ตอนที่ 249 สินค้าประมูลชิ้นสุดท้าย
“ห้าสิบล้านหรือ? ซื้อแค่ภาพวาดใบเดียวเช่นนี้
หรือ?”
“มีเงินจริงๆนะ เอาแต่ใจล่ะ!”
“อิอิ! ไม่เสียดาย ไม่เสียดายจริงๆ”
ห้าสิบล้านคำหนึ่งเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้ เสียง
วิพากษ์วิจารณ์ไปทั่วเกิดขึ้นในงานทันที มีคนซุบซิบถึง การไม่มีสติของคนคนนี้ มีคนแปลกใจอย่างเงียบๆว่า คิดไม่ถึงของเช่นนี้ให้ถึงห้าสิบล้าน ยังมีคนมองไปตาม เสียง แต่ยิ้มไม่พูด
มุมปากกู้เยนเซินงอขึ้น ยิ้มชั่วร้ายเกเรและเจ้าเล่ห์ ออกมา ถามอย่างเอ้อระเหยลอยชายเล็กน้อย “คน สวย ยังจะเพิ่มอีกไหม?”
ลั่วหานยักไหล่ วางป้ายในมือลง “ในเมื่อมีคน ตั้งใจที่จะเอาให้ได้ ฉันควรที่จะปล่อยให้เขาสมหวัง ล่ะ? เป็นคน ยังต้องใจกว้างหน่อย ถอยหนึ่งก้าว พูดได้ ง่าย”
กู้เยนเซินจ้องมองลั่วหานอย่างแปลกใจเล็กน้อย เขาดูเหมือนได้เจอหน้าเธอแค่ครั้งแรก รู้สึกถึงว่าผู้ หญิงคนนี้ไม่คุ้นเคยมาก ไม่คุ้นเคยจนเหมือนคนที่เดิน ลงมาจากที่นั่งสูงมากเล็กน้อย เธอมาที่นี่เพียงแค่อยาก จะเห็นความไม่รู้ของปุถุชนทั้งหลายนั้นเอง เขาตื่นตกใจกับความรู้สึกที่อยู่ดีๆโผล่ออกมาของ ตนเอง รีบหลบตาไปหันไปมองผู้หญิงอื่นที่อยู่ในห้อง รับรอง
แม่ง เขาจะเกิดความเคารพเลื่อมใสอย่างที่แปลก ประหลาดต่อผู้หญิงคนนี้ได้ยังไงหรือ? ไม่ถูกๆ เป็นไป ไม่ได้อย่างเด็ดขาด ผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เพียงแค่หน้าตา ดีหน่อยเท่านั้นหรือ?
คือกๆ!
แต่ว่า กู้เยนเซินเห็นคุณหนูสาวสวยที่นับไม่ถ้วนใน ห้องรับรอง อิอิ ตะลึงงัน คนที่แต่งหน้าเข้มงดงามไม่ น้อย สวยมั่นใจกล้าโชว์หน้าสดโดยไม่ต้องแต่งก็มี แต่ ว่าไม่ว่าดูยังไง รู้สึกว่าล้วน ไม่ต้องตาเท่าฉู่ลั่วหาน
แย่แล้วๆ กู้เยนเซ็นนวดคิ้วตัวเองอย่างเงียบๆ เขา น่าจะไม่ดูฉู่ลั่วหานเป็นไอดอลของตนเองแล้วล่ะมั้ง?
