บทที่42 ศัตรูคู่อาฆาตได้มาเจอกัน

“มุก เธอฟังฉันพูดนะ วันนั้นเป็นเพราะฉันดื่มเหล้าจนเมา ยิ่งไปกว่านั้นความคิดถึงที่ฉันมีให้เธอ ก็เลยเผลอทำเรื่อง พวกนั้นลงไป ขอให้เธอให้อภัยฉันเถอะนะ” ธีรเมทดึง มุกดาเอาไว้ไม่ปล่อย

เข้าอยู่ใกล้มุกดามาก สูดดมกลิ่นหอมหวนที่แผ่กระจาย ออกมาจากเรือนร่างของเธอ เมื่อเทียบกับกลิ่นน้ำหอมฉุน ที่อยู่บนร่างของเมธพรคนนั้นแล้ว มันช่างราวฟ้ากับเหว เลยทีเดียว นี่ตนเองตาบอดไปได้อย่างไร ถึงได้เ อเมธ พรผู้หญิงคนนั้น

“ปล่อยมือ! ธีรเมท ตอนนี้พวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แล้ว ขอให้นายอย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีก!” มุกดาอยาก จะสะบัดมือตัวเองให้หลุด แต่ธีรเมทแรงเยอะมาก มุกดา สะบัดไม่หลุดอยู่แล้ว

“ธีรเมท นายปล่อยมุกนะ มุกชอบนายขนาดนั้น แต่ นายกลับทำร้ายเธอ ตอนนี้นายรู้แล้ว นายทำอะไรลงไป แล้วบ้างล่ะ? รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ปล่อยมือฉันจะกัด นาย!” พอจันวิภาเห็นผู้ชายเฮงซวยอย่างธีรเมทดึงมุกดา ไว้ไม่ปล่อย เธอก็รีบเข้าไปช่วย แต่ต่อให้จะเป็นแรงของ พวกเธอทั้งสองคนรวมกัน ก็ยังสู้แรงของธีรเมทคนเดียว ไม่ได้

“ผู้จัดการธีร์ คุณจะไปร้องแสดงละครที่ไหนน่ะ? ให้แฟนสาวของตัวเองขึ้นไปด้านบน แต่กลับมาพัวพัน อย่างคลุมเครืออยู่กับผู้หญิงคนอื่นเสียนี่ ที่นี่เป็นสถาน ที่สาธารณะ รักษาภาพพจน์ไว้หน่อยจะดีกว่า!” น้ำเสียง ที่เย็นชา แต่กลับเป็นเสียงที่มีแรงดึงดูดจนทำให้ธีรเมท ตกใจแวบหนึ่ง เขาเผลอคลายมือ มุกดาและจันวิภาจึง หลุดออกจากพันธนาการของเขา

“ทศพร? คุณเองก็ว่างมากนะ!” เมื่อธีรเมทเห็นว่าคนที่มา อยู่ตรงหน้าคือทศพร เขาก็รู้สึกเหยียดหยามเป็นอย่าง มาก ก็แค่เพลย์บอยคนหนึ่ง มีคุณสมบัติอะไรมาพูดคุย กับตนเองกัน

“ใช่แล้ว แต่ผมรู้สึกว่าคุณว่างกว่าผมมากนะธีรเมท อย่างไรเสียคุณก็เป็นผู้ชายตัวโตคนหนึ่ง จะจงใจหาเรื่อง ผู้หญิงสองคนนี้ไปทำไมกัน?” ทศพรเดินเข้าไปหา

วันนี้เขาอยากจะมาเลือกของขวัญให้กับมารดาของตน สักชิ้น จากนั้นก็เตรียมที่จะไปตามนัดของชลธีชลธีบอก ไว้แล้วว่าจะชวนตนไปดื่มเหล้า

แต่พอเขาได้ยินเสียงของจีนวิภาแล้ว พอหันหน้าไปก็ พบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกันกับเลขาของชลธีและกำลัง ถูกธีรเมทดึงเอาไว้ เขาก็พลันรู้สึกดีใจ เขาพยายามตาม หาแทบตายไม่เจอ แต่พอเลิกตามหากลับหาเจออย่าง ง่ายได้ ฮ่าฮ่าฮ่า เขาเดินเข้าไป เตรียมที่จะทำตัวเป็น วีรบุรุษช่วยเหลือสาวงาม
ไหนเลยจะรู้ว่าพอจันวิภาเห็นเขาแวบแรกก็แทบอยาก จะหนีไปเลยเชียว

