ตอนที่ 276 เหตุผลขัดแย้งกับความรู้สึก

ตอนที่ไม่รักใคร ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ไม่สนใจ แต่พอได้วางใครไว้ในใจแล้วก็เปลี่ยนกลายเป็นคน วิตกกังวลได้ในฉับพลัน เหมือนสามีภรรยาใหม่ หลายคู่ ในสายตาของภรรยาไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ ยังไม่ได้เกิด ไม่ว่าสามีจะมองสตรีอื่นมากมายก็จะ ตีหน้าไม่โกรธเคืองให้สามีเห็น

แต่หลังจาก 10 ปีผ่านไป ความรู้สึกในชีวิตข้าว มันปลามันของทั้งสองก็โดนแผดเผาลงอย่างช้าๆ สิ่ง ที่เหลือกลับมีความคุ้นชินและการพึ่งพาแบบหวังพึ่ง มากขึ้นเท่านั้น ตอนนั้นไม่ว่าสามีจะมองสตรีอื่นมาก เท่าไร กระทั่งสามีมีความสัมพันธ์กับสตรีอื่นนอก เรือนก็ตาม สุดท้ายก็ทำได้เพียงปล่อยไป

จำดาราคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า ทำได้แต่ ทะนุถนอมไปแต่ละวัน การแต่งงาน มักจะผ่านช่วง เวลาจากความหลงใหลไปจนถึงความเฉยชา สุดท้ายก็เป็นชีวิตที่อยู่ในภาวะจำยอม

หลินซีนเยียนคิดไม่ถึงว่า จะมีวันที่ตัวเองเปลี่ยน เป็นผู้หญิงเพื่อผู้ชายอย่างโม่จื่อเฟิง เธอรู้ว่าความ อวดอ้าง ความอ่อนไหว ความบริสุทธิ์ไร้มลทิน ทั้งหมด ท้ายที่สุดมันก็มาจากความห่วงใยโม่จื่อเฟิงเท่านั้น

ยิ่งห่วงใยก็ยิ่งขัดแย้งมากขึ้น เขาห่วงใยเธอ ดัง นั้นพอคิดถึงตอนที่เขามีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นบน เตียง ใจทั้งหมดของเธอกลับมีช่องโหว่ขึ้นมา

ดังนั้น แส้โลหะอะไรนั่น เธอไม่มีใจทำมันอีกแล้ว

พอเห็นโจวหลี่กับช่างตีเหล็กเฉินมองตอนที่เธอ บอกปฏิเสธ ในพริบตาเดียวความรู้สึกมันกลับพัง ทลายลงและความผิดหวังที่เปี่ยมอยู่ในดวงตา หลิน ซีนเยียนทนไม่ไหวจึงก้มหน้าลงแล้วปิดประตูลงช้าๆ

“ท่านอ๋องกล่าวไว้แล้ว หากฮูหยินไม่ยินยอม ใคร ก็ไม่สามารถฝืนบังคับนางได้ ” จินมู่เห็นทั้งสองคน ยังคงคุกเข่าอยู่หน้าประตูไม่ยอมไปไหน จึงกล่าว เตือนอย่างทนไม่ได้

“ แต่ว่า…” โจวหลี่ขบฟัน ทนไม่ได้ที่จะยอมแพ้ไป

” อย่าแต่เลย คำสั่งของท่านอ๋องไม่อาจขัดคำสั่ง ได้ เจ้าไม่ใช่ไม่รู้ เอาล่ะ เรื่องของพวกเจ้านาย พวก เราเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว ” จินมู่ ปลอบใจคล้ายกับตบบ่าของโจวหลี่ อยากจึงดึงให้ เขาลุกขึ้นมา

ใบหน้าของโจวหลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เขา เป็นช่างเหล็กคนหนึ่ง ผ่านความยากลำบากมามากมายจนได้มีตำแหน่งในทุกๆวันนี้ แน่นอนว่าเป็น เพราะความสามารถที่เขามี และความพยายามใน การพัฒนาทักษะ เขาใช้เวลาครึ่งชีวิตในการศึกษา อาวุธ จนถึงบัดนี้ เมื่ออาวุธในตำนานที่เขาเห็นว่า กำลังสร้างขึ้นอยู่นั้น มันกลับหายแวบไปต่อหน้า ต่อตาของเขา เขาจะยอมได้อย่างไร?

