บทที่54 กลับสู่สํานักเลขาธิการ

มุกดานั่งรถโดยสารมาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ป เธอลงรถ ก็ได้ยินว่ามีคนเรียกตัวเองมาแต่ไกล เมื่อหันหน้าไปดู คือ โธรณีจริงๆ

“มุก รอฉันด้วย เราเข้าไปพร้อมกันเถอะ” โธรณีวิ่งมา จากด้านหลัง เธอใส่ชุดแฟชั่นสุดคูล เท้าของเธอสวมอยู่ บนเธอส้นสูงสิบเซนติเมตร ไม่นึกเลยว่าเธอจะยังวิ่งได้ เร็วขนาดนั้น

“ไปเถอะ” โธรณีกอดที่แขนของมุกดา ทั้งสองก็เดินตรง ไปยังบริษัทฮอนดากรุ๊ป

มาถึงหน้าประตู โธรณีก็เห็นชลธีขับรถเข้าไป ข้างหลังมี รถตามมาอย่างเร็ว เธอเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้างในคือธินิดา ผู้หญิงคนนี้ตามติดตลอดเลยจริงๆ

เมื่อเดินเข้าไปในห้องโถง ธินิดาเงยหน้าขึ้นมาอย่างหยิ่ง ผยอง มีผู้คนมากมายทักทายเธอ เธอถูกมอบหมายเข้า มาทำงานในบริษัทฮอนดากรุ๊ป หลังจากมาถึงก็ตรงดิ่ง เข้าไปที่ห้องทํางานของประธานชลธี อีกอย่างเธอเป็นคน สวยมาก หลายคนคงเดาได้แล้วว่ามีความสัมพันธ์อะไร กัน

รอธินิดาเดินจากไป เมื่อมุกดากับโธรณีเดินเข้ามา สายตาของผู้คนนั้นที่มองมุกดาก็แตกต่างกัน ผู้หญิงคนนี้เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากประธานชลธีเพียงไม่กี่ วัน ก็ถูกใครบางคนแทนที่เสียแล้ว น่าสงสารจริงๆ

มุกดาแค่รู้สึกสายตาของทุกคนมองตัวเองไม่ปกติ แต่ เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก การไม่เข้างานสายถึงเป็นสิ่งที่ สมเหตุสมผล

เธอไปที่ชั้นสามสิบกับโธรณี เมื่อเธอวางมือบนที่จับ ประตูห้องทำงานประธาน ก็ได้ยินคนพูดอยู่ข้างใน

“ชล ฉันไม่ชอบโต๊ะนี้ เปลี่ยนให้ฉันได้ไหม? และของ พวกนี้ เอาออกไปเถอะนะคะ” ธินิดาพูดกับชลธี

“อืม คุณชอบแบบไหนก็ทำแบบนั้นเถอะ” ชลธีพลั้งตอบ

รับทันที

“เอ้า มุก คุณมาทำงานแล้วเหรอ? เมื่อวานไม่เห็นบอกว่า วันนี้จะมาทำงานเลย ฉันก็คิดว่าคุณพูดเล่น ทำไมไม่อยู่ พักผ่อนอีกหลายๆวันล่ะ?” ธินิดาผลักประตูก็เจอมุกดากับ โธรณีที่หน้าประตู

“แสนดี ทำไมคุณก็มาด้วยล่ะ?” หลังจากนั้นธินิดาก็หัน หน้าไปมองโธรณี ตั้งแต่เด็กเธอกับโธรณีก็ดีกันแค่บน ใบหน้าแต่ในใจไม่ถูกกันเลย โตแล้วก็ยังคงเหมือนเดิม

“ฉันมาทำงานน่ะ มาพร้อมกันกับมุก” โธรณีดึงมุกดามาไม่ให้ธนิดาเสแสร้งใส่อีก

“ออ งั้นก็ขอโทษนะ ในห้องนี้ชลบอกเอาเลขาแค่คน เดียวก็พอแล้ว ฉะนั้นเลยเก็บฉันไว้ พวกคุณกลับไป ทำงานที่สำนักเลขาธิการเถอะ” ธินิดาก็พูดอย่างอ่อนโยน

