บทที่ 34 อยู่ร่วมกันในห้อง

ในตอนนี้ชลธีถึง ‘ตื่นตระหนก’ ขึ้นมา เขารีบลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปในห้องรับรอง หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำาของตัวเองออก มาให้มุกดา

“เธอไปเปลี่ยนชุดเถอะ เมื่อกี้ฉันไม่ทันระวัง ขอโทษ ด้วย” ชลธีให้มุกดาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องรับรอง ของตัวเอง

มุกดาก็ไม่มีทางเลือก เสื้อตัวนี้เปียกไปหมดแล้ว ถ้าออก ไปแบบนี้ล่ะก็ คงได้ทำให้คนอื่นนินทามากขึ้นไปอีก

เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องรับรองของชลธี

“ชล ฉันจะบอกนายให้ว่าฉันเพิ่งจะค้นพบเรื่องน่าสนใจ มากเรื่องหนึ่ง” ทศพรผลักประตูห้องชลธีด้วยอารมณ์ตื่น เต้นคึกคัก

เบื้องหน้าของเขากำลังปรากฏภาพลวงตาอะไรหรือ เปล่า? ชลธีกำลังยิ้ม? แถมยังยิ้มได้น่าสมเพชซะขนาด นั้น? ตั้งแต่ธินิดาจากไป ภูเขาน้ำแข็งนี้ก้อนนี้ก็ไม่ได้ยิ้ม มานานมากแล้ว

เมื่อชลธีเห็นเพื่อนของตัวเองเดินเข้ามา เขาก็รีบหุบยิ้ม ลงทันที พร้อมปรับสีหน้าที่จริงจังมากของตัวเองกลับมา
“เรื่องน่าสนใจอะไร?” เขาเอ่ยถามทศพรอย่างเย็นชา

ทศพรเกือบจะสําลักอย่างรุนแรงแล้ว ใบหน้านั้นจะ เปลี่ยนเร็วเกินไปหรือเปล่า เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่แท้ๆ หรือว่าตัว เองจะตาฝาดไป?

“เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปเหรอ ทำไมฉันถึงคิดว่านายกำลัง ยิ้ม?” ตอนนี้ทศพรรู้สึกว่าการค้นพบนี้ยิ่งน่าสนใจเข้าไป อีก

“นายตาฝาดแล้ว รีบพูดมา ไม่พูดก็ไสหัวไปซะ” ชลธีทำ หน้าเหมือนคนท้องผูก

“อ๋อ คืออย่างงี้ ฉันไปพบมาว่าการล้มละลายของตระกูล แก้วสุทธิเมื่อปีที่แล้ว อันที่จริงแล้วถูกคนอื่นวางกลอุบาย” ทศพรนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ห่างจากชลธีมากนัก ซึ่งหัน หน้าไปทางห้องรับรองพอดี

“อะไรนะ?” ชลธีก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เดิมทีใน พระนครนี้ตระกูลแก้วสุทธิถือได้ว่าเป็นธุรกิจที่ค่อนข้าง ใช้ได้ ทว่าตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนกลับแย่ลงทุกวันๆ และ สุดท้ายก็ล้มละลายลงเมื่อสิ้นปีที่แล้ว

เสียงหนึ่งเป็นของชลธีแน่นอน ทว่าเขาพบว่ายังอีกมี เสียงหนึ่งกำลังถามอะไรอยู่เหมือนกัน เสียงนั้นไม่ใช่ เสียงของตนเองแน่นอน
เขาเห็นว่าปากของทศพรเปิดอ้าออกกว้างมาก ปากนั้น แทบจะสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งฟองอยู่แล้ว

ตอนนี้เขาถึงได้นึกถึงมุกดาที่กำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ในห้อง รับรองขึ้นมาได้ มุกดาผลักประตูห้องรับรองเปิดออก เมื่อ สวมเสื้อเชิ้ตสีดำของชลธีเข้าไป มันทำให้ขับผิวขาวเนียน ของเธอให้เด่นขึ้นราวกับหยดเจียระไน

เสื้อเชิ้ตยาวเกินไป เธอจึงผูกปมไว้ตรงเอว ด้านล่างของ กระโปรงสีดำเป็นเรียวขาเรียวยาวสมส่วนของเธอ ทำให้ ทั่วทั้งตัวดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่มาก