ขาสองข้างของหลงเซียวสลับทับกัน สายตา เหมือนกับเมื่อกี้จ้องมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างราบ เรียบ จนกว่าได้ยินเสียงค้อนหนึ่งที่แล้ว (สะพานเหยี ยนหยู) ถูกซื้อไปด้วยราคาห้าสิบล้าน เขาจึงปรากฏ รอยยิ้มที่คาดเดาไม่ออกเล็กน้อย
จี้ตงหมิงเห็นเถ้าแก่ของตนเองอยู่ดีๆยิ้มอย่าง แปลกประหลาดเช่นนี้ ถามอย่างระมัดระวังประโยค หนึ่งว่า “เถ้าแก่ ภาพวาดนี้ ท่านไม่อยากจะแข่งสัก หน่อยหรือ? ของที่คุณนายถูกใจ.. หลงเซียวยกมือขึ้น ห้ามคำพูดของจี้ตงหมิงที่ยัง ไม่ได้พูดจบ จากนั้นยิ้มแล้วยิ้มอีกว่า “ผมรู้ว่าเป็นสิ่งที่ เธอถูกใจ”
จี้ตงหมิงยังคิดว่าเถ้าแก่ยังมีอะไรที่จะเปิดโปงล่ะ แต่ว่ารอไปตั้งนาน คิดไม่ถึงว่าเขาไม่พูดอะไรเลย กลับ ไปสีหน้าที่ห่างเหินอย่างเงียบสงบอีก ดูสินค้าประมูล ขึ้นต่อไปอีก
มือเคาะหัวเข่าครั้งแล้วครั้งเล่า จังหวะที่ไม่เร็วไม่ ช้าสามารถเห็นถึงอารมณ์อิสระของเจ้านายอย่าง สบายมาก
จี้ตงหมิงมองเห็นถึงตรงนี้ก็ไม่ค่อยเข้าใจแล้ว ตาม อารมณ์ของเถ้าแก่ เพียงแค่สิ่งของที่ถูกใจจะไม่ยอม แพ้ให้คนอื่นอย่างแน่นอนล่ะ? วันนี้ถึงขนาดให้ตู้หลิงเซ วียนแย่งไปแล้ว
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ
ผ่านไปแล้วสักพัก มีสินค้าประมูลชิ้นหนึ่งดึงดูด ใจของลั่วหานอีก ความสน
ลั่วหานเอียงหัวพูดกับกู้เยนเซินว่า “คุณรู้สึกว่า กำไรแขนหยกมันแพะชิ้นนี้ราคาเท่าไหร่หรือ?”
กู้เยนเซินตาหยีเหมือนมีเรื่องที่จะใคร่ครวญ กำไร แขนที่โชว์อยู่บนหน้าจอใหญ่คือวัตถุโบราณจากรา ชวงค์ ชิง แม้ว่ายุคสมัยนับแล้วน่าจะไม่นานเกินไป แต่ ว่าฝีมือการทำกับวัตถุดิบล้วนดีมาก เพราะฉะนั้นพยัก หน้า คำนวณผลออกมาได้ว่า “ร้อยล้านนี่คือราคาในใจ ของผม ถ้าหากว่ามากกว่านี้อีกละก็ นั่นก็เกินมูลค่าไป แล้ว”
“อ่อเหรอ?” นิ้วเรียวของลั่วหานนับดูป้าย จากนั้น หางตามองเห็นป้ายเซี่ยงซ่านรั่วส่วยที่แขวนไว้อยู่งาน ประมูลการกุศลในครั้งนี้ …เงินต่างๆที่ประมูลมาล้วน จะเอาไปใช้ในกิจการสาธารณประโยชน์
“เป็นยังไงแล้วล่ะ? คุณคิดอะไรอยู่หรือ?”
สายตาที่กู้เยนเซินเห็น รีบถามตามแล้วประโยค หนึ่ง มีประสบการณ์เมื่อกี้ ตอนนี้กู้เยนเซินเห็นการ เปลี่ยนแปลงของสีหน้าเล็กๆน้อยๆ ในแต่ละครั้งของ หมอฉู่ล้วนอดไม่ได้ที่จะเข้าใจถึงความหมายร้อยอย่าง
มุมปากลั่วหานงอขึ้น ยิ้มเล็กน้อย “คุณตื่นเต้น อะไรหรือ? จะไม่ทำให้คุณเสียเงิน แต่ฉันรู้สึกว่ายัง ต้องรวบรวมเงินให้กิจการสาธารณประโยชน์เยอะ หน่อยดีกว่า”
พูดแล้ว ป้ายของเธอยกขึ้นมา ราคาเริ่มต้นสิบล้าน ครั้งละแสน
คนที่ยกป้ายขึ้นๆลงๆ แต่ว่าหลังจากผ่านไปหนึ่ง
รอบ ราคาก็เพิ่มขึ้นเพียงแค่ถึงยี่สิบเจ็ดล้านเท่านั้น ไม่ ว่ายังไง สิ่งของเช่นนี้ พูดว่าเยอะก็ไม่เยอะ พูดว่าน้อยก็ ไม่น้อย รูดให้รู้สึกว่ามีตัวตนอย่างเป็นพิธีก็พอแล้ว
ฉูซีหรานมองเห็นฉู่ลั่วหานยกป้ายขึ้น ยิ้มเย็นชา หน้า คำนวณผลออกมาได้ว่า “ร้อยล้านนี่คือราคาในใจ ของผม ถ้าหากว่ามากกว่านี้อีกละก็ นั่นก็เกินมูลค่าไป แล้ว”
“อ่อเหรอ?” นิ้วเรียวของลั่วหานนับดูป้าย จากนั้น หางตามองเห็นป้ายเซี่ยงซ่านรั่วส่วยที่แขวนไว้อยู่งาน ประมูลการกุศลในครั้งนี้ ….เงินต่างๆที่ประมูลมาล้วน จะเอาไปใช้ในกิจการสาธารณประโยชน์
“เป็นยังไงแล้วล่ะ? คุณคิดอะไรอยู่หรือ?”
