ตอนที่ 313 หลงจื่อไอ้คนสารเลว
คนไข้ที่เสียชีวิตกะทันหันมันแปลกอยู่แล้วแน่นอน หลังจากได้ฟังการวิเคราะห์ของหลงเซียวแล้ว ถังจิ้นเหยี ยนก็รู้สึกสงสัยไม่น้อย ถ้าเกิดยอมจำนนต่อปัญหานี่ล่ะก็ ดูจากความขัดแย้งที่ยังคงค้างคาอยู่ระหว่างหลงเซียว กับซุนปิงเหวิน ทางฝั่งนั้นคงจะไม่มีทางยอมอ่อนข้อให้ แน่นอน มันจะต้องยิ่งทำให้เรื่องยุ่งวุ่นวายมากขึ้นไปอีก
หลังจากที่ถังจิ้นเหยียนครุ่นคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน แล้วก็รู้สึกว่ากระดูกสันหลังของเขาจู่ๆก็เย็นวูบขึ้นมา หลุมปัญหานี่มันใหญ่และ ลึกมากจริงๆ
พอเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขา หลงเซียวกลับ ยิ้มๆอย่างสบายจิตสบายใจ“ตอนนี้รู้สึกว่าการเป็นหมอที่ มีความรู้ความสามารถด้านการแพทย์มันดีมากใช่ไหม ล่ะ?”
ถังจิ้นเหยียนก็พูดยิ้มๆเช่นกัน”เทียบกับการที่ต้อง วางอุบายหลอกลวงกันไปมาเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ แล้ว เป็นหมอถือเป็นทางเลือกที่ดีมากเลยล่ะ”
หลงเซียวยกมุมไม่ได้พูดตอบอะไร แต่หันหน้ามอง ไปยังวิวทิวทัศน์ข้างนอกหน้าต่าง สถานะสูงส่ง ดูน่าเกรง ขาม มีความกล้าหาญชาญชัยในการทำสิ่งต่างๆ การที่ จะมาถึงจุดจุดนี้ได้ เบื้องหลังต้องทุ่มเทไปตั้งเท่าไร มี น้อยคนนักที่ยากจะรู้ได้
ถังจิ้นเหยียนกับเขามองท้องฟ้าใสที่ทอดยาวออกไป สุดลูกหูลูกตานอกหน้าต่าง เหมือนกับว่าจะสัมผัสได้ถึง ความโดดเดี่ยวของคนที่อยู่จุดสูงมักจะไม่มีมิตรสหาย ที่แท้จริง ผ่านไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น”ถ้าเกิดมีคนกำลัง ทําเรื่องเลวจริงๆล่ะก็ พวกเขาก็คงจะไม่เห็นด้วยกับการ ชันสูตรศพแน่นอน ถึงตอนนั้น……
หลงเซียวสบถเบาๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่เห็นด้วย? นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับ พวกเขาจะเห็นด้วยหรือไม่เห็น ด้วยหรอกนะ”
หลงเซียวพูดประโยคพวกนี้จบไม่ถึงหนึ่งนาที โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
เห็นชื่อที่เด้งขึ้นมา รอยยิ้มของหลงเซียวก็เต็มไป ด้วยความยโสโอหังราวกับราชา”เป็นยังไงบ้าง?”
จี้ตงหมิงพูดขึ้น“ติดต่อกันเรียบร้อยแล้วครับ นิติเวช ไปโรงพยาบาลหวาเซี่ยโดยตรงเลย พวกเขาจะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วยก็ต้องทําตามขั้นตอนนี้ พวกเขาใกล้จะ ออกกันแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงโรงพยาบาลหวาเซีย”
“ได้ แจ้งคนของโรงพยาบาลให้เตรียมตัวให้พร้อม”
“ครับ หัวหน้า”
หลังจากรายงานเรื่องทั้งหมดไปอย่างชัดเจนถี่ถ้วน จี้ตงหมิงก็พูดขึ้นกับผู้อำนวยการหวังของสถานีตรวจผู้ อ่านวยการหวัง ต้องมาลําบากให้ท่านลงมาวิ่งเรื่องด้วย ตัวเองซะได้”
ผู้อำนวยการหวังยิ้มๆด้วยความรู้สึกเกรงใจมากกว่า เขา”ที่ไหนกันล่ะครับ สามารถช่วยคุณหลงจัดการเรื่องนี้ ให้สําเร็จผมก็พลอยได้หน้าไปด้วย เชิญคุณไปแจ้งให้ คุณหลงทราบ พวกเราจะจัดการอย่างสุดความสามารถ ถ้าเกิดมีคนมีเจตนาทำเรื่องไม่ดี พวกเราจะไม่ ประนีประนอมอย่างแน่นอน”
จี้ตงหมิงยิ้มๆอย่างอบอุ่น เวลาออกมาติดต่อกับ บุคคลต่างๆ ผู้ช่วยตัวแทนถือว่าเป็นภาพลักษณ์ของ หัวหน้า จี้ตงหมิงทำได้อย่างไม่เลวเลย
ลำบากผู้อำนวยการหวังแล้ว ผมจะไปแจ้งให้ครับ”
ผู้อำนวยการหวังพูดขึ้นด้วยความกังวล“แล้ว คนที่ ไปจอแจกันที่ประตูของโรงพยาบาล ตอนนี้ก็ไล่ไปได้ แล้วใช่ไหม? ได้ยินว่าคุณนายหลงก็อยู่ที่โรงพยาบาล หวาเซีย ไปรบกวนทําให้เธอพักผ่อนไม่ค่อยเต็มที่ใช่ ไหม?”
