ตอนที่ 290 ผู้ชาย ใจแคบ

คําพูดของเกาจิ่งอานทิ่มแทงถึงจุดที่เจ็บ ของเกาหยิ่งจ๋อ เธอคว้าหมอนบนโซฟาใส่เกา จึงอานโดยตรง ฉันเป็นพี่สาวของแก แกจะมา พูดแบบนี้ต่อฉันได้ยังไง!”

เกาหยิ่งจื้อที่โดนเปิดเผยบาดแผลในใจ ออกนั้นโมโหมาก จึงดวาดอย่างเสียงดัง อ อนความไม่สงบในใจของตน ดวงตาคู่หนึ่ง เต็มไปด้วยเส้นเลือดที่แดงก่ำ พอจ้องไปที่เกา งอาน เหมือนจะฆ่าเขาด้วยสายตา

เกา งอานเอื้อมมือไปรับ หมอนจึงตกไป ที่มือของเขา และถูกเขาจับด้วยนิ้วมือที่เรียว ยาวอย่างแน่น เวลาที่เขาจับอยู่นั้นใช้แรง อย่างมาก” คุณทําอะไรต่อวานไป คุณ ไม่รู้หรือไง?วิธีที่หลงเขียวใช้ในการจัดการน ปิงเหวินและคุณลุงคุณก็ได้เห็นกับตาแล้ว แม้ กระทั่งหรูเฟียที่เกือบจะได้แต่งงานกับนั้นก็หนี พันไม่ได้ คุณว่าคุณยังมีทางออกอีกเหรอ?” เกาหญิงจ๋อหัวเราะเยาะออกมา สายตา เอียงแสดงส่วนโค้งที่เยือกเย็นและไม่ยอมแพ้ เธอยิ้มเยาะขึ้นมา จึงอาน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ทําไมคุณถึงไม่สามารถได้ผู้หญิงที่ชอบของ ตนเองแล้ว ไม่ว่าทำอะไรคุณล้วนจะเหลียว หน้าแลหลัง ตัดสินใจไม่ได้ หลังจากได้เจอ หลงเซียวคุณก็เริ่มกลัวนั้นกลัวนี่ คุณอย่านึกว่า ฉันไม่ทราบว่าเมื่อหลายวันก่อนคุณทำอะไรไป คุณไปแสดงตัวอย่างน่าสงสารกับเมียน้อย ของคุณต่อหน้าหลงเซียว เพื่อให้เขาเชื่อถือ คุณ ใช่หรือเปล่า?”

เกาจึงอานไม่ได้ปรากฏความเก้อเขินที่ ถูกค้นพบความจริง ในทางตรงข้ามเขายังยก ไหล่อย่างสบายๆ ยิ้มอย่างมีความสุขมาก โยน หมอนออกไปพร้อมนํามือเสียดเข้าไปใน กระเป๋ากางเกง มีความหยิ่งยโสในตัว และมี ความในใจหลายอย่างซ่อนอยู่”คนอย่างหลง เขียว อย่าไปเป็นศัตรูกับเขาตลอดชีวิตนี้เลย ไม่นั้นคนที่เสียหายก็ต้องเป็นคุณนั่นแหละ พี่ วิธีการของเหลงเขียวคุณรู้สึกว่าฉันอีก แถม เขายังมีอานาจส่วนตัวของเขาอีก เรื่องที่คุณ ทําไปนั้น แม้กระทั่งฉันยังค้นพบได้ อย่าไปพูด ถึงเขาเลย

คําพูดเดียว พูดจนเกาหยั่งจอจนคําพูด เหล่ตาลง มองไปดูน้องชายที่อยู่ต่อหน้าอย่าง ระมัดระวัง ซึ่งปกติน้องชายคนนี้ไม่ว่าท่าเรื่อง อะไรมักจะชอบถามความคิดเห็นของเธอ มัก จะถามเธอว่าได้หรือไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึก ว่าเขาเหมือนคนแปลกหน้า ไม่คุ้นเคยเลย

“คุณไปตรวจสอบฉัน?”เกาหยิ่งจ๊อค่อยๆ พูดออกมา ทุกคําที่พูดออกมานั้นแสดงให้ถึง ความโกรธขรึมมาก

