ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
“เธอนั่นแหละมานี่!”
ฉู่ซีหรานอยากใส่ร้ายเธอ แต่ไม่ดูเลยว่าเธอมีไอคิวไหม!
อย่ามั่นใจตัวเองเกินไป!
ฉ่ลั่วหานขณะที่เธอกำลังจะกระโดดลงสระน้ำ สองมือก็ ดึงกันอย่างแรง–
“ตู้ม!”
น้ำหนักตัวทั้งหมดของฉ่ซีหรานทับร่างกายฉู่ ลั่วหาน ทั้ง สองล้มลงพื้นด้วยกัน!
ได้ยินเสียงทางนี้ เหล่าแขกก็หันมามองทันที เห็นภาพพี่ น้องตระกูลฉ่ล้มลงกับพื้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?! ฉู่ลั่วหานเธอทำอะไรน้อง?” จู่ๆ ฟาง หลิงหยู้ก็กรีดร้องเสียงดัง เหมือนสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ฉู่ลั่วหานถูกทับอยู่ลุกขึ้นมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ด้านหลัง กระแทกพื้นแข็ง
นี่มันไม่ได้สนุก อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวดทันที แต่ สีหน้ายังคงไม่มีความสั่นไหวใดๆ สองมือผลักฉู่ซีหรานอ อก พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “น้อง ทำไมเดินไม่รู้จักระวัง? ถ้า เมื่อกี้ฉันจับเธอไว้ไม่ทัน เธอตกน้ำไปแล้ว”
ฉู่ซีหรานกัดฟัน พูดเสียงลอดไรฟัน “คนชั้นต่ำ! เธอภูมิใจอะไร!”
สองคนกระซิบกัน คนข้างๆ ไม่ได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้า ไม่ได้ลดน้อยลง ความเป็นห่วงและอ่อนโยนของพี่สาว ทุก คนที่เห็นจึงสรรเสริญอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันภูมิใจแน่นอนอยู่แล้ว ขโมยไก่ไม่ได้ แถมยังเสีย ข้าวสารอีกกำมือ น้องสาวที่น่ารัก ครั้งหน้าทำอะไรก็ใช้ สมองหน่อยนะ อย่าคิดว่าดูละครหลายเรื่องแล้วจะทำตาม ได้”
ฟางหลิงหยู้ดึงลูกสาวขึ้นมา สองมือปัดร่างกายเธอหลาย ครั้ง “เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจ็บหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ!”
ฉู่ลั่วหานยันพื้น มีคนข้างๆ ยื่นมือช่วยดึงเธอขึ้น เธอก้ม ศีรษะเอ่ยขอบคุณ
หลงเซียวและหลงจื้อล้วนเห็นภาพเมื่อครู่นี้ ฉู่ลั่วหานดึง น้องสาวกลับมา แข็งแรงและไม่เหมือนผู้หญิง เห็นได้ชัดว่า ความพยายามออกแรงของเธอ เป็นผู้หญิงที่โดนบังคับให้ จนตรอก
“เฮ้! คุณฉู่ ข้อศอกและหลังคุณบาดเจ็บ ต้องให้คุณหมอ มาจัดการทันที”
ฉูลั่วหานยกข้อศอกขึ้นมาดู ผิวหนังถลอกนิดหน่อย เธอ ยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนสนุกกันต่อเลย อย่าเข้าใกล้สระน้ำ เกินไปก็พอ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก ฉันไม่รับประกันว่าจะไปช่วย
ทันนะคะ”
เธอเตือนและพูดหยอกล้อกับเหล่าแขกโดยไม่คำนึงถึง แผลบนร่างกาย ได้รับการยกย่องจากทุกคน “คุณฉู่ ไม่คิด ว่าคุณจะมีอารมณ์ขันขนาดนี้ ฮ่าๆ!”