ทศพรมองไปที่มุกดาอย่างหลงใหล น้ำลายของเขาแทบ จะไหลออกมาแล้ว

“คุณชายท่านนี้ เมื่อครู่นี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ? การล้ม ละลายของตระกูลแก้วสุทธิถูกคนอื่นวางแผนทำร้าย อย่างนั้นเหรอคะ? ” มุกดาเดินตรงเข้าไปหยุดตรงหน้า ของทศพร และเอ่ยถามอย่างฉุกละหุก

“คุณคือ?” เมื่อทศพรเห็นมุกดาที่แตกต่างออกไป ลิ้น ของเขาก็ผูกกันเป็นปมทันที

“คุณผู้ชายคะ ฉันอยากจะขอถามคุณสักเล็กน้อย คุณ รู้เรื่องราวภายในเกี่ยวกับการล้มละลายของตระกูลแก้ว สุทธิไหมคะ?” มุกดาขยับเข้าใกล้ทศพร อารมณ์ของเธอดูกระวนกระวายเล็กน้อย

“มุกดา เธออย่าตื่นเต้นไป เขาไม่รู้เรื่องอะไรหรอก มา เธอมานี่สิ” เมื่อทศพรเห็นมุกดาควบคุมอารมณ์ไม่ได้เล็ก น้อย เขาจึงเดินเข้าไปดึงมุกดามา

ตอนนี้ทศพรถึงนึกขึ้นมาได้ เมื่อไม่นานมานี้ชลธีขอให้ ตนช่วยเขาสืบเรื่องของใครคนหนึ่ง ก็เป็นสาวน้อยจาก ตระกูลแก้วสุทธิคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? ชื่อของสาวน้อยคน นั้นเหมือนจะชื่อมุกดาอะไรนี่แหละ

“เธอคือมุกดา?” ทศพรพูดกับมุกดา

“เอาล่ะ พร นายออกไปก่อนเถอะ มีเรื่องอะไรพวกเรา ค่อยคุยกันเย็นนี้” เมื่อชลธีเห็นว่ามุกดาโมโหอยู่ไม่เบา ขาจึงให้ทศพรรีบออกไปก่อน ทศพรเองก็ออกไปอย่าง เชื่อฟัง

“ประธานชลธี เมื่อกี้คุณผู้ชายคนนั้นบอกว่าการล้ม ละลายของตระกูลแก้วสุทธิมีเบื้องหลังภายใน มันคือ อะไร? คุณสามารถช่วยไปถามเขาให้ฉันหน่อยได้ ไหมคะ?” มุกดาก็รู้สึกว่าท่าทางของตนเองเมื่อครู่นี้ กระวนกระวายจนเกินไป อาจจะทำคนคนนั้นตกใจเข้า แล้ว

“ล้มละลายก็คือล้มละลายนั่นแหละ มีอะไรน่าถามสภาพของเธอในตอนนี้ เธอคิดว่าเธอจะสามารถช่วยให้ ตระกูลแก้วสุทธิฟื้นตัวขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้งเหรอ? เธอมี ความสามารถอะไร?” ชลธีกดมุกดาลงบนโซฟา จากนั้นก็ ไปหยิบน้ำหนึ่งแก้วแล้วยื่นให้เธอ

“แต่ว่ายังไงฉันก็อยากจะรู้ความจริง ฉันต้องการรู้ความ จริง” ไม่ว่าชลธีจะดูถูกตนให้อับอายมากแค่ไหน มุกดาก็ ยังอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เป็นเพราะธีรเมทสามีเก่าคนนั้นของเธอนั่นแหละ เขา เป็นคนวางกลอุบาย แต่ตอนนี้เธอรู้ไปแล้วมีประโยชน์ อะไร? ตัวเธอไม่เข้มแข็งเอง พึ่งพาคนอื่นมันเชื่อถือไม่ได้ ถ้าเธอต้องการแก้แค้น เธอต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น มาเองให้ได้!” ชลธีมองไปที่ริมฝีปากแห้งผากของมุกดา บังคับให้เธอดื่มน้ำลงไปให้หมด

หลังจากดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ มันทำให้มุกดาสำลัก เธอ จึงไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