สายตาที่กู้เยนเซินเห็น รีบถามตามแล้วประโยค หนึ่ง มีประสบการณ์เมื่อกี้ ตอนนี้กู้เยนเซินเห็นการ เปลี่ยนแปลงของสีหน้าเล็กๆน้อยๆ ในแต่ละครั้งของ หมอฉู่ล้วนอดไม่ได้ที่จะเข้าใจถึงความหมายร้อยอย่าง
มุมปากลั่วหานงอขึ้น ยิ้มเล็กน้อย “คุณตื่นเต้น อะไรหรือ? จะไม่ทำให้คุณเสียเงิน แต่ฉันรู้สึกว่ายัง ต้องรวบรวมเงินให้กิจการสาธารณประโยชน์เยอะ หน่อยดีกว่า”
พูดแล้ว ป้ายของเธอยกขึ้นมา
ราคาเริ่มต้นสิบล้าน ครั้งละแสน
คนที่ยกป้ายขึ้นๆลงๆ แต่ว่าหลังจากผ่านไปหนึ่ง
รอบ ราคาก็เพิ่มขึ้นเพียงแค่ถึงยี่สิบเจ็ดล้านเท่านั้น ไม่ ว่ายังไง สิ่งของเช่นนี้ พูดว่าเยอะก็ไม่เยอะ พูดว่าน้อยก็ ไม่น้อย รูดให้รู้สึกว่ามีตัวตนอย่างเป็นพิธีก็พอแล้ว
ฉูซีหรานมองเห็นฉู่ลั่วหานยกป้ายขึ้น ยิ้มเย็นชา เสียงหนึ่งว่า “ของแบบนี้ก็อยากจะเอา! ฮ!”
ฉู่ลั่วหานไม่ได้อยู่ด้วยกันกับหลงเชียว ช่วงนี้ก็ไม่
ได้ยินข่าวใดๆที่เกี่ยวกับทั้งสองคนนี้ ฉู่ชีหรานคิดว่าทั้ง สองคนนี้น่าจะแตกแยกกันไปแล้ว ฉู่ลั่วหานในตอนนี้ เก่งยังไงก็เพียงแค่หมอที่ได้เก็บเงินเล็กน้อยเท่านั้น เธอจะเอาอะไรมาแข่งกับ เสิ่นเหลียว!
ฉูซีหรานยกป้ายในมือขึ้น ยิ้มเบิกบานพูดว่า “สามี จ่า กำไรแขนนี้ก็ยังใช้ได้ล่ะ?”
เสิ่นเหลียว ไม่พิจารณาอะไร “ชอบก็ประมูลเอา
มา”
ฉูซีหรานยิ้มเบิกบานดั่งดอกไม้ “สามีจำขอบคุณ
ค่ะ”
แต่ว่า ราคายิ่งมายิ่งสูง ป้ายของฉู่ซีหรานก็ยกไม่
ขึ้นแล้ว
“เป็นบ้าแล้วหรือ! แค่กำไรแขนแย่ๆอันหนึ่งถึง ขนาดสูงถึงเจ็ดสิบล้าน! ของอย่างนี้….”