จี้ตงหมิงพูดขึ้น“ตอนนี้ไม่ต้องครับ ถ้าเมื่อไรที่ ต้องการคงต้องขอมารบกวนผู้อำนวยการหวังอีกนะครับ
“ไม่ต้องเกรงใจๆ”
จี้ตงหมิงพูดต่อ“ผู้อำนวยการหวังงานยุ่งขนาดนี้ ถ้า อย่างนั้นผมไม่รบกวนเวลาท่านแล้วล่ะครับ”
“คุณจี้ เดี๋ยวผมเดินไปส่งคุณเอง ”
“ผู้อำนวยการหวังส่งตรงนี้ก็ได้ครับ”
“ครับ…..ครับ คุณจี้เดินทางปลอดภัยนะครับ”
สถานการณ์นี้ดูเหมือนง่ายๆไม่มีอะไรแต่กลับเป็น บทสนทนาและคําบอกลาที่แฝงไปด้วยความลึกลับ สายตาเฉียบแหลมมองทะลุถึงข้อดีข้อเสียของกันและ กันเรียบร้อยแล้ว ผู้อำนวยการหวังที่มีสถานะเป็นถึง บุคคลระดับหัวหน้าของเขต อยู่ต่อหน้าผู้ช่วยของหลง เซียวสุดท้ายก็ต้องถ่อมเนื้อถ่อมตัว จริงๆมันก็น่าคิดอยู่ ไม่ใช่น้อย
หลังจากส่งจื้องหมิงกลับไปด้วยท่าทางเกรงอก เกรงใจแล้ว คนของสถานีตำรวจก็เริ่มเคลื่อนไหวกันตาม ปกติ รถตำรวจสามคันมีแพทย์ตำรวจประจำอยู่สองสาม คน ขับแล่นไปบนถนนอย่างยิ่งใหญ่ เหมือนกับจงใจจะ สร้างบรรยากาศที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน
หลงเซียว คนใหญ่คนโตระดับนี้ ถ้าสามารถผูก ความสัมพันธ์กับเขาได้ ใครมันจะไม่อยากได้รับส่วนแบ่ง ผลประโยชน์กันล่ะ?
หลินซีเหวินจัดการเคสคนไข้ต่างๆของตัวเองจน หมดแล้ว จึงรีบขึ้นลิฟต์ไปหาลั่วหานที่ห้องผู้ป่วยVIP
พอมาถึง ก็เห็นชายรูปหล่อสามคนกำลังยืนมีสีหน้า ตกใจเหมือนกันอยู่ในห้อง หลงเซียวไม่ต้องพูดถึง ทุก ครั้งที่หลินซีเหวินเห็นเขาก็ล้วนแต่อดไม่ได้ที่จะลดเนื้อ ถ่อมตัวลงไปเยอะ ส่วนถังจิ้นเหยียน……… เหวินแทบ ไม่อยากจะล้างมือเลยจริงๆ
เพียงแต่ตอนที่สายตามองไปยังหลงจื่อ เห็นได้ชัด ว่าสีหน้าเปลี่ยนไป กัดฟัน กํามือแน่น
หลงจี๋อโบกมือให้เธออย่างกระตือรือร้น ยัยบ้าน นอก ในที่สุดคุณก็มาหาหัวหน้าของคุณแล้ว หัวหน้าของ คุณนอนอยู่บนเตียงมานานขนาดไหนแล้ว คุณกลับเพิ่ง จะมาเอาตอนนี้ ความรู้สึกช้าไปไหม?”
