บทที่ 86 สามีภรรยากินอาหารเช้าด้วยกัน

มุกดาเห็นชลธีทำกับตัวเองก็คืออยากมาก็มา อยากเอาก็ เอา ไม่ได้อยากถามความเห็นของเธอเลยแม้แต่น้อย เธอ ก็รู้สึกโมโห เธอใช้แรงผลักชลธี อยากผลักเขาลงจากร่าง ของตัวเอง

แต่ว่าแรงของเธอจะไปสู้กับชลธีได้ยังไง ชลธีก็เกาะอยู่ บนร่างของเธอ เหมือนมีกาวติดไว้อย่างนั้น ไม่ว่าเธอใช้ แรงยังไง ก็สูญเปล่า

ชลธีมองดูมุกดาใต้ร่างของตัวเอง รู้สึกว่าตลก ท่าทาง โมโหของเธอ ดูแล้วก็น่ารักมาก ริมฝีปากชมพูนั้นยืดออก มาเพราะการใช้แรง หน้าบึ้งตึง

“อยากเสียแรงโดยสูญเปล่าเลย คุณคิดว่าคุณผลักผม ไหวเหรอ? ฮาฮาฮา” ชลธีหัวเราะอย่างดีใจ มีเพียงเวลาที่ อยู่กับมุกดาเท่านั้น เขาถึงรู้สึกผ่อนคลายขนาดนี้

“ประธานชลธี คุณไม่รู้สึกว่าพฤติกรรมโลภไม่รู้จักพอ ของคุณนี่น่าอับอายเหรอ?” มุกดาเห็นชลธีหัวเราะ เธอก็ ยิ่งโมโห

“ผมมีอะไรต้องอับอายด้วย ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำไม่มี อะไรผิดปกติเลย คุณเป็นภรรยาผม ผมกลับมานอนกับ คุณก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? มีอะไรผิดปกติ คุณต่างหาก คุณขัดขืนสามีตัวเองขนาดนี้มีความคิดอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” ชลธีไม่รีบร้อนทำเรื่องอื่น เขามองมุกดา อย่างรู้สึกสนใจ

ชลธีใช้มือใหญ่ของตัวเองไปจับจมูกของมุกดาเล่น ท่า จนจมูกแดง

“ประธานชลธี สัญญาที่คุณเซ็นกับฉันแค่สองปีเท่านั้น ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายเดือนแล้ว เวลาที่เหลือก็แค่ปีกว่า เท่านั้น ฉันคิดว่าตอนนั้นคุณก็เพื่อที่จะรอธินิดา ตั้งใจ ใช้ฉันเป็นข้ออ้าง ตอนนี้ธินิดากลับมาแล้ว คุณควรที่จะ ยกเลิกสัญญากับฉันแล้วใช่ไหม?” มุกดาเตือนชลธีอย่าง หวังดี

ไม่ว่ายังไงสักวันก็ต้องยกเลิกอยู่แล้ว ทำไม่ยังต้องมา แกล้งทําใกล้ชิดกับตัวเอง

“คำถามนี้ของคุณถามได้ดีมาก” ชลธีลงมาจากร่างของ มุกดาแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองทับเธอจนพังแล้ว แต่ว่าแขน ยาวของเขาดึง ก็ดึงตัวมุกดามาอยู่บนร่างของเขา

“ถ้าอย่างนั้นคุณจะทำเรื่องหย่ากับฉันเมื่อไหร่?” มุกดา คว่ำตัวอยู่บนร่างของชลธี เธอถามอย่างเคร่งเครียด ไม่ เข้ากับสถานการณ์ในตอนนี้เลย

“ตอนนี้ผมไม่อยากพิจารณาอะไรทั้งสิ้น ทำในสิ่งที่พวก เราควรทำเถอะ” ตอนนี้ชลธีถูกร่างกายของมุกดาทําจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

ดึงสองครั้งก็ฉีกเสื้อผ้าบนตัวของมุกดาจนขาดแล้ว ห้อง อันละมุนละไม ทำให้คำพูดที่มุกดาอยากพูดนั้นถูกชลธี กลืนเข้าท้องไปหมดแล้ว

ปวดเมื่อยไปทั้งร่าง ตอนที่มุกดาตื่นมา พลิกตัวยังเจ็บ ในใจเกลียดชลธีมาก ผู้ชายคนนี้ ไปกินอะไรมา เรี่ยวแรง ถึงได้ดีขนาดนี้ ทำตัวเองจนเหมือนจะหักกระดูกทั้งร่าง แล้ว

“ให้ตายเถอะชลธี” มุกดาหาออกมาทนไม่ได้

“เพราะอะไร?” ทันใดนั้นมุกดาก็ถูกคนดึงเข้าอ้อมกอด เธอไม่ทันได้ตั้งตัว จนทำให้ตกใจ

วิธีการเปิดสู่วันใหม่ของวันนี้ไม่ถูก เวลาตื่นมาของทุกวัน ล้วนไม่เคยเห็นชลธี แต่ว่าวันนี้เขากลับยังอยู่ข้างกายเธอ มุกดาหลับตาอีกครั้ง

“เมื่อกี้ฉันฝันไป” มุกดาพึมพำเองอยู่ครู่หนึ่ง พอเธอ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าอันหล่อเหลาของชลธีก็อยู่ตรง หน้าเธอ

“ที่รัก คุณไม่ได้ฝันไป สามีอันหล่อเหลาของคุณอยู่ตรง หน้าคุณจริง” ชลธีมองดูท่าทางของมุกดา ร่างกายของเขาก็มีการตอบสนองอีกแล้ว ของแข็งอย่างหนึ่งดัน ตัวมุกดาไว้

