บทที่ 72 ตรวจสอบบัญชี

บทที่ 72 ตรวจสอบบัญชี

ตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ อันหลิงหยุนก็ไม่เห็นมีใครอยู่ ข้างๆกาย หลังจากลุกขึ้นจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล แต่ จริงๆก็สายป่านนี้แล้ว

อันหลิงหยุนออกมาจากห้อง ไม่กล้าที่จะประมาท

ตอนนี้หากนางออกไปข้างนอก คนอื่นไม่ต้องชัดเจนก็ ไม่เป็นไร แต่นางไม่สามารถที่จะไม่ชัดเจนได้

ตายไม่น่ากลัว กลัวว่าจะไม่ตาย

อาหยู่กำลังยืนอยู่ด้านนอก อันหลิงหยุนอดไม่ได้ที่จะ แปลกใจ

เมื่ออาหยู่เห็นอันหลิงหยุนก็รีบเข้าไปทักทาย: “พระ

ชายา!”
อันหลิงหยุนมองดูอาหยู่ เมื่อเห็นท่าทางของอาหยู่ก็ คิดว่าคงจะไม่มีเรื่องอื่นแล้ว

อันหลิงหยุนถามว่า: “ท่านอ๋องล่ะ?”

“ท่านอ๋องกำลังจัดการธุระอยู่ที่ลานด้านหน้าฟะย่ะค่ะ จึงสั่งให้หม่อมฉันอยู่คุ้มครองพระชายาที่นี่ เชิญพระ ชายาเสวยพระกระยาหารก่อน จากนั้นค่อยไปหาท่าน อ๋องที่ลานด้านหน้าพ่ะย่ะค่ะ”

อันหลิงหยุนไปกินอาหารก่อน เมื่อกินอาหารเสร็จก็ตา มอาหยู่ไปที่ลานด้านหน้า ระหว่างทางก็คิดอะไรมากมาย

“อาหยู่” อันหลิงหยุนอดที่จะอยากถามไม่ได้

“พระชายา”

“ก่อนหน้านี้ เรื่องที่เจ้าเห็นข้าป้อนเลือดให้แก่ท่านอ๋อง นั้น ได้บอกคนอื่นอีกหรือเปล่า?” เรื่องที่เลือดของนางมี ประโยชน์นั้น มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ตอนนี้เองที่อันหลิงหยุนคิดขึ้นมาได้ว่า จะไม่ยอม ปล่อยให้คนมาทำร้ายแบบไม่มีปีมีขลุ่ยแบบนี้ได้ นางจึง อยากจะหาสาเหตุที่แน่ชัด

เช่นนั้นก็จะต้องหาจากคนที่อยู่ในจวนอ๋องเสียนที่เคย เห็นเรื่องนี้เพียงไม่กี่คน โดยต้องสอบถามทีละคนๆ

อาหยู่เป็นคนแรก

อาหยู่ไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับอันหลิงหยุนที่ถูกคน ลอบทำร้าย ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร ท่านอ๋องเองก็ไม่ เคยถามมาก่อน คนที่อยู่ในจวนก็ไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้ ออกไป เพียงแค่รู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ดูแปลกๆ

ในอดีตที่ผ่านมา หากจวนอ๋องเสียนเกิดเรื่องขึ้น ท่าน อ๋องจะต้องมีคำสั่งลงมาอย่างแน่นอน แต่ครั้งนี้ไม่มีคำสั่ง แต่กลับมีการเตรียมการไว้

อีกทั้งการเตรียมการในครั้งนี้ก็คือ ให้เขาตามคุ้มครอง

พระชายา
อาหยู่เองก็ไม่เข้าใจแจ่มแจ้งนัก แต่ถึงแม้จะไม่มีใครพูด อาหยู่เองก็พอจะเดาออกว่า การที่พระชายาเกิดเรื่องใน ครั้งนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับเลือดของนางอย่างแน่นอน

พระชายาถามถึงเรื่องเลือด ยิ่งเป็นการช่วยยืนยันความ คิดของอาหยู่เพิ่มขึ้นไปอีก

อาหยู่สายหัวด้วยสีหน้าจริงจัง

“เรื่องที่พระชายาทรงช่วยท่านอ๋อง มีคนในจวนรู้เพียง ไม่กี่คน วันนั้นพระชายาทรงช่วยท่านอ๋องในสถานการณ์ คับขัน ข้ากับพ่อบ้านก็อยู่ แต่ว่าในจวนก็มีคนอื่นๆอีกสอง สามคนที่เห็นเหตุการณ์ด้วย เรื่องนี้จึงถูกเผยแพร่กัน ภายในจวนแล้ว ส่วนใครเป็นคนนำออกไปเปิดเผยต่อ ภายนอกนั้น ก็จะต้องได้รับการตรวจสอบต่อไป แต่ว่า หม่อมฉันไม่มีทางจะพูดเรื่องนี้ออกไปหากไม่ได้รับการ อนุญาตจากท่านอ๋อง”

