ตอนที่ 233 ถูกคนใส่ร้าย
“ดูเหมือนนายจะเดาได้ว่าเป็นฉันนะร้ายกาจจริงๆ”
หลงเชียวเผยอยิ้มมุมปาก “เอาล่ะ เลิกพูดจาไร้สาระก่อน ตรวจอะไรเจอบ้างล่ะ?”
กู้เยนเซินเบะปาก “ฉันบอกให้นายรู้จักเป็นคนใจกว้าง หน่อยไม่ได้หรือไง? ทุกครั้งที่ติดต่อกับฉันสั่งนู่นสั่งนี้ให้ฉัน ท่า แล้วแต่ละเรื่องมีเรื่องดีๆ อะไรบ้างล่ะ? ตั้งแต่คุณชาย อย่างฉันกลับมาจากอเมริกา ต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ ไม่เห็น เดือนเห็นตะวัน นี่ฉันเหนื่อยราวกับหลานตัวน้อยแล้ว เนี่ย….
“พูดไร้สาระเยอะจริงนะ พูดตรงๆ มาเลยดีกว่า ส่วนขั้น ตอนอะไรนั่นของนาย ถ้ามีเวลาว่างมากล่ะก็ ค่อยเขียนเป็น หนังสือมาให้ฉันอ่านก็ได้นะ” หลงเชียววางเอกสารลง เอน หลังพิงพนัก พร้อมทั้งรอคอยคำตอบจากกู้เยนเซินอย่าง เอ้อระเหย
พอเห็นท่าทีของเขาแบบนั้น ก็คิดว่าเขาคงจะมีแผนอยู่ใน
ใจแล้วแน่นอน ตอนที่ 233 ถูกคนใส่ร้าย
“ดูเหมือนนายจะเดาได้ว่าเป็นฉันนะร้ายกาจจริงๆ”
หลงเชียวเผยอยิ้มมุมปาก “เอาล่ะ เลิกพูดจาไร้สาระก่อน ตรวจอะไรเจอบ้างล่ะ?”
กู้เยนเซินเบะปาก “ฉันบอกให้นายรู้จักเป็นคนใจกว้าง หน่อยไม่ได้หรือไง? ทุกครั้งที่ติดต่อกับฉันสั่งนู่นสั่งนี้ให้ฉัน ท่า แล้วแต่ละเรื่องมีเรื่องดีๆ อะไรบ้างล่ะ? ตั้งแต่คุณชาย อย่างฉันกลับมาจากอเมริกา ต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ ไม่เห็น เดือนเห็นตะวัน นี่ฉันเหนื่อยราวกับหลานตัวน้อยแล้ว เนี่ย….
“พูดไร้สาระเยอะจริงนะ พูดตรงๆ มาเลยดีกว่า ส่วนขั้น ตอนอะไรนั่นของนาย ถ้ามีเวลาว่างมากล่ะก็ ค่อยเขียนเป็น หนังสือมาให้ฉันอ่านก็ได้นะ” หลงเชียววางเอกสารลง เอน หลังพิงพนัก พร้อมทั้งรอคอยคำตอบจากกู้เยนเซินอย่าง เอ้อระเหย
พอเห็นท่าทีของเขาแบบนั้น ก็คิดว่าเขาคงจะมีแผนอยู่ใน
ใจแล้วแน่นอน กู้เยนเซ็นยกกาแฟที่หลงเชียวใช้ดื่มมาก่อนขึ้นจิบ “โหย! ทำไมขมแบบนี้! นี่นายดื่มยาแผนโบราณอยู่หรือไง!”
กู้เยนเซินแลบลิ้นออกมา พร้อมทั้งรู้สึกชมไปทั่วลิ้น “นับ วันฉันยิ่งเลื่อมใสในตัวนายเข้าไปอีกนะ ฉันตรวจสอบเรื่อง เก่าๆ ไร้สาระมาแล้วล่ะ ไม่กี่วันนี้คนที่เป็นพนักงานของบาร์ แห่งหนึ่งนะ ดูอีกอักเป็นพิเศษเลยล่ะ! เดี๋ยววันหลังฉันคงต้อง เลี้ยงอะไรเป็นการชดเชยให้นายสักหน่อยแล้วล่ะ!”
“พูดมาได้แล้ว!”
กู้เยนเซินเป็นคนที่ทำอะไรน่าเชื่อถือมาก แต่เขามักจะบ่น
อะไรพิรีพิไรตลอด ตูแล้วไม่ค่อยเป็นนิสัยที่ดีเท่าไหร่ “เอาล่ะๆ นายคงต้องนึกไม่ถึงแน่ๆ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับ น้องสาวของภรรยานายด้วยนะ หีๆ ราวกับละครน้ำเน่าแห
นะ”
หลงเชียวจ้องเขม็งมายังเขาด้วยแววตาที่ดำขลับ “จะบอก ว่าเป็นฉ่ซีหรานงั้นหรือ?”
กู้เยนเซินพยักหน้า “ถูกต้อง เธอนั่นล่ะ ผู้หญิงคนนี้เดิมทีก็ คิดอะไรกับนายแบบนั้น กู้เยนเซ็นยกกาแฟที่หลงเชียวใช้ดื่มมาก่อนขึ้นจิบ “โหย! ทำไมขมแบบนี้! นี่นายดื่มยาแผนโบราณอยู่หรือไง!”
กู้เยนเซินแลบลิ้นออกมา พร้อมทั้งรู้สึกชมไปทั่วลิ้น “นับ วันฉันยิ่งเลื่อมใสในตัวนายเข้าไปอีกนะ ฉันตรวจสอบเรื่อง เก่าๆ ไร้สาระมาแล้วล่ะ ไม่กี่วันนี้คนที่เป็นพนักงานของบาร์ แห่งหนึ่งนะ ดูอีกอักเป็นพิเศษเลยล่ะ! เดี๋ยววันหลังฉันคงต้อง เลี้ยงอะไรเป็นการชดเชยให้นายสักหน่อยแล้วล่ะ!”
“พูดมาได้แล้ว!”
กู้เยนเซินเป็นคนที่ทำอะไรน่าเชื่อถือมาก แต่เขามักจะบ่น
อะไรพิรีพิไรตลอด ตูแล้วไม่ค่อยเป็นนิสัยที่ดีเท่าไหร่ “เอาล่ะๆ นายคงต้องนึกไม่ถึงแน่ๆ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับ น้องสาวของภรรยานายด้วยนะ หีๆ ราวกับละครน้ำเน่าแห
นะ”
หลงเชียวจ้องเขม็งมายังเขาด้วยแววตาที่ดำขลับ “จะบอก ว่าเป็นฉ่ซีหรานงั้นหรือ?”