ชลธีอยากตบหลังให้เธอ แต่แล้วมือของเขาก็หยุดชะงัก อยู่กลางอากาศ

ชลธียุ่งอยู่กับงานตลอดทั้งบ่าย เขาเหลือบมองไปทาง มุกดาเป็นระยะๆ มุกดากำลังแปลงานที่ชลธีมอบหมาย ให้เธอ คือให้แปลต้นฉบับการบรรยายของเขาเป็นภาษา ฝรั่งเศส
ในหัวของมุกดายุ่งเหยิงมาก เธอเอาแต่พัวพันอุตลุด กับคำพูดของทศพรประโยคนั้น แต่สิ่งที่ชลธีพูดก็ถูก มากเช่นกัน ตอนนี้เธอทำอะไรธีรเมทไม่ได้เลย ตระกูล แก้วสุทธิไม่มีแล้ว คุณพ่อก็ล้มป่วย เธอไม่มีอะไรอีกแล้ว นอกจากสามี แถมยังเป็นคนที่ออกไปเจอโลกภายนอกไม่ ได้อีก

“เธอคิดจะแปลทั้งคืนเลยเหรอ?” มุกดาไม่ทันได้สังเกต เลยว่าชลธีมายืนอยู่ข้างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

เธอไม่ได้แปลอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว เอาแต่ เขียนชื่อธีรเมทลงในกระดาษไม่หยุดมือ

“อ๋?” มุกดาตื่นตระหนก เธอต้องการเก็บกระดาษแผ่น

นั้นลง

“ในใจของเธอยังเอาแต่คิดถึงผู้ชายคนนี้อีกเหรอ?” ชลธี แย่งกระดาษในมือของมุกดาไป เขามองชื่อของธีรเมทบน กระดาษแผ่นนั้น

ผู้หญิงคนนี้ ใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? ผู้ชายคนนี้ ทำร้ายเธอมากซะขนาดนั้น กลับยังคิดถึงผู้ชายคนนี้อยู่

อีก

“เปล่านะคะ ฉันไม่ได้คิดถึงเขา ฉันเกลียดเขาจะตายอยู่ แล้ว!” มุกดาไม่แย่งกระดาษแผ่นนั้นอีกต่อไป เธอเตรียมตัวจะแปลงานอย่างจริงจังแล้ว ต้นฉบับกองโต

ขนาดนี้ คาดว่าเธอคงต้องแปลจนถึงเลิกงานแน่

ชลธีมองมุกดาที่ไม่สนใจตนเอง และเริ่มแปลงานอย่าง จริงจังแล้ว เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขา กระดุมเม็ด แรกตรงหน้าอกถูกปลดออก จากมุมตรงที่เขายืนอยู่นี้ ทำให้สามารถมองเห็นทัศนียภาพด้านในของเธอ

ชลธีกลืนน้ำลาย โยนกระดาษแผ่นนั้นให้มุกดา ก่อนจะ หมุนตัวเดินออกไป คราวนี้เขาเดินเข้าไปในห้องรับรอง เขาจําเป็นต้องอาบน้าอย่างเร่งด่วน

ไม่รู้จริงๆ ว่าการเรียกมุกดาเข้ามาอยู่ในห้องทำงานของ ตัวเองแบบนี้ เป็นการลงโทษเธอหรือกําลังลงโทษตัวเอง กันแน่

เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องอยู่ท่านประธานโรคจิตคนนี้นานจน เกินไป มุกดาจึงเริ่มแปลงานอย่างจริงจังมาก เธออยากรีบ ทำให้เสร็จแล้วรีบออกไปจากที่นี่

ชลธีอาบนํ้าเย็น ตอนเขาเดินออกมาเห็นมุกดากำลัง แปลงานอย่างจริงจัง ดูพจนานุกรมไปพลางค้นหาข้อมูล บนอินเทอร์เน็ตไปด้วย ปากกาในมือจดบันทึกอย่าง รวดเร็ว จากนั้นก็ใช้นิ้วมือขาวละมุนกดเคาะลงบนแป้น พิมพ์
แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย รู้จักทำงานบ้างแล้ว ซอะกลับไป ที่ที่นั่งของตัวเองอย่างพึงพอใจ ไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ความคิด ในใจของมุกดาขึ้นมา จะโกรธจนกระอักเลือดเลยหรือ เปล่า