คนบ้านนอก? คำเรียกนี้กลับทำให้ถังจิ้นเหยียนรู้สึกไม่ค่อยคุ้น เท่าไร
หลิน เหวินในตอนนี้ก็ยิ่งกัดฟันแน่นขึ้นไปอีก!
ให้ตายสิ เธอพยายามสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้า ถังจิ้นเหยียนมาโดยตลอด กลับถูกทำลายลงภายในชั่ว พริบตาด้วยปากเสียๆของหลงจื่อ
“คุณชายรองหลงล่ะก็ คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอคุณที่นี่ น่ายินดีเหลือเกินค่ะ! “หลินซีเหวินทำท่าทีที่เหมือนกับไม่ ค่อยสนิทกับหลงจื่อ
ไม่อยากจะพูดเวิ่นเว้อไร้สาระอะไรกับเขา
พยายามที่จะปกปิดความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ ม ระหว่างทั้งสองคน ความสัมพันธ์ที่คิดๆดูแล้วก็อึดอัดจน หาอะไรเปรียบไม่ได้ ไม่ควรจะบอกให้คนนอกรู้จริงๆ!
ผมไม่ได้อยู่ที่นี่? วันนี้คุณเจอผมได้ยังไง? ไม่เจอ “ ผม แล้วคูณหารายได้พิเศษได้ยังไง? ไม่หารายได้พิเศษ แล้วคุณจะใช้คืนยังไง?”
หลงจื่อน้ำเสียงสบายๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มบนใบหน้า ทําท่าทําทางแบบเศรษฐีผู้สูงส่งจนทำให้มีกำปั้นหนึ่งซัด ตรงเข้ามาที่เขา จนเขาล้มลงไปอยู่ที่พื้น
ในตอนนี้ มันก็คือฝีมือของหลินซีเหวินนั่นเอง !
ให้ตายสิ หลงจื่อนี่มันสุดๆเลย! อับอายขายขี้หน้า สุดๆ!
อย่างที่คิดเอาไว้ ไม่รอให้หลินซีเหวินเปิดปากพูดอีก เหล่าคนในห้องพากันมองพวกเขาสองคน ลั่วหานถาม ขึ้นอย่างสงสัย“คืน? หมอหลินต้องคืนเงินเหรอ? เงิน อะไร?”
ถังจิ้นเหยียนก็ถามขึ้นมาต่อ หมอหลินมีปัญหา ทางการเงินอะไรหรือเปล่า? ถ้ามีปัญหาพวกเราสามารถ ช่วยคุณได้นะ”
หลินซีเหวินแทบอยากจะมุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด แล้วลากไอ้สารเลว ไปด้วย!
หลงจื่อจ้องเขม็งหลินซีเหวิน รอยยิ้มยิ่งดูหยิ่งผยอง ขึ้น“รายละเอียดพวกคุณไม่ต้องถามแล้วล่ะ ขืนถาม เยอะไปล่ะก็กลัวว่าหมอหลินคงจะอยู่ในโรงพยาบาลหวา เซี่ยต่อไปไม่ได้แล้วน่ะสิ เรื่องบางเรื่องรู้กันแค่ผมกับเธอ ก็พอแล้ว ”
ทำไมถึงรู้สึกว่าหลงจื่อยิ่งอธิบายยิ่งดูคลุมเครือ มากกว่าเดิม? เขาราวกับว่าไม่ได้อธิบายอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น ยังดูมีพิรุธกว่าเดิมด้วย ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดขึ้นไปอีก
ให้ตายสิ! คนจิตใจทราม!
หลงจื่อหันมาดูเวลา จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างสบายจิต สบายใจ”พี่สะใภ้ พี่ใหญ่ ที่นี่ผมฝากต่อด้วยล่ะ ผมเริ่มหิว แล้ว จะไปกินข้าวก่อน”
พอพูดเสร็จ หลงจื้อก็สับขาเดินจากไปทันที พร้อม กับจะลากหลินซีเหวินไปด้วย!
เขาคิดที่จะลากข้อมือของเธอไป แต่ขณะที่หลินซี เหวินเห็นมือของเขายื่นตรงมาหาตัวเอง ก็สะบัดหนีอย่าง แรง คิดว่าจะสามารถหลบหนีเงื้อมมือของเขาได้ คาดไม่ ถึงว่าดันสะบัดมือของตัวเองเข้าไปอยู่ในมือของเขา เข้าไปดี
หลงจื่อรู้สึกแค่ว่าจู่ๆที่มือก็สัมผัสได้ถึงอะไรอุ่นๆเต็ม กํามือ คิดไม่ถึงว่าในมือจะคว้าหลินซีเหวินเอาไว้ได้ ผิว พรรณที่ละเอียดนุ่มนวลชวนหลงใหลของเธอแนบชิด เข้ากับมือของตน ไม่คาดคิดว่ามันจะให้ความรู้สึกสบาย อย่างบอกไม่ถูกแบบนี้!