กู้เยนเซินพยักหน้า “ถูกต้อง เธอนั่นล่ะ ผู้หญิงคนนี้เดิมทีก็ คิดอะไรกับนายแบบนั้น เหมือนกัน โอ้โห เสน่ห์ของแต่ละคนนี้ไม่เหมือนกันเลยจริงๆ นะ ไม่ว่าไปที่ไหนก็มีแต่คนหังหวง.อะแข่ม พูดนอกเรื่องไป หน่อย หลังจากที่นายกับฉู่ลั่วหานแต่งงานกันน่ะ คู่ซีหรานก็ เก็บความเกลียดชังไว้ในใจ เธอนัดคู่สั่วหานออกไปดื่มเหล้า แถมเธอยังเอาอะไรบางอย่างใส่ลงในเหล้าให้เธอด้วย คู่ลั วหานดื่มเหล้านั้นจนสลบไป ส่วนจะเป็นยาอะไรนั้นฉันเองก็ ยังไม่รู้ แต่ว่าภรรยาของนาย ถูกคนใส่ร้ายจริงๆ”
หลงเซียวพลันกำหมัดขึ้นแน่น พร้อมด้วยอารมณ์โกรธที่ คุกรุ่นอยู่ภายในอก!
“น่าฆ่าให้ตายจริงๆ!”
หลงเซียวลุกขึ้นพรวด พร้อมทั้งระบายความโกรธ ลงบน โต๊ะด้วยกำปั้นอย่างรุนแรง จนเกิดเสียงดังโครมครามออก มา แทบเผยให้เห็นกระดูกสีขาวใต้ผิวหนังของเขา พร้อมกับ หยดเลือดที่ซึมผ่านออกมา!
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!
เป็นเพราะเรื่องนี้ ทำให้เขาเข้าใจผิดเธออยู่ตั้งหลายปี! เขานี่มันเหมือนกับสัตว์ป่าที่โง่เขลาไม่มีผิด! เหมือนกัน โอ้โห เสน่ห์ของแต่ละคนนี้ไม่เหมือนกันเลยจริงๆ นะ ไม่ว่าไปที่ไหนก็มีแต่คนหังหวง.อะแข่ม พูดนอกเรื่องไป หน่อย หลังจากที่นายกับฉู่ลั่วหานแต่งงานกันน่ะ คู่ซีหรานก็ เก็บความเกลียดชังไว้ในใจ เธอนัดคู่สั่วหานออกไปดื่มเหล้า แถมเธอยังเอาอะไรบางอย่างใส่ลงในเหล้าให้เธอด้วย คู่ลั วหานดื่มเหล้านั้นจนสลบไป ส่วนจะเป็นยาอะไรนั้นฉันเองก็ ยังไม่รู้ แต่ว่าภรรยาของนาย ถูกคนใส่ร้ายจริงๆ”
หลงเซียวพลันกำหมัดขึ้นแน่น พร้อมด้วยอารมณ์โกรธที่ คุกรุ่นอยู่ภายในอก!
“น่าฆ่าให้ตายจริงๆ!”
หลงเซียวลุกขึ้นพรวด พร้อมทั้งระบายความโกรธ ลงบน โต๊ะด้วยกำปั้นอย่างรุนแรง จนเกิดเสียงดังโครมครามออก มา แทบเผยให้เห็นกระดูกสีขาวใต้ผิวหนังของเขา พร้อมกับ หยดเลือดที่ซึมผ่านออกมา!
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!
เป็นเพราะเรื่องนี้ ทำให้เขาเข้าใจผิดเธออยู่ตั้งหลายปี! เขานี่มันเหมือนกับสัตว์ป่าที่โง่เขลาไม่มีผิด! พอเห็นท่าที่ตอบสนองของหลงเชียวแบบนั้น กู้เยนเซินก็ พูดขึ้น “สงบจิตสงบใจลงก่อนเถอะ อย่าเพิ่งอารมณ์ร้อนไป ตั้งสตินะตั้งสติ เรื่องมันเกิดไปตั้งหลายปีแล้ว ตอนนี้คู่ลั่วหาน เองก็สูญเสียความทรงจาทั้งหมดไปด้วย เรื่องนี้ มันจะ..”
“ไม่ได้เด็ดขาด! ลั่วลั่วถูกทรมานตั้งเยอะแยะแบบนั้น ฉัน ไม่มีทางนั่งมองเฉยๆ แล้วทำเป็นไม่สนใจได้หรอกนะ”
กู้เยนเซินเองก็ถอนหายใจ ก่อนจะยกมีอขึ้นนวดขมับ “แต่ ว่า…ตอนนี้ฉ่ซีหรานก็เป็นแฟนของเสิ่นเหลียวด้วย ถึงแม้ว่า เสิ่นเหลียวจะไม่ได้มีอำนาจมากในเมืองก็ตาม แต่สำหรับ เมืองเจียงเฉิงแล้ว ถือว่าเขาเองก็เป็นผู้มีอ่านาจคนหนึ่ง หาก มีใครไปทำอะไรผู้หญิงของเขาล่ะก็…”
แววตาที่แหลมคมราวกับคมมีด กำลังมองไปยังทิศทาง หนึ่ง ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เจ็บปวด เสียใจ โทษตัวเอง “ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม การที่กล้ามา ทำร้ายผู้หญิงของฉันแบบนี้ มันต้องชดใช้!”
กู้เยนเซินเห็นว่าเขาตัดสินใจแน่วแน่ ก็ถาม พอเห็นท่าที่ตอบสนองของหลงเชียวแบบนั้น กู้เยนเซินก็ พูดขึ้น “สงบจิตสงบใจลงก่อนเถอะ อย่าเพิ่งอารมณ์ร้อนไป ตั้งสตินะตั้งสติ เรื่องมันเกิดไปตั้งหลายปีแล้ว ตอนนี้คู่ลั่วหาน เองก็สูญเสียความทรงจาทั้งหมดไปด้วย เรื่องนี้ มันจะ..”
