บทที่ 58 ดูอาการป่วยให้ไทเฮา

บทที่ 58 ดูอาการป่วยให้ไทเฮา

ตอนอันหลิงหยุนตื่นมาก็เป็นอีกวันแล้ว ไห่กงกงอยู่ข้าง กายนาง เห็นนางตื่นแล้วรีบไปข้างหน้า: “ข้าน้อยถวาย บังคมพระชายาเสียน พระชายาเสียนทำข้าน้อยใจเสียหมด เลย!”

ดันหลิงหยุนลุกขึ้นนั่งมองดูภาพตรงหน้าประมาณหนึ่ง อันหลิงหยุนยืนยันว่าตนอยู่วังเฉาเฟิ่งวังบรรทมของหวางฮ องไทเฮา นางจึงคุยกับไห่กงกง

“ขอบคุณกงกงดูแลข้ามคืน

ไห่กงกงรีบพูด : “พระชายาเสียนเกรงใจเกินไปแล้ว ก็ เพราะไทเฮารักท่าน ถ้าไม่ใช่ไทเฮา ข้าน้อยคงกังวล ”

อันหลิงหยุนเข้าใจ ต่อจากนี้คนที่นางพึ่งพาได้ก็มีเพียง หวางฮองไทเฮาเท่านั้น

สำหรับวัตถุประสงค์ของหวางฮองไทเฮา แม้นางจะ ไม่ชัดเจน แต่นางยังมีค่าที่จะใช้ เพียงเท่านี้ นางก็รู้สึก

ปลอดภัย
“รบกวนกงกงพาข้าไปพอหวางฮองไทเฮา” อืนหลังอยู่ ทำท่าจะลุกขึ้น ไห่กงกงรีบขัดขวางไว้

“พระชายาเสียนนอนลงก่อน หวางฮองไทเฮามาดูพระ ชายาเสียนแล้ว ทูลสั่งมา หากพระชายาเสียนตื่นมา ให้ข้า น้อยคอยดูแลอย่างดี อย่าเพิ่งรีบไปเข้าเฝ้า”

ไห่กงกงพูดพร้อมโบกไม้โบกมือ เหล่าคนวังออกไป ไห่ กงกงพูดเสียงเบา: ไทเฮายังคงพักผ่อน ช่วงนี้กลางคืน นอนฝันร้าย เหล่าหมอหลวงทำอะไรไม่ถูก ข้าน้อยนั้น ก็ กังวล!”

อันหลิงหยุนจึงถาม: “หมองหลวงก็ไม่มีหนทางหรือ?”

ไม่มี หากมีไทเฮาก็คงไม่มีอาการนอนไม่หลับในกลาง คืน”

ไห่กงกงถอนหายใจพร้อมกับก้มศีรษะลง ไทเฮาไม่พัก ผ่อน เขาเป็นคนรับใช้ก็ไม่กล้าพักผ่อน

อันหลิงหยุดครุ่นคิด: “ก่อนหน้าที่ไทเฮามีอาการแบบนี้

หรือไม่?”ไห่กงกงส่ายหัว: “ก่อนหน้านี้ไทเฮานอนหลับสบาย แต่ ครึ่งปีก่อนการพักผ่อนเริ่มไม่ดีนัก หมอหลวงก็หาสาเหตุไม่ พบ กินยามากมาย แต่ก็ไม่ดีขึ้น”

ช่วงนี้ไทเฮาบอกว่าฝันตลอด ในความฝันก็แปลกมาก

ข้าน้อยเป็นห่วงว่าไทเฮาร่างกายทรุด นานๆ ไป กลัว ทำให้อาการป่วยของไทเฮาหนักขึ้น!

อันหลิงหยุนนั่งอยู่พักหนึ่ง: “กงกง ข้าอยากตรวจให้ไท เฮา ไม่ทราบว่าจะได้หรือไม่?”

ไห่กงกงตะลึงครู่หนึ่ง ครุ่นคิดแล้วพูดกล่าว: “ที่จริงก็เคย ตรวจกับหมอที่เชิญจากข้างนอกอยู่บ้าง แต่ส่วนก็บอกว่า ไทเฮากังวลเรื่องบ้านเมืองมากเกินไป

ใช้วิธีรักษามาไม่น้อย แต่ก็ไม่เห็นดีขึ้น แต่ไทเฮาก็ไม่ได้

ตำหนิ”

ไห่กงกงถามอย่างสงสัย: “พระชายาเสียน ท่านคิด

ดีแล้ว!”

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “กงกง ข้าคิดดีแล้ว รบกวนท่านทูลแจ้งไทเฮา ข้ายินดีวินิจฉัยแด่ไทเฮา”

“งั้นพระชายาเสียนโปรดรอสักครู่ ข้าน้อยไปทูลแจ้ง”

ไห่กงกงหันหลังเข้าไปข้างใน ไม่นานก็ออกจากมาด้านใน

“พระชายาเสียน ข้าน้อยพยุงท่าน”

พูดจบไห่กงกงเดินไปตรงหน้าอันหลิงหยุน พยุงอันหลิง หยุนลงจากเตียงอันหลิงหยุนยืนขึ้นตาม ทั้งสองเดินไป ห้องบรรทมของหวางฮองไทเฮา

อันหลิงหยุนเข้าไปคุกเข่าลงอย่างสุภาพ ตรงหน้าเสียง หวางฮองไทเฮาส่งเสียงมา: ไม่ต้องแล้ว ร่างกายเจ้าไม่ แข็งแรง ตามสบายเข้ามาเถิด”

“ขอบพระทัยเสด็จแม่!”