ทันใดนั้น โจวหลี่กลับปัดมือของจินมู่ออกอย่าง แรง เอาศีรษะกระแทกลงบนประตูที่ปิดสนิท แผด เสียงร้องตะโกน ” พระชายารอง! ข้าไม่รู้ว่าเพราะ เหตุใดถึงทำให้ท่านอารมณ์ไม่ดี แต่การเป็นช่างคน หนึ่ง ไม่ควรใส่ใจกับการทำอาวุธเป็นลำดับแรก หรอกหรือ? ท่านเป็นสตรี ข้าโจวหลี่เคยเลื่อมใสใน ตัวมาตั้งแต่แรก ไม่เคยเหยียดหยามท่าน จนกระทั่ง ท่านได้พิสูจน์ความจริงว่าท่านไม่เหมือนกับสตรีนาง อื่น ท่านพิสูจน์ว่าสตรีก็สามารถทำงานของบุรุษ อย่างพวกเราได้ แต่ว่าตอนนี้ เป็นเพราะอารมณ์ของ ตนเอง ท่านกลับละทิ้งแส้ยาวโลหะ นี่ …..ทำให้ข้า ดูถูกท่าน! ข้าโจวหลี่ไม่ใช่คนที่เก่งกาจอะไร แต่ ดีร้ายอย่างไรก็หยิ่งในศักดิ์ศรีของตนเอง หากท่าน เป็นช่างเหล็กเช่นนี้ งั้นก็กลับไปเย็บปักถักร้อยที่บ้าน นุ่น! ข้าโจวหลี่ ดูถูกท่านยิ่งนัก! ”

ศีรษะของโจวหลี่กระแทกลงบนประตู จนหน้า ผากถลอกปอกเปิก เลือดสดไหลทะลักออกมาจนเข้าไปในเบ้าตาของเขา เขายกมือขึ้นมาปาดออก กลับทำให้ครึ่งใบหน้าเปื้อนไปด้วยเลือด สภาพแบบ นี้มองดูแล้วโหดร้ายยิ่งนัก

จินมู่ตะลึงหนัก เขารู้ว่าตอนนี้ในใจของหลินซีน เยียนมีโม่จื่อเฟิงแล้ว ทว่าโจวหลี่เป็นหนึ่งใน ช่างเหล็กที่เขานับถือ ดังนั้นเขาคิดพุ่งไปปิดปากของ โจวหลี่อย่างไม่เต็มใจ

แต่ว่า เขาเพิ่งปิดปากของโจวหลี่ ช่างตีเหล็กเฉิ นที่อยู่ด้านข้างก็ตะโกนขึ้นมา ” ถุ้ย! ข้าก็บอกว่านาง ก็เป็นแค่สตรีเท่านั้น ทำอาวุธอะไรกัน เย็บปักถักร้อย อยู่ที่บ้านทุกวันก็ดีแล้ว ท่านบอกว่านางต่างแตก มี อะไรแตกต่างหรือเป็นแค่สตรีที่ทำงานด้วยอารมณ์ ก็เท่านั้น ! ”

จินมู่เกือบห้ามใจไม่ไหวที่จะยกขาถีบคนที่ไม่รู้ จักที่ต่ำที่สูงทั้งสองคนนี้จริงๆ พวกเจ้าทั้งสองรีบ หุบปาก! ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ! นั่นคือพระชายา รอง ไม่ใช่สตรีชาวบ้านทั่วไป นางเป็นสตรีของท่าน อ่อง เป็นเจ้านายของพวกเจ้า!”

