ตอนที่ 113 ครั้งนี้ คุณจะต้องรับผิดชอบฉัน

คำถามที่ประโคมเข้าใส่หัว ใส่หน้า ตำหนิติเตียนอย่างร้าย แรง เหล่านักข่าวล้วนแต่เป็นคนที่เกิดมามีปากราวกับมีด คำ พูดที่พูดออกมาทั้งหมดสามารถไม่สนใจขอบเขตก็ได้ไม่ สนใจความรู้สึกของคู่กรณี

คู่ลั่วหานยิ้มอย่างเย็นชาภายในใจ เธอเผชิญหน้ากับ กล้องของเหล่าผู้สื่อข่าว รู้จักชื่อเสียงของตัวเองอย่างลึกซึ้งดี การแต่งงานทับอยู่ที่นี่ทั้งหมด และตอนนี้เธอเองก็หัวเดียว กระเทียมลีบ

จำเป็นที่จะต้อง ตอบโต้อยู่เพียงคนเดียว

ฉู่ลั่วหานหัวเราะ รอยยิ้มที่สง่างาม และอ่อนโยนบน ใบหน้าที่ปราศจากสิ่งเติมแต่ง ความดุดันในสายตากลับไม่ สามารถต้านทานได้ “เรื่องระหว่างฉันกับสามีของฉัน ดู เหมือนว่าคงไม่จำเป็นต้องให้ถึงมือของผู้สื่อข่าวมาแสดง ความคิดเห็น”

“หมอฉู่ ตอนนี้มีผู้รู้ออกมาเปิดเผยว่า ตอนนั้นเป็นคุณที่แย่งชิงสถานะของคุณโม่หรูเฟย.”

คู่ลั่วหานขยับเข้าไปใกล้ไมโครโฟนของนักข่าว “คุณคนนี้ คะ ผู้รู้คือใครเหรอคะ? รบกวนเชิญผู้รู้คนนั้นมาเผชิญหน้า กับฉันได้ไหมคะ”

เหล่าผู้สื่อข่าวหันไปมองหน้ากันเล็กลัก “หมอู่ ลือกัน ว่า..ชีวิตส่วนตัวของคุณค่อนข้างวุ่นวาย เมื่อไม่นานมานี้ ยังว่ากันว่าได้นัดพบกับผู้ชายแปลกหน้าที่โรงพยาบาลกลาง ตึก.”

อา! ความทรงจํำดีมาก!

ภายนอกไม่สามารถมองเห็นคลื่นบนใบหน้าของฉู่ลั่วหาน ได้ เธอยื้อเอาไว้ “คุณรู้ไหมว่าเมื่อถูกตัดสินว่ามีความผิดฐาน หมิ่นประมาท จะต้องชดใช้อะไร? งานของคุณสำคัญกว่า? หรือว่าอิสรภาพในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าของคุณสำคัญกว่ากัน?”

เมื่อเหล่าแพทย์ที่คอยดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ เห็นว่าฉู่สั่วหา นเผชิญหน้ากับกลุ่มผู้สื่อข่าวมากมายอยู่เพียงลำพังแต่กลับ ไม่ถูกระเบิดลง ออร่าของเธอที่ดูเหมือนภรรยาจริงๆไม่มีใครสามารถเปรียบเทียบได้ ดูจากออร่าเพียงอย่างเดียว

เธอก็คือคุณนายหญิงตระกูลหลงอย่างไม่ต้องสงสัย “หมอจู่ เรื่องจริงที่ว่าโม่หรูเฟย กับคุณหลงเชียวรู้จักกันมา ก่อน คุณจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”

คู่สังหารขมวดคิ้วแน่น! เธอรู้สึกขยะแขยงความรู้สึกที่ถูก วิพากษ์วิจารณ์อย่างโหดร้ายแบบนี้มากที่สุด เธอรู้สึก ขยะแขยงที่เรื่องส่วนตัวของตัวเองถูกทุกคนวางไว้ใต้แวน ขยายแบบนี้ สุขอนามัยทางจิตที่รุนแรงทำให้ฉู่ลั่วหานอยาก จะอาเจียน

ลั่วหานเดินต่อไปด้านหน้า ผ่านกลุ่มผู้สื่อข่าวกลุ่มใหญ่ เดินไปด้วยพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาด้วย “รปภ.!”

เหล่าผู้สื่อข่าวไม่ยอมปล่อยมือ และไล่ตามไปเรื่อยๆ “หมอ อู่ ช่วยตอบด้วย”

เมื่อถังจิ้นเหยียนได้ยินว่าฉู่ลั่วหานถูกเหล่าผู้สื่อข่าวไล่ ตาม ก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินคิดจะไปช่วย เขาไม่มีทาง ทนดูู่ลั่วหานถูกเหล่าผู้สื่อข่าวเอาเปรียบแน่นอน!
รองคณบดี!”