“คนนี้เป็นภรรยาของผม ส่วนนี่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ ผมกำลังคุยกับเธออยู่ที่นี่มีปัญหาเหรอ?” ธีรเมทไม่กลัว ทศพรเลยสักนิด

“อย่าไปฟังเขา มุกหย่ากับเขาแล้ว!” จันวิภาซึ่งเดิมที กำลังลากมุกดาเตรียมที่จะชิงหนี แต่พอได้ยินธีรเมท พูดจาโกหก เธอก็อดที่จะกลับมาอธิบายไม่ได้

แต่พอเธอกลับมาคราวนี้ ก็ถูกทศพรดึงตัวเอาไว้แล้ว

พอเห็นผู้หญิงคนนี้คิดจะหนีไปอีก ทศพรก็เริ่มรู้สึกร้อน ใจอยู่บ้าง แต่เพื่อความบริสุทธิ์ของเพื่อนสนิทแล้วผู้หญิง คนนี้ก็ยังกลับมาอธิบาย ดังนั้นทศพรจะไม่ยอมให้เธอหนี ไปอีกแล้ว

“มุกคุณให้อภัยผมเถอะนะ ผมตาบอดไป สับสนคิดว่า ของปลอมสลับเป็นของจริงไปแล้ว พวกเราแต่งงานกัน ใหม่เถอะ ผมจะรักคุณให้มาก” เมื่อมองดูมุกดาที่แสน สวยตรงหน้า หัวใจของธีรเมทก็คันยุบยิบ

คบกันมาอยู่สามปี เขาไม่เคยแตะต้องมุกดามาก่อน พอ ให้คืนวันแต่งงาน กลับไปเชื่อคำพูดของเมธพรจนส่ง มุกดาไปให้คนอื่นได้เสพสุข
“ไม่ ๆธีรเมท ตอนแรกเป็นฉันที่ตาบอดเอง ความจริงแล้ว นายต่างหากที่ฟื้นฟูสายตาในการมองคนให้กับฉัน ฉัน ชอบใจนายมาก แต่ฉันหวังว่าจากนี้ต่อไปนายจะไม่มา ตามพัวพันกับฉันอีก” มุกดาอยากจะดึงให้จันวิภาจากไป แต่จันวิภากลับถูกทศพรจับไว้อยู่

“คุณปล่อยนะ ปล่อยฉันสิ” จันวิภายกขาขึ้นมาคิดที่จะ แตะเป้าของทศพร

แต่ทศพรคว้าขาของเธอเอาไว้ได้ทันพอดี จากนั้นทั้ง สองก็อยู่ในท่าทางโอบกอดกันอย่างรักใคร่เป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นทศพรยังคงตามตื้อจันวิภาอย่างคลุมเครือ ธีร เมทก็ลากมุกดาเดินไปอีกทางทันที

“ธีรเมท ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันเกลียดนายนะ!” ตอนนี้มุกดาเกลียดธีรเมทลึกเข้ากระดูกดำ แล้วจะ แต่งงานใหม่กับเขาอีกได้อย่างไร

“มุก เธออย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป พวกเราสองคนทำใจให้ สงบแล้วคุยกันดี ๆ นะ” เมื่อเดินไปที่ที่ไม่มีคนแล้ว ธีรเมท ก็ยอมปล่อยมือจริง ๆ

“มุก ฉันรักเธอนะ แต่แค่โดนเมธพรหลอก จริง ๆ นะมุก ฉันเสียใจทีหลังจะตายอยู่แล้ว ฉันไม่อยากไปจากเธอพวกเราแต่งงานกันอีกครั้งเถอะ”ธีรเมทคิดอยากจะ

คุกเข่าให้มุกดา

“ธีร์ ฉันรอนายมาตั้งนานแล้ว แต่นายกลับมาแสดงความ ใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่ นายเห็นฉันเป็น อะไร?” เมธพรรออยู่นานแต่ก็ยังไม่เห็นธีรเมทขึ้นไป เธอ จึงได้ลงมาตามเขา

