บทที่95 เจตนาดีดันถูกรังเกียจ

“ฉันได้ยินพนักงานเสริมสวยพูดว่าที่มาส์กหน้าอันนั้น แรกเริ่มเดิมทีเป็นของที่จะเอามาให้มุกของฉันใช้ แต่จับ พลัดจับผลูไปใช้บนหน้าของธินิดาเข้า นี่มันเรื่องอะไร กัน?” สีหน้าของธินิดาดูอึมครึม

เมื่อสักครู่หล่อนนำทีมเห็นด้วยกับข้อเสนอของจันทิมา นั่นเป็นเพราะว่าตระกูลสุวรรณเลิศกับตระกูลนวลอ่อน เป็นตระกูลที่คบกันมาหลายชั่วคน หล่อนจึงไม่สามารถ ทำให้จันทิมารู้สึกลำบากใจได้

แต่ว่าตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับใบหน้าของมุกดา หล่อนไม่ รับปากแล้ว นีรชานั้นขึ้นชื่อเรื่องที่ปกป้องลูกของตนเอง

“เรื่องนี้ผมก็ยังไม่รู้แน่ชัดเหมือนกันครับ แต่ว่าน้าบัวครับ ผมจะค้นหาออกมาให้ได้ แล้วให้คำอธิบายกับมุกครับ” จันทิมามองทางมุกดาอีกครั้งหนึ่ง คิดว่าถ้าบนใบหน้าที่ งดงามนั้นของเธอถูกทำให้เสียโฉมแล้ว นั่นจะเป็นสิ่งที่น่า เสียดายมากแค่ไหน

“อืม ปัญหานี้ของพวกเราเกิดขึ้นที่นี่ของเธอ ดังนั้นเธอ จะต้องค้นหาให้ดีด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นต่อไปพวกเราคง ไม่กล้ามาแล้ว” นีรชาตีหน้าขรึม ถ้าใครกล้ามารังแกลูก สะใภ้ของหล่อน หล่อนจะไม่ยอมความเลยสักคน
“ภายในสามวัน ผมจะหาคำตอบมาให้ท่านภายในสาม วันครับ น้าบ๊ว ท่านกับมุกกลับกันไปก่อนดีกว่าครับ วันนี้ ต้องขอโทษจริงๆ นะครับ” จันทิมาพูดจาแบบรู้สึกผิดมาก

“ได้ งั้นพวกเราจะกลับไปก่อน” นีรชากับจันทิมาบอกลา กัน จากนั้นควงแขนของมุกดาเดินออกไปแล้ว

“มุกจ๊ะ ขอโทษจริงๆ นะ วันนี้แม่ให้หนูมาเสริมสวยเป็น เพื่อนแม่ นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้น ธินิดายังอยู่ ในโรงพยาบาล พวกเราไปเยี่ยมหล่อนสักหน่อยเถอะนะ” นีรชาคิดว่าธินิดาเป็นคนที่มารับเคราะห์แทนมุกดา หล่อน ยังรู้สึกเสียใจมากด้วย

ในใจของมุกดาไม่อยากไปเยี่ยมธินิดามากๆ แต่ท่าทาง ที่ร้อนใจของนีรชาเมื่อสักครู่นั้น เธอยังรู้สึกประทับใจมาก นีรชาทำเหมือนตนเองเป็นลูกแท้ๆ จริงด้วย

“ได้ค่ะ” มุกดาตอบตกลงไปแล้ว

“ชล ฉันเจ็บหน้ามากเลย คุณดูให้ฉันหน่อยสิ” เสียงของ ธินิดาลอยออกมาจากในห้องคนไข้ ในใจของมุกดาเต้น ตึกตักนิดหน่อย ชลธีก็อยู่ด้วย?

