บทที่ 87 หน้าที่เคยเห็นมาก่อน

มุกดาได้ยินชลธีถามตัวเองว่าชอบของขวัญที่เขาให้ หรือไม่ ก็ตอบแบบขอไปที แต่ความรู้สึกแบบขอไปทีนั้น มันเข้มข้นไปหน่อย ทําให้ชลธัขมวดคิ้ว

“ออ คุณชอบมากเหรอ งั้นคุณชอบตรงไหนของมัน?” ชลธีกินซาลาเปาไปคําหนึ่งอย่างสง่า แล้วถาม

ผู้ชายคนนี้ป่วยจริงใช่ไหมเนี่ย? ยังถามว่าชอบตรงไหน ชอบก็คือชอบไง

“ชอบทุกอย่างเลย ฉันรู้สึกว่าดีมาก” มุกดากินโจ๊กจน หมด เธอเป็นคนยุ่งมาก ไม่มีเวลามาพูดจาไร้สาระกับนาย ท่านคนนี้

“นายท่าน คุณค่อยๆกินนะ ฉันต้องไปยุ่งแล้ว” ในใจคิด อะไร มุกดาก็พูดออกมาแบบนั้น

ชลธีอึ้งเล็กน้อย ชื่อเรียกของตัวเองไม่เหมือนกันสักวัน เดี๋ยวก็ประธานชลธี เดี๋ยวก็สามี ตอนนี้นายท่านก็ออกมา แล้ว

มุกดาพูดจบ ลุกขึ้นก็เดินจากไปเลย เธอก็พบว่าตัวเอง เรียกผิดแล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องรีบหนี จะให้ชลธีรู้ตัว จับไว้ไม่ได้
เห็นมุกดาจากไปอย่างรีบร้อน ชลธีก็ไม่ได้ไปติดใจกับ เธอ วันนี้ตอนกลางวันเขายังมีเรื่องให้ต้องทำอีกเยอะ ไป ทำงานนอกสถานที่มาหลายวัน เขาต้องจัดการเรื่องให้ เรียบร้อย คืนนี้ถึงจะมีเวลาอยู่กับมุกดา

มุกดาวิ่งเข้าห้องนอน ปิดประตูเรียบร้อยแล้ว โอ้โฮ เมื่อกี้ ทำไมถึงพูดหลุดปากไปได้

ส่องกระจกตบปากตัวเอง ต่อจากนี้ต้องระวังให้ดี พูดไป เรื่อยไม่ได้

เปิดเอกสารออก มุกดาก็เข้าสู่โลกของตัวเอง สำหรับ เรื่องข้างนอกเธอไม่ยุ่งแล้ว

“คุณนาย เมื่อกี้คุณชายโทรมา บอกว่าคืนนี้จะพาคุณไป สถานที่แห่งหนึ่ง ไปร่วมงานงานเลี้ยงค็อกเทลปาร์ตี้ ให้ คุณเอาของที่เขาให้ไปด้วย อีกสักครู่เขาจะมารับคุณ” พอถึงช่วงบ่าย ตอนที่มุกดายุ่งเสร็จแล้วออกมากินผลไม้ นัทธ์ก็แจ้งให้เธอรู้

“ถ้าอย่างนั้นหนูไม่ไปได้ไหม?” มุกดาไม่อยากไปสถาน ที่บ้าบออะไรกับชลธี เธอเป็นแค่ภรรยาในนามเท่านั้น ไม่ ได้มีกี่วันที่จะได้เป็นแล้ว ตอนนี้ออกไปกับเขาถือว่าอะไร?

