บทที่25ดาบมรณะ

บทที่25ดาบมรณะ

วังชั่วหยาง

ไท่เฟย”

ใบหน้าของจุนฉูจูเศร้าหมองฮั่วไท่เฟยมองดูนาง”ข้ารู้ดี

ลำบากเจ้าแล้ว”

ฮั่วไท่เฟได้รับข่าวว่าหวางฮองไทออกหน้าแล้วเรื่องนี้ พวกเขาจึงไม่อาจเกี่ยวข้องอีกต่อไป

ให้ท่องบันทึกบรรพชนนี้เป็นการลงโทษแบบไหนกัน?

บุตรชายของนางยังคงนอนอยู่บนเตียงคนเป็นแม่อย่าง นางจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร

จินจูฉเช็ดน้ำตาของตน”ไท่เฟยเป็นลูกที่ไม่ดีเองถึงได้ ทำให้ท่านอ๋องตวนได้รับบาดเจ็บ”
“นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเจ้า กลับไปดูแลหยินเอ๋อให้ดีๆข้ารู้ว่าเจ้าได้รับความทุกข์ใจ จากอันหลิงหยุนผู้นั้น”ดวงตาของฮั่วไท่เฟยคร้าย”ข้า ไม่มีทางปล่อยไปเช่นกัน”

จินจูถามด้วยความสงสัย”ไท่เฟยฮองไทเฮาไม่ยุ่ง เกี่ยวกับเรื่องในวังมาหลายปีเหตุใดครั้งนี้ถึงได้ออก หน้า?

ฮั่วไท่เฟยมองดูรอบด้านจากนั้นจึงเอ่ยกระซิบ”เรื่องครั้ง นี้แปลกทุประหลาดอย่างยิ่งฝ่าบาทถูกวางยาพิษและ ถึงแม้ว่าการลอบสังหารเสียนอ๋องจะไม่ได้ถูกรายงาน ไปในวังแต่ฮองไทเฮาจะต้องรับรู้เรื่องราวทั้งหมดอย่าง แน่นอนบวกกับเรื่องที่ตวนอ๋องได้รับบาดเจ็บภายในวังจะ ต้องสั่นคลอนในเวลานี้ฮองไทฌอาออกหน้าย่อมต้องมี เรื่องน่าหวาดหวั่นเกิดขึ้นแน่

“ฮองไทเฮาผู้นั้นหลายปีมานี้ไม่ยุ่งราชการการออก หน้าของนางสามารถทำให้ราชสำนักสั่นคลอนได้หรือ เพคะ?”จุนฉูจูแสรังทำเป็นไม่เข้าใจ

ชั่วไพ่เฟยมองไปที่จุนจอ “ถึงแม้หวางฮองไทเฮาจะเพิก เฉยต่อเรื่องราวต่างๆในวังมานานหลายปีแต่ที่ผ่านมานางไม่เคยปล่อยตนให้สบายเรื่องราวนองเลือด ทั้งหลายในวังนางล้วนเคยผ่านมาแล้วทั้งนั้น

อย่างไรก็ตามข้าก็อยากรู้อย่างยิ่งเช่นกันว่าในเวลา นี้เป็นผู้ใดกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นวายและวางยา ฮ่องเต้”

ในใจของจุนจูจูกระตุกสั่นเทาและมองดูฮั่วไท่เฟย”ชั่ว ไท่เฟยฝ่าบาทถูกวางยานับเป็นเรื่องที่ไม่ดีสำหรับพวก เรางั้นหรือเพคะ?”

“แน่นอนว่ามันไม่ดีหากฝ่าบาทเกิดเรื่องผู้ต้องสงสัย ย่อมต้องหนีไม่พันบุคคลสองคนนั้นก็คือเสียนอ๋องและต วนอ๋องโชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆหากเกิดเรื่องขึ้นจริง เกรงว่าทั้งข้าและเจ้าคงหนีไม่พ้น”

“เหตุใดจึงโยงมาถึงพวกเราล่ะเพคะ?”จุนจูจูงุนงง

“เหลวไหล!ฝ่าบาทเกิดเรื่องแน่นอนว่าย่อมต้องสงสัยผู้ ที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ในสามคนผู้ที่มีใจเจ็บปวดน้อย ที่สุดคือตวนอ๋องดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ที่น่าสงสัยมากที่สุด อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างฝ่าบาทกับเสียนล่องหากไม่มีหลักฐานพยานย่อมต้องไม่มีทาง ไปที่เสียนอ่องแน่ที่ฮองไทเฮาออกหน้ามาทั้งหมดไม่ใช่ เพราะต้องการปกป้องเสียนอ่องหรอกหรือ?”

ดวงตาของจุนจูจูเกิดความลังเลขึ้นมานี่เธอเลือกผิดคน หรือเปล่า?

