ตอนที่334ที่แท้เป็นเขา

“ใต้เท้าหลี่ข้าเคยพูดแล้วว่าระหว่างพวกเราเป็นไปไม่ได้”เยียนถอนหายใจพูดจาติดอ่างมีความรู้สึกเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ ออก

วิ้นซ่านพูดเสียงเย็นชา”ตระกลูข้าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”ข้า….”หลินซีนเยียนเหมือนมีอะไรจะพูดแต่เมื่อเห็นท่าทางของ เหล่าหลิวที่กินไข่เข้าไปแล้วลืมปิดปากคำที่จะพูดออกไปนางก็ทนเอา

ไหวหลังจากเรื่องนี้ผ่านไปนางอย่างมีโอกาสได้พบหน้าหลี่อวิ่นซ่านอีก หลื่อวิ่นซ่านก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อแล้วจึงถาม : “เจ้าจะให้ข้าช่วย อะไร?”

“ในเมื่อที่ดินนี้เป็นของตระกลูหลี่เจ้าก็สามารถตรวจสอบว่าในห้อง เทียนจือห้าวมีใครอยู่บ้างพูดตามตรงข้าอยากรู้ว่าเซียวต้าเจียพบปะ ใครบ้าง?”หลินซีนเยียนพูดคำขอของตัวเองออกมามองไปทางหลื่อซานอย่างมีความหวัง

สายตามองมาด้วยความหวังเช่นนี้ทำให้หลี่อวิ้นซ่านเสียหลักไปเล็ก น้อยในส่วนลึกความทรงจำอย่างคงนึกถึงใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากาก นั้นหญิงสาวที่งดงามเช่นนั้นแม้แต่ดวงตาก็สะอาดสดใสเขารู้สึก คอแห้งเล็กน้อยกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวพูดอย่างยากเย็น: “เซียวต้าเจี ยอีกแล้ว?”

เหตุใดหน้าของนางมีแต่เรื่องของผู้ชายที่เป็นท่อนไม้นั้น?

“ตกลงท่านจะช่วยหรือไม่ช่วยหากไม่เต็มใจละก็ข้าสามารถหาวิธี เองได้”หลินเยียนเห็นท่าทางเขาไม่ค่อยสบอารมณ์ในใจก็ยิ่งเป็น กังวลเหล่าหลิวที่อยู่ด้านข้างทนไม่ได้ที่จะดึงแขนเสื้อของนางส่ง สัญญาณไม่ให้นางใช้น้ำเสียงเช่นนี้กับหลื่อซ่านยังไงเสียหลี่ ซ่านก็เป็นคนที่พวกเขาต้องการให้ช่วยเหลือ

แต่ว่าผิดคาดจากที่เหล่าหลิวคิดไว้เมื่อหลินซีนเยียนเริ่มโกรธหลื่อ

ซ่านก็ยอมแล้ว “ช่วยเข้าเคยพูดแล้วเรื่องของเจ้าก็คือเรื่องของข้า”หลี่อวิ่นซ่านเก็บ อาการที่ไม่พอใจจากนั้นหันหลังก็ออกจากห้องไป

หลี่อวิ้นซ่านประนีประนอมเช่นนี้ยิ่งทำให้เหล่าหลิวตกตะลึงเข้าไป ใหญ่ทันใดนั้นก็จับหน้าผากตัวเองแล้วพูดว่า: “น้องหลินข้าเหล่าหลิว นับถือนับถือเพื่อให้ภารกิจสำเร็จแม้แต่สีผู้ชายเจ้าก็ต้องทำแถมยัง เชื่อฟังง่ายๆเจ้ายังทำสำเร็จ!หากรู้ว่าใต้เท้าหลี่ชื่นชอบเช่นนี้ข้าจะ แนะนำให้โหวเยว่หาคุณชายที่อายุน้อยรูปโฉมงดงามมาตั้งแต่แรกก็ จบแล้วไม่ใช่หรือ?