เกาหยิ่งจือสวมรองเท้าส้นสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาดังแตก ต้อกแตก ทันทีที่ออกมาจากลิฟต์ก็รีบวิ่งเข้ามาหาถังจิ้น โชคดีจังที่คุณอยู่ที่นี่

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “รองคณบดีเกา คุณมาที่นี่ ทำไมเหรอ?”

เก็บเครื่องฟังตรวจที่แขวนอยู่บนคอลงมาม้วนให้ เรียบร้อยแล้วใส่เข้าไปในกระเป๋า ก้าวเท้าเตรียมเดินขึ้นตอนนี้ในใจของเขาคิดถึงเพียงคน คนเดียวเท่านั้น คู่เธอจะต้องไม่ถูกเหล่านักข่าวถามอีกเด็ดขาด!

“คุณจะไปไหนคะ? รองคณบดี” เกาหยิ่งจือ คว้าข้อมือของ เขาไว้ ใช้พละกำลังที่มีอยู่ในร่างกายของตัวเองทั้งหมดรั้ง ผู้ชายร่างสูงตรงหน้าไว้แน่น

ถังจิ้นเหยียนมองไปที่นิ้วของเธอ “รองคณบดีเกา ปล่อย

มือ

เกาหยิ่งจือกัดริมฝีปาก เงยหน้าขึ้นมองไปบนหางคิ้วที่ ขมวดแน่นของฝ่ายชาย “คุณจะขึ้นไปข้างบนเพื่อช่วยหมอฉู่ ใช่ไหม? คุณคิดจะเสนอตัวเอง โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพื่อเธอเหมือนครั้งก่อนใช่ ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ คิ้วสวยๆ ขมวดมุ่น

“ในเมื่อรู้อยู่แล้ว ก็รีบปล่อยมือ”

ก้าวเท้าเดินไปที่หน้าประตูลิฟต์ ถังจิ้นเหยียนกดลงบนปุ่ม เลข 4 เกาหยิ่งจือเหยียดแขนออกไปขวางหน้าเขาไว้ “ไม่ได้! ครั้งนี้ไม่ได้เด็ดขาด คุณคิดให้ดีดีก่อนนะ การปรากฏตัวของ คุณจะยิ่งทำให้เรื่องทุกอย่างซับซ้อนมากขึ้นเท่านั้น!”

“ครั้งหนึ่งคุณเคยมีข่าวอื้อฉาวกับเธอ เมื่อก่อนทุกคนต่าง ก็ไม่มีใครรู้สถานะของเธอ คุณยังมีทางหนีทีไล่ ถ้าคุณไป ตอนนี้ก็เท่ากับยอมรับว่าเป็นมือที่สามระหว่างเธอกับหลง เชียว คุณช่วยเธอไม่ได้ กลับกันอาจทำให้เป็นอันตรายกับ เธอ และยังทำร้ายตัวคุณเองอีกด้วย!”

ดวงตาที่อ่อนโยนของถังจิ้นเหยียนปรือขึ้นด้วยความโกรธ อย่างชัดเจน การปลูกฝังที่ดีทำให้เขาไม่ได้ระเบิดความโกรธ ออกมาในทันที แต่น้ำเสียงของเขาใจร้อนไปก่อนแล้ว “รองคณบดีเกา เรื่องของผมคุณไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามาแทรก ถอยไป”

“คุณกำลังวางแผนที่จะทำให้ตัวเองล้มละลายจนหมดตัว เพื่อเธอใช่ไหม? คุณรู้ไหมว่าหลงเชียวเป็นใคร? หากคุณ และภรรยาของเขามีข่าวอื้อฉาว สิ่งที่รอคุณอยู่ถ้าไม่ใช่จุดจบ ของสายอาชีพ ก็เป็นผลกระทบอื่นที่คุณคาดไม่ถึงแน่นอน!”

เกาหยิ่งจือกลัวถังจิ้นเหยียนจะทุ่มสุดตัวจริงๆ ดังนั้นถึงได้ เข้ามาหยุดยั้งเขาอย่างสุดชีวิต

ถังจิ้นเหยียนมองลงไปที่เกาหยิ่งจือ เขาพูดกับเธออย่าง หนักแน่นทีละคำ “ถ้าเพื่อเธอแล้ว ผมไม่สนใจ”

พูดจบ ถังจิ้นเหยียนก็สาวเท้าเดินเข้าไปในลิฟต์ ถ้าเขา สามารถแบกรับเรื่องทุกอย่างนี้แทนจู่ลั่วหานได้ ไม่ได้เป็น หมอแล้วจะเป็นอะไรไป? ล้มละลายจนหมดตัวแล้วจะเป็น อะไรไป?

เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อหลง เชียว

ถังจิ้นเหยียนเดินออกมาจากลิฟต์ บนระเบียงทางเดินชั้น4 ถูกแออัดจนไม่มีทางเดิน และในทิศทางที่เหล่า ผู้สื่อข่าวกำลังปิดล้อมอยู่นั้น ถังจิ้นเหยียนก็มองเห็นผู้ชาย คนหนึ่งที่โอบลู่ลั่วหานไว้ด้วยมือข้างเดียว..

“คุณหลง ความหมายของคุณก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณรัก แค่หมอฉู่เพียงคนเดียวเท่านั้น?”

หลงเชียวกอดฉู่ลั่วหานไว้แน่น ใช้แขนของตัวเองให้แรง สนับสนุนเธอ ตอนที่ได้รับข่าวแล้วรีบมาโรงพยาบาลนั้น หลงเชียวอยากจะเอาผู้สื่อข่าวพวกนี้โยนทิ้งออกไปข้างนอก ให้ได้เลยจริงๆ!

แต่ว่าการระเบิดพวกเขาออกไปอย่างเกลียดชัง ไม่เป็นผล ดีกับการชี้แจงเรื่องทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะอยู่ต่อ เผชิญหน้าพร้อมกันกับเธอ

ฉู่ลั่วหานหันไปมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของหลง เซียว สายตาที่มุ่งมั่นของเขาไม่ยอมให้คนอื่นได้พูดแทรก อย่างเฉียบขาด ความปรารถนาที่อยากจะปกป้องเธอไว้ใน อ้อมกอดอย่างสมบูรณ์นั้น ยิ่งใหญ่ และแข็งแกร่งมาก

“ใช่แล้ว คนที่ผมรักมีเพียงลั่วหานคนเดียวเท่านั้น” มือ ของหลงเชียวเลื่อนลงไปกุมมือของคู่ลั่วหานไว้ และสอดมือประสานกับเธออย่างแนบแน่น

“แต่ว่าตอนนี้โม่หรูเฟยกำลังตั้งท้องลูกของคุณอยู่ เมื่อไม่ นานมานี้ก็มีผู้สื่อข่าวได้ถ่ายภาพที่คุณพาคุณโม่ไปโรง พยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ ไม่ทราบว่าคุณจะอธิบายเรื่องนี้ อย่างไร?”

ใช่แล้ว เขาจะอธิบายยังไง?

ฉู่ลั่วหานนั้นฉลาด ตอนนี้ที่วางอยู่ตรงหน้าของหลงเชียว คือดาบสองคม ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงก็มีแต่ช่องโหว่ นี่เป็น เรื่องที่ไม่สามารถประนีประนอมได้ ต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ถูกลิขิต ให้รับผิดชอบ

คู่ลั่วหานอยากจะเอ่ยปากพูด แต่หลงเชียวหยุดเธอไว้

เผชิญหน้ากับการระดมยิงจากเหล่าผู้สื่อข่าว ท่านเชียวพูด ขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าอยากรู้คำตอบ ก็ช่วยอดใจรอหน่อย”

หลงเชียวทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ จับมือของฉู่ลั่วหานอย่างไม่ อดทนอีกต่อไป
จี้ตงหมิงตามอยู่ด้านหลังติดๆ ได้ยินท่านเชียวออกคำสั่ง “ไล่คนพวกนี้ออกไปซะ ถ้ากล้าบุกเข้ามาก่อกวนในโรง พยาบาลอีก ก็ส่งไปเรือนจำเลย”

“ครับ! เจ้านาย!”

มองดูหลงเชียว และคู่ลั่วหานออกไปจากจุดเกิดเหตุ ถังจิ้น เหยียนยืนห่างออกไม่ไกลอยู่คนเดียว ไม่ขยับไปไหนเลยเป็น

เวลานาน

และด้านหลังของเขาห่างออกไปไม่ไกล เกาหยิ่งจือกัดฟัน แน่น ท่าไมผู้หญิงเลวอย่างู่ลั่วหานถึงสามารถได้รับความ รักจากหลงเชียว และถังจิ้นเหยียน!

เธอไม่ยอมแน่นอนอยู่แล้ว!

