บทที่ 65 มุกดาถูกทำร้าย

“ฮัลโหล มุกดา เอกสารชุดนี้มันด่วนมากนะ ตอนนี้ฉัน ก็ยุ่งจนหัวหมุนจนปลีกตัวไม่ได้เลย ตอนนี้คุณรีบเอา เอกสารไปส่งที่โรงแรมจอยซิตี้ห้อง888นะ ลูกสาวเจ้าขอ งบริษัทณัฐฐา กำลังรอคุณอยู่ที่นั่น” กัลยกรยื่นเอกสาร ชุดหนึ่งให้กับมุกดา เพื่อให้เธอออกไปส่งให้เดี๋ยวนี้

“นี่มันต้องเป็นหน้าที่ของพี่ฉันทนาออกไปส่งไม่ใช่เห รอ?” ซึ่งปกติการส่งของจะมีคนที่มีหน้าที่โดยเฉพาะเป็น คนออกไปส่งเอง

“วันนี้เธอออกไปส่งของให้กับบริษัทอื่นแล้วนะสิ คุณ ดูนะคนอื่นต่างก็ยุ่งหัวหมุนกันทั้งนั้น มีแค่งานของคุณนี่ แหละที่ไม่ได้ยุ่งมากเท่านั้นเอง รีบไปเร็ว อย่ามามัวเสีย เวลาอยู่เลย เดี๋ยวถ้าล่าช้าไปพวกเราไม่สามารถแบกรัก ภาระไม่ไหว” กัลยกรเริ่มหมดความอดทนแล้ว

มุกดามองเอกสารที่อยู่ในมือ ที่มันผนึกไว้อย่างดีแล้ว การเดินทางไปกลับโรงแรมจอยซิตี้ต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง

“ได้สิ” มุกดาเก็บสัมภาระของตนเอง พลางสะพาย กระเป๋าเป้ พร้อมทั้งเอาเอกสารใส่ในกระเป๋า และเธอก็ เตรียมตัวเดินทางออกไป
กัลยกรมองด้านหลังของมุกดา เธอได้แต่แสยะยิ้มให้ มุกดาเอ่ย หวังว่าแกจะโชคดีนะ

มุกดาออกจากบริษัทก็เรียกรถทันที ใช้เวลา30นาทีก็มา ถึงโรงแรมจอยซิตี้แล้ว จากนั้นก็เดินขึ้นลิฟต์ เพื่อมายัง ชั้น 8 ของโรงแรม

ชั้น 8 ทั้งชั้นเงียบกริบมาก ราวกับว่าคนพวกนั้นยังไม่ตื่น นอน ขนาดพนักงานสักคนยังไม่มีเลย

มุกดาหาห้องพัก 8-8-8 เจอแล้ว ประตูห้องแง้มอยู่ มุกดา เคาะประตูห้อง แต่ว่าด้านในไม่มีคนตอบรับ เธอได้ยิน เสียงออกมาจากหน้าประตู ก็พบว่าคนในห้องกำลังอาบ น้ำอยู่ ลูกสาวเจ้าของบริษัทณัฐฐานี่ช่างรักความสะอาด จัง อาบน้ำแต่เช้าเลย

มุกดาเห็นประตูแง้มอยู่ พลางคิดว่าคงเปิดประตูเอาไว้ ให้ตนเอง เธอก็เลยเดินเข้าไปด้านใน พร้อมทั้งควานหา เอกสารออกมาจากกระเป๋า

“คุณณัฐฐาคะ ฉันเอาเอกสารวางไว้บนโต๊ะหน้าโซฟาให้ คุณแล้ว เดี๋ยวคุณออกมาดูสักหน่อยนะคะ” มุกดาพูดต่อ หน้าห้องน้ำ

เมื่อพูดจบ มุกดาก็อยากจะออกไป ในห้องนี้มันทำให้เธอ มักจะรู้สึกไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ กลิ่นแรงจนฉุนกิ๊กนั่นมันทำให้หายใจไม่ค่อยออก

ทว่าประตูที่เปิดอยู่แต่แรกนั้นดันปิดจากด้านนอกทันที มุกดาเดินออกไปดึงประตู ทำอย่างไรก็เปิดไม่ได้

เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง พลางมีเสียง “แอ๊ด” ดังขึ้น ตามมา ประตูห้องน้ำก็เปิดออก

มุกดาหันหน้ากลับมา เพื่ออยากให้คุณณัฐฐาเปิดประตู ให้กับตนเอง ทว่าเมื่อเธอเห็นแล้ว กลับรู้สึกหวาดกลัวขึ้น มาทันที