“ไม่ได้เด็ดขาด! ลั่วลั่วถูกทรมานตั้งเยอะแยะแบบนั้น ฉัน ไม่มีทางนั่งมองเฉยๆ แล้วทำเป็นไม่สนใจได้หรอกนะ”
กู้เยนเซินเองก็ถอนหายใจ ก่อนจะยกมีอขึ้นนวดขมับ “แต่ ว่า…ตอนนี้ฉ่ซีหรานก็เป็นแฟนของเสิ่นเหลียวด้วย ถึงแม้ว่า เสิ่นเหลียวจะไม่ได้มีอำนาจมากในเมืองก็ตาม แต่สำหรับ เมืองเจียงเฉิงแล้ว ถือว่าเขาเองก็เป็นผู้มีอ่านาจคนหนึ่ง หาก มีใครไปทำอะไรผู้หญิงของเขาล่ะก็…”
แววตาที่แหลมคมราวกับคมมีด กำลังมองไปยังทิศทาง หนึ่ง ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เจ็บปวด เสียใจ โทษตัวเอง “ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม การที่กล้ามา ทำร้ายผู้หญิงของฉันแบบนี้ มันต้องชดใช้!”
กู้เยนเซินเห็นว่าเขาตัดสินใจแน่วแน่ ก็ถาม ขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “แล้วนายคิดจะทำยังไงล่ะ? ต้องการ ไปเมืองเจียงเฉิงสักหน่อยหรือเปล่า?”
หลงเชียวพยายามควบคุมสติสัมปชัญญะไว้ไม่ให้ความ โกรธเกลียดเข้าครอบงำ เขาสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดขึ้น “จับตาดูเสิ่นเหลียวเอาไว้”
“ตกลง!”
ณ โรงพยาบาลหวาเซี่ย
“ใกล้จะประชุมแล้วนะคะ คุณหมอถัง!”
ถังจิ้นเหยียนที่กำลังตรวจดูประวัติผู้ป่วยอยู่นั้น พอได้ยิน เสียงเรียกมาจากพยาบาลที่อยู่ด้านนอก เขาก็ได้สติกลับมา ก่อนจะหันไปพยักหน้ายิ้มให้กับพยาบาลที่ผลักประตูเข้ามา
“โอเค ขอบคุณนะ”
นางพยาบาลเองก็ยิ้มจนตาปริ “คุณหมอถังคะ คุณมักจะ เกรงใจแบบนี้ตลอดเลยนะคะ พวกเรารู้สึกเกรงใจแย่เลย”
ถังจิ้นเหยียนวางประวัติผู้ป่วยในมือลง ก่อนจะลุกขึ้นจาก เก้าอี้ ร่างกายที่สวมชุดกาวน์สีขาวดูสะอาดเอี่ยมอ่อง ทำให้ เขาดูดีให้ ขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “แล้วนายคิดจะทำยังไงล่ะ? ต้องการ ไปเมืองเจียงเฉิงสักหน่อยหรือเปล่า?”
หลงเชียวพยายามควบคุมสติสัมปชัญญะไว้ไม่ให้ความ โกรธเกลียดเข้าครอบงำ เขาสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดขึ้น “จับตาดูเสิ่นเหลียวเอาไว้”
“ตกลง!”
ณ โรงพยาบาลหวาเซี่ย
“ใกล้จะประชุมแล้วนะคะ คุณหมอถัง!”
ถังจิ้นเหยียนที่กำลังตรวจดูประวัติผู้ป่วยอยู่นั้น พอได้ยิน เสียงเรียกมาจากพยาบาลที่อยู่ด้านนอก เขาก็ได้สติกลับมา ก่อนจะหันไปพยักหน้ายิ้มให้กับพยาบาลที่ผลักประตูเข้ามา
“โอเค ขอบคุณนะ”
นางพยาบาลเองก็ยิ้มจนตาปริ “คุณหมอถังคะ คุณมักจะ เกรงใจแบบนี้ตลอดเลยนะคะ พวกเรารู้สึกเกรงใจแย่เลย”
ถังจิ้นเหยียนวางประวัติผู้ป่วยในมือลง ก่อนจะลุกขึ้นจาก เก้าอี้ ร่างกายที่สวมชุดกาวน์สีขาวดูสะอาดเอี่ยมอ่อง ทำให้ เขาดูดีให้ ความรู้สึกสดชื่นขึ้นมา “เป็นเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว”
หลังจากเดินออกมาจากห้องทำงาน ถังขึ้นเหยียนก็เดิน มารออยู่หน้าประตูลิฟต์ ขณะที่ประตูลิฟต์เปิดนั้นเอง ทั้งคน ด้านในและด้านนอกต่างก็ประสานตามองกัน ถังจิ้นเหยียน เองก็ผงกหัวให้เบาๆ “สวัสดีครับหัวหน้าเกา”
เกาหยิ่งจือก้าวถอยหลังไปครึ่งก้าว อย่างไม่ค่อยเป็น ธรรมชาติเสียเท่าไหร่ “สวัสดีตอนเช้า หมอถัง”
ขณะนั้นเองด้านในลิฟต์ก็มีคนอื่นๆ อยู่อีกสามสี่คนที่เป็น หมอเช่นเดียวกัน กำลังจะไปประชุมด้วยเช่นเดียวกันกับพวก เขา ตั้งแต่ชั้นหนึ่งขึ้นมา ต่างก็มีคนเรียกลิฟต์เข้ามาด้วยอีก หลายคน ทำให้ถังจิ้นเหยียนต้องก้าวเท้าเข้าไปด้านใน เขา หันหน้าสู้ประตู พร้อมกับร่างกายของเกาหยิ่งจือที่ยืนอยู่ด้าน หลังเขา
ตั้งแต่ที่แยกจากกันที่สนามเมื่อวันนั้น ทั้งสองคนเองก็ เหมือนจะพยายามหลบเลี่ยงหน้ากันภายในโรงพยาบาล โดยที่ไม่ได้มาเจอหน้ากันเลยแม้สักครั้ง เกาหยิ่งจือมองไป ยังแผ่นหลังของถังจิ้นเหยียน พลางรู้สึกเหมือนกับมีโลกใบ ความรู้สึกสดชื่นขึ้นมา “เป็นเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว”
