บทที่150 ถุงยาสมุนไพรฮองเฮาหาย
เดินไปหลังวังไม่มีคน เสินหยุนชูพูด “พระชายาเสียนไม่ต้องเกรงใจ มีธุระอันใดบอกข้ามาเลย”
“ พระชายาเมื่อกี้หม่อมฉันไปที่วังจิ่งซิ่วตรวจชีพจรเซียวกุ้ยเฟย สุขภาพของเซียวกุ้ยเฟยกับทายาทปลอดภัยดี แต่เป็นเพราะเซียว กุ้ยเฟยมีปัญหาทางจิตใจ ทำให้หน้าตาหมองคล้ำ ร่างกายอ่อนแรง ถ้านานไป กลัวจะเกิดเรื่อง”
อันหลิงหยุนพูดความจริง ได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องนี้ให้ฮองเฮาได้ผล งานดีกว่า
เสินหยุน ค่อยๆขยับตัว ดูท่าทางอันหลิงหยูนรู้สึกหวาดกลัว
นางไม่ทูลฮ่องเต้ แต่มาแอบบอกนาง คิดแล้ว นางเป็นคนที่เดาใจ ยากจริงๆ
คงเก็บนางไว้ไม่ได้แล้ว
เสินหยุนซูลังเลสักพัก “เรื่องนี้สมควรทูลฮ่องเต้
หม่อมฉันก็อยากทูลฮ่องเต้ แต่คนรู้เยอะเดี๋ยวจะวุ่นวาย เมื่อกี้ถ้า หม่อมฉันพูดออกมา กลัวว่าคนในวังจะแพร่ข่าวนี้ออกไป เรื่องนี้ หม่อมฉันอยากให้ฮองเฮาเป็นคนทูล ก็สามารถลดปัญหาลง
“ในกรณีนี้ แน่นอน คนในวังถ้าพูดไม่ดี อาจจะมีคนพูดว่าฮ่องเต้ เอ็นดูข้าคนเดียว เลยทำให้เซียวกุ้ยเฟยมีโรคทางจิตใจ มันก็ไม่เป็น ผลดีต่อฮ่องเต้!
อันหลิงหยุนบอกเงินหยุนชูเสร็จ ก็ออกจากวังเพิ่งหยี สวีกงกงอยู่ ข้างนอกรออันหลิงหยุน พอเห็นปุ๊บก็พานางไปที่ตำหนักจรุงจิต
“สวีกงกงบอกข้าว่า เซียวกุ้ยเฟยมีโรคทางจิตใจ เป็นอย่างนั้นจริง หรือ?” ฮ่องเต้แววตาเคร่งขรึม ห้ามโกหก
อันหลิงหยุนพูด “กราบทูลฮ่องเต้ เป็นเรื่องจริง”
“สวีกงกง ไปได้”ฮ่องเต้ชิงหยู่ลุกขึ้น สวีกงกงรีบถอยออกไป
ในตำหนักจรุงจิตก็เหลือแต่อันหลิงหยุนกับฮ่องเต้ ฮ่องเต้ชิงหยู่มอง มาทางอันหลิงหยุน ดูอันหลิงหยุนเหมือนอึดอัดใจ
ครั้งก่อนเรื่องของฉาวเหม่ยเหริน เป็นเรื่องจริงหรือไม่”
ฮ่องเต้ชิงหยู่พูดเบาๆ ทันใดนั้นอันหลิงหยุนทำอันใดไม่ถูก ความใน ใจฮ่องเต้ช่างคาดเดายากจริงๆ!
