ตอนที่ 47 คือใคร ที่อยากจบชีวิตของเธอ

ฉูลั่วหานเกือบจะพ่นเลือดออกจากปาก ลู่หวู๋ซวง เล่นใหญ่เกินไปในครั้งนี้ เธอรับไม่ไหว

แม้ว่าเธอมักจะพูดเรื่องตลกกับเธอ เมื่อเล่นกับปืน จริง เธอไม่ได้อยู่ยุคเดียวกันกับเธอ

เผชิญกับความกระตือรือร้นของชายงาม ฉู่ ลั่วหาน หลบแทบไม่ทัน “พอแล้ว! เอาล่ะฉันจะทำเอง!”

ลู่หวู่ซวงดูเธอรีบปฏิเสธและยิ้มว่า “ไม่ขนาดนั้นมั้ง ลั่วหาน คุณมีความคิดแบบศักดินา(หัวโบราณ)มาก เกินไปช่วงวัยรุ่นนั้นสั้น….คุณควรมีความสุขกับมันให้ เต็มที่ ฉันเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้คุณ ไม่ลองดูเหรอ?”

“แม่ง!”

ลู่หวู่ซวงหัวเราะ “คุณไม่ชอบของขวัญวันเกิดที่ฉัน ให้คุณเหรอ?เยอะมากเลยนะ”

“ดีบ้าไร! คุณเล่นเองเลย รีบบอกให้พวกเขาไป เลย?”ลู่หวู่ซวงรู้สึกว่า ฉู่ลั่วหานกดดันเกินไปในการมี ชีวิตอยู่ หลงเซียวทำให้เธอต้องกลายเป็นม่ายตั้งแต่ อายุยังน้อย เธอเป็นผู้หญิงและมีความต้องการทาง ร่างกายเสมอ!

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยเพื่อนตนเอง

“คุณกำลังทำอะไรงุนงง? ทำไมคุณไม่เทเหล้าให้

สาวงามละ?”
ยิ่งเธอขัดขืนมากเท่าไหร่… ลู่หวู่ซวงก็ขอให้ ผู้ชายพยายามเพิ่มขึ้น “ฉู่ลั่วหานคุณนะ ตอนนี้ลบเด็ก นามสกุลหลง ออกจากใจของคุณ ไม่ต้องคิดอีกต่อไป! รักษาสิ่งตรงหน้านี้ให้ดี มาๆ ดื่มกัน! ”

หนึ่งในชายหนุ่มเหล่านั้นได้ยินชื่อสกุล ถามอย่าง ระมัดระวัง “ลู่หวู่ซวงคนสวย คนที่คุณพูดถึงเมื่อสักครู่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองโตเกียวนั่นใช่ไหม?”

ลู่หวู่ซวงเบะปากด้วยการดูถูกเหยียดหยามว่า “เป็นยังไง?ตระกูลหลงเป็นยังไง!”เมื่อได้ยินว่าเป็น ตระกูลหลง สามารถทายได้ว่าเป็นหลงเซียว.. ชาย สามคนรอบ ๆ ฉู่ลั่วหานก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเร็วนั้นเร็วกว่ากระต่าย!

“ขอ.. ขอโทษครับ พวกเราผิดไปแล้ว!”

ลู่หวู่ซวงรู้สึกตะลึงในมือถือแก้วไวน์ “แม่ง พวก คุณทำอะไรกันเนี่ย? ไม่อยากได้เงินแล้วเหรอ มี ปรนนิบัติพวกเราดีๆ!”