หลังจากเดินออกมาจากห้องทำงาน ถังขึ้นเหยียนก็เดิน มารออยู่หน้าประตูลิฟต์ ขณะที่ประตูลิฟต์เปิดนั้นเอง ทั้งคน ด้านในและด้านนอกต่างก็ประสานตามองกัน ถังจิ้นเหยียน เองก็ผงกหัวให้เบาๆ “สวัสดีครับหัวหน้าเกา”
เกาหยิ่งจือก้าวถอยหลังไปครึ่งก้าว อย่างไม่ค่อยเป็น ธรรมชาติเสียเท่าไหร่ “สวัสดีตอนเช้า หมอถัง”
ขณะนั้นเองด้านในลิฟต์ก็มีคนอื่นๆ อยู่อีกสามสี่คนที่เป็น หมอเช่นเดียวกัน กำลังจะไปประชุมด้วยเช่นเดียวกันกับพวก เขา ตั้งแต่ชั้นหนึ่งขึ้นมา ต่างก็มีคนเรียกลิฟต์เข้ามาด้วยอีก หลายคน ทำให้ถังจิ้นเหยียนต้องก้าวเท้าเข้าไปด้านใน เขา หันหน้าสู้ประตู พร้อมกับร่างกายของเกาหยิ่งจือที่ยืนอยู่ด้าน หลังเขา
ตั้งแต่ที่แยกจากกันที่สนามเมื่อวันนั้น ทั้งสองคนเองก็ เหมือนจะพยายามหลบเลี่ยงหน้ากันภายในโรงพยาบาล โดยที่ไม่ได้มาเจอหน้ากันเลยแม้สักครั้ง เกาหยิ่งจือมองไป ยังแผ่นหลังของถังจิ้นเหยียน พลางรู้สึกเหมือนกับมีโลกใบ หนึ่ง ที่มากั้นระยะห่างระหว่างเธอกับผู้ชายคนนี้
พลันมีหมอผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นมาเล่นๆ ว่า “คุณหมอถัง ถึงแม้ว่าคุณจะมาที่โรงพยาบาลของพวกเรา เป็นเวลาสั้นๆ ก็ตาม แต่คุณมีชื่อเสียงมากๆ เลยนะ ตอนนี้ พวกสาวๆ ทั้งโรงพยาบาลต่างก็เห็นคุณเป็นพ่อเทพบุตรกัน หมดแล้วทั้งนั้น แถมยังมีแพทย์หญิงตั้งหลายคนที่เอาแต่จ้อง คุณด้วยนะ คุณหมอถังต้องเข้าใจนะว่าที่นี่ไม่ค่อยมีอะไร แบบนี้เท่าไหร่นะ คุณต้องป้องกันตัวเองจากพวกหมาป่าผู้ หญิงพวกนั้นด้วยนะ!”
ถังจิ้นเหยียนเองก็ยังคงยืนตัวตรงอยู่แบบนั้น มือของเขา ห้อยอยู่ข้างลำตัว พร้อมกับยิ้มให้ “คุณหมอหวังก็พูดไปครับ หมอหนุ่มๆ ของโรงพยาบาลนี้ก็หล่อใช่เล่นเลยนะครับ มีแต่ ของสดๆ ใหม่ๆ จะมีใครไปสนใจเนื้อเก่าๆ เน่าๆ อย่างผม กันล่ะครับ”
“ฮ่าๆ! นี่คุณหมอถังถ่อมตัวไปหรือเปล่าเนี่ย? ไม่เชื่อก็ลอง ถามหัวหน้าเกาดูสิครับ รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าครับ ว่าคุณ หมอถังน่ะ เป็นหน้าเป็นตาของโรงพยาบาลเราเลยนะครับ?” หนึ่ง ที่มากั้นระยะห่างระหว่างเธอกับผู้ชายคนนี้
พลันมีหมอผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นมาเล่นๆ ว่า “คุณหมอถัง ถึงแม้ว่าคุณจะมาที่โรงพยาบาลของพวกเรา เป็นเวลาสั้นๆ ก็ตาม แต่คุณมีชื่อเสียงมากๆ เลยนะ ตอนนี้ พวกสาวๆ ทั้งโรงพยาบาลต่างก็เห็นคุณเป็นพ่อเทพบุตรกัน หมดแล้วทั้งนั้น แถมยังมีแพทย์หญิงตั้งหลายคนที่เอาแต่จ้อง คุณด้วยนะ คุณหมอถังต้องเข้าใจนะว่าที่นี่ไม่ค่อยมีอะไร แบบนี้เท่าไหร่นะ คุณต้องป้องกันตัวเองจากพวกหมาป่าผู้ หญิงพวกนั้นด้วยนะ!”
ถังจิ้นเหยียนเองก็ยังคงยืนตัวตรงอยู่แบบนั้น มือของเขา ห้อยอยู่ข้างลำตัว พร้อมกับยิ้มให้ “คุณหมอหวังก็พูดไปครับ หมอหนุ่มๆ ของโรงพยาบาลนี้ก็หล่อใช่เล่นเลยนะครับ มีแต่ ของสดๆ ใหม่ๆ จะมีใครไปสนใจเนื้อเก่าๆ เน่าๆ อย่างผม กันล่ะครับ”
“ฮ่าๆ! นี่คุณหมอถังถ่อมตัวไปหรือเปล่าเนี่ย? ไม่เชื่อก็ลอง ถามหัวหน้าเกาดูสิครับ รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าครับ ว่าคุณ หมอถังน่ะ เป็นหน้าเป็นตาของโรงพยาบาลเราเลยนะครับ?” เพียงแค่การพูดเล่นหยอกล้อกันโดยไม่ได้มีความหมาย อะไร เป็นการแกล้งกันปกติระหว่างหมอด้วยกัน แต่เกาหยิ่งจี อกลับรู้สึกบางอย่างในใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังที่สูง ใหญ่ของถังจิ้นเหยียน พร้อมกับพูดด้วยความรู้สึกในใจที่ ปิดไม่อยู่ “เสน่ห์ของถังจิ้นเหยียน ไม่เพียงแค่จะมีแค่รูปร่าง หน้าตาเท่านั้น แต่ด้วยลักษณะนิสัย ฝีมือทางการแพทย์อีก หากจะพูดแค่ว่าเขาแบกรับภาระด้านหน้าตาไว้ล่ะก็ คงจะไม่ ครอบคลุมเท่าไหร่นะ
“ได้ยินแล้วหรือยังล่ะ? ในโรงพยาบาลหวาเซี่ยนี้ คนที่ ทำให้ผู้หัวหน้าที่สวยเลิศชมด้วยตัวเองได้แบบนี้ ไม่ใช่ปกติ แล้วนา!”
