข้ารีอัปลักษณ์อย่างเจ้าศิษย์ ข้าขอบเจ้าด้วยหรือ หาได้หยิบกระจกมาชะโงกดูตัวเองไม่ อย่างเจ้ากับตาเฒ่า เซียวก็เหมาะสมกันดีแม้แต่หัวแม่มือของศิษย์พี่ข้าก็ยัง เทียบไม่ได้

ผู้หญิงคนนั้นเองก็โดนหินกระทบใส่จนหัวแตกเลือด ไหลนางเองก็ต้องต่อสู้กับมันแต่พอขยับก็ยิ่งทำให้ไหลเร็ว ขึ้นนางอยากจะเจรจาแต่ตัวเองกลับจมไปลึกมากแล้วพอจะ พูดก็กลับมีน้ำโคลนไหลเข้าปากแทนแต่หากจะรอนาง ปิดปากแล้วทั้งหัวของนางก็จมลงไปกับโคลนข้างในแล้ว เช่นกัน

ตาเฒ่าเซียวกับนางผู้หญิงคนนั้นจมลงไปในบ่โคลน โสโครกแล้วหลินซีนเยียนคิดอยากจะไปกำจัดผู้ติดตาม ของสองคนนั้นแต่พอเงยหน้าขึ้นมาผู้ติดตามมาทั้งสองก็จม น้ำไปแล้วไม่ต้องลงมือแล้วนางวางหินลงแล้วกลับไปดูเที่ยว อวิ๋นซี

เที่ยวอวิ๋นซีโดนนางมองโดนสายตาของนางจ้องมอง เขาไม่กล้าพูดออกมา

ใบหน้าของหลินซีนเยียนนางตั้งใจจะฆ่าเขาจริงแท้

แน่นอน

“เจ้า เจ้าชาข้าไม่ได้หากเจ้าฆ่าข้าแล้วก็จะไม่มียา ถอนพิษแล้ว”ฝ่ามือของอวิ๋นเทียนสี่เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ แม้แต่คําพูดยังติดๆขัดๆ

“ยาถอนพิษ”หลินซีนเยียนเขียาขวดยาในมือของ นาง เจ้าพูดแล้วยาถอนพิษนี้สามารถกินได้หนึ่งถึงสองปีดัง นั้นเจ้าก็ไม่จําเป็นแล้ว”

คําพูดของนางค่อยๆหายไปนิ้วมือของนางกากู่พิษบน แหวนไว้แน่นค่อยๆใช้มีดค่อยๆฟังเสียงเสียบมีดเข้าไปช้าๆ กู่พิษนั้นก็ถูกขยี้จนเหลือแค่เศษเนื้อ

กู่พิษในที่สุดก็โดนนางบดขยี้

อวิ่นเทียนสี่มองมาที่ฉากตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว เขาตกใจจนฉี่รดกางเกง”เจ้า เจ้าพูดแล้วว่าจะจะไว้ชีวิตข้า”

คำพูดของเขายังไม่ทันได้พูดจบทั้งตัวก็ตกลงไปใน ขณะที่เขากำลังตกลงไปบนพื้นอย่างรุนแรงนั้นเลือกก็ออก มาทั้งรูทวารทั้งเจ็ดออกมาอย่างน่าขยะแขยง

ความน่าเชื่อถือให้เฉพาะคนคู่ควรเท่านั้นแต่เจ้าไม่ เหมาะกับความเชื่อใจจากข้า”แต่ไหนแต่ไรนางก็ไม่ใช่ ดอกบัวขาวบริสุทธิ์แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะคำสัญญาแค่หนึ่ง คำจะทำให้นางยอมสละโอกาสแก้แค้นครั้งยิ่งใหญ่คนอย่า งอวิ๋นเทียนสี่ตายแล้วก็ตายนางจะเพราะคำว่าน่าเชื่อถือมา ไว้ชีวิตเขาหรือในตอนแรกเขาเองก็ไม่ไว้ชีวิตอาจารย์ของ นางเช่นกัน

– ดังนั้นนางก็ไม่เพราะคุณธรรมของตัวเองแต่กลับทำให้ อาจารย์ต้องตายไปต่อให้นางโดนหาว่าไม่มีความน่าเชื่อถือ ละยังไงแต่ไหนแต่ไรนางก็ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนที่มีจิตร ใจสูงทรงที่นางต้องการก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งแค่นั้น เอง

ที่เรียกว่าคุณธรรมนั้นในตอนที่แก้แค้นศัตรูมันก็แค่ ขยะก้อนหนึ่ง

“ศิษย์น้อง” เซียวฝานเรียกนางเบาๆ

หลินซีนเยียนหันหน้ากลับไปค่อยๆประคับประคองเขา เบาๆเสียงสะอื้นเบาๆ“ความแค้นของท่านอาจารย์ได้รับการ ชำระแล้ว”

รอมาเนิ่นนานความแค้นของท่านอาจารย์ได้รับการ ชาระแล้วแต่น่าเสียดายร่างกายของเซียวฝาน

“ศิษย์น้องชีวิตของข้าเหลืออีกไม่มากแล้วใช่หรือ ไม่”เซียวฝานเองก็ฉลาดเขาเข้าใจหลินซีนเยียน แต่ทว่า เมื่อไรก็ตามที่เขายังมีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ นางก็ไม่สามารถฆ่า อวิ๋นเทียนสี่ในเมื่ออวิ๋นเทียนสี่ยังมียาที่เขาต้องการ นอก เสียจากยาของอวิ๋นเทียนสี่ก็ไม่สามารถรักษาเขาได้

หลินซีนเยียนตกใจ ชั่วพริบตาก็ไม่มีเสียงใดๆศิษย์พี่ ของนางสมควรอย่างยิ่งที่จะได้ขึ้นว่ามีความฉลาดแค่วิธี ของนางเขาก็สามารถทายออกได้คงเป็นเพราะนางประมาท ไปเพิกเฉยต่อความรู้สึกของเซียวผ่าน