อันหลิงหยุนเดินถึงตรงหน้าหวางฮองไทเฮา คนวังยก เก้าอี้ไม้สาลี่มา เมื่อนางนั่งแล้วนำหมอนยามา อันหลิงหยุ นพูดกล่าว: “เชิญเพคะเสด็จแม่”
หวางฮองไทเฮานมือออกมาวางบนหมอนยา หยุนเลิกแขนเสื้อชั้นกดข้อมือหวางฮองไทเฮาเบาๆ ยัง ไม่ได้ตรวจ ระบบก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว เริ่มสแกน

ร่างกายของหวางฮองไทเฮา

อันหลิงหยุนพบสิ่งที่น่าแปลกใจ หวางฮองไทเฮาเป็นโรค ประสาทอ่อนๆ และเหตุผลหลักไม่ใช่ความเจ็บป่วยของ ร่างกาย แต่เป็นเพราะว่าบำรุงดีเกินไป

ปล่อยมืออันหลิงหยุนมีความลังเลเล็กน้อย หวางฮองไท เฮามองด้วยดวงตาสวยเฉียบคม: “เป็นอย่างไร?”

อันหลิงหยุนลุกขึ้นถอยกุมมือโค้งคำนับ: “ความจริงแล้ว เสด็จแม่ไม่ได้ป่วยเป็นอะไรเพคะ”

“หม?” หวางฮองไทเฮาลุกและขึ้นนั่งด้วยความสนใจ นาง กำนัลทั้งสองฝั่งก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อคอยดูแลอย่าง ระมัดระวัง

นั่งเสร็จหวางฮองไทเฮาจัดเสื้อคลุมบนร่างกาย กล่าวด้วย ความแปลกใจ: “ไม่ป่วยอย่าบอกว่าถูกยาพิษนะ?”

“ไม่ใช่เพคะ” อันหลิงหยุนกัมหัวแล้วกล่าวต่อ
“งั้นลองพูดมาฟังดู ข้าเป็นอะไร?”

“เสด็จแม่บำรุงมากเกินไปเพคะ” อันหลิงหยุนก็ไม่รู้จะพูด อย่างไร พูดโกหกวกไปวนมาก็เหนื่อย พูดตรงๆ ยังจะดี กว่า

หวางฮองไทเฮาก็คิดไม่ถึงมองไห่กงกงที่ดวงตาตะลึง

ไห่กงกงถามอย่างเร่งรีบ: “พระชายาเสียน มีอะไร ยืนยัน?”

“ดูจากชีพจรของเสด็จแม่ ร่างกายของเสด็จแม่นั้นอายุ น้อยกว่าคนทั่วไปที่มีอายุเท่ากันเพคะ” อันหลิงหยุนพูดคำ นี้ออกมา ไห่กงกงตะลึงครู่หนึ่ง มองไปยังหวางฮองไทเฮา ที่นั่งอยู่อย่างระมัดระวัง แม้ไม่มีปฏิกิริยา แต่เห็นได้ชัดว่า ดีใจ

ไห่กงกงคิดในใจ พระชายาเสียนคนนี้ช่างเป็นเจ้านายที่

ปลอบคนเก่ง

“พระชายาเสียน พูดต่อ” หวางฮองไทเฮากล่าวเบาๆ
อันหลิงหยุนพูดกล่าวต่อ: “สำหรับคนทั่วไป ถึงวยกลาง คน การทำงานของร่างกายต่างๆ จะเสื่อมสภาพ แต่คนใน พระราชวงศ์ไม่เหมือนคนทั่วไป

เสด็จแม่เกิดมาไม่เคยลำบาก คุณภาพชีวิตที่แตกต่าง บิดามารก็ต้องเป็นที่นับหน้าถือตา เป็นคนที่รูปร่างโดดเด่น นอกจากนี้เวลาของการตั้งครรภ์ของบิดามารดายังค่อนข้าง อายุน้อย บุตรจึงสมบูรณ์มากในทุกด้าน

และหนึ่งในนี้รวมถึง คุณสมบัติของคน อารมณ์ ความ สามารถพิเศษ แม้กระทั่งรูปร่าง

พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าตอนตั้งครรภ์เสด็จแม่ในเวลานั้น เป็นหญิงสาวอายุน้อย และบิดาก็อายุค่อนข้างน้อย ฉะนั้น ร่างกายของเสด็จแม่จะแข็งแรง หากตั้งครรภ์เสด็จแม่ใน ตอนที่อายุมากงั้นร่างกายของเสด็จแม่ก็จะแย่เล็กน้อย เพคะ”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย?” หวางฮองไทเฮาค่อนข้างสงสัย