ระหว่างที่พูดคุยกันไปมา ลิฟต์ก็พามาส่งถึงชั้นที่ต้องการ ถังจิ้นเหยียนที่อยู่หน้าสุด ก็เดินออกจากลิฟต์ไปก่อน พร้อม กับฝูงชนกลุ่มหนึ่งเข้าไปด้านในห้องประชุม ระหว่างทางนั้น เกาหยิ่งจ๊อก็เดินสาวเท้าตามถังจิ้นเหยียนไป ความรู้สึกดีๆ ที่ เธอมีให้กับถังจิ้นเหยียนนั้น ทุกคนต่างก็มองออกหมดแล้ว
ขณะนั้นเอง สายตาก็ทุกคนก็มองกันไปมา ก่อนจะแอบ ซุบซิบกันอย่างเงียบๆ เพียงแค่การพูดเล่นหยอกล้อกันโดยไม่ได้มีความหมาย อะไร เป็นการแกล้งกันปกติระหว่างหมอด้วยกัน แต่เกาหยิ่งจี อกลับรู้สึกบางอย่างในใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังที่สูง ใหญ่ของถังจิ้นเหยียน พร้อมกับพูดด้วยความรู้สึกในใจที่ ปิดไม่อยู่ “เสน่ห์ของถังจิ้นเหยียน ไม่เพียงแค่จะมีแค่รูปร่าง หน้าตาเท่านั้น แต่ด้วยลักษณะนิสัย ฝีมือทางการแพทย์อีก หากจะพูดแค่ว่าเขาแบกรับภาระด้านหน้าตาไว้ล่ะก็ คงจะไม่ ครอบคลุมเท่าไหร่นะ
“ได้ยินแล้วหรือยังล่ะ? ในโรงพยาบาลหวาเซี่ยนี้ คนที่ ทำให้ผู้หัวหน้าที่สวยเลิศชมด้วยตัวเองได้แบบนี้ ไม่ใช่ปกติ แล้วนา!”
ระหว่างที่พูดคุยกันไปมา ลิฟต์ก็พามาส่งถึงชั้นที่ต้องการ ถังจิ้นเหยียนที่อยู่หน้าสุด ก็เดินออกจากลิฟต์ไปก่อน พร้อม กับฝูงชนกลุ่มหนึ่งเข้าไปด้านในห้องประชุม ระหว่างทางนั้น เกาหยิ่งจ๊อก็เดินสาวเท้าตามถังจิ้นเหยียนไป ความรู้สึกดีๆ ที่ เธอมีให้กับถังจิ้นเหยียนนั้น ทุกคนต่างก็มองออกหมดแล้ว
ขณะนั้นเอง สายตาก็ทุกคนก็มองกันไปมา ก่อนจะแอบ ซุบซิบกันอย่างเงียบๆ การประชุมที่อึดอาดยืดยาดแบบนี้มันดูน่าเบื่ออย่างมาก แต่ผู้อำนวยการเฉินพูดเพียงประโยคเดียว ก็ทำให้ทุกคนมี ชีวิตชีวาขึ้นทันที
“ผมมีข่าวดีจะมาบอกทุกคนเรื่องหนึ่ง ตอนนี้แอนน่าได้ กลับมาจากประเทศอเมริกาแล้ว! ฮ่าๆ แต่ช่วงนี้ต้องรอแอน น่าปรับสภาพตัวเองเสียก่อน เธอถึงจะมาทำงานที่โรง พยาบาลตามปกติได้อาทิตย์หน้าล่ะนะ!”
แค่พูดว่าแอนน่าจะกลับมา ห้องประชุมที่ดูหมองหม่นอยู่ พลันสุกสว่างขึ้นมาทันที ไม่เพียงแค่ผู้ชายที่ดีใจเท่านั้น แม้แต่ผู้หญิงไม่น้อย ต่างก็ดีใจจนปรบมือตะโกนร้องออกมา
“ดีจังเลย! หากแอนน่ากลับมาจริง ไม่เพียงแต่โครงการ โรคหัวใจ จะเจริญก้าวหน้าเหมือนกับเสือที่ติดปีกบินเท่านั้น แต่ความรู้ของทั้งโรงพยาบาลก็จะยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง ด้วย!”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ด้วยรูปร่างหน้าตาของแอนน่าเอง ก็ ทำให้รู้สึกสดชื่นมากด้วยนะ!”
“ใช่ๆๆ ทุกครั้งที่มองดูวิดีโอที่คุณหมอแอนน่าผ่าตัดนะ ฉันรู้สึกเหมือนกับเลือดสูบฉีด การประชุมที่อึดอาดยืดยาดแบบนี้มันดูน่าเบื่ออย่างมาก แต่ผู้อำนวยการเฉินพูดเพียงประโยคเดียว ก็ทำให้ทุกคนมี ชีวิตชีวาขึ้นทันที
“ผมมีข่าวดีจะมาบอกทุกคนเรื่องหนึ่ง ตอนนี้แอนน่าได้ กลับมาจากประเทศอเมริกาแล้ว! ฮ่าๆ แต่ช่วงนี้ต้องรอแอน น่าปรับสภาพตัวเองเสียก่อน เธอถึงจะมาทำงานที่โรง พยาบาลตามปกติได้อาทิตย์หน้าล่ะนะ!”
แค่พูดว่าแอนน่าจะกลับมา ห้องประชุมที่ดูหมองหม่นอยู่ พลันสุกสว่างขึ้นมาทันที ไม่เพียงแค่ผู้ชายที่ดีใจเท่านั้น แม้แต่ผู้หญิงไม่น้อย ต่างก็ดีใจจนปรบมือตะโกนร้องออกมา
“ดีจังเลย! หากแอนน่ากลับมาจริง ไม่เพียงแต่โครงการ โรคหัวใจ จะเจริญก้าวหน้าเหมือนกับเสือที่ติดปีกบินเท่านั้น แต่ความรู้ของทั้งโรงพยาบาลก็จะยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง ด้วย!”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ด้วยรูปร่างหน้าตาของแอนน่าเอง ก็ ทำให้รู้สึกสดชื่นมากด้วยนะ!”
“ใช่ๆๆ ทุกครั้งที่มองดูวิดีโอที่คุณหมอแอนน่าผ่าตัดนะ ฉันรู้สึกเหมือนกับเลือดสูบฉีด ไปด้วยความตื่นเต้นทุกทีเลยล่ะ น่าเสียดายที่ตอนแรกฉันไม่ ได้เรียนศัลยกรรมมาเลย! ว้าวๆๆ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตาคอย เลยล่ะ!”