เกา งอ่านเดินมาถึงข้างเธอ นั่งลงไป โซฟาก็ทรุดตัวตาม ระยะห่างของทั้งสองคน จึงใกล้ชิดกว่าเดิม”พี่ ฉันเป็นน้องชายของคุณ คุณต้องเชื่อฉัน ฉันจะไม่ทำเรื่องที่ไม่ดีต่อคน หรอก ตอนนี้คุณรีบไปอธิบายและสำนึกผิดกับ ฉู่ลั่วหาน ฉันอาจจะยังให้อภัยคุณได้ ที่จริง แล้ว ล้วหานก็ไม่ได้หยิ่งเหมือนภายนอก เธอ แกหุบปาก! งอาน กูก็คือคําพูดที่แกจะ พูดกับฉัน?แกช่วยคนนอกมารังแกพี่สาวแท้ๆ ของตนเองได้ยังไง?”

“พี คุณฟังฉันหน่อย ถ้าหลงเขียวคิดจะ จัดการคุณมันเป็นเรื่องง่ายมาก!”เกาจึงอาน เอื้อมมือไปกอดไหล่ของพี่สาวอยากจะโน้ม น้าวใจเธอให้ได้

แต่เกาหญิงจ๋อกลับเยาะเย้ยยิ่งกว่าเดิม อีก รอยยิ้มเหมือนแข็งตัวอยู่บนใบหน้าเป็น เวลานาน ในที่สุดเธอก็ได้ส่งเสียงหัวเราะเยาะ ที่เสียดสีมากออกมา “เฮอะเฮอะ!แกเป็นน้อง ชายที่ดีของฉันจริงๆเลย แต่แกอย่าลืมว่า หลายปี ฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ทําอะไรไป หลง เขียวคิดจะจัดการฉันมันก็ไม่ง่ายหรอก เขาฝัน ไปเถอะ”

เกา งอานนวดขมับ”พี่ คุณนึกว่าหลง เขียวไม่มีหลักฐานในมือก็จะทำอะไรคุณไม่ได้ หรือ?คุณใจง่ายเกินไป ถ้าเขาจะทำอะไร ไม่ ต้องลงมือเองด้วยซ้ำ สิ่งที่เขาถนัดที่สุดก็คือ ให้คนอื่นมาฆ่าแทนเขา คุณดูไม่ออกหรือ?”

“ออกไปให้พ้น!เกาจึงอานแกรีบออกไป ให้พ้นเดี๋ยวนี้เลย!”

เกาหญิงจือใช้นิ้ว ไปทิศทางของประตู และตวาดให้เกาจิ้งอานออกไปจากที่นี่ให้เร็ว ที่สุด

“พี่ พอถึงวันนั้น คุณอย่ามาโทษว่าฉันไม่ ช่วยคุณ”

“ออกไปให้พ้น!”

“ข่าวล่าสุด คุณ นปิงเหวินที่เข้าโรง พยาบาลเพราะอุบัติเหตุทางรถนั้น หลังผ่าน การผ่าตัดนานถึงสิบชั่วโมงในที่สุดการพ้นการ อันตรายแล้ว แต่หลังจากผ่านการตรวจสอบ ได้ยืนยันว่ากระดูกข้อเท้าของเขาหัก แม้ว่ามีผู้ เชี่ยวชาญ นนําด้านนี้มารักษาทันเวลา แต่ก็ ไม่สามารถหลุดพ้นจากความโชคร้ายที่ขาทั้ง สองข้าง การไปหมด……

ตั้งแต่เช้าตรู่จนถึงบ่ายสี่โมง ข่าวที่ เกี่ยวข้องกับซุนปิงเหวินได้รับความสนใจของ คนบนโซเวียดอีกครั้ง ในขณะเดียวกันความ คิดเห็นของคนบนโซเชียลคอมเมนเต็มหน้าจอ อีกครั้ง

โม่ล่างๆนปิดโทรทัศน์ในห้องทำงานลง นิ้วมือนวดขมับอยู่ โม่ล่างคุนราวกับว่าแก่ไป แล้วสิบปีอย่างกะทันหัน มีผมงอกเกินชิ้นส่วน หนึ่ง ข้อมือจับโต๊ะทํางานอยู่ ดั่งนานโม่ล่างคน ยังไม่ได้พูดสักค้า

” ท่านประธานครับ ตอนนี้คุณซุนเป็นแบบ นี้แล้ว เราจะบอกกับคุณหนูใหญ่หรือเปล่า ครับ?”ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นว่าเขาไม่เอ่ย เสียงใดๆ จึงกระชับเดือนเขา