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เกาหยิ่งจือกดโทรออกหมายเลขของ โม่หรูเฟย หันหลังเดินไปที่ระเบียง “โม่หรูเฟย เกิดอะไรขึ้น กับเธอกันแน่? เรื่องทุกอย่างเลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว หลง เชียว กลับออกมาชี้แจงปกป้องคู่ลั่วหานผู้หญิงเลวคนนี้ด้วย ตัวเอง!”

นั่งอยู่ในรีสอร์ทหยีจิ่ง โม่หรูเฟยปิดทีวีลง “พี่คะ คุณ วางใจเถอะ คู่ลั่วหานเธอมีชีวิตดีๆ ได้อีกไม่นานหรอก คนทั้งสองของตระกูลหลงไม่มีใครรอ พบเธอ โดยเฉพาะหยวนซูเฟิน เธอเพียงแค่อยากให้ฉันแต่ง เข้าไปอยู่ในตระกูลหลง วันนั้น คงอีกไม่นานเกินรอ!”

ลานจอดรถชั้นใต้ดิน ภายในรถโรลส์-รอยซ์

หลงเชียวเหงื่อที่หน้าผากให้ฉู่ลั่วหานอย่างระมัดระวัง ถูกคู่ลั่วหานหยุดเอาไว้ “ฉันทำเองดีกว่า”

เขาอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ ปัดมือของเธอออก และกุมไว้ ในมือของตัวเอง “อย่าขยับ กังวลจนเหงื่อแตกหมดแล้ว ตอนที่ผมยังมาไม่ถึงพวกเขาจงจะทำให้มาก?”

ไอ้พวกที่สมควรตายพวกนี้

คู่ลั่วหานในชุดเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่นั่งอยู่ในรถ ดูแตก ต่างมากเมื่อเทียบกับหลงเชียวที่อยู่ในชุดสูทสีดำล้วน เธอ ก้มหน้าลง ปกปิดความตื้นตันใจในดวงตา “หลงเชียว แบบ นี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ฉันไม่เหมาะสมที่จะเป็นคุณนาย หญิงตระกูลหลงของพวกคุณ แล้วก็ไม่อยากถูกพวกนักข่าว ก่อกวนอีกแล้ว”

ช่วยเช็ดเหงื่อให้เธอจนสะอาด จากนั่นริมฝีปากบางก็อมยิ้ม เธอพูดขึ้นเสียงเบา “พวกนักข่าวก็ เหมือนกับสัตว์ที่ชอบดมกลิ่นเลือดสด รอให้ช่วงเวลานี้ผ่าน ไปก็จะดีขึ้นเอง”

จู่ลั่วหานสายหน้า “คุณคิดว่างั้นเหรอ? อย่างที่นักข่าวพูด คุณจะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับโม่หรูเฟยอย่าง ไร? เด็กในท้องของเธอเป็นลูกของคุณจริง คุณจะยอมรับว่า คุณแต่งงานกับชู้ หรือว่าจะยอมรับไปตามตรงว่าในใจของ คุณมีเธอมาโดยตลอด?”

ทุกค่าพูดที่เป็นคำถามของเธอ เขาไม่รู้จะตอบยังไงไปชั่ว ขณะ เขามีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด แต่ว่าเมื่อมันออกมา ถึงข้างปากก็พบว่าไม่ว่าจะอธิบายยังไงมันก็ทำร้ายเธอทั้งนั้น

“ขอโทษ ที่ครั้งหนึ่งผมเคยทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ” หลงเชียวที่ไม่เคยขอโทษใครมาก่อนเลย ช่วงนี้กลับพูด

ขอโทษกับเธอซ้ำๆ ผู้หญิงคนนี้ ชนะเส้นตายของเขาได้ครั้ง แล้วครั้งเล่า

คู่ลั่วหานหัวเราะ เธอยื่นมือออกไปเตรียมจะเปิดประตูรถ “ไม่ต้องหรอก ท่านเซียว ฉันไม่มีวันลืมพระคุณที่ช่วยชีวิต แน่นอน แต่ว่าฉันเคยคิดแล้ว พวกเราไม่ใช่คนในโลกเดียวกัน อยู่ด้วยกันไปก็ ไม่มีความสุข”

มือทั้งสองข้างของหลงเซียวกอดเธอไว้ กอดเธอไว้ในอ้อม กอดอย่างแนบแน่น และระหว่างเบาะนั่ง ในพื้นที่เล็กๆ ลม หายใจของทั้งสองเกี่ยวพันกัน เขาก้มหน้าลง ใบหน้าของผู้ หญิงที่อยู่ด้านล่างก็อยู่ตรงหน้าเขา

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ มองเธออย่างรักใคร่ และจริงจัง “อย่าตื้อ ผมเองก็จะไม่ให้โอกาสคุณดื้อเหมือน กัน คุณรักผม นี่คือเรื่องจริงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ผม เองก็รักคุณ ดังนั้นผมจะไม่มีทางปล่อยมือ”

สามวัน ยังเหลือเวลาอีกสามวัน เธอควรปล่อยมือ และ ผลักเขาออกไป หรือจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเขาจน วินาทีสุดท้าย?