ถังจิ้นเหยียนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นมาเช่นกัน ใบหน้าที่ดูอบอุ่นและสะอาดเอี่ยม เผยรอยยิ้มที่ราวกับแสง อาทิตย์เจิดจ้าขึ้นมา มันช่างดูอ่อนนุ่มแอบอบอุ่น ราวกับย้อน กลับไปช่วงฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามช่วงเดือนสี่เลย ถึงแม้ว่า เขาจะรักษาอาการสงบเสงี่ยมแบบนั้น แต่เขาก็ปิดบังความ ดีใจ ที่เผยออกมาทางดวงตาของเขาไม่ได้
เขาคิดไม่ถึงเลยว่า แอนน่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้!
พอเห็นสีหน้าและอาการของถังจิ้นเหยียนแบบนั้น เกาหยิ่ง จือก็กำหมัดแน่นอยู่ใต้โต๊ะ คู่ลั่วหาน ไอ้คนต่ำช้า! ต่ำช้า ที่สุด!
“ผู้อำนวยการเฉินครับ คุณหมอแอนน่ารับหน้าที่แค่ โครงการโรคหัวใจเท่านั้นนี่ครับ พอโครงการนี้เสร็จสิ้น ไม่ใช่ว่าเธอก็ต้องไปหรือครับ? อีกอย่าง พอสิ้นสุดโครงการ นี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องฟังค่าสั่งจากสำนักงานใหญ่นี่ครับ” พลันมีหมอคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างหดหู ไปด้วยความตื่นเต้นทุกทีเลยล่ะ น่าเสียดายที่ตอนแรกฉันไม่ ได้เรียนศัลยกรรมมาเลย! ว้าวๆๆ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตาคอย เลยล่ะ!”
ถังจิ้นเหยียนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นมาเช่นกัน ใบหน้าที่ดูอบอุ่นและสะอาดเอี่ยม เผยรอยยิ้มที่ราวกับแสง อาทิตย์เจิดจ้าขึ้นมา มันช่างดูอ่อนนุ่มแอบอบอุ่น ราวกับย้อน กลับไปช่วงฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามช่วงเดือนสี่เลย ถึงแม้ว่า เขาจะรักษาอาการสงบเสงี่ยมแบบนั้น แต่เขาก็ปิดบังความ ดีใจ ที่เผยออกมาทางดวงตาของเขาไม่ได้
เขาคิดไม่ถึงเลยว่า แอนน่าจะกลับมาเร็วขนาดนี้!
พอเห็นสีหน้าและอาการของถังจิ้นเหยียนแบบนั้น เกาหยิ่ง จือก็กำหมัดแน่นอยู่ใต้โต๊ะ คู่ลั่วหาน ไอ้คนต่ำช้า! ต่ำช้า ที่สุด!
“ผู้อำนวยการเฉินครับ คุณหมอแอนน่ารับหน้าที่แค่ โครงการโรคหัวใจเท่านั้นนี่ครับ พอโครงการนี้เสร็จสิ้น ไม่ใช่ว่าเธอก็ต้องไปหรือครับ? อีกอย่าง พอสิ้นสุดโครงการ นี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องฟังค่าสั่งจากสำนักงานใหญ่นี่ครับ” พลันมีหมอคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างหดหู ใจ
เกาหยิ่งจือเองก็เบ้ปากพูด “เดิมทีแอนน่าไม่ใช่หมอของ โรงพยาบาลหวาเซี่ยอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็คงจะอยู่ที่นี่ไม่
ได้อยู่แล้วล่ะนะ”
แววตาของถังจีนเหยียนเองก็ขรึมลง
ผู้อำนวยการเฉินยกมือขึ้นพูด “ทุกคนอยู่ในความสงบ ก่อน ยังมีอีกเรื่องที่ฉันต้องประกาศ เมื่อครั้งก่อน คุณหมอแอ นน่าประสบความสำเร็จ ในการริเริ่มผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจ ดังนั้นรอให้คุณหมอแอนน่ากลับมาก่อน ค่อยมารวมตัวเฉลิม ฉลองกัน ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดทางโรงพยาบาลเป็นคนออก เอง”
“ดีจังเลย! ผู้อำนวยการแสนยานุภาพที่สุด!”
การประชุมก็จบลงด้วยความฮึกเหิมของทุกคน หมอทุก คนต่างก็เดินวิจารณ์กันไปแล้วเดินออกไป
พลันผู้อำนวยการก็พูดขึ้น “อยู่ก่อนสิคุณหมอถัง” ถังจิ้นเหยียนพยักหน้ารับ “ไม่ทราบว่าผู้ ใจ
เกาหยิ่งจือเองก็เบ้ปากพูด “เดิมทีแอนน่าไม่ใช่หมอของ โรงพยาบาลหวาเซี่ยอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็คงจะอยู่ที่นี่ไม่
ได้อยู่แล้วล่ะนะ”
แววตาของถังจีนเหยียนเองก็ขรึมลง
ผู้อำนวยการเฉินยกมือขึ้นพูด “ทุกคนอยู่ในความสงบ ก่อน ยังมีอีกเรื่องที่ฉันต้องประกาศ เมื่อครั้งก่อน คุณหมอแอ นน่าประสบความสำเร็จ ในการริเริ่มผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจ ดังนั้นรอให้คุณหมอแอนน่ากลับมาก่อน ค่อยมารวมตัวเฉลิม ฉลองกัน ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดทางโรงพยาบาลเป็นคนออก เอง”
“ดีจังเลย! ผู้อำนวยการแสนยานุภาพที่สุด!”
การประชุมก็จบลงด้วยความฮึกเหิมของทุกคน หมอทุก คนต่างก็เดินวิจารณ์กันไปแล้วเดินออกไป
พลันผู้อำนวยการก็พูดขึ้น “อยู่ก่อนสิคุณหมอถัง” ถังจิ้นเหยียนพยักหน้ารับ “ไม่ทราบว่าผู้ อำนวยการมีธุระอะไรหรือครับ?”
ทุกคนต่างก็สลายตัวกันไปหมดแล้ว เกาหยิ่งจือเองก็ยืน มองผ่านกระจก เข้ามามองทั้งสองคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ใน ห้อง พลางกัดฟันกรอด
“พี่สะใภ้! เธอนี่สร้างความสุขได้ง่ายจริงๆ นะ!”