หลงเซียวขมวดคิ้ว ยกเท้าขึ้นเตรียมออกจากงาน
เรื่องตลกในค่ำคืนนี้ เขาไม่มีอารมณ์จะดูอีกต่อไป หลงจื้อถูกล้อมรอบไปด้วยสาวสวย ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า แสดงความเจ้าชู้ออกมาอย่างเต็มที่ ฉู่ลั่วหานมองจนขี้เกียจ จะมอง
ไม่แปลกใจที่เป็นพี่น้อง นิสัยเหมือนกันเลย! แต่เธอไม่เคยเห็นสายตาของหลงจื่อ ที่ตั้งใจมองเธออยู่ ตลอดเวลา
“ซี้ด–”
ฉู่ลั่วหานยกมือขึ้น ความเจ็บปวดจากข้อศอกสองข้างมา พร้อมกัน เจ็บจี๊ด เงยศีรษะขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่พบร่างสูงใหญ่ ดำท่ามกลางฝูงชนแล้ว ภายในใจรู้สึกจิตตกอย่างบรรยายไม่ได้ ถ้าทุกอย่างใน
คืนนี้เป็นการแสดง ผู้ชมเดียวที่เธอต้องการเก็บไว้ก็คือเขา
คนเดียวเท่านั้น
เธออยากให้เขาเห็น ฉู่ลั่วหานอย่างเธอไม่ใช่ขนมปังกลม ที่ให้คุณบีบจนแบน เธอสามารถขึ้นไปบนท้องฟ้าเองได้ แต่เขาไปแล้ว เธอก็ไม่สนใจที่จะแสดงแล้ว อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงนี้ยังไม่จบ ในฐานะเจ้าภาพเธอไม่สามารถออกจากงานไปก่อนได้
“ฉู่ ลั่วหาน เธอนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ตอนนั้นปืนเข้าประตูตระกูล หลงได้สำเร็จ มีความสามารถจริงๆ เลยนะ” สายตาชั่วร้าย ของเธอเลื่อนไปที่นิ้วของเธอ “โอ้ ไม่ใส่แหวนแต่งงานเห รอ? ยังไม่หย่ากันเลย ตัวเองไม่มีเกียรติในการพิสูจน์ สถานะเหรอ?”
ฉู่ลั่วหานบีบกระเป๋าถือ เกร็งนิ้วมือ “ฉันมีปัญญาเข้า ตระกูลหลง และมีปัญญาเตะเธอออกไปจากตระกูลฉู่ด้วย เชื่อไหมล่ะ?”
“ฮ่าๆๆ ขึ้นอยู่กับเธอเหรอ? ฉู่ลั่วหานเอ๊ยูลั่วหาน ดูตัว เองก่อนเถอะ อีกอย่างนะ ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทฉู่ ชื่อน่ะก็คือฉัน ผู้สืบทอดบริษัทฉู่ชื่อก็เป็นชื่อแม่ฉัน สู้กับฉัน สิ!”
ลั่วหานกัดฟัน พลาดท่าเสียทีกับเรื่องเล็กน้อย กระต่าย สีขาวตัวน้อยในตอนนั้น ตอนนี้เป็นหมาป่าตาสีขาว เธอ มองคนผิดเอง! “ตราบใดที่ฉันต้องการเพื่อนของพ่อฉันในตอนนั้นก็จะ
รวมพลังโจมตีบริษัทฉู่ซื่อทันที คุณอาจิ้งก็เป็นหนึ่งในนั้น
ฉันจะเตือนไว้ประโยคหนึ่งนะ ขนาดของบริษัทคุณอาจิ้ง
ในตอนนี้นะใหญ่กว่าบริษัทบริษัทฉู่ซื่อสองบริษัทเสียอีก”
ฉู่ซีหรานถูกเธอจี้จุดอ่อน อับอายจนโกรธ “ฉู่ลั่วหาน เธอ บังคับฉันเองนะ!”
ฉู่ซีหรานแย่งกระเป๋าถือของฉู่ลั่วหานมาทันที เทของด้านในออกมาทั้งหมด จนกระทั่งเห็นแหวนเพชรที่ส่องแสง
“ฮ่าๆ! อยู่นี่จริงๆ!”
ฉู่ซีหรานหยิบแหวนเพชรขึ้นมาแล้วถือไว้ในมือ “ดูสิ! ฉัน จะดูว่าครั้งนี้เธอจะช่วยมันยังไง!”
“เอามาให้ฉัน!”