สำหรับการเข้าใจผิดของเหล่าหลิวที่มองว่านางกับหลี่อวิ๋นซ่านเป็น รักร่วมเพศความจริงข้อนี้นั้นคงฝั่งลึกเข้าไปในความคิดของเขาแล้ว “เหล่าหลิวที่จริงแล้วไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด”

“ทำไมจะไม่ใช่เห็นหมดทุกอย่างใต้เท้าหลี่พูดแล้วว่าจะให้เจ้า เข้ายังเป็นเรื่องเล่นอีกหรือ?แต่ว่าเขามีความผิดปกติหรือเปล่า ชายกับชายจะเป็นไปได้อย่างไร?แต่ว่าไม่สำคัญอะไรแล้วถ้าเป็นเช่นนี้ ความลับของเกิงจีนนั้นเขาก็จะไม่ปิดบังเจ้าอีกไม่นานเราก็จะสามารถ ทำสำเร็จ”เหล่าหลิวยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสุข”เจ้าไม่รู้อะไรข้าไม่ ได้กลับไปหาลูกเมียเป็นเวลาสามปีแล้วรอภาระกิจนี้สำเร็จลุล่วงหลัง จากนั้นก็ลาออกกลับไปใช้ปานปลายชีวิตที่บ้านเกิดเจ้าอย่าหัวเราะ เยาะข้าโหวเย่พูดแล้วว่าเมื่อภาระกิจนี้สำเร็จก็จะให้ข้าหนึ่งพันตำลึง กับอีกหนึ่งร้อยเหรียญถึงเวลานั้นก็พอเลี้ยงชีพพวกเราทั้งครอบครัวไป ชั่วชีวิตแล้ว”

ชั่วชีวิตของคนไม่ใช่ว่าวิ่งไปทั่วเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวหรือ?เหล่า

หลิวไม่ใช่คนทะเยอทะยานเช่นนั้นเขาแค่คิดที่จะใช้ชีวิตอยู่กับลูกเมีย อย่างมีความสุขเท่านั้นเอง เห็นเขามีท่าทีที่มีความสุขเช่นนั้นหลินซีนเยียนก็ไม่อยากอธิบาย

อะไรอีกช่างเถอะเมื่อเทียบกับการพูดความจริงใก้เขาฟังให้เขาคิดว่า

เป็นดั่งที่เขาคาดหวังยังดีเสียกว่าเขาคงโล่งใจเป็นอย่างมาก เพียงแค่จิบน้ำชาสักพักหลินเยียนก็กลับมาแล้วเขากลับมาพร้อม กับรูปภาพใบหนึ่งหมึกของภาพนั้นอย่างไม่แห้งสนิทดูก็รู้ว่าเพิ่งวาด เสร็จ

บนภาพวาดเป็นชายชราหนวดเคราสีขาวเบื้องหลังซับซ้อนดวงตาคู่ นั้นแหลมคมดั่งธนูดูมีภูมิฐานและมีความมั่นใจในตัวเอง

“คนนี้ก็คือคนที่อยู่ในห้องเทียนจือห้าวและพบปะกับเซียวต้าเจียเช่น กันภายในห้องยังมีท่านเซียวและภรรยาของเซียวต้าเจีย”หลี่อวิ้นซ่าน นำภาพให้กับหลินซีนเยียนแล้วพูด”แต่ทว่าข้ายังสืบไม่ได้ว่าคนคนนี้ เป็นใครดังนั้นก็เลยให้คนวาดภาพของเขาออกมาแต่ว่าเจ้าไม่ต้องเป็น ห่วงก่อนค่ำคืนนี้ข้าสืบรู้แน่ว่าเขาเป็นใครนี่คือความพยายามที่ข้ามีต่อ เจ้า”

“ไม่ต้อง….”หลินซีนเยียนจ้องมองคนในภาพวาดแล้วยกยิ้มมุมปาก อย่างความเกลียดชัง”ข้ารู้จักเขา”

หลื่อวิ้นซ่านและเหล่าหลิวต่างตกใจหลื่อวิ๋นซ่านถามขึ้นมาก่อน”เจ้า รู้จัก?แล้วตกลงเขาเป็นใคร?”

“เจ้าของศาลาความลับแห่งสวรรค์หยุนเทียนฉี!”เมื่อพูดคำว่าหยุน เทียนฉีคำเหล่านี้หลินซีนเยียนก็กัดฟันกรอดเกลียดจนต้องฆ่าให้ตาย ถึงจะดับอารมณ์ของนางได้!