“หลงเชียว ที่ฉันแต่งงานกับคุณ ก็เพื่อฐานะคุณชายหลง แห่งตระกูลหลงของคุณ หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเหลือ บริษัทคู่ซื่อได้ จนถึงตอนนี้ ฉันเองก็ไม่อยากปิดบังอีกต่อไป”

คู่ลั่วหานคิดไม่ออกว่าเธอยังมีวิธีไหนอีก จะผลักเขาออก ไปได้ยังไง? สวรรค์!
หลงเชียวกลับอมยิ้มขึ้นมา เขายิ้มอย่างโล่งใจ แบบนี้ ดี ที่สุดแล้ว ฐานะคุณชายหลงแห่งตระกูลหลงของผม เป็น ความจริง ที่แน่นอนว่าใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ อำนาจเงินทองในมือผม เพียงพอที่จะช่วยให้คุณสร้างบริษัท ฉู่ชื่อ ขึ้นมาได้อีกเป็นร้อยเป็นพันบริษัท ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณยังจะมีเหตุผลอะไรที่ต้องหย่าร้างกันอีก?”

ฉู่ลั่วหานตกตะลึง พูดขนาดนี้แล้วเขายังไม่โกรธอีก? คู่ลั่วหานถูกเขาพูดจนพูดอะไรไม่ออกอีก ไอคิวของเธอก็

สูง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลงเชียวแล้ว สมองกลับไม่หมุน

หลงเชียวปล่อยเธอ แล้วสตาร์ทรถ ในเมื่อไม่มีแล้ว อีก หน่อยก็ไม่ต้องพูดถึงอีก บางที ตอนนี้หากคุณมีอะไรที่ไม่ สบายใจ ก็ระบายออกให้หมด”

งั้นก็หมายความว่า เขาเต็มใจที่จะเป็นถังขยะระบาย อารมณ์ให้เธอ

แต่ว่า เมื่อสามปีก่อนตอนที่เธอร้องให้จนน้ำตาเกือบแห้ง คุณไปอยู่ที่ไหนกัน? คุณอยู่บนเตียงของโม่หรูเฟย

รถขับเคลื่อนออกไปจากโรงพยาบาล ข้างหน้าคือ ทางออกสี่แยก ทิศทางที่ตรงไปคือที่อยู่อาศัยของเธอ เลี้ยว ซ้ายไปคือวิลล่า จู่ลั่วหานไม่รู้ว่าหลงเชียวจะเลือกอย่างไร

หลงเชียวไม่ได้ขอความคิดเห็นจากเธอ หมุนพวงมาลัย

เลี้ยวไปทางซ้ายโดยตรงเลย!

“ฉันไม่กลับไป”

มือทั้งสองข้างของเธอจับแขนของเขาเพื่อหยุด แต่ภายใน ใจกังวลมากเกินไป มือทั้งสองข้างคว้าแขนขวาของเขาไว้ พวงมาลัยลื่นหลุด และทันใดนั้นมือซ้ายของเขาก็ชนเข้ากับ ประตูรถ

แผลที่แขนยังไม่หายดี เมื่อถูกผลัก และชน! แผลเปิดออก แล้ว!

แขนซ้ายของหลงเชียวสูญเสียเรี่ยวแรง ล้อรถสูญเสียการ ควบคุมเสียงดังปั้งชนเข้ากับขอบถนน

ความเฉื่อยขนาดใหญ่ ทำให้คนทั้งสองกระเด็นไปทาง ด้านหลัง แขนขวาของหลงเชียวรีบยื่นไปปกป้องศีรษะของ ลั่วหานไว้
คู่ลั่วหานลืมตาขึ้นมา มองดูสีหน้าที่เจ็บปวดของเขาด้วย ความตกใจ “แผลที่แขนของคุณ จำเป็นต้องทำแผลตอนนี้ กลับไป กลับไปที่โรงพยาบาล”

หลงเชียวกลับยืนกรานว่าจะไม่ไป “ภรรยาของผมเป็น หมอ แผลภายนอกแค่นี้จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลด้วยเห รอ? คุณทำให้ผมต้องบาดเจ็บถึงสองครั้ง ครั้งนี้คุณต้องรับ

ผิดชอบผม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