“จ่อม–”
เธอยกแขนขึ้น แสงสีขาววาดโค้งกลางอากาศ หล่นลง
ไปกลางสระน้ำ
“ฉู่ซีหราน คอยดูเถอะ!”
เธอกอดอกแสยะยิ้ม “ฉันรออยู่ล่ะ!”
แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานของเธอ! จะทำหายไม่ได้!
ฉู่ลั่วหานถอดรองเท้าส้นสูงออก ยืดมือสองข้างออก แล้วกระโดดลงไปในสระน้ำ!
ทุกคนที่นั่นอยู่ในความโกลาหล แม้แต่หลงเชียวที่ยังไป ไม่ได้ไกล ฝีเท้าซะงักเพราะเสียงหล่นน้ำดังลั่น
“คุณฉู่คุณฉู่!”
คู่ลั่วหาน?! ยัยที่มนี้ทำอะไรอีก?!
น้ำ เย็นจับใจ ไม่ใช่สระน้ำกลางแจ้งในฤดูร้อนตอนนี้มัน จึงเย็นมาก คู่ลั่วหานกระโดดลงไปควันเย็นทั่วทั้งร่างกาย การกระตุ้นนี้ทำให้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อครู่สร่างทั้งหมด เธอตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ ร่างกายหนาวเย็น น้ำไหลเข้าแผลมันเจ็บ
เธอไม่สนใจมัน เธอต้องหาแหวนแต่งงาน ต้องหามันให้
เจอ!
สูดลมหายใจหนึ่งที เธอโน้มเอวลงไปใต้น้ำ พยายาม
ดิ้นรนเพื่อลืมตา มองหาอย่างระมัดระวัง
แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานของเธอ!
ผู้คนบนฝั่งมองอย่างที่มๆ “เกิดอะไรขึ้น? คุณฉู่ทำอะไร?”
ฉู่ซีหรานยิ้มกว้างอธิบาย “พี่สาวฉันคิดว่าบรรยากาศคืน นี้อึดอัดเกินไป อยากให้ทุกคนมีชีวิตชีวามั้งคะ?”
“ที่แท้คุณฉู่ก็มีกิจกรรมอีกเหรอเนี่ย? โอ้โห ทักษะการดำ น้ำดีมาก กลั้นหายใจสองนาทีแล้วใช่ไหม?”
ทวดแกสิ!
หลงจื้อเห็นฉู่ลั่วหานกระโดดลงน้ำ และได้ยินบทสนทนา อีกครั้ง ทิ้งแก้วไวน์ดัง เคร้ง พุ่งตัวลงไปอย่างรุนแรงโดยไม่ ถอดรองเท้า
หลงจื่อพยายามดึงเธอขึ้นมา แต่ฉู่ลั่วหานดิ้นรนสุดชีวิต
“ปล่อยฉัน!”
“เชี่ย เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง เธอจะแสดงกลั้นหายใจ จริงๆ เหรอ? เธอจะดังแน่ถ้ายังไม่ขึ้นไปอีก!”
“หลงจื่อ คุณปล่อยฉันนะ ของฉันตกลงไป!”