ในตอนนั้นที่นางเลือกตวนอ๋องนั่นก็เป็นเพราะฮั้วไท่เฟ ยมีตระกูลฮั่วคอยหนุนหลังอยู่แต่มาวันนี้นางก็รู้สึกลังเล อยู่บ้าง

ตระกูลหวางไม่สนใจเรื่องราชการอีกทั้งยังไม่ยินดีที่จะ เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักแต่ตอนนี้จู่ๆฮองไท เฮาก็ออกหน้าขึ้นมาทำให้นางรู้สึกไม่มีความสุข

“หม่อมฉันเข้าใจแล้วหม่อมฉันเป็นห่วงไท่เฟยเลยมา ดูพระองค์เห็นพระองค์ไม่เป็นอะไรหม่อมฉันก็สมควร ขอตัวกลับได้แล้วตอนน้องกำลังรอหม่อมฉันอยู่ที่จวน

จนจูนไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีกนางจะต้องกลับไปวางแผนให้ดี

“กลับไปเถอะระมัดระวังตัวให้ดี”

“หม่อมฉันรับทราบหม่อมฉันทูลลา”

จนฉูฉูถวายบังคมจากนั้นจึงออกจากวังฮั้วหยาง

หลังจากออกจากวังจุนฉูฉูก็เอ่ยปากสั่งหญิงรับใช้ไป สืบมาเสียนอ๋องอยู่ที่ไหน”

“ข้าน้อยได้ไปสืบถามมาแล้วอยู่ที่พระตำหนักจรุงจิต

เพคะ”

“คนเยอะหรือไม่?”

“เช่นนั้นจะรออะไร?”ดวงตาของจุนจูฉูเปล่งประกาย โหดร้ายวาบผ่านและรีบมุ่งหน้าไปทันที

ภายในพระตำหนักศาลบรรพชน
ประตูที่เปิดเอาไว้มีสายลมเย็นพัดเข้ามาจู่ๆอากาศที่เดิม กำลังสดใสก็มีหิมะตกลงมา

อันหลิงหยุนลุกขึ้นจากเบาะนั่งถึงจะบอกว่าคุกเข่าแต่ เดิมก็ไม่มีใครมองเห็นดังนั้นนางจึงนั่งบนเบาะเสียเลย

นางมีแต่กระดูกแบบนี้ต้องมานั่งคุกเข่าไม่ให้ทานข้าว คงอดตายแน่?

อันหลิงหยุนเดินไปที่ประตูและมองผ่านช่องว่างออกไป เวลานี้ฟ้ามืดแล้ว

แม้ว่าข้างนอกจะยังมองเห็นหิมะแต่มันก็มืดมิด

จ่าทันใดนั้นเองก็เสียงดังวุ่นวายอยู่ข้างนอกไห่กงกง ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก”เร็วเข้ารีบคุ้มครองพระชา ยาเสียน”

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแห่ล้อมรอบพระ ตำหนักศาลบรรพชนทันทีอันหลิงหยุนรู้สึกแปลกใจนี่ พวกเขากำลังเล่นละครฉากไหนกัน
ไห่กงกงเกิดอะไรขึ้น?”

ไห่กงกงเอ่ย”พระชายาเสียนเสียนอ๋องถูกลอบสังหาร

“อะไรนะ?”

อันหลิงหยุนสบถอยู่ในใจจากนั้นจึงผลักประตูออกไป ข้างนอกสีหน้าทิ้งตึง”เหตุใดถึงมีการลอบสังหารอีก แล้ว!”

ไห่กงกงไม่สนใจผู้อื่นเขาเอ่ยอธิบาย”ไม่รู้แน่ชัดตอนนี้ ท่านอ๋องเสียนออกคำสั่งให้ปกป้องพระชายาเสียน”

” “อันหลิงหยุนเงียบไปครู่ปกป้องเธอ?

เขาเกลียดเธอมากขนาดนั้นเขาจะมาปกป้องเธอได้ อย่างไร?

“แล้วตอนนี้เสียนอ๋องล่ะ?”อันหลิงหยุนเป็นกังวลอยู่ บ้างกงชิงได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายไม่มีใครอยู่รอบๆข้างเขาหากประมาทขึ้นมาจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน

ไห่กงกงลำบากใจ”เสียนอ๋องไม่ให้ข้าน้อยบอกเรื่องนี้ กับพระชายา”

“นี่มันเวลาใดกันแล้วยังจะมัวๆอึ้งๆรีบเอ่ยมา”

เสียนอ๋องโดนดาบฟันไปดาบหนึ่งเลือดไหลไม่ หยุด”ให่กงกงพูดอย่างเป็นทุกข์

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดแต่ในใจของอันหลิงหยุนรู้สึกตื่น ตระหนกนางรีบวิ่งไปที่พระตำหนักจรุงจิตในทันทีโดยไม่ สนใจคำสั่งของฮองไทเฮาอีกต่อไปในขณะที่ให่กงกงก็ วิ่งตามมาติดๆ