ผู้ชายที่หน้าท้องใหญ่กว่าคนท้องครบกำหนดคลอดคน หนึ่ง ศีรษะโล้นไม่มีเส้นผมสักเส้น หน้าตาก็มีรอยยับย่น ทั้งหน้า อายุราว50-60 ปีขึ้นไปแล้ว

เขาตัวไม่สูงนัก แถมตรงสะโพกยังพันผ้าขนหนูให้ตัวเอง อีกด้วย

นี่หรือคือคุณหนูของบริษัทณัฐฐา มุกดาเริ่มมึนหัวเล็ก น้อย ร่างกายก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

“ฮ่าๆๆ ไม่เลวเลย ไม่เลว ผู้หญิงคนนี้ฉันชอบ หน้าตาก็ สวย นมก็ใหญ่ ฮ่าๆๆ ดีจริงๆ ดีจังเลย” ผู้ชายตัวอ้วนเผละ คนนั้นเดินมายังด้านหลังของมุกดา พร้อมทั้งใช้สายตา ประเมินเธอ แถมยังมีรอยยิ้มแห่งความพอใจมากอีกด้วย

“คุณ คุณคือใคร ทำไมคุณถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้ ไม่ใช่ว่า คุณหนูของบริษัทณัฐฐาให้ฉันเอาเอกสารมาส่งให้หรอก เหรอ” มุกดาใช้เรี่ยวแรงที่มีดึงประตูทันที เธอต้องการจะ ออกไป ต้องออกไปให้ได้ ผู้ชายคนนี้มองแวบเดียวก็รู้ว่า ไม่ได้มาดีแน่

ทว่าขาเธออ่อนแรงมาก จนเริ่มแสดงอาการยืนทรงตัว ไม่ค่อยไหวแล้ว

“ใช่สิ ฉันก็คือไจแอ้นไง!” ไอ้อ้วนนั้นยื่นมือออกมาสัมผัส ใบหน้าของมุกดา ผิวของใบหน้านี้ช่างสวยมาก จนเขา เริ่มอดใจรอไม่ไหวแล้ว

แม้ว่าร่างกายของมุกดาจะร้อนผ่าว ขาก็เริ่มอ่อนแรง แต่ ว่าเธอก็ยังทนกัดฟันเพื่อเลี่ยงอาการลามกจกเปรตของ ไอ้อ้วนไจแอ้น

“ปล่อยฉันออกไปนะ คุณปล่อยฉันออกไป ฉันแต่งงาน แล้ว คุณอย่าได้ทำเรื่องชั่วๆ นะ” ในเวลานี้น้ำเสียงของ มุกดายิ่งอ่อนหวานมากกว่าเดิม ยิ่งทำให้ไจแอ้นรู้สึกจักจี้ ในหัวใจ เขาจะไปฟังการตักเตือนของมุกดาที่ไหนกันเล่า เขากระโจนเข้าหาทันที เพื่อต้องการจะกอดมุกดาเอาไว้
มุกดาบ่ายเบี่ยงต่อสู้ ร่างกายของเธอในเวลานี้ยิ่งร้อน เราขึ้นเรื่อยๆ แถมยิ่งอ่อนแรงขึ้นเรื่อยๆ อีกเช่นกัน การ ต่อสู้ของเธอในสายตาของไจแอ้นก็เหมือนกับการสร้าง ความหฤหรรษ์ให้กับตนเอง และยิ่งเพิ่มอารมณ์ความรู้สึก ให้เร้าใจมากขึ้น

ไจแอ้นดูแล้วอวบอ้วนก็จริงอยู่ แต่ว่าก็มีพละกำลังมาก เขาสามารถคว้าและอุ้มมุกดาได้ทันที พลางเดินมุ่งหน้า ไปยังเตียงนอนเตียงใหญ่

ภาพที่ถูกเหยียดหยามในคืนวันเข้าหอพลันปรากฏขึ้น ในดวงตาของมุกดาทันที วันแต่งงานเข้าหอของเธอ ก็ไม่รู้ ว่าเมธพรไปหาคนที่ลงมือเป็นคนประเภทไหนกัน ทำลาย ตนเองจนหมดสิ้น แต่วันนี้ประวัติศาสตร์มันย้อนกลับมา อีกครั้งหนึ่งแล้ว

ไม่ได้ ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมันยิ่ง ทำให้ตนเองต้องขอโทษสามีของตนเองด้วย งั้นก็เหลือ แค่ตายแล้ว

“ไจแอ้นคุณหยุดเดี๋ยวนี้ นอกจากคุณจะสนใจกับศพ ศพหนึ่งเท่านั้น!” แววตาของมุกดาเต็มไปด้วยความโกรธ แค้นอย่างสุดเปี่ยม

เสียงดัง “โครม” ไจแอ้นโยนตัวมุกดาขึ้นเตียง
“ยังจะกล้าข่มขู่กูอีกเหรอ กูจะบอกมึงให้ฟังนะ วันนี้มึง ตายอยู่ที่นี่แหละ และก็ไม่ต้องคิดจะหลุดรอดไปจากมือ กู!” ไจแอ้นพูดอย่างจองหอง ในใจของเขาคิดว่าผู้หญิงใน ยุคสมัยนี้ไม่มีทางรนหาที่ตายเพราะเรื่องพรรค์นี้

ไม่ใช่ยุคสมัยเก่าแล้ว แล้วยังจะต้องรักษาความบริสุทธิ์ ไว้อีกเหรอ!