เวลานี้ไม่ถามเรื่องฮองเฮากับเซียวกุ้ยเฟย แต่ถามหาฉาวเหม่ยเห ริน เรื่องของฉาวเหม่ยเหนผ่านไปนานแล้ว อยากถาม เมื่อก่อนด้วย เหตุใดไม่ถาม มาถามเวลานี้ ไม่รู้ว่าคิดอันใดอยู่
“กราบทูลฮ่องเต้ เป็นเรื่องจริง” อันหลิงหยุนตอบความจริง
ฮ่องเต้ชิงหยู่ครุ่นคิด “ต่อไปถ้าอยู่กับข้า ไม่ต้องระวังตัวขนาดนี้ และไม่ต้องคุกเข่าให้ข้า ถือว่าข้าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง”
“หม่อมฉันไม่กล้า
อันหลิงหยุนไม่อยากหาเรื่องสิ้นพระชนม์เอง เว้นระยะห่างดีแล้ว
ฮ่องเต้ชิงหยู่สังเกตอันหลิงหยุน สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา “โง่จริงเลย!”
อันหลิงหยุนทําท่าค่านับ ฮ่องเต้ชิงหยู่หัวเราะ “เจ้าสองพ่อลูก เหมือนกันจริงๆ! สมควรฉลาดก็จะฉลาด บางช่วงก็สับสน
ไม่รู้เรื่องก็ทำข้าปวดหัว!”
“หม่อมฉันผิดไปแล้ว!” อันหลิงหยุนรีบตอบกลับ ฮ่องเต้ชิงหยู่ก็ไม่ พูดเรื่องสำคัญอันใด ก็เลยรู้สึกคิดถึงกงชิงวี่เล็กน้อย เสียดายวัน กงชิง ไปดูฟางจุ้น คงไม่ได้กลับมาง่ายๆ อันหลิงหยุน เลยต้องจําใจอดทนอยู่ต่อ
ฮ่องเต้ชิงหยู่ยืนสักพัก แล้วถาม “ไหนลองเล่าเรื่องเซียวกุ้ยเฟย หน่อยซิ นางมีโรคทางจิตใจ มีผลกระทบต่อทายาท?”
“มีแน่นอน แต่ช่วงนี้มันยังไม่ร้ายแรง หม่อมฉันจะไปเตรียมยาบำรุง ครรภ์และคลายความเครียด มันจะช่วยได้บ้าง
แต่โรคนี้เกิดจากอารมณ์เครียดทางจิตใจ ยาของหม่อมฉันแค่ช่วย บรรเทาอาการเร่งด่วน ไม่สามารถช่วยได้ตลอด
“ข้าเข้าใจ อาการทางจิตของเซียวกุ้ยเฟย เป็นเพราะข้า ข้าไม่แยแส นาง จึงทำให้เกิดเรื่องอย่านี้” ฮ่องเต้ชิงหยู่พูดอย่างไม่คิดปฏิเสธเรื่อง นี้
อันหลิงหยุนพูดต่อ “เรื่องนี้หม่อมฉันได้บอกฮองเฮาแล้ว ให้ฮองเฮา ช่วยทูลบอกฮ่องเต้ เพราะหม่อมฉันคิด ถ้าทูลบอกท่านในตอนที่อยู่ วังเพิ่งหยี อาจจะมีคนในวังนำข่าวนี้พูดไปในทางที่ไม่ดี
ยิ่งมีคนรู้น้อย ก็จะทำให้ปัญหาน้อยลง”
“ฟังดูมีเหตุผล ข้าจะไปเยี่ยมเซียวกุ้ยเฟย เจ้ากลับไปได้แล้ว”
“หม่อมฉันทูลลา” อับหลังหยุนรีบร้อนเดินกลับ ไม่ยอมเงยหัว ได้นําสร้อยลูกปัดหยก ออกไปด้วย
ฮองเต้ชิงหยู่จ้องมองอันหลิงหยุนออกไป รู้สึกน่าขำ
อ้นจือจานข้าคิดว่าเจ้าคงไม่มีอันใดปิดบังข้า
แต่ตอนนี้เจ้าจะอธิบายกระไร?