โม่ล่างๆนสายมีอย่างอ่อนแรง ยังไม่ ต้อง อีกหลายวันคุณหนูใหญ่ถึงจะออกมาได้ ตอนน้อารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี รอให้เธอมีสต็

ก่อนค่อยบอกกับเธอละกัน” “ครับ แล้วตอนนี้เราต้องทํายังไงครับ? หลังจากข่าว ได้ประกาศออกมา การเปิด ตลาดหุ้นในวันนี้ หุ้นของตระกูลซุนก็ได้ตกต่ำ ลงร้อยละเจ็ด ยังไม่ทราบว่าเดี๋ยวตอนปิดจะ เป็นเช่นไรอีก”

คําพูดของผู้ช่วยได้เตือนใจของโม่ล่าง คน เขาเงยหน้าขึ้นมา พูดอย่างโมโหการร่วม มือระหว่างโม่ชื่อกับตระกูลซุนนั้น ยังไม่ต้อง รีบดำเนินการ รอให้คุณหนูใหญ่ออกมาก่อน ค่อยมาว่ากัน”

“ครับ ท่านประธาน”

โม่ล่างๆนเอ่ยเสียงเออออกมาอย่าง เคร่งขรึม จากนั้นพูดว่า”เตรียมรถ ฉันจะไปที่ บริษัทMBK”

เมื่อผู้ช่วยได้ยินว่าเขาจะไปMBK จึงรีบ ห้ามเขาไว้ท่านประธานครับ ตอนนี้ความ สัมพันธ์ระหว่างโม่ อกับMBK นฝืดมาก ถ้า ทานจะไป ฉันกลัวว่าหลงเขียวจะทําให้ท่าน ต้องอับอายในทุกวิถีทาง” โม่ล่างๆนยังไม่ทันได้ลุกขึ้น ก็นั่งลงไป

อีกที

พอดีในขณะนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน ของโม่ล่างกุนดังขึ้นมา เสียงของโทรศัพท์ ทําให้ทั้งสองคนล้วนตกใจไปหมด หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา น้ำเสียงของโม่ล่างคนเย็นชา กว่าปกติ มีเรื่องอะไร?”

“ท่านประธานครับ เมื่อกี้นี้บัญชีของท่าน มีเงินก้อนหนึ่งโอนเข้ามา จำนวนเงินเยอะมาก ดังนั้นจึงโทรมาเพื่อตรวจสอบกับคุณครับ ฝัง นู้น เป็นผู้จัดการของฝ่ายการเงินโทรมา

สายตา ขนของโนล่างคนปรากฏแสง สว่างออกมาบ่องหนึ่ง”ฉันรู้อยู่ รีบนำเงินก้อน หนึ่งโอนเข้าตลาดหุ้นของไม่ซื่อ รอ ก่อน…โอนเข้าไปหนึ่งในสามก็พอ”

“ครับ ท่านประธาน

การช่วยตลาดหุ้นก็เหมือนกับเป็นการ ช่วยเหลือไฟไหม้ ตอนนี้ไม่ล่างคนไร้แรงที่จะ ไปต่อสู้กับความผันผวนของตลาดหุ้นแล้ว ขอ ให้แต่หุ้มของโมซื่อสามารถคงที่ได้ก็พอ ส่วน การ มราคา น ตอนนี้เขาไม่กล้าไปคิดเลย ด้วยช้า

เมื่อวางสายเสร็จ โมล่างคนก็หายใจเข้า ล็กๆ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ขณะที่โทรศัพท์ของลัวหานดังขึ้น เธอ กําลังเตรียมส่งของเพื่อไปต่างประเทศในห้อง นอน ดังนั้นจึงไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวของ ห้องรับแขก

หลงเซียวเห็นโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่บน โซฟา จึงกวาดสายตาไปดู พอได้เห็นชื่อที่ ปรากฏอยู่บนหน้าจอ มุมปากของเขาก็ปรากฏ รอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา

“คุณโม”

เมื่อได้ยินว่าฝั่งนู้นเป็นเสียงของหลง เขียว โม่ล่างคุนจึงตกใจจนเกือบจะล้มลงไป จากเก้าอ้ ปากสั่นไปหลายครั้งจึงจะสามารถ ควบคุมสตีลงมาได้ ยิ้มอย่างเลียแข้งเลีย ขา”เออๆๆ เป็นคุณชายหลงนี่เอง…….