ชายคนหนึ่งสั่นและกระตุก “เราไม่สามารถรับเงิน นี้ไว้ ครั้งก่อนได้ยินว่าคุณชายของตระกูลคางได้แตะ ต้องผู้หญิงของคุณชายตระกูลหลง จากนั้นก็…. ก็…” 11

ฉ่ลั่วหานขมวดคิ้วของเธอและมองไปที่ชายหนุ่ม รูปงามที่ดูตกใจ น้ำเสียงเย็นชาจับมือสองข้างไว้ “เกิด อะไรขึ้นในภายหลัง”

คางเฉิงเจี้ยเธอรู้เพียงว่า…..หลงเซียวให้พวกเขาพาเขาออกไป เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ตอน นี้คิดดูดีๆแล้ว อาจจะมีอะไรมากกว่านั้น

ชายคนนั้นพูดอย่างอือๆอาๆ” ต่อมา ….มีคนเห็น รอยแตกที่แขนขวาของคางเฉิงเจี๋ยและกระดูกจมูก ของเขาดูเหมือนจะหัก…. ตอนนี้เขายังดูแลตัวเองไม่ ได้ “เสียงกึกก้อง!” แก้วในมือของฉู่ลั่วหานหลุดลงกับ พื้นและแตก

ลู่หวูซวงอ้าปากกว้าง ฟังด้วยความงุนงง เธอก็กลืน น้ำลายด้วยความยากลำบาก “ฉัน….แม่ง โหดร้าย มาก”

เมื่อผู้ชายไม่กี่คนหายไปในพริบตา ถึงแม้หาเงิน จะสำคัญ แต่ชีวิตสำคัญกว่า!

“เฮ้ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นิ! กลัวอะไร! กลับมา เดี๋ยวนี้นะ!”

ฉ่ลั่วหานกัดริมฝีปากของเธอ มองไปทางหนึ่งด้วย สีหน้าที่เหม่อ ….ู่หวู่ซวง เดินไปแตะหัวของเธอโอบ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเธอ แล้วลูบเธอเหมือนแมว ที่บาดเจ็บ ลูบหลังและผมของเธอ “ไม่เป็นไร ไอ้หมอ บ้าคลั่งนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ในตอนนี้ ….และมันจะไม่เกิด ขึ้นอีกในอนาคต อย่ากลัวอย่ากลัว”ฉู่ลั่วหานคว้าแขน ของเธอแล้ววางคางบนแขนของเธอ “ในวันนั้น คางเฉิง เจี่ยพยายามข่มขืนฉัน หลงเซียวปรากฏตัวขึ้นได้ทัน เวลาและช่วยฉันไว้ แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า…. หลงเซียวจะ เหี้ยมโหด ”
โหดจน จนทำให้คนอื่นรู้สึกขนลุก

เขาเคยบอกว่า ผู้ชายคนไหนเตะต้องเธอด้วยตรง ไหน ก็จะทำลายตรงนั้นของผู้ชายคนนั้น

ในวันนั้นมือไม้ของคางเฉิงเจี๋ยอยู่ไม่สุข และเขา ได้ดมกลิ่นร่างกายของเธอ…ดังนั้นมือและจมูกของ เขาจึงถูกทำลาย

ใจ กระชับแน่นไปสักพัก ปฏิกิริยาแรกของ ฉู่ลั วหานคือถังจิ้นเหยียน!

หลงเซียวจะปฏิบัติต่อถังจิ้นเหยียนในลักษณะ เดียวกันไหม?

“แม่งเอ้ย! นั่นคือสิ่งที่ คางเฉิงเจี๋ยสมควรได้รับ! แม้ว่า หลงเซียวจะทำเกินไปหน่อย แต่ลองคิดดูสิ แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันนั้น หลงเซียวมาไม่ทัน จะเกิด อะไรขึ้น?ไม่แน่คุณอาจจะโดนไอ้เหี้ยคางเฉิงเจี๋ย ทำ อะไรไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้ มันเป็นฮีโร่ที่ช่วยสาวงามไว้ ในครั้งนั้น หลงเซียวหวงศักดิ์ศรีมาก กล้าที่จะสัมผัส เกร็ดของเขา มันก็จะต้องตาย! ”

ฉ่ลั่วหานรู้สึกกลัวหลังจากที่คิดมาสักพัก ถ้าวันนั้น หลงเซียวมาไม่ทันเวลา เธออาจจะ