ขณะที่หลงจื้อขับรถมาอย่างรวดเร็วเพียงครึ่งชั่วโมงนั้น ในที่สุดเขาก็มาถึงบ้านพักของเธอ พลางตะโกนร้องเรียกอยู่ หน้าประตู
“ไม่ใช่ว่านายเป็นคนให้ฉันกลับมาหรือไง?” แอนน่ายิ้ม พอเห็นท่าทีตื่นเต้นดีใจของหลงจื๋อ แอนน่าก็คิดถึงตอนที่เขา มาสารภาพรักกับตัวเอง มันช่างน่าแปลกประหลาดเหลือเกิน นี่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรแปลกๆ เลยหรือไง?
หลงจื่อนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางที่หล่อเหลา ก่อนจะหยิบ แอปเปิ้ลขึ้นมาลูกหนึ่ง แล้วกัดลงไปคำใหญ่ ในปากของเขา ตอนนี้เต็มไปด้วยแอปเปิ้ล จนทำให้พูดออกมาไม่เป็นคำเลย “นี่ฉันเป็นกำลังสำคัญให้ขนาดนั้นเลยหรือ?” อำนวยการมีธุระอะไรหรือครับ?”
ทุกคนต่างก็สลายตัวกันไปหมดแล้ว เกาหยิ่งจือเองก็ยืน มองผ่านกระจก เข้ามามองทั้งสองคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ใน ห้อง พลางกัดฟันกรอด
“พี่สะใภ้! เธอนี่สร้างความสุขได้ง่ายจริงๆ นะ!”
ขณะที่หลงจื้อขับรถมาอย่างรวดเร็วเพียงครึ่งชั่วโมงนั้น ในที่สุดเขาก็มาถึงบ้านพักของเธอ พลางตะโกนร้องเรียกอยู่ หน้าประตู
“ไม่ใช่ว่านายเป็นคนให้ฉันกลับมาหรือไง?” แอนน่ายิ้ม พอเห็นท่าทีตื่นเต้นดีใจของหลงจื๋อ แอนน่าก็คิดถึงตอนที่เขา มาสารภาพรักกับตัวเอง มันช่างน่าแปลกประหลาดเหลือเกิน นี่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรแปลกๆ เลยหรือไง?
หลงจื่อนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางที่หล่อเหลา ก่อนจะหยิบ แอปเปิ้ลขึ้นมาลูกหนึ่ง แล้วกัดลงไปคำใหญ่ ในปากของเขา ตอนนี้เต็มไปด้วยแอปเปิ้ล จนทำให้พูดออกมาไม่เป็นคำเลย “นี่ฉันเป็นกำลังสำคัญให้ขนาดนั้นเลยหรือ?” แอนน่าเองที่มองดูท่าทางเขากินแบบนั้น ก็อดจะสายหัว หัวเราะไม่ได้ “ออกมาป่านนี้ คิดจะอุ้งานหรือไง? คุณชายรอง หลงแอบอู้งานของบริษัทตัวเอง ระวังพนักงานทั้งหมดจะ หยุดงานเอานะ”
“ฉันทำงานจนแทบบ้าเลยนะ! แล้วพี่สะใภ้ล่ะว่ายังไง? พวกเรามาแข่งกันอีกรอบไหมล่ะ? ครั้งก่อนมันยังไม่สะใจ พอน่ะ”
แอนน่าวางหนังสือในมือลง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปม “หลง ซื้อ ตอนนี้ฉันไม่ใช่พี่สะใภ้ของนายแล้วนะ จะเรียกฉันก็ระวัง ไว้หน่อยล่ะ”
“โอ้โห แต่ก่อนหน้านี้เป็นก็ถือว่าเรียกแบบนี้ไปละกัน อีก อย่างด้วยความสามารถของพี่ใหญ่แล้ว ยังไงก็เปลี่ยนแปลง ไม่ได้หรอกนะ”
ตรรกะที่ดูราวกับอันธพาลแบบนี้ ไม่รู้เลยนะว่าเป็นถึง สมบัติของตระกูลหลงน่ะ
“วันนี้จะแข่งอะไรล่ะ?”
หลงจื้อมือสั่นเล็กน้อย ก่อนจะโยนแอปเปิ้ลในมือทิ้งลงถัง ขยะไป โดยที่ยังไม่ทันได้กินเสร็จเลยด้วยซ้ำ “ก็ง่ายๆ วันนี้ พวกเรามาเล่นอะไรที่ดูเป็นทางการสักหน่อยดีกว่า แข่งรถ กันสักรอบหนึ่งเป็นไง?” แอนน่าเองที่มองดูท่าทางเขากินแบบนั้น ก็อดจะสายหัว หัวเราะไม่ได้ “ออกมาป่านนี้ คิดจะอุ้งานหรือไง? คุณชายรอง หลงแอบอู้งานของบริษัทตัวเอง ระวังพนักงานทั้งหมดจะ หยุดงานเอานะ”
“ฉันทำงานจนแทบบ้าเลยนะ! แล้วพี่สะใภ้ล่ะว่ายังไง? พวกเรามาแข่งกันอีกรอบไหมล่ะ? ครั้งก่อนมันยังไม่สะใจ พอน่ะ”
แอนน่าวางหนังสือในมือลง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปม “หลง ซื้อ ตอนนี้ฉันไม่ใช่พี่สะใภ้ของนายแล้วนะ จะเรียกฉันก็ระวัง ไว้หน่อยล่ะ”
“โอ้โห แต่ก่อนหน้านี้เป็นก็ถือว่าเรียกแบบนี้ไปละกัน อีก อย่างด้วยความสามารถของพี่ใหญ่แล้ว ยังไงก็เปลี่ยนแปลง ไม่ได้หรอกนะ”
ตรรกะที่ดูราวกับอันธพาลแบบนี้ ไม่รู้เลยนะว่าเป็นถึง สมบัติของตระกูลหลงน่ะ
“วันนี้จะแข่งอะไรล่ะ?”
หลงจื้อมือสั่นเล็กน้อย ก่อนจะโยนแอปเปิ้ลในมือทิ้งลงถัง ขยะไป โดยที่ยังไม่ทันได้กินเสร็จเลยด้วยซ้ำ “ก็ง่ายๆ วันนี้ พวกเรามาเล่นอะไรที่ดูเป็นทางการสักหน่อยดีกว่า แข่งรถ กันสักรอบหนึ่งเป็นไง?” แอนน่ายักไหล่ “ฉันโอเคทั้งนั้น นายเลือกสถานที่แล้วกัน ส่วนฉันจะเป็นคนกำหนดกฎเอง”
หลงจื้อเลิกคิ้ว พร้อมด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “ดูใช้ อำนาจเหลือเกินนะพี่สะใภ้ พูดแบบนี้ทำให้ผมดูไม่ดีไปเลย นะ”
“ไม่กล้างั้นหรือ?”