อันหลิงหยุนกล่าวต่อ: “แน่นอนเพคะ ถูกบันทึกไว้ใน หนังสือทางการแพทย์ เพราะฉะนั้นหม่อมฉันคิดว่า เวลาที่ บิดามารดาของเสด็จแม่ตั้งครรภ์ อายุน่าจะก่อนdสิบปี ผู้ชายอายุสิบแปดปีขึ้นไป ผู้หญิงอายุมากกว่า ไม่เกินสิบแปดเพคะ”

ไห่กงกงหัวเราะคิกคัก: “พระชายาเสียน หากท่านพูด ขนาดนี้ ข้าน้อยจะขอเตือนท่าน นี่ไม่ใช่เรื่องที่เดาง่ายดาย”

“อาไห หยุด!”

ไห่กงกงตะลึง มองไปอย่างอึ้ง: “ไทเฮา หรือที่พระชายา เสียนพูดถูกต้องแล้ว?”

หวางฮองไทเฮาไม่สนใจไห่กงกง ถามอย่างไม่ละสายตา

“แล้วจะเป็นอย่างไร?”

“ทูลเสด็จแม่ ช่วงเวลานี้ ทั้งคู่ล้วนเป็นหนุ่มสาวที่ แข็งแกร่ง เป็นวลาที่สวยงามดุจดอกไม้เพคะ เสด็จแม่ ลองคิดดู ถือเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในครอบครัว เป็นคนที่มี คุณสมบัติเพียบพร้อมใช่หรือไม่ เพคะ”

“ฮ่า…. ” หวางฮองไทเฮาหัวเราะออกมา: “เจ้านี่ช่างปลอบ

ใจคนจริงๆ!”แม้หวางฮองไทเฮาพูดเช่นนี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะนกถึง ความหลังครู่หนึ่ง ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

อันหลิงหยุนคิดว่าก้าวนี้มันเป็นการเริ่มต้นที่ดี และโล่งใจ

ไประดับหนึ่ง

“เสด็จแม่ นี่คือสิ่งบันทึกในหนังสือทางการแพทย์ ไม่ใช่

คำพูดปลอบคนเพคะ”

“งั้นก็พูดต่อ ข้าอยากฟัง”

หวางฮองไทเฮาพูดออกมา อันหลิงหยุนพูดกล่าวต่อ: “ลูกสาวสืบทอดจากบิดาค่อนข้างมาก ดูใบหน้าเสด็จแม่ เชื่อว่าบิดาของเสด็จแม่ก็เป็นชายที่หล่อเหลา และหญิงที่ ตั้งครรภ์เสด็จแม่ ในเวลานั้นอารมณ์จะต้องดี ดังนั้นใบหน้า ของเสด็จแม่จึงดูอ่อนโยน จิตใจของเสด็จแม่เป็นเหมือน บิดาของเสด็จแม่มากกว่า นอกจากนี้ก็เป็นสิ่งที่ส่งผลต่อ ร่างกาย

เพราะบิดามารดาเสด็จแม่ให้กำเนิดเสด็จแม่ตอนอายุยัง น้อย ตอนนั้นกระดูกแข็งแรง วงศ์ตระกูลเพียบพร้อม เสด็จ แม่ดูดซับสารอาหารได้ค่อนข้าง ร่างกายของเสด็จแม่ก็ยิ่ง ดีเช่นกัน
ในจุดนี้ กำหนดสภาพร่างกายของเสด็จแม่หลังคลอด

สำหรับคนธรรมดา ร่างกายจะต้องดีกว่าอายุชะตากำหนด แต่ในพระราชวงศ์ก็จะยิ่งนานยิ่งกว่า

ที่หม่อมทราบมาว่า เด็กเกิดมาเพื่อบิดามารดายังอายุน้อย จะมีผลอายุที่ยืนยาวอย่างมาก น้อยคนนักที่จะเจอ อายุ มากถึงร้อยแปดปี ก็ยังมี

แม้บางคนเมื่ออายุถึงร้อยปี ยังงอกฟันใหม่สองซึ่

และสิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแต่บ่งบอกถึงความอายุยืนยาว ยัง บ่งบอกถึงความแข็งแรงของร่างกายเพคะ”

หวางฮองไทเฮาคิดอยู่ครู่หนึ่ง: “งั้นที่ข้านอนไม่หลับคง ไม่ใช้เพราะร่างกายที่แข็งแรงเกินไป?”

“มิใช่เช่นนั้นเพคะ เสด็จแม่จำได้หรือไม่เพคะ เริ่มพักผ่อน ไม่เพียงพอตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“อันนี้?” หวางฮองไทเฮามองไปยังไห่กงกง ไห่กงกงรีบ พูดกล่าว: “ครึ่งปีก่อนพะยะค่ะ”
“เสด็จแม่ เรียกหมอหลวงมา ขออนุญาตถามเริ่มทีำกา บำรุงให้กับเสด็จแม่ตั้งตอนนั้นใช่หรือไม่เพคะ ในยาบำรุง ใส่กลิ่นยาบำรุงโสมหรือไม่เพคะ”