“ถุ้ย!พูดอะไรไร้สาระ อย่างน้อยฉันยังมีทักษะการ ป้องกันขั้นต่ำอยู่นะ หลงเซียวแค่ช่วยฉันเพราะเจอ พอดี….ฮีโร่ช่วยสาวงามอะไรนั่นไร้สาระ” ในปากทำ เป็นปากแข็ง แต่ในใจฉู่ลั่วหานยอมรับว่า หลงเซียวได้ช่วยเธอไว้

มือเล็กๆของลู่หวูซวงลูบผมของเธอราวกับลูบลูก สุนัข “ฉู่ลั่วหานคุณว่านี่เป็นชีวิตอะไรกัน? แม้แต่จะมีชู้ สักหน่อยก็ไม่สำเร็จ” %3D

ฉู่ลั่วหานผลักเธอออกไป “ไอ้บ้าเอ้ย ของขวัญเกิด ที่คุณให้เหี้ยอะไรของคุณ ไม่เอาแบบนี้ ! ไม่นับ!”

เธอเอามือสองข้างโอบแขน แกล้งทำเป็นโกรธ ลู่หวู่ซวงโบกมือของเธอว่า “คุณไม่มีพรรับสิ่งเหล่า นี้ต่างหาก?เอาล่ะเอาล่ะ ดาราวันเกิด คุณอยากเล่น อะไร ฉันจะไปกับคุณในสิ่งที่คุณต้องการเล่น!เป็นไง?”

“จริงเหรอ?” ดวงตาของเธอสดใสเหมือนดวงดาว เห็นได้ชัดว่าเธอเจตนาไม่ดีเล็กน้อย

“ฉันเคยโกหกคุณไหมละ? คุณพูดเร็ว”

ลั่วหานคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วตบไหล่เธอด้วยฝ่ามือ “ฉันอยากไปดูหนัง”

ลู่หวูซวงกะพริบตาหลายครั้งและยื่นมือไปแตะ หน้าผากเธอ “คุณไม่มีไข้? ดูหนังเนี่ยนะ?คุณให้ฉันนั่ง กับคุณในโรงภาพยนตร์มืดๆเพื่อดูหนัง? เราสองคน? ผู้

หญิง?” ฉ่ลั่วหานพยักหน้า “จะไปไม่ไป?ฉันไม่ได้ดูหนังมา นานแล้ว คุณไม่ต้องการให้ฉันไปเองหรอกมั้ง?”

ลู่หวู่ซวงสาบานว่าตายก็จะไม่ไป” ฉันรู้เลยว่าฉันไม่สามารถฟังคุณ คนเป็นแพทย์ไม่มีสีสันในชีวิตเลย ไม่ไปดูหนัง พวกเราไปดื่มกัน!

“คุณยังดื่มอีกเหรอ!”

คู่ลั่วหานไม่รู้จะทำยังไงดีกับลู่หวู่ชวง อย่างไร ก็ตามพวกเขาทั้งสองออกไปด้วยกัน เธอไม่เคยยอมรับ ข้อเสนอของเธอเลย เธอคุ้นเคยกับมันแล้ว ลู่หวูซวง เป็นถังไวน์(ขี้เหล้า)และติดตามพ่อของเธอเพื่อพัฒนา ร่างกายที่พันแก้วก็ไม่เมา แต่ตัวเธออ่อนเรื่องนี้ สาม แก้วเธอก็เมา

ดังนั้นเมื่อ ลู่หวู่ชวงดื่มด่ำกับหนุ่มหล่อเหลา เธอก็ จะนั่งบนโซฟาและกินเมล็ดทันตะวัน ระหว่างนั้นอาจมี ผู้ชายหลายคนมาพูดคุย ฉู่ลั่วหานจะฆ่าพวกเขาด้วย สายตาทั้งหมด

หลังจากดื่มไปได้สามแก้วแล้ว ฉู่ลั่วหานก็ตรวจ สอบเวลา เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ขับรถจากที่นี่ไปยังวิลล่า อย่างน้อยสี่สิบนาที หลงเซียวเคยเตือนเธอแล้วให้ กลับไปก่อนแปดโมง

“ซวงซวง ฉันต้องกลับบ้านก่อน คุณอย่าดื่มอีก เลย”