ฉู่หรันทิ้งป้ายลงโมโหจนกัดฟัน ราคาสูงเกินไป ละก็เธอไม่กล้ายกมั่วๆ เพราะฉะนั้นยิ้มเย็นชาว่า “ของ อย่างนี้ก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ ฉันไม่เอาแล้ว”
“เก้าสิบล้าน”
ลั่วหานยักคิ้ว “หนึ่งร้อยล้าน”
เสียงที่งดงามเสียงหนึ่ง หยุดชะงักเสียงมากมายที่ อยู่ในงาน คนมากมายอดไม่ได้มองไปยังผู้หญิงที่เสนอ ราคาเมื่อกี้ ในใจคิดว่าบ้าไปแล้วหรือ
“หนึ่งร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง..”
“ร้อยห้าสิบล้าน”
เสียงอุทานดังขึ้นอีกครั้งในงาน!
จี้ตงหมิงก็จะนั่งไม่อยู่อีกแล้ว “เถ้าแก่ วันนี้ คุณนายไปทำให้ใครไม่พอใจแล้วใช่หรือไม่? ทำไม ของที่คุณนายชอบมักจะมีคนแย่งละ?”
หลงเชียวยิ้มอย่างราบเรียบ “คุณมองให้ชัดเจน คือใครแย่งอยู่”
จี้ตงหมิงมองไปยังทางที่ยกป้าย “ยังเป็นตู้หลิงเซ
วียน”
จากนั้น เข้าใจแล้ว
ลั่วหานเบ้ปาก คุณชายกู้ พวกเด็กๆที่อยู่บนเขามี บุญวาสนาแล้ว “สองร้อยล้าน”
โอ้พระเจ้า! ราคานี้เสียสติเกินไปแล้วละ!
ถึงแม้ว่าชอบแบบประเมินค่าไม่ได้ แต่ว่านี่… ป้ายของผู้ชายก็ยกตามขึ้นมา “สามร้อยล้าน!”
– ของชิ้นหนึ่งที่ทุกคนล้วนรู้ว่าแข่งกันไปก็เพียงแค่ สินค้าที่ราคาหนึ่งร้อยล้านเท่านั้น แต่สูงถึงสามร้อย ล้านแล้ว! กู้เยนเซินจับหน้าผากอย่างเงียบๆ “คนสวย คนคน นี้ คือคิดอยากจะสู้กับคุณถึงที่สุดแล้ว”
ลั่วหานยิ้ม “สามร้อยสามสิบล้าน” เรียกราคาเสร็จ เธอพูดเสียงเบาว่า “คุณชายกู้ คุณพูดว่าถ้าฉันซื้อ สิ่งของชิ้นนี้กลับไปแล้วจริงๆ ใช่หรือไม่ว่าต้องถูก ลงโทษคุกเข่าบนกระดานซักผ้าล่ะ?”
กู้เยนเซินหัวเราะเสียงดัง ฮ่าฮ่า ว่า “ของเล่นชิ้น นั้น บ้านคุณมีไหม?”
คิดดู ก็ใช่ “นั่นฉันก็ไม่กลัวแล้ว”
“สามร้อยห้าสิบล้าน”ตู้หลิงเซวียนยังตามอยู่ เหมือนเดิม
ลั่วหานหัวเราะเบาๆ เก็บป่ายขึ้นมา ยิ้มหนึ่งที ก็ไม่ พูดอะไรอีกเลย
“ยินดีกับคุณผู้ชายคนนี้ สามร้อยสามสิบล้านได้ ชนะไป!”
เสียงปรบมือสะเทือน ทุกคนล้วนมองไปยังผู้ชาย ที่อยู่สูงๆ
กู้เยนเซินแปลกใจว่า “ทำไมคุณชายหลงวันนี้อยู่ที่ นี่ อะไรก็ไม่เอาล่ะ? เขายังตรวจสอบสินค้าประมูลของ คืนนี้ แต่ว่าก็ไม่เห็นการเคลื่อนไหวอะไร หรือว่าไม่มี อะไรที่เขาถูกใจหรือ?”
เขาวิพากษ์วิจารณ์อยู่ในใจ แท่งฝนหมึกสีดำอัน ประณีตในสมัยราชวงค์สั่ง ชิ้นหนึ่งปรากฏอยู่บนหน้า จอใหญ่
สินค้าชิ้นนี้ แค็ตตี้ต้องชอบแน่นอน ถึงแม้ว่าแด็ตดี้ ไม่ชอบ มีคนบางคนอาจจะชอบก็ได้
จากนั้นลั่วหานยกป้ายอีกครั้ง
ไม่ได้เกิดเหตุการณ์อะไร สินค้าถูกตู้หลิงเซวียน
ใช้ราคาสูงประมูลไปแล้ว
กู้เยนเชิน “..
