บทที่79 งานที่พอใจ

“คุณก็คือมุกดาเหรอครับ?” คนของบริษัทศักดิ์พรเห็น มุกดาตัวเป็นๆ ก็ตาสว่างทันที ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ดูน่า รักบริสุทธิ์ และเต็มไปด้วยพลังของวัยเยาว์ ถึงว่าประธาน ถึงคัดคนมาเอง

“ใช่ค่ะ ฉันมารายงานตัววันนี้ ไม่ทราบว่าฉันต้องทำอะไร บ้างคะ?” มุกดาถามอย่างมีมารยาท

“อ้อ คุณมารายงานตัวที่ผมเลย นี่ครับ คุณมุกดา เขียนรายละเอียดลงไปในแบบฟอร์มนี้ได้เลยนะครับ” พนักงานยื่นแบบฟอร์มกรอกข้อมูลให้มุกดา

มุกดารับแบบฟอร์มมา อ่านก่อนสักพัก จากนั้นก็หยิบ ปากกาขึ้นมาเขียน ในนั้นเขียนว่าต้องการรูปหนึ่งใบ มุกดาหยิบรูปออกมาจากกระเป๋า เตรียมติดลงไป

“คุณมุกดา ไม่ต้องติดหรอกครับ เดี๋ยวผมทำให้ก็ได้ ขั้นตอนการสมัครงานของคุณเสร็จแล้วครับ ผมมีเรื่อง อีกนิดเดียวที่ต้องคุยกับคุณก่อนนะครับ” คนคนนั้นคว้า แบบฟอร์มและรูปไป รูปนั้นกับแบบฟอร์มต้องให้ประธาน ตรวจสอบเองก่อน ยังบอกว่าจะทำเสียไม่ได้ ไม่เคยมี พนักงานคนไหนที่ประธานจะให้ความสำคัญขนาดนี้มา ก่อน

แน่นอนหลังจากที่เขาได้เห็นหน้าตามุกดาแล้ว ก็เข้าใจทันที ถ้าเขาเป็นประธาน ก็คงให้ความสำคัญกับพนักงาน คนนี้เหมือนกัน

“ได้คะ มุกดาได้ยินอีกฝ่ายบอกว่ายังมีเรื่องต้องคุย กับตัวเอง เธอก็ตกลงอยู่แล้ว เรื่องอะไรก็ต้องพูดกันให้ ชัดเจนก่อน เงื่อนไขของตัวเองก็ไม่สูงมาก ก็แค่ไม่อยาก นั่งทำงานในบริษัท กลัวว่าจะถูกชลธีจับได้

“คุณมุกคามีเงื่อนไขว่าจะทำงานที่บ้านใช่ไหมครับ? เงื่อนไขนี้บริษัทของเราตกลงครับ อีกอย่างคือทุกอาทิตย์ คุณต้องมาบริษัทอย่างน้อยหนึ่งครั้ง จะวันไหนก็ได้ หรือ ว่าคุณจะส่งงานหรือมาเอางานก็ได้ครับ คุณจะต้อง รับรองว่าจะมาวันไหน แบบนี้พวกเราก็จะได้บอกกับคน อื่นๆได้” ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างตั้งใจ

ทําเอามุกดารู้สึกว่าต้องพยักหน้าอย่างตั้งใจตาม อาทิตย์ละหนึ่งวันเรื่องนี้สามารถทำได้

“ครับ ที่ผมจะพูดก็มีเท่านี้ อีกอย่างคือเรื่องเงินเดือน ของคุณ บริษัทของเราแม้จะเพิ่งเริ่มได้ไม่นาน แต่ก็มีการ จัดการระบบที่ดีมาก คุณเป็นพนักงานใหม่ เงินเดือนอาจ จะไม่สูงมาก เป็นเดือนละหนึ่งหมื่นไปก่อนชั่วคราว แต่ ถ้าแปลได้ดี ก็จะได้โบนัสด้วย หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ ที่เงินเดือนน้อยหรอกนะครับ แต่คุณต้องทำงานที่ได้รับ มอบหมายให้เสร็จตรงเวลาและตามจำนวนของทุกเดือน ชายหนุ่มคนนั้นพูดเงื่อนไขของบริษัทศักดิ์พรทั้งหมดใน ครั้งเดียว ก็เอาเอกสารสัญญามาให้เธอเซ็นแล้ว