* เธอคว้าแก้วไวน์ของเธอ ลู่หวู่ซวงส่ายผม “เร็วจัง? ค่ำคืนพึ่งเริ่ม กลับบ้านไปล้างมือแล้วทำซุปให้กับผู้ชาย ของคุณ”

ลั่วหานขมวดคิ้วของเขา “เขามีธุระจะคุยกับฉันฉันจะกลับไปพบเขาก่อน”

ลู่หวังซวงปล่อยมือที่ควงคอของผู้ชาย เธอมอง เหมือนตรวจดูใบหน้าของเธอว่า “คุณจะกลับเอง? ฉัน กังวลเล็กน้อยว่า หลงเซียวจะแบ่งคุณออกเป็นห้าชิ้น อ้อ ไม่ใช่ คือข่มขืนเสร็จค่อยฆ่า ไม่ได้ ฉันต้องกลับไป กับคุณ!”

“พอๆ ฉันมีประสบการณ์การต่อสู้มานับร้อย แต่ว่า คุณควรกลับบ้านทันที แล้วคุณดื่มขนาดนี้ไม่สามารถ ขับรถกลับไปได้ ฉันจะหาคนมาขับรถให้คุณนะ”

“หยุดเลยๆ คุณอย่ามาสนใจฉัน ฉันจะส่งคุณออก ไปนั่งแท็กซี่ ติดต่อฉันทันทีหากคุณมีอะไร! ฉันจะสู้กับ เขาอย่างหนัก!”

ฉ่ลั่วหานยิ้มและบีบแก้มอวบๆที่เหมือนเด็กทารก ของเธอ “โอเค. ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้น….เชื่อฉัน”

ลู่หวู่ซวงเบะปาก เชื่อใจเธอ? เป็นไปได้ไหม? ด้วย ออร่าของ หลงเซียว ฉู่ลั่วหานสิบคนก็จะต้องถูกฆ่า เพียงไม่กี่วินาที

เรียกรถได้หนึ่งคัน ฉู่ลั่วหานกลับไปที่พักของเธอ สะท้อนผ่านกระจกของรถ ฉู่ลั่วหานเห็นว่าโฟล์คสวา เกนสีดำติดตามเธอ..เธอเร็ว เขาก็เร็ว เธอช้า เขาก็ ช้า

“พี่คะ รบกวนช่วยขับเร็วหน่อยค่ะ”

คนขับรถก็สังเกตเห็นรถที่ตามมาข้างหลัง ถามด้วยความกังวล “คุณผู้หญิง นั่นมันตามคุณใช่ไหม? คุณ คุณไปผิดใจกับใครหรือเปล่า?”เสียงคนขับสั่น เล็กน้อย และตอนนี้ทำมาหากินก็กลัวว่าจะมีปัญหามา หาตนเอง

“ไม่มี ฉันดูผิดไป”

คนขับรถยังคงไม่สบายใจ “คุณผู้หญิง ฉันเสียใจ จริง ๆ ฉันมีคนแก่และเด็กที่ต้องดูแลเลี้ยงดู ผมไม่กล้า ไปผิดใจกับพวกมาเฟีย ผมส่งคุณถึงตรงหน้านี้นะ ผม ไม่ขอเก็บเงินคุณละกัน”

ลั่วหานจ้องที่เงารถสีดำรู้สึกกังวลว่า ฉันจะให้ เงินสองเท่า! คุณขับรถไปที่ประตูของรีสอร์ทหยีจิ่งก็ พอ”

คนขับขอความเมตตา “คุณผู้หญิง ปล่อยผมไป เถอะ ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ข้างหลังจะไม่ยอมปล่อยไป ง่าย”

คนขับที่กลัวปัญหา ปล่อยฉ่ลั่วหานลงที่สี่แยกข้าง หน้า..และสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

เลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาเขา ฉู่ลั่วหานทั้งร่างกาย และจิตใจหนาวเย็นและเขามองไปที่รถสีดำนั้น ใกล้ เข้ามาทุกที! ถนนในตอนกลางคืน ที่เต็มไปด้วยความ น่ากลัวและความหนาวเย็น ฉู่ลั่วหานถอยกลับไปหลาย ก้าว และรถสีดำก็เข้าใกล้เธอและขนานเธอ!