“อืม คุณไม่ต้องร้อนใจ หมอบอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไร” ชลธีพูดกับธินิดาอย่างอ่อนโยน

ทันใดนั้นมุกดามีความคิดไม่อยากเข้าไปแล้ว เมื่อคืนนี้ ยังพูดจาปากหวานกับตนเองอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้กลับมา ดูแลเอาใจใส่ต่อธินิดาอยู่ที่นี่

ไม่ทันรอให้เธอได้คิดอะไรมาก ก็ถูกนีรชาดึงเข้าไป เรียบร้อยแล้ว

“ชล? ลูกก็อยู่ด้วย? ตอนนี้น้ำผึ้งเป็นยังไงบ้าง?” นีรชาดึง มุกดาเดินไปถึงด้านข้างของธินิดาแล้ว จงใจเบียดชลธี ออกไป

ชลธีมองเห็นมุกดาแล้ว บนหน้าของเขากลับไม่มีความ เปลี่ยนแปลงอะไร เพียงแค่มองใบหน้าของมุกดาเท่านั้น

มุกดาไม่ได้มองชลธี เธอมองหน้าใบนั้นของธินิดาอยู่

บวมๆ แดงๆ ดวงตาของธินิดาถูกบีบจนเป็นกองเดียว ทําให้ยากที่สายตาของหล่อนจะติดตามชลธีไป

“แม่ฝนคะ หนูเจ็บหน้ามากเลยค่ะ หนูเป็นคนที่ช่วยมุกมา รับเคราะห์นะคะ ฮือๆๆ” ธนิดามองเห็นมุกดาแล้ว หล่อนก็ ร้องไห้ขึ้นมา
ได้ยินคำพูดของธินิดา นีรชากลับไม่พึงพอใจเอามากๆ อะไรมาบอกว่าช่วยมุกดารับเคราะห์กัน นั่นคือหล่อนดวง ไม่ดีเอง แต่เธอยังอดกลั้นไว้ ไม่ได้พูดออกมา

“อืม อืม น้ำผึ้ง เธอลำบากแล้วนะ ต้องฟังคำของคุณหมอ รักษาตัวให้ดีด้วย โถๆๆ หน้านี้ก็บวมมากๆ เลยทีเดียว” นีรชามองลักษณะท่าทางของธินิดานั้นอยู่ อยากหัวเราะ มากๆ

มารดาของธนิดาเฝ้าอยู่ด้านข้าง เห็นคนของตระกูล สุวรรณเลิศเป็นห่วงลูกสาวของตนเองกันอย่างมาก หล่อนรู้สึกปลื้มใจมากเช่นกัน

“แม่ฝนคะ ขอบคุณท่านที่มาเยี่ยมหนูนะคะ ท่านก็ยุ่ง มากด้วย หนูไม่รบกวนเวลาท่านแล้วค่ะ ให้ชลอยู่เป็น เพื่อนหนูก็พอแล้วค่ะ” ลักษณะในตอนนี้ของธินิดาไม่มี ทางเทียบได้กับมุกดาโดยสิ้นเชิง หล่อนมองเห็นมุกดาเข้า แล้ว ในใจยิ่งมีอารมณ์ขึ้น

เดิมทีอยากให้มุกดาปล่อยไก่ต่อหน้าคนอื่น แต่กลับมา โดนเข้าตัวเองเสียได้ มุกดาคนนี้ช่างดวงดีจริงๆ

พอนีรชาเห็นดังนั้น นี่คือไล่ฉันไปงั้นเหรอ รังเกียจที่ฉัน มาขัดขวางหล่อนกับชลธีอยู่ที่นี่หรือไง? มันน่าจริงๆ เลย นิสัยยัยคุณหนูคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลงเลย
พอแม่ทิมได้ยิน ลูกสาวของตนเองพูดคำพวกนี้ออกมา ได้อย่างไรกัน หล่อนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ด้วยเหตุนี้ ตอนนั้นตระกูลสุวรรณเลิศถึงไม่เห็นด้วยกับเรื่องงานแต่ง ของสองตระกูล ก็คือธินิดานิสัยเสียเกินไป

“น้ำผึ้ง! บัว เธออย่าได้ถือสาเลยนะ น้ำผึ้งเป็นคนที่ นิสัยตรงๆ มาตั้งแต่เด็ก คิดอะไรก็พูดแบบนั้น” แม่ทิมรีบ อธิบายทันที

“ไม่เป็นไรหรอก น้ำผึ้งเป็นคนตรงไปตรงมา! งั้นฉันไป ทำธุระต่อแล้ว มุก พวกเราไปกันดีกว่า อ๋อใช่แล้ว ณา ฉัน ลืมแนะนำไปเลย คนนี้คือมุกดาลูกสะใภ้ของฉัน มุก ท่าน นี้คือแม่ทิม” ก่อนที่นีรชาจะออกไป ได้แนะนำมุกดาให้ ปรีณาพรรณมารดาของธินิดาให้รู้จักกัน และบอกหล่อน เอาไว้ว่าลูกชายของตนเองแต่งงานเรียบร้อยแล้ว

“แม่ทิมสวัสดีค่ะ” มุกทักทายไปอย่างเชื่อฟัง

“อืม อืม สวัสดีจ้ะมุก” ถึงแม้ในใจของปรีณาพรรณจะ โกรธเคืองมาก ลูกสาวของตนเองกลายเป็นแบบนี้แล้ว? โดนตระกูลสุวรรณเลิศเขี่ยทิ้งโดยสิ้นเชิง?