เสื้อผ้าของมุกดาถูกไจแอ้นฉีกออกไปแล้วหนึ่งส่วน ดอกบัวขาวโพลนดั่งหิมะเด้งนูนออกมา ไจแอ้นเห็น หน้าอกของมุกดาแล้ว เขาก็เหมือนกับหมาป่าที่หิว กระหายพลางกระโจนเข้าไปหาทันที

กล้องวงจรปิดที่ติดอยู่บนเพดานห้องกำลังบันทึกภาพ อยู่ และมีคนที่เห็นภาพนี้อยู่พลันเกิดรอยยิ้มแห่งความ ยินดีขึ้นมา ถ้าเอาอันนี้เอาไปแปะไว้ในอินเทอร์เน็ตแล้ว ก็ ไม่เชื่อว่าผู้ชายคนเหล่านั้นจะสนใจในตัวมุกดาอะไรอีก

คนนั้นไม่ได้ดูต่อ ภาพที่จะเกิดขึ้นต่อไปนั้นเป็นภาพที่น่า เกลียด เธอหมดความสนใจแล้ว ธินิดาเดินออกทันที

มุมปากของมุกดาเริ่มมีเลือดสดไหลซึมออกมา ดวงตา ของเธอจ้องมองเพดานห้อง น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา

“โครม โครม โครม!” เสียงประตูดังลั่นอยู่หลายครั้งประตูห้องพักก็ถูกกระแทกจนพัง เสียงสุดท้ายที่ตั้งขึ้นมา นั้น ประตูก็ถูกกระแทกจนเปิดออก ชลธีเดินเข้ามาหาด้วย หน้าเขียวปั๊ด

ผ้าขนหนูของไจแอ้นหลุดจากตัวของเขาแล้ว ส่วนแก่น กายที่ลักษณะทุเรศนั้นกำลังแกว่งสั่นชูชันไปมา

ชลธีถีบใส่อวัยวะตรงนั้นของไจแอ้นทันที จนไจแอ้น ลอยออกไป ร่างกายที่อ้วนเผละยังสามารถลอยออกไป ได้ นั่นหมายความว่าประธานชลธีของพวกเราต้องโกรธ เคืองขนาดไหนกัน

เขาจ้องมองมุกดาที่นอนอยู่บนเตียง เวลานี้เธอก็เหมือน กับตุ๊กตาผ้าที่บุบเสียหายไร้ลมหายใจ พลางนอนอยู่บน เตียงที่ผ้าปูเตียงเต็มไปด้วยเลือดสดๆ

“มุก มุก ไม่มีคำอนุญาตของผมคุณตายไม่ได้นะ!” ชลธี ถอดเสื้อสูทของตนเองออก พลางเอามาห่อตัวมุกดาเอา ไว้ พลันอุ้มขึ้นแล้ววิ่งออกไป ก่อนออกไปนั้น ยังไม่ลืมสั่ง ลูกน้องไว้ได้ “ทำลายมันซะ!”

ไม่สนใจว่าชลธีจะสั่งการว่าอย่างไร มุกดาหมดสติการ รับรู้ไปแล้ว เธอในเวลานี้เหลือแค่หัวใจร้องขอความตาย เท่านั้นเอง

ชลธีไม่รู้ตัวว่าตนเองน้ำตาไหลไปตอนไหน เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะไปจากตนเอง เช่นนั้นเขา คงเสียใจไปตลอดทั้งชีวิต

ตลอดการเดินทางเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่าไฟแดงไปแล้วกี่ มากน้อย เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้วชลธีก็อุ้มร่างกายของ มุกดาเหาะเข้าไปด้านในทันที

เจ้าหน้าที่ห้องฉุกเฉินได้เตรียมความพร้อมเอาไว้ เรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นประธานชลธีมาแล้ว ก็รีบจัดการ เรื่องของตนเอง คนที่ใส่ท่อหายใจก็ใส่ไป คนที่ตรวจ อัตราการเต้นของหัวใจก็ตรวจไป ทุกคนต่างรุมล้อมรอบ ตัวมุกดาทันที