อันหลิงหยุนออกจากวังแล้ว ฮองเฮาได้ส่งสารถึงฮ่องเต้ เพราะ คิดถึงบ้าน เสวยพระกระยาหารไม่ลง ฮ่องเต้อยากให้ฮองเฮา สบายใจ อนุญาตฮองเฮากลับจวนเยี่ยมญาติสามวัน
อันหลิงหยุนกลับถึงจวนก็ได้ข่าวนี้ พอได้ยินข่าวนี้ ปฏิบัติการอย่าง เชี่ยวชาญในวัง การกระทำครั้งนี้ช่างเก่งกาจยอดเยี่ยมที่สุด
ข้อที่หนึ่งเพื่อเน้นให้เห็นถึงความรักใคร่ที่ฮ่องเต้มีให้ฮองเฮา ข้อสอง เป็นความเมตตาที่ฮ่องเต้มีให้เซียวกุ้ยเฟย
ฮ่องเต้ชิงหยู่มีแค่วังฮองเฮากับวังเซียวกุ้ยเฟยสองวัง ฮองเฮากลับ ไปเยี่ยมญาติ ฮ่องเต้ต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อน ถึงเซียวกุ้ยเฟยไม่ไปหา
ฮ่องเต้ก็จะมาหานางเอง
ผู้ชายก็อย่างนี้แหละ!
อันหลิงหยุนพูดอย่างอารมณ์ดี เมื่อก่อนตอนที่กงชิงวี่ยังไม่มีนางเขาสดใสมีชีวิตชีวา แต่ตอนนี้ วันไหนที่ต้องห่างจากนาง ข้าวปลากินไม่ลง อารมณ์ร้าย ไม่มีจิตใจ ทํางาน
อันหลิงหยุนช่วงนี้กำลังศึกษาเข็มฉีดยา พอกลับถึงจวนก็เข้าไปใน ห้องเก็บยา ห้องเก็บยาได้สร้างเกือบเสร็จแล้ว
อันหลิงหยุนสร้างแบบที่ตัวเองต้องการ ของทุกอย่างได้วางไว้เป็น ระเบียบเรียบร้อย ยาต่างๆก็ได้จัดเตรียมตามที่อันหลิง
หยุนต้องการ เตรียมพร้อมทุกอย่าง
ในห้องเก็บยา มีประตูบานเลื่อน มันจะล็อคสองชั้นทั้งภายนอกและ ภายใน มีเพียงอันหลิงหยุนที่มีกุญแจทั้งสองที่ แม้แต่กงชิง ยังไม่มี กุญแจสำรอง
อันหลิงหยุนได้เก็บสารพิษบางอย่างไว้ กลัวกงชิงวี่ไม่ระวังจะได้รับ อันตราย
อันหลิงหยุนเตรียมอุปกรณ์เข็มฉีดยา นางได้ศึกษาทดลองมาระยะ หนึ่งแล้ว ที่สําคัญคือเข็ม นอกนั้นใช้ไม้ไผ่แทนได้
ยังมีสายยางกับเข็มฉีดยา อันหลิงหยุนกำลังศึกษาอยู่ แต่ตอนนี้นาง มีวิธีทําเข็มแล้ว
ฉะนั้นนางกลับมาถึงก็รีบไปทดลองเลย พึ่งเข้าประตู ก็มีคนมาหาที่หน้าประตู
หน้าประตูห้องอันหลิงหยุนจะแขวนกระดิ่งไว้พอมันดัง อันหลิงหยุ นก็จะออกมา ล็อคประตูแล้วไปดูข้างนอก “มีธุระ
อันใด?”
ถางเหอรายงานอยู่หน้าประตู “มีคนมาจากวัง ฮ่องเต้มีราชโองการ
อันหลิงหยุนประหลาดใจ พึ่งกลับจากวัง ก็มีราชโองการ?