แต่ทำให้โธรณีกับมุกดาขนลุกขึ้นทั้งตัว

“ชล มุกมาแล้ว คุณจัดการให้หน่อยสิคะ” ธินิดาทำตัว เหมือนว่าเป็นภรรยาของชลธี เธอต้องการให้มุกดาหรือ พวกเธอเห็นว่าชลธีรักหล่อนมากแค่ไหน

“ออ เลขามุกมาแล้ว มาแล้วก็ไปรายงานตัวที่สำนัก เลขาธิการ แสนดีก็ด้วย คุณก็ไปสำนักเลขาธิการ หลัง จากนี้พวกคุณก็อยู่ชั้นที่ยี่สิบก็แล้วกัน ส่วนเวลาที่มีเรื่อง ฉันจะแจ้งให้พวกคุณทราบเอง” ชลธีมองมุกดา หน้าของ เขาสงบลง และก็ไม่รู้ว่าทำไมแม่ของตัวเองต้องส่งคุณหนู นี้มา ปัญหาคือเธอจะทำอะไรเป็น?

ได้ค่ะ งั้นฉันขอเอาของของฉันลงไป” มุกดาพยักหน้า เธอเดินเข้าไป เอาของของตัวเองไว้ในกล่องกระดาษ กล่องหนึ่ง หลังจากนั้นก็เดินไปกับโธรณีอย่างไม่อาลัย อาวรณ์ใดๆ

ถึงแม้เธอจะพูดอะไรออกไป หรือเอะอะใส่ชลธีจะทำให้เธอรู้สึกว่าในใจของตัวเองดีขึ้น แต่คนที่หัวดื้ออย่าง มุกดาไม่ได้พูดอะไรเลยและเลือกที่จะจากไปแบบนี้

“ชล คุณคิดว่ามุกกับแสนดีจะโทษฉันไหม ว่าฉันขโมย ตำแหน่งของเธอไป!” ธินิดามองไปที่หน้าของชลธีไม่ค่อย ดีนัก เธอพูดอย่างน้อยใจ

“งั้นให้ฉันลงไปเถอะ ให้มุกอยู่ข้างบน” เธอก็เติมเข้าไป อีกคำ

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวโต๊ะก็ส่งขึ้นมาแล้ว คุณก็จัดเก็บก่อน ดูว่าตัวเองชอบอะไร ไปซื้อมาไว้ที่สำนักงานเถอะ” ชลธีม องรินดาที่สวยงาม

ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าตา มุกดาไม่ชอบแต่งหน้า ถ้าแต่งแล้ว อาจจะสวยและเทียบเหมือนธนิดาได้

ในแง่ของส่วนสูงมุกดานั้นเตี้ยกว่าเล็กน้อย แต่ก็นับว่า ตัวเล็กน่ารักเช่นกัน

ในใจของชลธียุ่งเหยิงไปหมด ตอนนั้นธินิดาทิ้งเขา อย่างเด็ดเดี่ยวทั้งๆที่เขาอ้อนวอน เขายังคิดถึงเธออยู่ใน ใจ เป็นเวลาหลายปีแล้ว ในใจของเขาไม่เคยมีผู้หญิงคน ไหนเลย
ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อมุกดาเข้ามาในชีวิตของเขา ทุก อย่างก็เปลี่ยนไป ในสายตาของเขาธินิดาที่สมบูรณ์แบบ มักจะมองเห็นเป็นใบหน้าของมุกดา

“ชลยังคงเป็นคุณที่ดีกับฉันเสมอเลย ชล เรื่องตอนนั้น คุณจะโทษฉันหรือเปล่า?” ตอนนั้นฉันเด็กเกินไป ทรยศ ต่อความรักที่คุณมีต่อฉัน” ธินิดากอดรัดในอ้อมแขนของ ชลธี

ชลธีผลักเธอโดยไม่รู้ตัว ธินิดาเงยหน้ามองชลธีตาโต

“ที่นี่คือสำนักงาน ถ้ามีคนมาเห็นจะไม่ดีเอา” ชลธีรีบ อธิบาย

ในใจของเขายังคงดิ้นรน เรื่องที่ตัวเองแต่งงานแล้ว บอก ธินิดาดีหรือไม่?