มุกดาพอได้ยินว่า เงินเดือนหนึ่งหมื่น ทำได้ดีก็จะมีโบนัส ด้วย เธอจะกล้ารังเกียจเงินน้อยได้ยังไง เธอคิดว่าจะได้ แค่สี่ห้าพัน ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้

หยิบสัญญามาดูคร่าวๆก่อน สัญญานี้มีสามหน้า ง่าย และชัดเจนกว่าบริษัทฮอนดากรุ๊ปมาก พูดตามความจริง ตอนที่ได้ทํางานในบริษัทฮอนดากรุ๊ปก็รู้สึกตื่นเต้นมาก คิดว่าได้เข้ามาทํางานที่นี่สักที ตอนนั้นแทบจะไม่ได้ดู สัญญาที่หนาปีกฉบับนั้นเลยด้วยซ้ำ

มุกดาอ่านดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อตัวเองลงไป

ทันที

“คุณมุกดา ยินดีด้วยคุณได้เป็นสมาชิกใหม่ในบริษัท ศักดิ์พรของเราแล้ว นี่คืองานแปลในอาทิตย์นี้ของคุณ ฉบับนี้จะต้องส่งหลังจากสามวัน ฉบับนี้ต้องส่งหลังจากสี่ วัน หวังว่าคุณจะทำสำเร็จตรงตามเวลานะครับ” ขั้นตอน การสมัครงานก็เสร็จหมดแล้ว ชายหนุ่มเอาเอกสารที่ต้อง แปลส่งให้กับมุกดา

“ขอบคุณค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ” มุกดาถือเอกสารและ เตรียมตัวเดินออกไป

“เดี๋ยวก่อนครับ คุณมุกดา คุณต้องไปรายงานตัวที่แผนกการเงินก่อนนะครับ เอาเลขบัตรเครดิตของคุณให้ แผนกการเงิน เราจะได้โอนเงินเดือนให้กับคุณได้” ชาย หนุ่มเห็นมุกดาทำท่าจะไปแล้ว และดูเหมือนเธอจะลืม เรื่องของเงินไป

“อ้อ ได้ค่ะๆ ขอบคุณที่เตือนนะคะ ใช่สิรุ่นพี่ ไม่ทราบว่า ควรจะเรียนคุณว่าอะไรคะ?” มุกดาก็เพิ่งรู้ตัวว่าคุยกับคน อื่นมาตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้ถามชื่อคนอื่นเลย

ชายหนุ่มเห็นว่ามุกดาถามชื่อตัวเองสักที เขาก็หน้าแดง ระเรื่อ เมื่อกี้คาดหวังให้มุกดาถามชื่อตัวเอง แต่พอคนอื่น ถามชื่อตัวเองเข้าจริงๆ เขากลับรู้สึกเขินอายขึ้นมาแทน

“ผมซื่อสันติภพ ต่อไปคุณก็ติดต่อผมโดยตรงได้เลยนะ ครับ เอกสารที่คุณแปลก็ส่งมาที่อีเมลผมนั่นแหละครับ” ยงธนัทใบหน้าแดงระเรื่อ มีสาวสายขนาดนี้มาถามชื่อตัว เอง ทำเอาเขาหัวใจเต้นแรงตึกตัก

“อ้อ ได้ค่ะ สันติภพ งั้นตอนนี้ฉันไปแผนกการเงินก่อนนะ คะ” ภายใต้การชี้ทางของสันติภพ มุกดาก็หาแผนกการ เงินจนเจอ พอมาถึงก็กรอกเลขบัตรเครดิตของตัวเองก็ จบเรื่องแล้ว

ทำธุระเสร็จสรรพทั้งหมดในชัยหยวนแล้ว ดีจังเลย ตัว เองก็จะมีเงินเข้าเดือนละหนึ่งหมื่นทุกเดือน ถ้าทำได้ดีก็ยังมีโบนัสให้อีกด้วย งั้นต่อไปก็มีเงินค่าเช่าบ้านและเลี้ยง พ่อได้แล้ว