“ไม่ได้” นัทธ์พูดอย่างจริงจัง
“งั้นก็ได้ ถือว่าหนูไม่ได้ถาม” มุกดาก็กินผลไม้ต่อ ช่างมัน ไปก็ไป งานเลี้ยงค็อกเทล บางทีข้างในอาจมีของอะไร อร่อยให้กินก็ได้

มุกดาคิดไปว่าในงานเลี้ยงอาจจะมีของอร่อยให้กิน ก็

เลยปล่อยวางแล้ว บางทีชล พาเธอไปเพื่อเป็นสิ่งข้ออ้าง เท่านั้น ความจริงอยากพาธินิดาไปมากกว่ามั้ง

คิดถึงชลธีช่วยรักษาอาการป่วยของพ่อเธอจนหาย เธอ ก็ช่วยเขาหน่อยละกัน เอาเงินก็คนก็ช่วยเขาขจัดภัย

เก็บของที่ชลธีให้เรียบร้อยแล้ว ชลธีก็ถึงแล้ว มุกดาขึ้นรถ

“ของเอามาด้วยแล้ว?” ชลธีถามมุกดา

“อืม เอามาแล้ว” ไม่รู้ว่าชลธีให้เธอเอาของมากมายมา ทำไม

“อืม งั้นก็ดี” ชลธีฟังแล้ว ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เธอพา มุกดามาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง

“คุณออกแบบให้เธอหน่อย วันนี้ต้องไปร่วมงานเลี้ยง ค็อกเทลของคุณโจนส์ ระวังด้วย ไม่ต้องหรูหราเกินไป เรียบง่ายก็พอ” ชลธีมองใบหน้าอันสวยงามของมุกดา ทันใดนั้นรู้สึกว่าต้องเอาเธอไปโชว์ต่อหน้าผู้คน มันจะผิดปกติไปไหม

*ได้เลย คุณชล ความหมายของคุณก็คืออย่าให้คุณผู้ หญิงท่านี้สวยเกินไปใช่ไหม?” ดีไซเนอร์ท่านนี้หน้าตา หล่อมาก พูดจาก็อ่อนโยนมาก

“อืม ความหมายก็ประมาณนั้น” ทันใดนั้นชลธีรู้สึก เสียใจมากที่พามุกดาออกมา

“อืม ผมรู้แล้ว” ดีไซเนอร์พามุกดาเข้าไปข้างใน

“คุณมุก หน้าตาของคุณงดงามมาก แต่ว่าผมรู้สึกว่า เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน” ดีไซเนอร์คนนั้นพูดกับ มุกดา

“เหอะเหอะ ฉันมันน่าโหล คุณเคยเห็นก็เป็นเรื่องปกติ” มุกดาพูดอย่างถ่อมตัว

ดีไซเนอร์จันทิมาได้แต่ยิ้ม ถ้าหากใบหน้างดงามขนาดนี้ ยังโหล เขาก็ไม่รู้แล้วว่าอะไรคือความสวย

เพื่อหลักการที่ทำให้มุกดาดูธรรมดาที่สุด จันทิมาก็เลย ให้มุกดาใช้ของที่พื้นฐานที่สุด แต่ว่าแค่วาดอย่างเรียบ ง่ายเล็กน้อย ก็ทำให้มุกดาสวยอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แล้ว
จันทิมามองมุกดา เขาก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาพยายาม อย่างที่สุดแล้ว แค่แต่งหน้าอย่างเรียบง่ายเท่านั้น ก็ยัง ทำให้มุกดาดูตระการตาแล้ว

จันทิมาเปิดกล่องที่ชลธีเอามา ด้านในเป็นชุดราตรีสีขาว ชุดหนึ่ง

ด้านหน้าเป็นคอทรงวี ด้านหลังโชว์แผ่นหลังครึ่งหนึ่ง ท่อนล่างเป็นกระโปรงยาวฟู ทำให้มุกดาดูเหมือนนางฟ้าผู้ โดดเด่น

จันทิมาอัดอั้นความภูมิใจในผลงานของตัวเองไว้ไม่อยู่ แล้ว เขามวยผมของมุกดาอย่างหลวมๆ กลัดเข็มกลัด เพชรอันหนึ่ง

หยิบสร้อยคอและสร้อยข้อมือเพชรในชุดนั้นออกมาใส่ ให้มุกดา ความอร่ามของเพชร ชุดราตรีขาวนวลอันไร้ที่ติ และสาวงามอันหาที่เปรียบไม่ได้