เธอผลักหลงจื้อพลางจะลงน้ำไปหา ด้านนอกสระน้ำ แออัด โทรศัพท์ถ่ายภาพดังแชะๆ แสงแฟลชกะพริบแสบ ตา ฉู่ลั่วหานจะโด่งดังแล้วจริงๆ
“เธอบ้าไปแล้วจริงๆ! ของอะไร? เธอขึ้นไปก่อน ระบาย น้ำออกแล้วค่อยหาใหม่”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ระบายน้ำออกมันก็ไปกับน้ำน่ะสิ”
เธอโน้มเอวลงไปหาแหวนแต่งงานอีกครั้ง สองมือแหวก คลื่นน้ำ คลื่นน้ำกำลังลอยในสระน้ำใหญ่ แสงจันทร์ สะท้อนกระจายออก เย็นและซีดเซียว
ครั้งนี้หลงลื่อโกรธมากจนไม่มีแรงมองท้องฟ้า สองมืออุ้ม เธอขึ้นมาอย่างรุนแรง “ขึ้นไป อะไรหายเดี่ยวฉันช่วยเธอ หา”
ลั่วหานมองผู้ชมด้านนอกอย่างเย็นชา ริมฝีปากม่วงเข้ม เย็นเฉียบกัดปาก “ถ้าคุณอยากช่วยฉันจริงๆ ไล่คนพวกนี้ ออกไปให้ฉันหน่อย”
บนฝั่ง ฟางหลิงหยู้และฉ่ซีหรานพึงพอใจในที่สุด
ฟางหลิงหยู้บอกกับแขก “ขอโทษจริงๆ นะคะ เด็กคนนี้ อยู่เหนือการควบคุม ไม่รู้จักวางตัวให้เหมาะสมจริงๆ ทำให้ ทุกคนหัวเราะเยาะ กลับไปฉันจะตั้งใจสั่งสอนเธอค่ะ”
“ทุกท่านคะ พี่สาวฉันได้รับแรงกระตุ้นอย่างมากหลังจาก พ่อฉันจากไป บางทีคืนนี้เธออาจจะคิดถึงคุณพ่อ ก็เลย…” เธอชี้ไปที่สมองของตัวเอง “ทุกท่านยกโทษให้ด้วยนะคะ”
ไม่จริงมั้ง? คุณหญิงตระกูลฉู่ผู้มีเกียรติ สมองมีปัญหา..จริงๆ เหรอ? ทำตัวโง่ในงานเลี้ยง?
หลงเซียวกลับมาอีกครั้ง ดวงตาดำเย็นยะเยือกน่ากลัว ฉู่ ลั่วหาน ยัยที่ม! กล้าทำให้น่าอายขึ้นอีก!
“อาหมิง รีบมาที่โรงแรมตี้เหาให้เวลาแค่สองนาที!”
วางโทรศัพท์ไปแล้ว ฝีเท้าท่านหลงเหมือนฟ้าร้อง ออร่า กดดันไหลวนเหมือนพายุฝน “หลีกไป”
ท่านหลงพูด แขกก็หลีกทางให้เขาโดยอัตโนมัติ เห็นสอง คนภายในสระน้ำ หน้าผากท่านเซียวกำลังจะแตก
สองคนนี้ รู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!
“เสี่ยวจื่อ ขึ้นมา!”
ด้วยคำสั่งของหลงเซียว เหล่าแขกก็ตกใจเป็นครั้งที่สอง เสี่ยวจื่อ? เมื่อครู่นี้หลงเชียวเรียกวัยรุ่นคนนี้ว่าอะไร? เป็น ไปได้ไหมว่าเขาคือคุณชายสองหลงจื้อของตระกูลหลงที่มี ความขัดแย้งกันและเพิ่งไปต่างประเทศหลายปียังไม่กลับ มา?
พระเจ้า
คุณหญิงตระกูลฉู่เป็นบ้า คุณชายสองของตระกูลหลง กระโดดลงน้ำเข้าไปช่วย ยังมีข่าวที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ไหม?
“พี่ใหญ่ เธอ…”
“ขึ้นมา!”
หลงจื้อกัดฟัน “พี่ใหญ่ เธออยากหาของ ยังหาไม่เจอ”
ดวงตาดำหม่นหมองของหลงเซียวอยากจะบีบคอเขาให้ ตายทุกเมื่อ “เกี่ยวอะไรกับนาย? นายก็เป็นบ้าเหมือนกัน?”
เป็นบ้า?
ฉู่ลั่วหานยืดตัวที่เปียกชื้นขึ้นมา ชุดราตรีแนบกับตัว โค้ง เว้า….อย่าร้อนแรงจนเกินไป!
เธอจ้องมองหลงเซียว ใช้สายตาถามเขา คุณก็เหมือนกับ พวกเขา คิดว่าฉันบ้า?
ฉันก็บ้าจริงๆ แหละ! ฉันบ้าจนสนใจกับอีแค่แหวน แต่งงานที่ไม่มีความหมายในเชิงปฏิบัติเลย! ฉันบ้าที่หามัน ที่นี่เหมือนคนโง่!