มุกดาดีใจอย่างมาก เธอตบเอกสารในมือตัวเอง รู้สึก ชีวิตมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ต่อไปก็ไม่ต้องไปบริษัทฮอน ดากรุ๊ปอีก โลกของเธอจะได้เงียบด้วย

รอหมดสัญญา เธอจะไม่เอาเงินของชลธีสักบาท ชลธี รักษาพ่อได้แล้ว เธอรู้สึกขอบใจเขามาก ส่วนเรื่องที่เขา หลอกตัวเอง ก็ช่างเถอะ เรื่องที่แล้วก็แล้วกันไป

แต่ไม่สิ ชลธีกับตัวเองเซ็นสัญญาแต่งงานไว้สองปี หรือ ทําเพื่อรอธินิดา งั้นตอนนี้ธินิดากลับมาแล้ว สัญญานั่นน่า จะเป็นโมฆะนะ ตัวเองจะต้องหาที่อยู่ให้ได้เร็วๆแล้ว จะได้ ย้ายออกมาสักที

ถ้าเกิดวันไหนธินิดามาไล่ตัวเองออกไปกะทันหัน ตัวเอง คงจะไม่มีที่ให้อยู่แน่

พอนึกถึงตรงนี้ เดิมทีมุกดาคิดจะกลับไปคฤหาสน์ เธอ ก็ตัดสินใจไปหาบ้านสักหลังเลยดีกว่า พ่อจะออกจากโรง พยาบาลอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องให้พ่อมีที่อยู่ก่อนสิ

มุกดาครุ่นคิดอยู่หนักมาก จนไม่ทันสังเกตว่าด้านหลังมี ใครคนหนึ่งที่คอยสังเกตเธออยู่นานมากแล้ว
มุกดาเปลี่ยนใจ เธอนั่งรถบัสอีกคัน ไปพื้นที่ที่ไม่ไกล จากบ้านแม่ของตัวเองมาก อยากหาบ้านสักหลังที่นั่น เพื่อ เตรียมที่อยู่ให้กับพ่อ

คนที่ติดตามมุกดานั้น ก็ขึ้นไปรถคันสีดำ เขาตามรถบัส

ที่มุกดาขึ้นไปนั่ง

“คุณนาย ผมเห็นคุณหนูแล้วครับ ผมกำลังตามคุณหนู

อยู่ ต้องการให้ผมทำอะไรไหมครับ?” ชายชุดดำ โทรศัพท์

อยู่บนรถ

“ครับๆ ได้ครับๆ” ชายชุดดำเหมือนจะได้รับคำสั่งอะไร สักอย่าง เขารีบตอบตกลง

มุกดาตามหานายหน้าอยู่หลายเจ้ามากๆ แต่ดูเหมือนว่า จะไม่มีบ้านที่ตัวเองต้องการเลยสักหลัง

ต้องใกล้กับโรงพยาบาล สภาพแวดล้อมต้องดี อย่าอยู่ ชั้นที่สูงมากเกินไป ที่สำคัญที่สุดคือ ในเงื่อนไขแต่ละข้อ พวกนั้น จะต้องมีราคาที่ไม่แพงมากด้วย

เงื่อนไขแบบนี้มุกดาเองยังรู้สึกว่าสูงมากเลย แต่นี่เป็น สิ่งที่เธอต้องการทั้งหมด ไม่มีวิธีอื่น คนไม่มีเงิน ก็ต้อง เลือกให้ดีๆ

ตามหาอยู่นาน มุกดาเดินจนเจ็บขาหมดแล้ว ก็ยังหาบ้านที่เหมาะสมไม่ได้เลย

เธอหาของกินง่ายๆตามร้านข้างถนน เธอซื้อน้ำมาหนึ่ง ขวด จากนั้นก็นั่งพักผ่อนบนเก้าอี้ข้างถนน

ตรงหน้ามีคนสวมชุดสูทสีดำเดินเข้ามา ใบหน้าของเขา ดูวิตกกังวลมาก เขาเดินไปด้วยและโทรศัพท์ไปด้วย