“งั้นพวกเราไปก่อนนะ พวกเธอค่อยๆ รักษาตัวเถอะ อาการแพ้นี้น่าจะหายดีไวอยู่” นีรชาไม่ได้อารมณ์ดีมาก เท่าไร หลังจากเธอเห็นว่าตนเองมาเยี่ยมธินิดายังถูก รังเกียจเข้า นิสัยดื้อรั้นของเธอจึงโผล่ขึ้นมาแล้ว
“วันนี้ตอนบ่ายผมยังมีประชุมอยู่อีก งั้นผมลาเลยแล้วกัน แม่ครับ ผมไปส่งพวกแม่แล้วกัน” ชลธีอยากไปพอดีเลย เมื่อสักครู่ที่ตระกูลยืนนานโทรศัพท์มาหา บอกว่าเป็นธินิ ดาได้รับบาดเจ็บแทนมุกดา เขาจึงรีบร้อนเข้ามาหา

เขาคิดว่ามุกดาอยู่ที่นี่เหมือนกัน ผลปรากฏว่ามาแล้วก ลับเห็นเพียงธินิดาที่หน้าบวมเหมือนหัวหมู มาก็มาแล้ว จึง ไม่กล้ารีบออกไปทันที

รอตอนที่มองเห็นมุกดา เขาถึงโล่งใจไป เวลานี้เขาไม่ อยากเห็นสภาพของธินิดาอีกต่อไปแล้ว มุกดาไม่เป็นก็ดี

“ชลคะ!” ธนิดาตะโกนเรียกชลธีแบบตำหนิด้วยปากที่ เหมือนกับปากหมูหนาเตอะนั้น

“น้ำผึ้ง ชลมีประชุมต่อ สำคัญมากด้วย ลูกให้เขาไป เถอะนะ” ปรีณาพรรณฉลาดกว่าธินิดาอยู่มาก หล่อนจึง รีบหยุดยั้ง นิดาไว้ทันที

ผู้หญิงที่ผู้ชายรำคาญมากที่สุด ก็คือผู้หญิงที่เป็นตัวถ่วง งานของตนเอง

ธินิดาไม่ได้พูดอะไรต่อเช่นกัน ชลธีโอบนีรชาไว้เดิน ออกไปแล้ว
“แม่ ทำไมแม่ถึงไม่ช่วยหนูรั้งซลเอาไว้?” ธนิดามองเห็น ชลธีไปแล้ว ในใจโมโหน่าดูเลย

“เด็กโง่ นิสัยนี้ของลูกควรเปลี่ยนได้แล้วจริงๆ ลูกดูไม่ ออกจริงๆ เหรอว่าแม่ฝนของลูกไม่พอใจลูกไปแล้วมั้ง? ยังจะไล่หล่อนไปอีก หล่อนมาเยี่ยมลูกได้ถือว่าไม่เลว มากแล้วนะ!” ปรีณาพรรณหมดคำจะพูดกับลูกสาวของ ตนเองจริงๆ

ชลธีในตอนนั้นรักหล่อน ดังนั้นหล่อนพูดอะไรก็คืออัน นั้น แต่ว่าชลธีในตอนนี้ไม่ได้เห็นหล่อนเป็นใครทั้งนั้นแล้ว หล่อนต้องทวงคืนหัวใจของชลธีกลับมาถึงจะถูก

“หนูก็ไม่ได้อยากให้พวกหล่อนมาเยี่ยมหนูสักหน่อย แม่ ดูท่าทางนั้นของมุกดาสิ ดูได้ใจมาก แม่คะ ทำยังไงดี? ตอนนี้ชลไม่สนใจหนูเลย? หนูชอบเขา หนูชอบเขาจริงๆ นะคะ!” ธินิดาร้องไห้โวยวาย