อันหลิงหยุนวิ่งไปที่ตำหนักด้านข้างของพระตำหนัก จรุงจิตด้านนอกตำหนักมีคนรวมตัวกันอยู่บ้างแล้วพออัน หลิงหยุนปรากฏตัวขึ้นไห่กงกงก็รีบเอ่ย”พระชายาเสียน เสด็จ

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแตกแถวเพื่อหลีก ทางให้อันหลิงหยุนวิ่งเข้าไปภายในตำหนักเต็มไปตัดสินอายแห่งมัจจุราชลลงเฮาและฮ่องเต่ชิงหยู่กำลัง นั่งอยู่ด้านหนึ่งมองดูคนที่อยู่บนเตียง

“พม่มฉันถวายบังคมฝ่าบาทฮองเฮา”

ส่องเต่ชิงหยู่โบกมือเวลานี้ไม่จำเป็นแล้วขึ้นมาเถอะ”

สันหลิงหยุนรีบวิ่งขึ้นไปทันทีเมื่อไปถึงก็เห็นใบหน้า ของกงชิงวี่ที่กำลังหลับคาใบหน้าขาวซีด

นางจับชีพจรยังคงมีชีพจรอยู่นางนำยาบำรุงหัวใจ ใส่เข้าไปในปากของกงชิงวีจากนั้นจึงกัมลงและเรียก เขา กงชิง กงชิง

ฮ่องเต่ชิงหยู่มองด้วยความกังวลทำไมถึงเรียกเช่นนี้?

ช่างไว้กฎระเบียบ

ฮองเฮาก็อ่อนใจเช่นเดียวกันในใจกำลังเศร้าสร้อยสาย ดัวเบาๆและมองไปที่ฮ่องเต้ชิงหยู่

อันหลิงหt2u2963ดบหน้าของกงชิงร”กงชิง คงชิง
ชิงชิงวีลิมดาขึ้นอย่างช้าๆมองเห็นอันหลิงหยุนสังเสียง

ทีออกมา

อันหลิงหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากนั้นจึงเปิด บาดแผลออกทันทีนางหาผ้าขาวสะอาดมาเพื่อทำความ สะอาดบาดแผลและทาผงยาลงไปบนตัวของเขาหลัง จากตรวจดูอย่างละเอียดแล้วจึงมองกงชิงวีบาดแผลจาก ดาบนั้นลึกมากอีกทั้งยังใกล้กับหัวใจดาบนี้ต้องการชีวิต ของเขา

“เป็นอย่างไรบ้าง?”ฮ่องเต่ชิงหยู่ถามขึ้นอันหลิงหยุน ตอบตามความจริง”มันเป็นดาบต้องการเอาชีวิตเกรงว่า ภายในหนึ่งปีครึ่งคงไม่มีทางหายดีแน่แล้วซ้ำเขาจะรอด หรือไม่ก็ยังไม่แน่ชัดถูกลอบสังหารติดต่อกันหลายวัน เขาได้รับบาดเจ็บมามากเกินไปหากไม่ใช่เพราะร่างกาย แข็งแรงดีคงได้ไปเฝ้าบรรพบุรุษนานแล้ว”

“คนกลุ่มนี้นับว่าใจกล้าไม่น้อยถึงกับกล้าเข้ามาไล่ล่าถึง ในวัง?” ช่องเต้ชิงหยู่เจ็บปวดใจใบหน้าเต็มไปด้วยความ ทุกข์ทน
นี่เป็นครั้งแรกที่กงชิงหยู่รู้สึกไม่ไว้วางใจอย่างยิ่งต่อ การรักษาการของวังหลวง

หากเป้าหมายของฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่เสียนอ๋องแต่เป็น

ตนเล่า?

“ใครก็ได้ไปตามตัวเดินเฉิงเสี้ยงเสิ่นมาและตรวจสอบ เรื่องนี้อย่างละเอียด”

ฮองเฮาในใจเป็นกังวลในเวลานี้หากท่านพ่อมาเพื่อ ตรวจสอบเรื่องนี้หากตรวจสอบไม่พบเล่าจะทำอย่างไร?

อันหลิงหยุนไม่ยุ่งกับเรื่องอื่นๆอีกต่อไปนางพันแผล ให้กงชิงวี่เสร็จก็ลุกขึ้นหันไปคำนับ”ฝ่าบาทหม่อมฉันขอ อยู่ที่นี่ดูแลเสียนอ๋องเรื่องการท่องจำบันทึกคำสั่งสอน บรรพบุรุษได้โปรดฝ่าบาทช่วยขอร้องกับฮองไทเฮาให้ หม่อมฉันด้วย”

“ข้าตามตัวเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อนดูแลอ๋องเสียนจงดูแลเขา อย่างวางใจ”ฮ่องเต้ชิงหยู่ลุกขึ้นยืนใบหน้าเย็นชาไร้ ความรู้สึก”ข้าต้องการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด!”

หลังจากพูดจบฮ่องเต่ชิงหยู่ก็ก้าวจากไปฮองเฮามอง ด้วยความกังวลก่อนจะรีบเดินตามไป