“ใช่ เป็นฉันเอง”หลงเชียวนั่งไขว่ห้าง ขาเหยียบขอบมุมของโต๊ะกระจกอยู่ นั่งพิง โซฟาอย่างสบายๆ และมองไปทางห้องนอน ของชั้นสูงตาหนึ่ง

โม่ล่างกุนเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของ ตน”ฉัน…….โทรให้คุณนายหลง แค่อยากจะ บอกคําว่าขอบคุณกับเธอ”

หลงเซียวเปิดเอกสารไปหน้าหนึ่ง และ ทําเป็นแบบว่าไม่รู้เรื่อง ถามกลับว่า “ไม่ทราบ ว่าเป็นเรื่องอะไร ประธานไม่ถึงมาขอบคุณ ภรรยาของฉัน?”

“คือ……โม่ล่างคนจะกล้าพูดข้อตกลงที่ เขาตกลงกับ ลั่วหานออกมาได้ยังไงล่ะ จึง พูดด้วยทางอ้อม”คุณนายหลงเป็นคนใจดีมี ความเมตตา คืนเงินของไม่ซื่อทั้งหมดกลับมา ดังนั้นฉันจึงอยากจะกล่าวคำขอบคุณกับเธอ” ริมฝีปากของหลงเขียวเย็นชาจนไม่มี อุณหภูมิแม้แต่นิด”เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ประธาน โม่แค่พูดคำว่าขอบคุณเฉยๆ มันเบาไปหรือ เปล่า?”

โมล่างคนมีนงงขี้นมาอีก”คุณชายหลง หมายความว่า.………

นิ้วมือของหลงเขียวเคาะอยู่บนหัวเข่า เคาะทีละครั้งอย่างมีจังหวะ”ฉันคิดดูแล้ว สิ่งของในเมื่อของประธานโม่ ไม่มีสิ่งใดที่ คู่ควรกับภรรยาของฉันเลย ดังนั้น ทีหลังถ้า ประธานไม่ได้เห็นภรรยาของฉัน ห่างไกลจาก เธอดีที่สุด อย่าไปทำลายอารมณ์ของเธอ”

ค่าพูด พูดแค่ ภรรยาของฉัน”ของหลง เขียว พูดจนโม่ล่างคุนเพิ่มความดันโลหิตขึ้น มา ค่าพูดที่อ้อมไปอ้อมมาของเขา ยิ่งทำให้ไม่ ล่างคุนเกือบจะสลบทันที

“ครับๆๆ แน่นอนอยู่แล้วครับ ฉันจะกล้า เจอกันคุณนายหลงได้ยังไงล่ะ คุณไม่ต้องห่วง ครับ วางใจได้ครับ” แล้วเบอร์ภรรยาของฉัน ดีสุดทีหลัง ประธานไม่ก็อย่าโทรมาอีกเลย คืนความสงบ ให้เธอ”

“โอเคโอเค ทีหลังฉันจะไม่ไปยุ่งกับ คุณนายหลงอีก”

หลงเขียวกดปุ่มวางสายบนหน้าจอ จาก นั้นนิ้วมือที่เรียวยาวกดไปมุมขวาบนของหน้า จอ เพื่อลบบันทึกการโทรไป และก็ได้ลบเบอร์ ของโม่ล่างคนไปด้วย

คนเหี้ยแบบนี้ แม้กระทั่งเสียงของเขา ท่านเขียวยังไม่อยากได้ยินเลย อย่าไปพูด ถึงว่าภรรยาของเขาเลย

ล้วหานจัดเสื้อผ้าเสร็จ ยืนอยู่ข้างรั้ว น สอง มองไปดูใครบางคนที่นั่งอยู่ห้องรับแขก ชั่นล่าง ของเกือบจะเตรียมครบแล้ว ท่านเขียว ยังมีของอะไรจะเอาไปด้วยไหม?”

หลงเขียวโบกมือใส่เธอ ฝ่ามือทั้งห้ากาง ออกและโค้งงอมาในทิศทางของเธอมาที่นี่” การล้อเล่นที่อ่อนโยน เขาสามารถทําได้ อย่างชานาญมาก

เดินลงไปชั้นล่าง ลั่วหานนั่งอยู่ข้างๆเขา และยกแก้วน้าที่อยู่ตรงหน้าเขาขึ้นมา และก็ ไม่สนว่าเขาได้ดื่มไปหรือเปล่า ก็ได้มลงไป เพื่อกลั้วคอ เอียงมาก็ได้สังเกตเห็นสีหน้าที ผิดปกติของเขา”เป็นอะไร?สีหน้านี้หมายความ ว่าอย่างไร?”