มือเล็กๆอยู่ในเงื้อมมือของเขา ถูกมือของเขากำไว้ พอดี สัมผัสที่แปลกใหม่และให้ความรู้สึกดีจู่ๆก็ทำให้เขา อึ้งตะลึงขึ้นมา อึ้งตะลึงราวกับถูกไฟช็อต
หลินซีเหวินกัดฟันกรอดๆ กระทืบเท้าอย่าง แรง“คุณชายรองหลง นี่หมายความว่ายังไง ! ”
สมควรไปตาย
มือข้างที่หลงจื่อไอ้คนเลว กุมไว้ดันเป็นมือที่ถังจิ้น เหยียนเคยมาแตะไว้ มือที่ถังจิ้นเหยียนเคยแตะแล้ว มือ ที่เธอไม่อยากที่จะไปล้างน้ำมือนั้น ดันมาถูกหลงจื่อ ทำลายมันทิ้งอย่างน่าอนาถ!
ความขัดแย้งนี้มันเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นแล้ว
“คุณชายรองหลง คุณอยากตายเหรอ! ” หลินซีเห วินถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าสถานะของคนที่อยู่ที่นี่ด้วยใน ตอนนี้ค่อนข้างพิเศษไม่เหมาะสมที่จะลงไม้ลงมือล่ะก็ เธอจะต้องฉีกเขาเป็นชิ้นๆ! ขย้ำเขาทิ้งซะให้รู้แล้วรู้รอด แน่นอน!
หลงจื่อรีบปล่อยมือออก sorry! ไปเหยียบโดน อุ้งเท้าคุณซะแล้ว”
“คุณกล้าด่าฉันเหรอ! ” “ยังไง? คนที่ด่าก็คือคุณต่างหากล่ะ”
“คุณรอก่อนเถอะ!”
ทั้งสองไล่ตามกันออกไปจากห้องผู้ป่วย ไม่นานตรง ทางเดินก็มีเสียงทะเลาะเจี๊ยวจ๊าวกันดังขึ้น ทั้งสามคนภายในห้องมองหน้ากัน เหมือนว่าผู้ใหญ่
สามคนกำลังดูเด็กทะเลาะกันอยู่ ทั้งหมดพากันยิ้มอย่าง
คาดไม่ถึง
ลั่วหานพอเห็นหลินซีเหวินกับหลงจื่อดูสนิทสนมกัน แบบนี้ ก็นึกถึงนัดดูตัวของถังจิ้นเหยียน ก่อนจะถามขึ้น ด้วยความเป็นห่วง ใช่แล้ว นัดเมื่อวานของคุณเป็นยังไง บ้าง? ทางฝั่งนั้นเป็นคนยังไงเหรอ?”
สายตาของหลงเซียวมองไปยังถังจิ้นเหยียน พูด แบบนี้ เขาไปนัดดูตัวแล้วอย่างนั้นเหรอ?
เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่
ถังจิ้นเหยียนไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนก่อนดี เขาอยากจะทำให้ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน เท่านั้น เจอแล้ว พอได้”
ลั่วหานพยักหน้า มองสํารวจถังจิ้นเหยียน ไม่มีเจอ เหตุการณ์อะไร…พิเศษๆบ้างเลยเหรอ?”
เช่นถูกคนมาทําลายแผนการอะไรแบบนี้
เหตุการณ์พิเศษ……เหตุการณ์พิเศษเมื่อคืนเยอะ เกินไป
“เจอไม่น้อยเลย แต่สุดท้ายก็จัดการเสร็จสิ้นไปหมด แล้ว ยังดีที่ยังถือว่าราบรื่น”ถังจิ้นเหยียนหน้าตาปฏิเสธ ไม่เต็มใจที่จะนึกถึง
ลั่วหานแววตาเปล่งแสงประกายอย่างชาญฉลาดขึ้น อีกครั้ง คุณไม่ได้เจอหมอหลินเหรอ?”
“หือ? หมอหลิน? เธอหาไมเหรอ?”ถังจิ้นเหยียนมอง ไปนอกประตู ในตอนนี้หลินซีเหวินหายไปไม่เห็นแล้ว
“ไม่มีอะไร เมื่อคืนเหมือนกับว่าเธอก็ไปที่นั่นเหมือน กัน คงจะไปคนละเวลาล่ะมั้ง”ในใจครุ่นคิด ถ้าถังจิ้นเหยี ยนไม่ได้เจอหลินซีเหวิน แสดงว่านัดดูตัวเมื่อคืนคงจะไม่ เลวเลย
แล้วหลินซีเหวินล่ะ?