ทุกอย่างในวันนี้ทำให้จันทิมาอุทานอย่างซาบซึ้ง

ความจริงแล้วพวกนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับการออกแบบ ของเขาเท่าไหร่นัก มุกดาเขารูปร่างหน้าตาดีอยู่แล้ว

แต่ว่าหน้าตาของมุกดา ทำให้เขารู้สึกคุ้นมาก แต่ว่ารื้อความทรงจําอยู่หลายรอบ แน่ใจว่าตัวเองไม่รู้จักมุกดา

ชื่นชมมุกดาอยู่สักพัก จันทิมารู้สึกว่าควรจะเอามุกดา โชว์ให้ชลธีดูหน่อยแล้ว เขาก็จูงมือมุกดาออกจากห้อง แต่งหน้า

“คุณชล ครั้งนี้เป็นการแต่งหน้าที่สบายที่สุดของผมครั้ง หนึ่ง ไม่จําเป็นต้องออกแบบอะไรเลย ทุกอย่างของเธอก็ คือสิ่งที่ดีที่สุด” จันทิมาพูดกับชลธี

ชลธีมองดูมุกดาผู้สวยงาม ไม่รู้จริงๆว่าวันที่เธอแต่งงาน ใครเป็นคนแต่งหน้าให้เธอ สภาพแบบนั้นอย่างกับผี ไม่รู้ ว่าตอนนั้นตัวเองกินลงไปได้ยังไง?

ผู้ชายสองคนจ้องอยู่ที่ตัวเอง มุกดาก็จ้องทั้งสองกลับ ตัวเองผิดปกติตรงไหนเหรอ? จําเป็นต้องมองขนาดนี้?

“ไม่สวยใช่ไหม? งั้นฉันไปเปลี่ยน” มุกดารู้สึกว่ายังคง เป็นชุดนั้นของตัวเองสวยกว่า

นี่มันชุดราตรีบ้าบออะไร โชว์หน้าอกตัวเองออกมา ขนาดนี้แล้ว

“แบบนี้เลย ดีมากแล้ว” จันทิมารีบขวางมุกดาไว้ รูปร่าง ท่าทางของเธอมันสวยงามมาก
“พอถูไถ ไปเถอะ เดี๋ยวงานเลี้ยงก็จะเริ่มขึ้นแล้ว นวล คุณก็เร็วๆหน่อย คุณนายเจนนี่ไม่ชอบคนสาย” ชลธีดึง ตัวมุกดาไปข้างหลังตัวเอง เขารู้สึกว่าสายตาของจันทิมา ทำให้เขาไม่ชอบ

“อืม ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ไป พวกคุณไปก่อนเถอะ” งานเลี้ยงค็อกเทลวันนี้หาโอกาสได้ยาก คุณโจนส์เป็น ถึงมหาเศรษฐีชื่อดังระดับโลก สามารถได้รับเชิญไปงาน เลี้ยงของเขาได้ เป็นเกียรติอันสูงส่ง

คุณโจนส์มาถึงพระนคร จัดงานเลี้ยงค็อกเทลใน ประวัติการณ์ ผู้มีหน้ามีตาในสังคมพระนครล้วนไปกัน หมด ภูมิใจที่ได้รับเชิญ

ตอนที่ชลธีและมุกดาไปถึง ทั้งสองก็ดึงดูดความสนใจ

ของทุกคนสำเร็จ

ผู้ชายร่างสูงหล่อเหลา ผู้หญิงตัวเล็ก ทั้งสองจับมือกัน ดู แล้วท่าทางหวาน นอย่างมาก

อันที่จริงแล้วเรื่องมันเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ลงจากรถ ชลธีก็ จูงมือของมุกดา ไม่ยอมให้เธอขัดขืน

“สวัสดี เพื่อนชลของผม” เพิ่งเดินถึงหน้าประตู ก็มีคน ทักทายกับชลธีอย่างเป็นไมตรี