หลงเซียวกอดเอวของเธอไว้ นิ้วมือ กำลังจับผมส่วนหนึ่งของเธอเล่นอยู่”พรุ่งนี้ก็ จะได้เห็นพ่อตาแม่ยายของฉันแล้ว ฉันค่อน ข้างจะตื่นเต้นหน่อย คุณนายหลงมีคำแนะนำ ที่ดีหรือเปล่า?”

ล้วหานให้ความร่วมมือกับการแสดงของ เขาเป็นอย่างมาก คิดแล้วพูดว่า”มี คุณพ่อคุณ แม่ของฉันชอบรับของขวัญ ยิ่งแพงยิ่งดี ถ้า คุณหลงสามารถเอาของขวัญที่ดีที่สุดไปมอบ ให้ พวกเขาก็จะดีใจแน่นอน”

อย่างเช่นMBK หรือวิลล่าหรือหรูหรา อะไรประมาณนี้ ไม่ต้องเกรงใจเลย

หลงเขียวขมวดคิ้ว นิ้วมือเล่นผมของเธอ จนติด”สิ่งนี้ฉันทําไม่ได้ สิ่งของที่ดีที่สุดแพง ที่สุดของฉัน ก็คือคุณ ฉันกว่าจะได้เอาคุณมา ได้จากมือพวกเขา จะส่งกลับคืนไปให้อีกได้ ยังไงล่ะ?”

ล้วหานยิ้มอย่างฉลาดขึ้นมา ดวงตาที่ ฉลาด นตกตะลึงชั่วคราว “วิธีของท่านเขียว เก่งจริงๆ ปลอบใจเด็กได้ดีมาก”

“คุณภรรยาบอกว่า รายการแบบนี้ ใช้ได้ แต่บนหน้าของภรรยา”

รอยยิ้มที่สง่างามและชั่วร้ายซ่อนอยู่ ทั้ง มีเสน่ห์และดึงดูดคน

ลั่วหานผลักเขาไว้”อย่าพร่ำพูดแล้ว ไป เตรียมของของคุณไป คุณบอกว่าเราต้องอยู่ที่ สหรัฐอเมริกาเป็นเวลานานหน่อยไม่ใช่หรือ สิ่งของที่ต้องการพาไปต้องเยอะแน่นอน เมื่อ น้ฉันได้จัดเสื้อผ้าที่คุณใส่บ่อยขึ้นมาเสร็จ แล้ว คุณดูอีกทีว่าขาดอะไรหรือเปล่า”

เขากอดเธอไว้ด้วยความไม่ยอมใจจาก ไป ดูเหมือนพรุ่งนี้พวกเขาไม่ได้ออกจากบ้าน ด้วยกัน กลายเป็นแบบว่าต้องแยกแยะไปทั้ง สองที ไม่ต้อง พาคุณไปคนเดียวก็พอ สิ่งอื่น ทุกอย่าง ล้วนเทียบเท่ากับคุณไม่ได้

เธอยอมรับว่า ปัจจุบันคำรักที่เขาพูดนั้น น่าฟังและทําให้คนน่าสบายมาก

แต่สิ่งที่แปลกคือ เธอไม่ได้รู้สึกถึงนิสัย แบบนี้จะแตกต่างไปจากของนิสัยของหลง เขียวในปกติ

แต่ในที่สุดเธอก็ยังคงผลักหลงเชียว ออกไป เมื่อเห็นว่าหลงเขียวขึ้นไปชั้นบน วหานจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เปิดไปดู ไม่มีอะไรสักอย่าง แต่ทําไม โทรศัพท์ถึงมีความร้อนเล็กน้อย?

การบันทึกการโทรนั่นก็ไม่มีอะไรอยู่ เขาจับโทรศัพท์ไว้และมองหน้าจอไป ประมาณหลายนาทีหรือเปล่า?

นึกถึงโล่ล่างคนขึ้นมาอย่างกะทันหัน เวลานี้เงินคงจะถึงบัญชีของเขาแล้ว

แต่เมื่อเวลาที่เธอค้นหาเบอร์ของเขา ล้ วหานได้หัวเราะออกมา เพราะเบอร์ของโม ล่างคนถูกท่านเขียวที่ใจแคบลบทิ้งไป