ตอน46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็นคนออกแรง

เธอสังเกตเห็นร่างกายของเธอเหมือนกำลังจะล่มสลาย เธอถูกกด ลงบนโซฟานานเกินไปและเอวหลังของเธอเกือบหัก

แม่งเอ๊ยหลงเซียว

เธอพยายามปรับลมหายใจของเธอเบาที่สุดเท่าเป็นไปได้ เพื่อ เธอจะไม่ทำเสียงน่าอายอีกต่อไป

ในช่วงสามผ่านมา พวกเขาไม่เพศสัมพันธ์กันเลย สองสามครั้ง ผ่านมา เขาโหดร้ายขึ้นทุกและทุกครั้งมันเจ็บเหมือนครั้งแรก เขา กลับไม่รู้จักทะนุถนอมเลย

เธอเอื้อมมือหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาบนพื้นและต้องการบังตัวเอง ผู้ชายพูด

อย่างขี้เกียจน้ำเสียงเหมือนสนามแม่เหล็ก เป็นหรือเธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้ววางไว้บนร่างของเธอ กลิ่นของเขาเต็มไป ด้วยจมูกของเธอ แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงหยิบผิด

จำเป็น

เธอกัดฟันตอบโต้กลับไปเขาหลับตาลง มุมปากเอียงเล็กน้อยตอน ครั้งแรก เห็นคุณทุ่มสุดแรงทำไมตอนนี้ตอแหลแบบ

เขามักพูดถึงตอนนั้นซ้ำ แต่เธอกลับไม่ได้เธอทำอะไร กับเขา ในครั้งนั้น ตกลงเธอได้อะไรลงไปทำไมทัศนคติของเขา จึงดูถูกเหยียดหยาม ทุกครั้งเขา ถึงมัน

ไม่สนใจการเหน็บแนมของเขา ลั่วหานห่อตัวเองไว้ หันไป ห้องน้ำเพื่อล้างตัว

หลงเซียวค่อยลืมตาของเขา มองไปหลังของเธอ หลังขาวเหมือน

หิมะ ผมยาวยุ่งกระจัดกระจายกระปล่อยลงมา กระดูกสะบักเห็นได้ จางพื้นหลังขาวสะอาด ยังรอยซ้ำเขียวม่วงเขากระทำเอง เมื่อกี้เขามัวหลงไหลความสุขกับเธอด้วยความแน่วแน่ จึงลืมควบคุม

แรงของตนเอง เธอดูเหมือนจะบาดเจ็บ

ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำและล้างตัวเอง ในสายตาของหลง เซียวเธอเป็นเพียงเครื่องมือระบายอารมณ์เมื่อเขาต้องการเท่านั้นมั้ง?

เธอหัวเราะเย็นชา หลงเซียวสำหรับฉัน ประโยชน์ของคุณเกือบจะ

เหมือนกัน

“เอ๋! ”

น้ำซึมหัวเข่าของเธอ และเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคนที่ป่วย “ก๊อกๆๆๆๆ!” เสียงเคาะประตูดังขึ้น …. เสียงดังกว่าเสียงน้ำ หลง เซียวคุณมาทำอะไรอีก?

เธอไม่สนใจ และอาบน้ำต่อไป

“เปิดประตู!”ฉันกำลังอาบน้ำ!”

คนโง่!

เธอไม่เปิดมันไม่สำคัญ

เขาพบกุญแจสำรอง คลิกเปิดประตูไม้ของห้องน้ำ หันหน้าเข้าไป ฉู่ ลั่วหานยืนอยู่ท่ามกลางสายหมอก

“คุณเป็นประสาทเหรอ? ออกไป!”

เขาอุ้มเธอขึ้นโดยไม่สนใจว่าเธอจะยังไง และปล่อยให้กำปั้นของ เธอขัดขึ้น กอดเธอโดยตรงไปที่ชั้นสองแล้วโยนเธอลงบนเตียง”ผู้ หญิงโง่!”

คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเจ็บหรือเปล่า? คุณไม่รู้หรือไม่ว่าคุณเพิ่งทายา! ฉู่ลั่วหานทุบผ้าห่ม “หลงเชียวคุณคนบ้า! ทำไมเจ้าบ้าจัง!”

คุณค่าคนเป็นด้วย? ไหม!

เขาโยนกล่องยาให้เธออย่างรุนแรง “ทำเอง!”