“เห็นผีแล้ว ประธานชลธี ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่?” สำหรับการตื่นมาตอนเช้ายังได้เห็นสามีตัวเอง มุกดารู้สึก ไม่ค่อยเคยชิน

“ห้ามเรียกผมว่าประธานชลธี เรียกผมว่าชลธี หรือว่าชล หรือว่าสามีก็ได้” ชลธีใช้มือสองข้างประคองใบหน้าเล็กๆ ของมุกดาไว้

“เรียกซิ เรียกให้ผมฟังหน่อย” ชลธีบังคับมุกดา

มุกดาเอียงหน้าไปด้านข้าง เธอไม่มีวันเรียกเขา ไอ้

ผู้ชายเจ้าชู้

“ก็ได้ ไม่เรียกก็ช่างเถอะ” ชลธีพูดไป มุกดานึกว่าเขา ยอมแพ้แล้ว แต่ว่ามือของชลธีก็เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว

เขาควบคุมพื้นที่อ่อนไหวของมุกดาแล้ว การลูบคลำ หลายครั้ง ทำให้มุกดาทนไม่ไหวแล้ว

“คุณปล่อยฉัน ปล่อยฉันเถอะ” มุกดาทนไม่ไหวจนต้อง ขอร้อง
“เรียกสามี เรียกสามี” ชลธียังคงยืนหยัดท่าทางอย่างกับ เด็ก

“สามี สามี” มุกดาคิดว่ายอมถอยเพื่อไม่ให้เป็นเบี้ยล่าง จึงรีบเรียกเขาสองครั้ง

ชลธีถึงยอมปล่อยมืออย่างพอใจ กอดร่างมุกดาไว้ใน อ้อมกอด ผู้หญิงคนนี้กอดแล้วนุ่มๆ กลิ่นหอม สบายมาก

“จําไว้ ต่อจากนี้เรียกผมแบบนี้ อย่าไปคิดอะไรฟุ้งซ่าน คุณก็พักอยู่ที่นี่ดีๆ” ความหมายของชลธีคือ ผมไม่หย่ากับ คุณหรอก คุณอยู่ข้างกายผมตลอดไปก็พอแล้ว

แต่ว่าความหมายที่มุกดาได้ยินกลับไม่ใช่แบบนี้ เธอ เข้าใจว่า ไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่มีที่ไป ก็พักอยู่ที่นี่ ผมจะ เวทนาคุณเอง

เห็นคุณชายกับคุณนายลงมากินข้าวพร้อมกัน นัทธ์ ก็รู้สึกตื่นเต้น ในที่สุดคุณชายก็ยอมรับคุณนายแล้ว ท่าทางของพวกเขาสองคนดูแล้วมีความสุขมาก

มุกหันหน้าไปทางอื่น คงรู้สึกเขินมั้ง?

นัทธ์ยิ้มทักทั้งสองคน อาหารเช้าเตรียมเสร็จแล้ว นัทธ์ ดึงเก้าอี้ออก ให้ทั้งสองนั่งลง เสพสุขกับอาหารเช้าอันเลิศ รส
มุกดาเจริญอาหารได้ดีมาก เสี่ยวหลงเปาวันนี้ถูกปาก เธอเป็นพิเศษ เธอกินไปแปดลูก

น้ำมันในเสี่ยวหลงเปาเยอะมาก ปากของเธอเต็มไปด้วย คราบมัน เธอจึงยื่นมือไปเอากระดาษ

ชลธีดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง กลับไม่ได้ยื่นให้มุกดา เขายื่นแขนไป เช็ดเบาๆที่ปากของมุกดา

ลักษณะเช่นนี้ทำให้คนรู้สึกว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยา ที่รักใคร่มากคู่หนึ่ง

แต่ว่าพฤติกรรมของเขา กลับทำให้ใจมุกดาสะดุด ชลธี นี่คงไม่ใช่ได้รับความสะเทือนอะไรมาจากธนิดาหรอกนะ ถึงได้ทําดีกับเธอกะทันหันขนาดนี้

เธอจ้องหน้าชลธีไว้ อยากดูว่ามีความผิดปกติอะไรหรือ เปล่าจากสีหน้าของเขา

“คุณมองผมทำไมการจ้องมองของมุกดา ทำให้ชลธี จับหน้าของตัวเองอย่างไม่ธรรมชาติ คงไม่ได้กินอะไร แล้วไปติดอยู่บนหน้าหรอกนะ?

“ไม่ ไม่มีอะไร” มุกดารีบก้มหน้ากินอาหารต่อ
ของที่เธอกินวันนี้ก็มากกว่าปกติเล็กน้อย ความจริงวันนี้ อารมณ์เธอก็ดีมากเหมือนกัน เพียงแค่เธอไม่รู้เท่านั้น

“ของขวัญที่ผมให้คุณเมื่อวานชอบไหม?” มุกดากำลังกิน โจ๊กอยู่ ถูกชลธีถามโดยไม่ได้ตั้งตัว ทำให้เธอสำลัก

“แคกๆๆ แคกๆๆ” มุกดาสำลักจนไอขึ้นมา

“คุณคงไม่ได้ชอบเกินไปหรอกนะ ถึงแม้ว่าของขวัญที่ ผมให้จะไม่เลว แต่ว่าคุณก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาด นี้ ของแบบนี้อีกหน่อยผมจะซื้อให้คุณบ่อยๆ” ชลธีนึกว่า มุกดาตื่นเต้น

“ชอบ ฉันชอบมาก” มุกดารีบพูด ถึงแม้จะไม่รู้ว่าของที่ ชลธีให้คืออะไร แต่ว่าพูดว่าชอบ ก็ถือว่าดี