ฉู่ลั่วหานไม่ทันตั้งตัว หน้าต่างรถถูกเลื่อนลงมาอย่างช้า ๆ และมีหัวโผล่ออกมาจากข้างใน ชายวัย กลางคนแปลก ๆ มองเธอด้วยรอยยิ้ม

“คนสวย ที่นี่หารถไม่ง่ายนะ ให้ผมไปส่งคุณหน่อย ไหม!

ลั่วหานจับสายกระเป๋าไว้แน่น แล้วเดินไปข้าง หน้า แต่รถวิ่งตามเธอไม่รีบเร่ง ในขณะนี้หน้าต่างด้าน หลังก็เปิดออก และชายสองคนยิ้มอย่างฮิปปี้ “คนสวย อย่ารีบไปสิ มีคนอยากเห็นคุณ คุณต้องไปกับพวกเรา แล้วสิ! ”

ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้ว และตะคอกใส่พวกเขา” ออก ไป! มิฉะนั้นฉันจะเรียกตำรวจ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าโทรหาตำรวจเหรอ พวกเรากลัวมาก!”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”

ฉู่ลั่วหานถือกระเป๋าของตนเอง แล้ววิ่งไปพื้นที่ที่มี ผู้คน! มีผู้ชายสามคนวิ่งลงจากรถ ตามติดหลังเธอมา วิ่ง

ตามอย่างบ้าคลั่ง

ในใจฉู่ลั่วหานรู้สึกตกใจมาก นี่มันอะไรกัน?ทำไม จึงต้องมาวิ่งตามเธอด้วย? ใครอยากพบเธอ?โม่หรูเฟย?ไม่ ไม่จำเป็นนิ ยังมี

ใครอีก? หลงเซียว?

ไม่…
“หยุดเดี่ยวนี้นะ! ไอ้ผู้หญิงเลว! หยุด! ”

เสียงตะโกนที่อยู่ด้านหลังยิ่งดัง เธอก็วิ่งเร็วกว่า เดิม ขาทั้งสองใช้สุดแรงในการวิ่งไปข้างหน้า ถ้าข้าม ไปถนนข้างหน้าก็จะเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่แห่ง หนึ่ง รอดแล้ว!

“หยุด! นางผู้หญิงบ้า! ”

เท้าของฉู่ลั่วหานวิ่งสุดแรง วิ่งสุดแรงพุ่งไปข้าง หน้า ทันใดนั้นไฟแดงขึ้นมา!

เห็นผู้ชายสามคนจะตามมาทัน ข้างหน้าเป็นไฟ แดงหกสิบวิ ถ้าถูกพวกเขาจับได้ก็ตายแน่ๆ

ฉู่ลั่วหานกัดฟัน วิ่งพุ่งเข้าไปกลางสี่แยกที่มีผู้คน

และรถมากมาย

“แอ๊ด! ”

“แบร! ”

“พ่า! ”

เสียงเบรกกะทันหันเต็มหูของ ฉู่ลั่วหานเหมือนเด็ก คนหนึ่งที่วิ่งไปทั่วกลางรถมากมาย และเสียงการด่าทอ ก็ดังขึ้นมากับเสียงต่างๆ

ชายทั้งสามจ้องไปที่ทางแยกที่วุ่นวาย…ตะลึงกัน ทุกคน ผู้หญิงคนนี้ไม่สนชีวิตจริงๆ!

ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ตรงกลางของการจราจร ไฟที่ สว่างและพราวแทงตาของเธอเหมือนมีด
ทันใดนั้น รถบรรทุกสีขาวขับตรงมาหาเธอรู ม่านตาของเธอก็ขยายออกและชายที่เป็นคนขับก็จ้อง มองเธอด้วยความกลัว!

“พัฟ!”

คู่ลั่วหานหนีไม่ทัน ดังนั้นเธอจึงล้มลงกับพื้น

โดยตรง

“แกรบ. บูม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