“กล้าสิ! มีโอกาสได้อยู่กับพี่สะใภ้ทั้งที ใครจะไปไม่กล้า กันล่ะ! ไปกันเถอะ!”
ในห้องทำงานที่ปิดสนิทและเงียบเชียบตอนนี้ บรรยากาศ ดูอึดอัดและกดดันอย่างมาก จนแทบจะรู้สึกถึงจิตสังหารและ รังสีฆ่าฟันได้เลย
“ฉันจะไม่มีทางให้ฉู่ลั่วหานได้มีชีวิตดีแน่ เธอทำให้ฉันสูญ เสียทุกอย่าง ฉันจะทำให้เธอชดใช้มันอย่างสาสม”
“หรูเฟย คิดให้ดีๆ ก่อนสิ หากลงมือไปแล้ว เธอจะถูก.”
“พี่คะ ฉันคิดดีแล้วค่ะ คำพูดนี้ ฉันไม่มีทางกลืนมันกลับไป แน่! พี่วางใจเถอะ ฉันได้ยินทุกอย่างชัดเจน วันนี้บ่ายเธอจะ ไปแข่งรถด้วย แอนน่ายักไหล่ “ฉันโอเคทั้งนั้น นายเลือกสถานที่แล้วกัน ส่วนฉันจะเป็นคนกำหนดกฎเอง”
หลงจื้อเลิกคิ้ว พร้อมด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “ดูใช้ อำนาจเหลือเกินนะพี่สะใภ้ พูดแบบนี้ทำให้ผมดูไม่ดีไปเลย นะ”
“ไม่กล้างั้นหรือ?”
“กล้าสิ! มีโอกาสได้อยู่กับพี่สะใภ้ทั้งที ใครจะไปไม่กล้า กันล่ะ! ไปกันเถอะ!”
ในห้องทำงานที่ปิดสนิทและเงียบเชียบตอนนี้ บรรยากาศ ดูอึดอัดและกดดันอย่างมาก จนแทบจะรู้สึกถึงจิตสังหารและ รังสีฆ่าฟันได้เลย
“ฉันจะไม่มีทางให้ฉู่ลั่วหานได้มีชีวิตดีแน่ เธอทำให้ฉันสูญ เสียทุกอย่าง ฉันจะทำให้เธอชดใช้มันอย่างสาสม”
“หรูเฟย คิดให้ดีๆ ก่อนสิ หากลงมือไปแล้ว เธอจะถูก.”
“พี่คะ ฉันคิดดีแล้วค่ะ คำพูดนี้ ฉันไม่มีทางกลืนมันกลับไป แน่! พี่วางใจเถอะ ฉันได้ยินทุกอย่างชัดเจน วันนี้บ่ายเธอจะ ไปแข่งรถด้วย กันกับหลงจื้อ ขอเพียงฉันลงมืออย่างเงียบๆ รับประกันได้ว่า แม้แต่เธอก็ต้องแตกเป็นชิ้นๆ ไปด้วยกันกับรถแน่ๆ!”
เกาหยิ่งจือหรี่ตาลง “ไม่ได้หรอก จะไปลงมืออะไรที่สนาม แข่งรถแบบนั้น จะถูกสืบสาวหาตัวเธอได้ง่ายๆ เอานะ แล้ว ยิ่งคนแบบหลงเชียวด้วย เขาไม่มีทางปล่อยให้คนทำ ลอยนวลอยู่แล้ว”
“พี่จะเสนอแนะอะไรหรือเปล่าคะ?” โม่หรูเฟยอยากให้ฉู่ลั วหานตายไปเหลือเกิน แต่เธอรู้ดีว่า เวลาเกาหยิ่งจือจะทำ อะไร มักจะเข้มงวดรัดกุมมากกว่าเธอเสมอ
“ใช้เงินสักหน่อย หาใครสักคน แล้วเอามาเปรียบเทียบ กับฉ่ลั่วหาน แต่ขอให้จำเอาไว้นะ เธอไม่ใช่ต้องฆ่าคน เพียง แต่ทักษะการแข่งรถกัน มีทั้งคนแพ้คนชนะ และชีวิตก็แขวน บนเส้นด้ายเสมอ ถึงแม้ฉู่ลั่วหานจะตายไปแบบไม่ระวัง แต่ นั่นก็ไม่มีทางกล่าวหามาถึงตัวเธอแน่”
โม่หรูเฟยเผยอยิ้มมุมปากช้าๆ “พี่คะ พี่นี่เป็นพี่ที่ดีของฉัน เหลือเกินเลยค่ะ!” กันกับหลงจื้อ ขอเพียงฉันลงมืออย่างเงียบๆ รับประกันได้ว่า แม้แต่เธอก็ต้องแตกเป็นชิ้นๆ ไปด้วยกันกับรถแน่ๆ!”
เกาหยิ่งจือหรี่ตาลง “ไม่ได้หรอก จะไปลงมืออะไรที่สนาม แข่งรถแบบนั้น จะถูกสืบสาวหาตัวเธอได้ง่ายๆ เอานะ แล้ว ยิ่งคนแบบหลงเชียวด้วย เขาไม่มีทางปล่อยให้คนทำ ลอยนวลอยู่แล้ว”
“พี่จะเสนอแนะอะไรหรือเปล่าคะ?” โม่หรูเฟยอยากให้ฉู่ลั วหานตายไปเหลือเกิน แต่เธอรู้ดีว่า เวลาเกาหยิ่งจือจะทำ อะไร มักจะเข้มงวดรัดกุมมากกว่าเธอเสมอ
“ใช้เงินสักหน่อย หาใครสักคน แล้วเอามาเปรียบเทียบ กับฉ่ลั่วหาน แต่ขอให้จำเอาไว้นะ เธอไม่ใช่ต้องฆ่าคน เพียง แต่ทักษะการแข่งรถกัน มีทั้งคนแพ้คนชนะ และชีวิตก็แขวน บนเส้นด้ายเสมอ ถึงแม้ฉู่ลั่วหานจะตายไปแบบไม่ระวัง แต่ นั่นก็ไม่มีทางกล่าวหามาถึงตัวเธอแน่”
โม่หรูเฟยเผยอยิ้มมุมปากช้าๆ “พี่คะ พี่นี่เป็นพี่ที่ดีของฉัน เหลือเกินเลยค่ะ!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