พอออกมาอันหลิงหยุนมองเห็น สวีกงกงมาถึงแล้ว อันหลิงหยุนก ลังจะยกสะบัดเสื้อคลุมคุกเข่ารับราชโองการสวีกงกงรีบ
มาห้ามไว้
“พระชายาลุกขึ้น ฮ่องเต้ฝากคำพูดมา
อันหลิงหยุนลุกขึ้น สวีกงกงพูด “ฮองเฮากลับบ้านเยี่ยมญาติ ฮ่องเต้ ไม่สะดวกไปด้วย แต่ก็เป็นห่วงความปลอดภัยของฮอง
เฮากับทายาท ก็เลยให้ข้าน้อยมาบอกพระชายาให้ไปเยี่ยมที่จวน เฉิงเสี้ยง อยู่เป็นเพื่อนฮองเฮาสองสามวัน” อ้นหลังหยุนก้มหัวมองสร้อยหยกที่ใส่อยู่ ถึงว่ารับของจากคนอื่น แล้ว ก็ต้องทํางานตอบแทน รางวัลตอบแทนก็ไม่ใช่จะ
ได้ฟรีๆ นี่ก็หางานมาให้แล้ว!
เงยหน้าขึ้นมองส กงกง กงกงกลับไปทูลฮ่องเต้ ข้าจะทําสุดความ สามารถ คุ้มครองความปลอดภัยของฮองเฮา”
“ถ้าเช่นนั้นข้าน้อยขอลา พระชายา รีบไปได้แล้ว”
สวีกงกง นตัวออกไป ถางเหอได้เดินออกไปส่งสวีกงกง
ถางเหอกลับมาอันหลิงหยุนได้เปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย พูดอย่าง เบื่อหน่าย “ข้าไม่สะดวกไปคนเดียว ขอรบกวนท่านถาง”
” พระชายาไม่ต้องเกรงใจ ข้าจะรีบไปเตรียมตัว ให้อาหยู่ไปด้วย ถ้า ต้องการอันใดก็ให้อาหยู่กลับจวนมาเอา”
“ท่านถางพูดถูกแล้ว”
อันหลิงหนค่อยๆเตรียมการ ฝากงานให้พ่อบ้านเรียบร้อย ตามถาง เหออาหยู่สามคนไปจวนเฉิงเลี้ยงด้วยกัน
จวนเฉิงเลี้ยงได้รับข่าวสาร ให้คนมารออันหลิงหยุนอยู่หน้าประตู คนที่รอคือฮูหยิงเฉิงเลี้ยง กับเสินหยุนเอ่อ จวนเฉิงเลี้ยงญาติผู้หญิงมีน้อย อันหลิงหยุนในฐานะพระชายา ฮูห ยิงเฉิงเสียงต้องออกมาต้อนรับเอง แน่นอนก็ต้องขาด
เสินหยุนเอ่อไม่ได้
พอเห็นอันหลิงหยุนก็อยากหัวเราะ ถึงจะเป็นพระชายาเสียน อยู่ต่อ หน้าฮองเฮา ก็เหมือนหมาตัวหนึ่ง
อันหยุนหลิงรู้ มาจวนเฉิงเสี้ยงไม่มีเรื่องดีหรอก
“หม่อมฉันคำนับพระชายา” ฮูหยินเฉิงเสี้ยงเห็นพระชายารีบเดินเข้า
มา
“ฮูหยิงไม่ต้องมากพิธี”อันหลิงหยุนพยุงฮูหยินเฉิงเสี้ยง เงยหน้าแล้ว
ยิ้ม ก็ต้องทําตามมารยาท
เงินหยุนเอ่อเดินมาข้างหน้า ก้มตัวลง “คำนับพระชายา”
“คุณหนูเส้นไม่ต้องมากพิธี
..….….. เงินหยุนเอ่อลุกขึ้นถอยไปข้างหลังสองก้าว ถ้าปกติ ตาม มารยาท เสินหยุนเอ่อต้องพูดขอบพระทัย แต่วันนี้นางไม่
พูด อันหลิงหยุนก็ไม่ได้ถือสา ครั้งนี้ที่มาจวนเฉิงเลี้ยงไม่ใช่จะมา ทะเลาะกับนาง ฉะนั้นปัญหาที่ไม่จำเป็นก็ไม่พูด แต่ฮูหยิงเฉิง