ตอนนั้นที่แต่งงาน ก็แค่อยากแลกเปลี่ยนบางอย่างกับ คุณปู่ มุกดาก็ไม่ได้น่ารังเกียจอะไร น่าจะพอถูไถกันไป ได้

ตอนแรกคิดไว้หลังจากสองปี ถ้าธินิดากลับมา เขาก็ สามารถหย่ากับมุกดาได้ แล้วค่อยเริ่มต้นอีกครั้งกับธินิดา

แต่ว่า ตอนนี้เรื่องมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่อยากจะหย่าด้วยซ้ำ คิดว่าอยู่กับมุกดาแบบนี้ตลอดไปก็คงดี ก็ยัง เป็นเขาที่หวังไว้มากเช่นนั้น

“ชล ฉันรู้สึกคุณเปลี่ยนไป คุณเคยบอกไม่ใช่หรือ? แค่ ฉันหันกลับมา คุณจะรอฉันอยู่ที่นี่ แต่ฉันรู้สึกในใจของ คุณไม่มีฉันแล้ว” ธนิดาน้อยใจ เหมือนกับจะร้องไห้

ชลธีรู้สึกทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาเคยพูดแบบนี้ในตอน นั้น ถ้าจู่ๆเขาบอกเธอว่าแต่งงานแล้ว อาจเป็นเรื่องใหญ่ สำหรับเธอได้ ช่างเถอะ รอเวลาที่เหมาะสมค่อยบอกให้ เธอแล้วกัน

“น้ำผึ้ง หลายเรื่องมันต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเวลานั่น แหละ พวกเราก็ไม่สามารถบังคับมันได้ งั้นก็ปล่อยให้มัน เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ” ตอนนี้ชลธีก็ไม่สามารถให้ สัญญากับธินิดาแล้ว เพราะว่าตอนนี้ในใจของเขามีอีกคน แล้วจริงๆ ถึงแม้ยังเป็นเงาที่เลือนรางไม่ชัดเจนอะไร แต่ ว่าก็สถิตอยู่ในใจของเขาอย่างนั้นไม่ไปไหน

“ชล ฉันรักคุณ ฉันรักคุณจริงๆ ฉันกลัวคุณไม่เอาฉัน แล้ว ถ้าคุณไม่เอาฉันแล้ว งั้นฉันมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?” ธินิ ดาร้องไห้ขึ้นมา เธอแน่ใจแล้ว ว่ามารยาลูกนี้ของเธอชลธี จะเชื่อหรือไม่

“น้ำผึ้ง อย่าร้องไห้ คุณอย่าร้องไห้ คุณร้องปุ๊ปในใจของ ผมปั่นป่วนมากๆ” ครั้งนี้ชลธีให้ธินิดาพิงไหล่ของตัวเอง เขากอดธินิดา สองคนก็นั่งอยู่แบบนั้น ไม่มีใครเอา พูดอะไรเลย

“ฉันเข้ามาได้ไหม?” มุกดาเดินลงไปถึงข้างล่างเพิ่ง สังเกตว่าลืมเอาแก้วชาของตัวเองมาด้วย ที่จริงก็ไม่ อยากรบกวนเขาทั้งสอง แต่ไม่ว่าจะมาตอนไหน สุดท้าย ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ฉะนั้นมุกดาเลยตัดสินใจ มาเอาแก้ว