กฎระเบียบภายในจวน หม่อมฉันจำได้ขึ้นใจ กฎระเบียบ ของท่านอ๋อง ข้าน้อยเองก็จดจำอยู่เสมอเชิญพระชายาทรงสืบหาชื่อ ให้กระจ่าง

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “ข้าเชื่อเจ้า เพียงแต่ว่าเคนใน จวนแห่งนี้ก็มีไม่น้อย อีกทั้งข้าเองก็ไม่ได้เข้าใจทุก คน ถ้าพวกเขาคิดอยากจะทำร้ายข้า ก็เป็น กัน เพราะเมื่อก่อน ข้าเองก็เคยทำเรื่องที่ทำให้ตนรู้สึก เกลียดชังไว้มากเช่นกัน

อันหลังหยุนรู้สึกเสียใจจากใจจริง เพื่อเป็นการแสเดง ความเสียใจต่อพฤติกรรมที่ไง งานนอนช่วยเพิ่ม

ลูกสาวของแม่ทัพผู้สง่างาม ช้างเป็นเร็ว นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียใจ แต่มันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ

อาหยูไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เหลือนนองเป็นหลิงทย นครั้งหนึ่งน้องสาวของเขาลูกนางฆ่าตายจะไม่ใหห้เขา เกลียดนางได้อย่างไร?

เพียงแต่ ลูกนางช่วยไว้หลายครั้ง เขาจึงไม่อาจลงมือ

ได้
มาวันนี้ได้ยินนางกล่าวคำพูดเหล่านี้ ทำให้อาหยู่ยิ่ง รู้สึกจิตใจสับสนจนยิ่งไม่อาจลงมือได้

อันหลิงหยุนเห็นอาหยู่ไม่พูดไม่จา จึงพูดว่า: “เรื่องของ น้องสาวเจ้า ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ ถ้าหากเจ้าอยากจะ ฆ่าข้า ต้องตายในมือเจ้าข้าเองก็ยินดี”

พูดจบ อันหลิงหยุนยังไม่ทันจะรอให้อาหยู่แสดงท่าที ตกใจออกมา ก็เดินไปข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว

ไม่ได้พูดอย่างอื่นอีก เพราะอันหลิงหยุนรู้ดีว่าอาหยู่ เกลียดนาง

นางไม่อยากจะแสดงความเมตตาต่ออาหยู่มากนัก เพราะจะทำให้อาหยู่ไม่อาจลงมือได้

ติดหนี้ต้องชดใช้ด้วยเงิน ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต ถือ เป็นหลักการของฟ้าดินที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ อันหลิง หยุนเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องที่อาหยู่จะล้างแค้นนาง
ใครใช้ให้ร่างเดิมติดค้างกันล่ะ!

เมื่ออันหลิงหยุนมาถึงลานด้านหน้าก็ไปพบกับกงชิง เมื่อเข้าไปด้านใน อันหลิงหยุนก็หันไปถอนสายบัวให้แก่ กงชิงวี: “ขอประทานอภัยท่านอ๋อง”

“ต้องพูดว่าถวายบังคมข้า” กงชิงวี่กำลังตรวจสอบ บัญชี มีผู้ตรวจสอบบัญชีประมาณเจ็ดแปดคนอยู่ภายใน ห้อง ในมือของเขาก็ถือสมุดบัญชีอยู่หนึ่งเล่ม แต่ที่ตรวจ สอบถูกต้องแล้วทั้งหมด ล้วนส่งมาตรงหน้าเขาเพื่อให้ ผ่านสายตาของเขาและปิดผนึก ซึ่งมาพร้อมกับตอน ที่สถาปนาพระสนมเอกเข้าวัง ก็จะต้องส่งเข้าไปในวัง พร้อมกัน ซึ่งจะนำไปเก็บเอาไว้ในกรมวัง รอให้ฝ่าบาท ถามถึงจึงนำออกมาใช้งาน

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับหน้าตาของราชวงศ์ จะปล่อยให้ คลุมเครือไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่ของกงชิง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ เต็มใจนัก แต่ก็เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยทุกวัน
ตอนนี้คนเยอะ กงชิงที่พูดขึ้นมาเช่นนี้ ทำให้ทุกคนล้วน เงยหน้าขึ้นมามองอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนเองไม่ได้ คิดเล็กคิดน้อย เพราะจริงๆแล้ว วิธีแสดงออกของนาง เมื่อครู่ ก็เป็นการเสียมารยาทของสตรีจริงๆ

“หม่อมฉันถวายบังคมท่านอ๋อง” อันหลิงหยุนถอน สายบัว ช่างว่าง่ายจริงๆ

ตอนนี้เองที่กงชิงวี่เพิ่งจะเหลือบตาขึ้นมองอันหลิงหยุ นวันนี้นางยังคงใส่เสื้อผ้าสีสันเรียบง่าย สวมใส่เสื้อขน สัตว์สีขาว

กงชิงที่ถามว่า: “หลับสบายไหม?”

“ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงเป็นห่วง หลับสบายเพคะ!”

อันหลิงหยุนทำท่าทีใสชื่อ กงชิงวี่ถามอะไร นางก็ตอบ อย่างนั้น