เลี้ยงไม่พอใจมาก มองไปทางเสินหยุนเอ๋อ “เจ้าช่างกล้า กฎระเบียบ เจ้าก็ลืมแล้วเหรอ คนใช้มานี่ คุณหนูสามไม่มีมารยาท
ทำให้จวนเฉิงเสี้ยงอับอาย นำไปขังที่ห้องไหว้บรรพบุรุษเพื่อให้ สำนึกผิด รอถึงสามวันฮองเฮากลับวัง ค่อยนำมาลงโทษ”
“ท่านแม่” เสินหยุนเอ๋อนึกไม่ถึง สุดท้ายจะเป็นอย่างนี้
อันหลงหยุนรุ้สึกยกย่องฮูหยิงเฉิงเสี้ยง ดูแล้วไม่เหมือนคนทั่วไป
จริงๆ
ถึงว่าเงินหยุนชูสามารถครองตำแหน่งฮองเฮาได้ยาวนาน มีแม่ที่เจ้า เล่ห์ขนาดนี้ ลูกสาวคงไม่แตกต่างกัน
อย่ามาเรียกข้า เจ้ากำลังทำให้จวนเฉิงเสี้ยงอับอาย ไม่ต้องมาเรียก ข้า” ฮูหยิงเฉิงเลี้ยงท่าสีหน้าไม่แยแส คนรับใช้ทั้งสองข้างจับตัวเส้น หยุนเอ๋อออกไป
“ช่างเป็นเรื่องน่าอายจริงๆ พระชายาเชิญ” ฮูหยิงเฉิงเลี้ยงเป็นคน เชิญพระชายาเข้าไป อันหลิงหยุนพยักหน้า แล้วตามเข้าไป
ในจวนเฉิงเลี้ยงได้เตรียมทุกอย่างไว้พร้อม ได้พาอันหลิงหยุนไปพบ เสินหยุนซู พอเจออันหลิงหยุนเตรียมจะคุกเข่าให้เงินหยุนชู แต่เงินหยุนซูห้ามไว้
“เจ้ากับข้า ไม่ต้องทําอย่างนี้ก็ได้ ยกเลิกเถอะ”
อันหลิงหยุนผิดหวัง สถานการณ์เปลี่ยนไปเหรอ?
“ฮองเฮา หม่อมฉันตรวจให้ท่านก่อน
อันหลิงหยุนไม่เกรงใจ ในเมื่อมันคือสิ่งที่นางต้องทำ เสินหยุนชูนั่ง ลงยื่นแขนให้ อันหลิงหยุนนั่งลงทำการตรวจเงินหยุนชู แล้วขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้ที่ฮ่องเต้เอาถุงยาสมุนไพรให้
ฮองเฮาอยู่ไหน?”
เสินหยุนชูตะลึงเล็กน้อย ใช้มือลูบหา หน้าถอดสี “ไม่อยู่แล้ว?”
อันหลิงหยุนดึงมือกลับ มองคนรอบข้าง เสินหยุนซูก็มองตาม
ในห้องมีไม่กี่คน นอกจากฮูหยิงเฉิงลี้ยงเสินหยุนซูและสาวใช้กับกง กงที่อยู่ข้างกาย ยังมีองครักษ์
เสินหยุนซูแววตาไม่พอใจ “ออกไปให้หมด”
ฮูหยิงเฉิงเสียงรีบพาคนออกไป ในห้องไม่มีใคร อันหลิงหยุนลุกขึ้น พูด “หม่อมฉันจะรีบเตรียมการ ขอให้ฮองเฮาไม่ต้องกังวล” “ทุกอย่างคงต้องพึ่งเจ้า
เงินหยุนซูลูบร่างกายตัวเอง ถุงยาสมุนไพรหายไปแล้วแน่นอน
อันหลิงหยุนบอกอาหยู่กลับไปจวนอ๋องเสียน อาหยู่รีบกลับไป ก่อน มืดได้นําสิ่งที่อันหลังหยุนต้องการมาให้ อันหลิงหยุนก็อยู่ในห้องเงิน หยุนซู เตรียมทำถุงยาสมุนไพรให้เงินหยุนซู
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