แต่เธอไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาแม้แต่นิดเดียว
หลังจากจ้องมองอย่างเย็นชาแล้ว เธอก็หาต่อไป ภายใต้น้ำ แสงเล็กหนึ่งกะพริบ ฉู่ลั่วหานคลานไปสุดชีวิต หยิบแหวนแต่งงานขึ้นมา ถือไว้ในฝ่ามือ!
หาเจอแล้ว!
ในตอนนั้น เหมือนเธอเซอร์ไพรส์อย่างมาก ใบหน้าจมอยู่ ใต้น้ำด้วยรอยยิ้ม สูดหายใจดื่มน้ำเข้าไปอีกใหญ่
หลงจื่อได้รับคำสั่งให้ขึ้นฝั่ง ตอนที่ฉู่ลั่วหานออกมาจาก ใต้น้ำ หลงจือยืนตัวเปียกอยู่บนฝั่ง ข้างกายเขาคือหลง เซียวผู้เย็นชา
ฉ่ลั่วหานอยากจะขึ้นฝั่ง พอก้มศีรษะลง–
แม่ง! เห็นทะลุหมดแล้ว!
เธอหมอบลงอีกครั้ง…..
หลงเซียวเจ้าบ้า คุณอยากให้ภรรยาของตัวเองถูกคน มองแบบนี้เหรอ?
หลงเซียวมองเธอไม่กี่วินาที ก็พูดขึ้นอย่างเย็นยะเยือก “แขกผู้ชายทุกท่าน มองแบบนี้ เหมาะสมเหรอ?”
พอเขาพูดขึ้น เหล่าแขกชายก็หันศีรษะหนีทีละคน ไม่
กล้าโลภในความงามอีก คุณชายหลงต้องเข้าไปยุ่ง นี่มัน…..ทำให้ทุกคนค่อนข้าง
สับสน
ฉ่ลั่วหานมองไปรอบๆ และขึ้นมาจากน้ำ ลากน้ำไปทั่ว ชุดราตรีแนบร่างกายอย่างเหนียวแน่น เซ็กซี่กว่าไม่ใส่อีก
หลงเซียวเผยอปากบางเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกอย่างรังเกียจ คลุมตัวผู้หญิง อย่างลวกๆ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนเขาแน่น
ครั้งที่สอง นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาช่วยเธอปิดบังความ
ละอาย
เธออับอายอยู่ข้างนอก เขาต้องคอยช่วยเธอภัยหลัง เรื่องแบบนี้ เธออยากจะทำอีกกี่ครั้งกัน?
ฉ่ลั่วหานหนาวสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากเป็นสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเล็กซีดเซียวไม่มีสีเลือดเลยสักนิด “ฉันต้องอธิบาย ให้ชัดเจน ว่าสติฉันปกติ!”
เสียงเธอมีความเย็นชา พออ้าปากก็พ่นหมอกออกมา
ทั้งคู่แนบชิดกันใกล้เกินไป ร่างกายเย็นเฉียบของเธอ สัมผัสหน้าอกร้อนระอุของเขา ความตื่นเต้นของน้ำแข็ง และไฟสองอย่างนี้ ทำให้หัวใจเธอเต้นระรัว
“ยังอยากอธิบายอีกเหรอ? ฉู่ ลั่วหาน เธอคิดว่าเมื่อกี้ยัง ขายหน้าไม่พอเหรอ? ต้องการแน่ใจว่าเธอมีปัญหาทางจิต หรือเปล่า?”
เสียงกระซิบของทั้งคู่แขกไม่ได้ยิน แต่บรรยากาศ คลุมเครือโดยฉับพลันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น?
หลงเซียวที่เลือดเย็นไร้ความปรานีมาตลอด ช่วยหญิงบ้า ที่ตกลงไปในน้ำจริงๆ น่ะเหรอ? มันเป็นไปได้อย่างไร?
“คุณ–ถือว่าคุณโหดร้าย!”
“โหดร้ายหรือไม่ เดี๋ยวเธอก็รู้”
หลงเซียวเดินผ่านฝูงชนไป แขกชายไม่กล้าเงยศีรษะขึ้น มองตั้งแต่ต้นจนจบ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