หรือว่า วันนี้เธอกับหลงจื่อเป็นแบบนี้ ก็เพราะเกิด ความขัดแย้งกันมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว?
ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ มันก็ชักจะน่าสนใจขึ้นจริงๆแล้ว
“เห้อ คุณหลงคุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ เหอะๆๆ ไม่ได้มารบกวนพวกคุณใช่ไหม?”
คณบดีเฉินเดินสับขาเข้ามาด้วยความรีบร้อน ข้าง หลังตามมาด้วยคณะหัวหน้าคนสําคัญสองสามท่าน ทุก คนสวมชุดกาวน์สีขาว ท่าทางอ่อนน้อมมีมารยาท
หลงเขียวสีหน้าไร้อารมณ์”มีอะไรเหรอ?”
“มีคนของทางสถานีตำรวจมาแล้วครับ บอกว่าจะมา ชันสูตรศพ ผมกำลังคิดว่า…..คุณกับหมอฉู่จะออกไปหา พวกเขาสักหน่อยไหม?”สายตาหลงเซียวยิ่งดูเย็นชาขึ้น หมอเฉินยิ้มอย่างขอโทษด้วยความตกใจ”ถ้าอย่างนั้น…… ผมไปดูสักหน่อยแล้วกัน ไม่รบกวนพวกคุณที่นี่แล้วครับ” ถังจิ้นเหยียนพูดให้บรรยากาศไม่อึดอัดขึ้น ผมไป กับคุณด้วย คณบดีเฉินไปกันเถอะครับ”
“ได้ หมอถึงคุณมาด้วยก็ได้
ลั่วหานยืดตัวพูดขึ้น“คณบดีเฉิน รบกวนคุณเอา เอกสารการผ่าชันสูตรให้ฉันดูก่อนด้วยนะคะ เรื่องมัน เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของฉัน ฉันอยากจะรีบรู้ผลให้เร็ว ที่สุด ”
“ แน่นอนครับ! แน่นอน! คุณวางใจได้”
หลังจากพวกเขาออกไปแล้ว ลั่วหานกลั้นยิ้มมอง ใบหน้าเคร่งขรึมเย็นชาของหลงเซียว แล้วก็ยิ้มออกมา อย่างช่วยไม่ได้”คุณทำหน้าทำตาแบบนี้ทำให้หมอเฉิน ตกใจแย่แล้วนะคะ เขาเห็นคุณขาก็อ่อนไปหมดแล้ว”
หลงเซียวพูดตอบกลับไปนิ่งๆ“จิตใจแย่ขนาดนั้น มา เป็นหัวหน้าของคุณได้ยังไง? ผมดูแล้วสถานะของพวก คุณแทบจะสลับกันได้เลยนะ ถ้าให้คุณมาเป็นคณบดี คุณจะว่าไง?”
“ล้อเล่นอะไรอยู่ ฉันไม่ชอบเป็นหัวหน้าคน เป็นหมอ ตัวเล็กๆแบบนี้ก็พอแล้ว”
หลงเซียวห่มผ้าห่มให้เธอ พร้อมกับพูดอย่างอ่อน โยน“คุณไม่ใช่หมอตัวเล็กๆเลย คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิต คนมาตั้งเท่าไรแล้ว?
ลู่ซวงซวงแอบมองเข้ามาข้างใน เห็นทั้งสองคนกำลัง พูดคุยกันอยู่ จึงไม่กล้าเข้าไปรบกวน ตัดสินใจสอดส่อง ดูสถานการณ์จากข้างนอกประตู
ขณะที่เธอกำลังหาโอกาสเข้าไปข้างใน จู่ๆก็มีเสียง ที่ทั้งเคร่งขรึมทั้งเย็นชาดังขึ้นมาจากข้างหลัง เป็นเสียง ของผู้ชายที่ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ อีกนิดก็จะทำให้ ลู่ซวงซวงตกใจตายได้เลย
“ คุณเป็นใคร? มาทำอะไรตรงนี้?”
ลู่ซวงซวงเอามือกุมที่หัวใจ“ว้ายแม่ ! ! ! ! ตกใจ
หมดเลย! อะไรของคุณเนี่ย! คุณ…”ขณะที่กำลังจะพูด ด่า ลู่ซวงซวงเงยหน้าขึ้นมามองต้นตอของเสียง จากนั้นก็ หยุดชะงักทันที
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