“..คนสวย สามครั้งต่อกัน นี่ล้วน สามารถอดทนได้หรือ?”
“มีอะไรที่อดทนไม่ได้หรือ? เขาชอบเขาเอาไป เขา มีเงินมากกว่าล่ะ”
ปากกู้เยนเซินกระตุก นี่จะทำให้ในใจหลงเซียว อึดอัดขนาดไหน จี้ตงหมิงนั่งไม่อยู่กับที่ สอบถามท่านเซียว “เถ้าแก่
คุณนายสูญเสียสิ่งของที่ถูกใจทั้งสามอย่าง นี่
หลงเซียวมองดูเวลา ในใจคำนวณถึงลำดับคิว จากนั้นพูดว่า “รีบอะไรล่ะ? สิ่งที่เป็นของเธอ ย่อมเป็น ของเธอ”
เหมือนอย่างที่พูดจริงๆฮ่องเต้ไม่รีบขันทีรีบจน ตาย จี้ตงหมิงได้แค่อดทนบังคับความไม่เข้าใจไว้แล้ว นั่งลงอีกที เอาล่ะ ที่เถ้าแก่พูดล้วนถูกหมด
“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน งานประมูลในคืนนี้กำลัง จะเข้าสู่ช่วงสุดท้าย ต่อจากนี้ จะยกสินค้าประมูลชิ้น สุดท้ายของคืนนี้ออกมา…”
คำพูดของพิธีกรจบลง แหวนเพชรที่แวววาวสะดุด ตาชิ้นหนึ่งปรากฏขึ้นอยูู่่บนหน้าจอใหญ่
ล้วนไม่เหมือนกับเพชรที่วางขายอยู่ร้านอัญมณี ทั่วไป และต่างกันกับเพชรที่สั่งทำเกรดดีอย่างสิ้นเชิง
นั่นเป็นแหวนที่ประณีตดั่งแกะสลักจากงานฝีมือ โดยธรรมชาติ แสงสว่างของมันไม่ใช่เพราะว่าจำนวน กะรัตมากมายเท่าไหร่ทำให้คนตื่นตะลึง แต่ว่า ครอบคลุมด้วยสไตล์สง่างาม ไม่โอ้อวดเรียบง่าย
อยู่ดีๆ แหวนแยกเป็นสองชิ้น ข้างในแหวนใหญ่ แกะออกมาเป็นแหวนผู้หญิงที่ฝีมือประณีตชิ้นหนึ่ง! ก็ เหมือน..ซี่โครงที่ดึงออกมาจากร่างกายของอดัม ชิ้นหนึ่ง พระเจ้าใช้ชี่โครงสร้างผู้หญิงคนหนึ่ง
ก็เหมือน..นั่นคือกระดูกในกระดูก เนื้อในเนื้อ ของเขา! เข้ากันอย่างสมบูรณ์ เกิดตายก็ไม่ห่างกัน!
“พระเจ้า! คิดไม่ถึง ..คิดไม่ถึงยังมีแหวนคู่เช่น
นี้!”
“สวยมาก….สวยมาก…
แหวนดูเหมือนดั่งมีชีวิต ทุกรายละเอียดล้วน คล่องแคล่วปราดเปรียวดังมีชีวิต แหวนที่ถูกขยายตัว สามร้อยหกสิบองศางดงามไม่มีที่ติ แสงสว่างสีขาว สะอาด สดใส
คนทั้งหลายที่อยู่ในงานต่างคนต่างล้วนถูกความ พิเศษของแหวนดึงดูดไว้อย่างแน่น
ถูกสะเทือนอย่างหมดเปลือก! ไม่ต้องพูดถึงอยาก
จะครอบครองพวกมัน วันนี้ได้เห็นสักครั้งก็รู้สึกใจลอย แล้ว
เกาหยิ่งจือกับโม่หรูเฟยก็ตื่นตะลึงสบตากันหนึ่งที เกาจิ่งอาน ซุนปิงเหวินและคนอื่นๆก็จ้องมองแหวน สว่างแวววาวเกินไป!
สิ่งของเช่นนี้ ช่างพบได้แต่เรียกร้องไม่ได้จริงๆ!