ก็แค่ชีวิตหนึ่งไม่ใช่หรือ? หากท่านอ่องอยาก ได้ก็เอาไปเลย ถึงอย่างไรพวกเราก็จะผู้ใต้บังคับ บัญชาของท่านอ๋อง ท่านอ่องอยากได้ชีวิตของพวก เรา พวกเราจะไม่กระดิกขนคิ้วเลยด้วยซ้ำ!”ช่างตีเหล็กเฉินตะโกนกระโชกโฮกฮาก โดยไม่มีเจตนา หลบซ่อนเลยแม้แต่น้อย

เสียงตะโกนแบบนี้ เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนใน เรือนได้ยิน

จินมู่แอบถอนหายใจ ในที่สุดก็คลายมือออก จากปากของโจวหลี่อย่างช้าๆ ถึงอย่างไรทุกคนต่าง ก็ได้ยินหมดแล้ว เหมือนบากบั่นไปเท่าไรก็ไม่สำเร็จ อยู่ดี

ในห้อง หลินซีนเยียนนั่งอยู่บนตั๋งนุ่มข้างเตียง นอน ก้มหน้ามองรองเท้าปักลายของตนเอง ซึ่งเป็น ลายปักประณีตงดงามที่พวกซิ่วเหนียงใช้เวลาหลาย เดือนกว่าปักออกมาได้ มีเพียงพวกผู้หญิงถึงจะปัก ลายเช่นนี้ออกมาได้ ทว่าใครจะนึกได้ว่า ช่วงเวลาที่ พวกซิ่วเหนียงใช้ไปนั้นก็คือเวลาที่ไม่อนุญาตให้ออก จากบ้านของตนเอง แม้พวกนางจะทำลวดลาย ประณีตงดงามเช่นนี้ออกมาได้ แต่สำหรับสามีและ คนในตระกูลของพวกนางเป็นเพียงแค่สิ่งของที่ไม่ สามารถนำไปเชิดหน้าชูตาได้ เพราะพวกนางเป็น สตรี ชีวิตของพวกนางล้วนขึ้นอยู่กับผู้ชายตลอดไป

จริงสิ ทั้งหมอของเธอ เหลือแต่การทำอาวุธ ไม่ใช่เหรอ? หนึ่งถึงสองปีมานี้ เธอผ่านอะไรมา มากมาย ไม่มีเวลาหรือโอกาสไปทำในสิ่งที่ตนเอง
อยากทำ ตอนนี้โอกาสดีๆอยู่ตรงหน้าแล้ว กลับเป็น เพราะว่าความอวดอ้างของตนเองจึงปฏิเสธไป…

เธอทำแส้ยาวโลหะเพื่อโม่จื่อเฟิงเหรอ?

เธอถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา สุดท้ายก็ได้คำตอบ หนึ่งออกมา เธอไม่ใช่ทำเรื่องเหล่านี้เพื่อเขา เธอทำ เรื่องเหล่านี้คืออยากจะพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง พิสูจน์คุณค่าของผู้หญิง

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปยังปากประตู ประตู ห้องที่ปิดหนักหนา เธอมองไม่เห็นสถานการณ์ข้าง นอกของโจวหลี่และช่างตีเหล็กเฉิน ตั้งแต่มีอะไรมา กระแทกประตู เธอก็เดาได้ว่าตอนนี้ด้านนอกทั้งสอง คนอยู่ในสภาพแบบไหน

ในที่สุด เธอยกมุมปากขึ้นมา จากนั้นก็เดินไป ตรงประตูอย่างช้าๆ ทันใดนั้นก็เปิดประตูออก เธอก็ เห็นโจวหลี่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

จู่ๆเธอก็ปุบปับออกมา โจวหลี่และช่างตีเหล็ก เฉินต่างก็ชะงักนิ่ง ทั้งสองเงียบปากแล้วจ้องมองเธอ

” มัวรออะไรอยู่เล่า? รีบโขกศีรษะยอมรับผิด ซะ!” จินมู่เข้มงวดขึ้นเตะเข่าของโจวหลี่ ทำให้โจว หลี่คุกเข่าต่อหน้าหลินซีนเยียนในฉับพลัน แล้วเอ่ย กับหลินซีนเยียนว่า ” ฮูหยิน พวกเขาล้วนเป็นคน หยาบ พูดจาไม่ผ่านสมอง ท่านเป็นคนใหญ่คนโตหวังว่าจะลงโทษสถานเบา

พอช่างตีเหล็กได้ยินก็รีบคุกเข่าตาม ” พระชายา รอง คำพูดเป็นข้าช่างตีเหล็กเฉินที่พูด ข้ากล้าทำ กล้ารับ หากพระชายารองรู้สึกคับแค้นคับใจ ฆ่าข้า ได้เลย ข้าไม่มีอะไรกล่าว!”