หลื่อวิ้นซ่านกับเหล่าหลิวต่างก็คิดไม่ถึงว่าเบื้องหลังของผู้เฒ่านั้นจะ เป็นเจ้าของศาลาความลับแห่งสวรรค์ที่เขาล่ำลือกันคนนั้นและคิดไม่ ถึงว่าหลินซีนเยียนก็ยังรู้จักเช่นกันถ้าอย่างนั้นหลินซีนเยียนเกี่ยวข้อง กับศาลาความลับแห่งสวรรค์?

“เจ้า….”หลี่เวิ่นซ่านลังเลที่จะพูด: “เจ้ามีความแค้นกับศาลาความ ลับแห่งสวรรค์?”

ดวงตาคู่นั้นของหลินซินเยียนสามารถพ่นไฟออกมาได้ความเกลียด

ซังในดวงตาคู่นักปิดบังเอาไว้ไม่อยู่ทำได้เพียงพยักหน้า : “ใช่หากแก้

แค้นไม่สำเร็จชาตินี้นอกจากข้าตายไม่เช่นนั้นข้าก็จะให้เขาตาย!”

หลื่อวิ่นซ่านไม่เคยเห็นนางเป็นเช่นนี้มาก่อนเขาคิดว่ามีแต่สายตาที่ สดใสเช่นนั้นไม่เคยมีความเกลียดชังใดๆแต่ว่าตอนนี้นางนั้นไม่ใช้แค่ เครียดแค้นและยังมีและมีความเศร้าโศกที่ทำให้นางเหมือนหายใจไม่ ออกอีกด้วย

ความโศกเศร้าเช่นนั้นทำให้หลื่อวิ๋นซ่านกำมือแน่นภายในกาย เหมือนมีไอสังหารที่พร้อมจะเข่นฆ่าผู้คนเหล่านั้นที่ทำให้นางโศกเศร้า! “ตั้งแต่นับบัดนี้เป็นต้นไปศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็เป็นศัตรูของ

ตระกูลหลี่เช่นกัน”หลี่อวิ่นซ่านพูดออกมาอย่างหนักแน่นไม่เหมือนกับ

พูดเล่นเขาพูดยังจริงจัง หลินซีนเยียนมองเขาอย่างแปลกใจมีชั่วครู่ที่ทำให้ในใจนางรู้สึก อบอุ่นไม่ว่าก่อนหน้านี้หล่อขึ้นซ่านจะเข้าหานางเพราะจุดประสงค์อะไร ก็ตามแต่ว่าประโยคนี้ของเขาทำให้นางรู้สึกอ่อนไหวเล็กน้อย

ช่วงเวลานั้นนางคิดว่าหล่อวินซ่านพูดประโยคเพียงแค่เอาใจนาง เท่านั้นจนล่วงเลยไปนานหลายปีหลังจากที่นางเห็นถึงความจริงใจของ เขาทันใดนั้นนางจึงคิดได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์นั้นลึกลับซับ ซ้อนจริงๆบางคนปากแข็งจนน่าตกใจยิ่งทำให้คนนั้นเจ็บปวด

เพียงแต่มันช่างน่าเสียดาย แต่ระหว่างคนสองคนนั้น ไม่ใช่ว่ามีโชค ชะตาร่วมกัน ดังเช่นความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางนั้น มีโชคแต่ไม่มี ชะตาร่วมกัน ท้ายที่สุดก็เหลือเพียงความเสียใจที่ไม่มีวันสิ้นสุดเท่านั้น

“ช่างเถอะแค้นนี้ข้าชำระเองได้เพียงแต่ว่าตอนนี้หยุนเทียนฉีมา ปรากฏตัวที่นี้ไม่ใช่เพียงแค่มาดูเซียวต้าเจียเท่านั้นแน่”หลินซีนเยียน ยืนขมวดคิ้วแล้วทำสมาธิ

หลื่อวิ้นซานพยักหน้าเบาๆแล้วก็พูดเสียงแผ่วเบาเล็กน้อยว่า”คิดไม่ ถึงเลยว่าท่านเซียวและเซียวต้าเจียจะเป็นคนของศาลาความลับแห่ง สวรรค์พวกเขาพยายามที่จะเข้ามาในขบวนเดินทางของเขาคงเพราะ ต้องการเกิงจีนถึงได้มาสินะไม่พึ่งพาตนเองเลยจริงๆคิดว่าเป็นศาลา ความลับแห่งสวรรค์ก็สามารถมาหารือกันในพื้นที่ของตระกลูหลี่ได้ หรือ?