พอเมธพรเห็นท่าทางของมุกดา ใบหน้านั้นได้รับการ แต่งเติมอย่างลงตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือนร่างของ มุกดา ที่ทำให้เธอรู้สึกอิจฉาริษยาจนแทบคลั่งจริงๆ

วันแต่งงานของมุกดา เธอได้ซื้อตัวช่างแต่งหน้าคนนั้น ให้แต่งหน้าของมุกดาเหมือนผี ดังนั้นพอธีรเมทเห็นมุกดา เป็นแบบนั้นในใจก็รู้สึกไม่ชอบเป็นอย่างมาก

แต่พอมาวันนี้เป็นแบบนี้ ไม่ว่าใครเห็นใครก็ชอบทั้งนั้น

“มุกดา เธอหาตาแก่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเธอยัง มายั่วยวนผู้ชายของฉันอยู่อีก?” เมธพรเดินมาตรงหน้า ของมุกดา เธอเอื้อมมือออกไปคิดอยากจะตบมุกดา

แต่มือของเธอกลับถูกธีรเมทคว้าเอาไว้

“เมธพร ใครเป็นผู้ชายของเธอ เธอก็เห็นอยู่แล้วว่า ตอนนี้พวกเราสองคนกำลังคุยกันอยู่ตรงนี้ ไหนเลยจะมีที่ให้เธอสอดปากพูดได้ ไสหัวไป” ธีรเมทผลักเมธพรไป ด้านข้างอย่างรุนแรง จนเมธพรล้มลงไปกับพื้น

“เมธพร ฉันตาสว่างแล้ว นี่คือผู้ชายที่เธอพยายามทำ ทุกวิถีทางเพื่อที่จะแย่งไป ฉันต้องขอบคุณเธอนะ ถ้าหาก ไม่มีเธอ ตอนนี้คนที่ต้องล้มลงไปบนพื้นก็คงจะเป็นฉัน”

ท่าทางของมุกดาราวกับกำลังชมละครแสนสนุก

นี่เป็นการตบหน้าเมธพร ทำให้คนรู้สึกขายหน้าสิ้นดี

“มุก เธอเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันไม่มีทางทำอย่างนี้กับเธอ เธอคือคนที่ฉันรักมากที่สุดฉันจะดูแลเธออย่างดี จริง ๆ เธอตอบตกลงฉันเถอะนะ ไม่ว่าเธอเคยผ่านใครมา ฉันก็ไม่สนใจทั้งนั้นแหละ พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เถอะ” ธีรเมทยังคงยืนหยัดขอร้องอ้อนวอนมุกดา

“มุกดา วันนี้เวลาที่เธอควรจะไปทำงานกลับไม่ยอมไป เธอจะให้ฉันตรวจสอบความขยันของเธออย่างไรดี?” เงา ร่างสูงใหญ่เดินมาอยู่ตรงหน้าของมุกดา คนผู้นั้นมีกลิ่น อายที่แข็งแกร่งทรงพลัง จนทำให้ธีรเมทต้องถอยหลังไป หลายก้าว

จู่ ๆ การปรากฏตัวของคนผู้นี้ ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกหนาว เหน็บ

ธีรเมทคิดอยากจะหลบตามสัญชาตญาณ หลายวันก่อนเขาเพิ่งจะถูกตีไป ตอนนี้ยังคงรู้สึกหวาดผวาในใจอยู่

“ผู้จัดการธีร์ ระยะนี้พวกเรามีโชคชะตาร่วมกันมาก เจอ หน้ากันบ่อยจริง ๆ ” ชลธียังจะพูดกับธีรเมทออกมาได้ มุกดาว่าเขาแปลกกว่าธีรเมทเสียอีก ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ตนเองก็เจอเขาตลอด

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะปรากฏตัวออกมาในเวลาที่เธอนั้น ค่อนข้างตกอยู่ในอันตรายทุกครั้ง

“อ้อประธานชลธี ผมยังมีธุระอยู่นิดหน่อย เชิญคุณทำ ธุระก่อนเถอะ พอว่างแล้วผมค่อยมาหามุก ลุกขึ้นมา ไป ได้แล้ว” ธีรเมทเดินไปดึงเมธพรที่ล้มอยู่บนพื้นขึ้นมา ทั้ง สองคนจากไปอย่างจนตรอก