“แหวนคู่นี้ คือเพชรที่ถอดออกมาจากมงกุฎของ ฮ่องเฮาในประเทศอียิปต์ หนึ่งชิ้นแยกเป็นสองชิ้นสร้าง ขึ้นมา สืบทอดต่อมาเป็นพันปี ผ่านประสบการณ์ทุก อย่าง ประจักษ์ยืนยันของความรักที่ได้จารึกอยู่ในส่วน ลึกของหัวใจ ในแต่ละช่วงๆที่ผ่านมา ชื่อภาษาจีนของ พวกมันคือ แหวนนัดหมายกับคุณ”
อยู่ตายจะไม่แยกจากกัน เราได้สาบานกันมานาน แล้ว กุมมือของคุณอยู่เคียงข้างจนแก่เฒ่า
ไม่ต้องพูดถึงตัวแหวน ก็แค่บทกลอนประโยคนี้ ล้วนสามารถทำให้คนทั้งหลายล้มลงได้แล้ว
ลั่วหานจ้องมองแหวนที่อยู่บนหน้าจอ นัยน์ตาก็อด
ไม่ได้ที่จะเปล่งแสงออกมา “สวยงามมากจริงๆ”
กู้เยนเซินพยักหน้า “สินค้าดี! ดูแล้วกันบึ้งของงาน คืนนี้ก็คือพวกมันแล้ว”
อยู่ดีๆคิดอะไรขึ้นมา กู้เยนเซินส่งข้อความไปให้ หลงเชียว “ภรรยาของคุณพูดว่า สวยงามมาก” มุมปากท่านเขียวขึ้น ความหมายของรอยยิ้ม
ลึกลับ ไม่ได้ตอบกลับอะไรเลย แต่ว่าแค่พูดเบาๆว่า
“สิ่งที่ผมถูกใจ ย่อม” ละครสนุกกำลังจะแสดง คนทั้งหลายทุ่มเทอย่าง มากจะสู้สักรอบ!
ตู้หลิงเซวียนจ้องมองแหวนคู่ ตาอมยิ้ม ในที่สุดก็ มาถึงแล้ว ของขวัญที่เหมาะสมกับเธอที่สุดชิ้นหนึ่ง ก็ คือพวกมันล่ะ!
เขาเชื่อว่า สักวันหนึ่งเขาย่อมมีโอกาสจับมือเธอ ขึ้นมา เอาแหวนชิ้นหนึ่งในนั้นสอดเข้าไปในนิ้วของเธอ
จากนั้น นัดหมายกับคุณ!
การประมูล เริ่มต้นเป็นทางการ
ตาเรียวของเกาจิ่งอานหยีแล้วหยีอีก “พี่ เป็นยังไง
ล่ะ?”
“ทำไม คุณอยากส่งให้ฉันหรือ?”
“พี่ ครั้งนี้คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมอยากจะ ประมูลแหวนคู่นี้ให้ได้ อนาคตตอนที่จะแต่งงาน ใช้ เป็นแหวนแต่งงาน ถือว่าดีมากล่ะ”
ซุนปิงเหวินกับโม่หรูเฟยตาสี่ดวงสบตาหนึ่งที่จาก ไกลๆ จากนั้นต่างคนต่างหลบสายตาหนี
ท่านเซียวนั่งอยู่บนที่นั่งวีไอพี ยกกาแฟขึ้นมา ดื่ม ไปคำหนึ่ง จ้องมองคนที่ยกป้ายอยู่ข้างล่าง และยังมี ฝูงชนที่สวยงามอย่างเงียบๆ
“หนึ่งพันล้าน..
“หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน..”
“สองพันล้าน..”
“อีเหี้ยยยยย! ล้วนบ้าไปแล้วหรือ?”
มุมปากลั่วหานงอขึ้น “คนที่มีเงินล่ะ จ่ายไปแค่กี่ พันล้าน เรื่องเล็กน้อย”
กู้เยนเซินเอ่ยปากอย่างเงียบๆ “คนสวย..คุณ”
พูดไปครึ่งหนึ่ง กู้เยนเซินปิดปากเลย แท้ที่จริง แล้วเขาอยากจะพูดว่า คนสวยเอ่ย คนข้างล่างเสนอ ราคายิ่งสูง คืนนี้บัตรเครดิตของสามีคุณจะต้องรูดยิ่ง มากล่ะ!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