*….!”

เมื่อตื่นขึ้นมาในวันถัดมา ความปวดเมื่อยของร่างกายของก็รู้สึกผ่อน คลาย

ไม่ต้องไปทำงานหนึ่งวัน ทันใดนั้นเธอมีวันพิเศษแต่เธอไม่รู้วิธี จัดการมันยังไง

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แปรงฟันล้างหน้า เธอพึ่งมานึกขึ้นได้ว่า หลงเซียวละ?

ลงจากตึก เธอต้องการทำอาหารเช้าให้ตนเอง แต่ตู้เย็นว่างเปล่า และ “ผักสีเขียว” ที่เธอซื้อครั้งล่าสุดก็เหี่ยวแล้ว ขมวดคิ้ว….เหลือ เพียงไข่สามฟองแล้ว อาหารเช้าทำไงดีละ?

เธอเตรียมทำ ไข่ลวก….และโทรศัพท์ดังขึ้น”ที่รัก! คุณมีข่าวทุกวัน เลยนะ ความนิยมของคุณเพิ่มสูงขึ้นจริงๆ! สองวันก็ได้เห็นสองเวอร์ชัน ถ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ถึงเดือนคุณสามารถสร้างภาพยนตร์ได้แล้ว ชื่อหนังว่า”การบันทึกการโด่งดังของคุณหมอฉู่!”

เธอเอนกายลงบนกรอบประตูแล้วจ้องมองที่หม้อ “โทรหาฉันในตอน เช้า เพื่อขู่กรรโชกฉัน? คุณระวังตัวไว้เลย”

“ฉันจะไปได้ที่ไหน! ฉันเพิ่งกลับมาจากมิลานและจะไปร่วมงานที่ Fashion คิดไม่ถึงว่าจะได้รับข่าวของคุณอีกครั้ง แหม่ๆ หมอชื่อดัง อย่างนูลั่วหานยังจำได้ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”

วันนี้?

เธอลองคิดดู สถาปนาทหาร?สถาปนาพรรค?วันวาเลนไทน์ ?วันคน โสด?

“ไม่ใช่มั้ง! วันนี้เป็นวันเกิดของคุณนะ! คุณอย่าบอกฉันนะว่าวัน เกิดของคุณเองก็ลืม!

หา?!

เมื่อเธอตบหัวของเธอ จริงที่วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ เธอลืมมันจริง ๆ “สาว ๆ ไม่ชอบงานวันเกิดเมื่อพวกเธออายุผ่าน 18 ปี ทุกครั้งเหมือน เตือนพวกเธอว่ามีอายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว ลืมไปก็ดีอีกแบบนะ”

“เป็นการหลอกลวงตัวเอง! คุณลืม แต่ฉันไม่ลืมหรอก พี่รีบกลับมา เพื่อจัดงานวันเกิดให้คุณ วันนี้คุณคงไม่มีแพลนอะไรมั้ง?”

นอกจากลู่หวี่ซวงเธอไม่มีเพื่อนในประเทศเลย เธออาศัยอยู่ต่าง ประเทศเป็นเวลานาน และเพื่อนๆของเธอก็อยู่อีกด้านหนึ่งของ มหาสมุทร เวลาปกติ เธอมักจะไม่มีงานเลี้ยงกับเพื่อนๆหรืออะไร เลย”คุณลู่เชิญทั้งที เรื่องอื่นๆต้องหลีกทางให้แน่นอน”

“เยี่ยมมาก! งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณแล้วรอฉัน เดี่ยวฉันจะไปรับ คุณ แล้วพาคุณไปที่ที่หนึ่ง!”

“ฉันขับรถไปเอง คุณบอกที่อยู่”

“พอเลย รถของคุณเนี่ยนะ? พูดให้น่าฟังหน่อยคือสัมภาระของคน ทั่วไป พูดไม่น่าฟังหน่อย แม้แต่ป้าซื้อผักยังรู้สึกเก่า”

“โร่ป้าเอลิซาเบธ ของคุณ?

รถของเธอ …ถูกจอดไว้ที่มุมโรงรถของวิลล่า ล้อมรอบด้วยรถ หลายล้านของหลงเชียวโปรไฟล์โลโก้โปโลดูต่ำจริงๆ

หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอแต่งหน้าจางๆ เมื่อดูกระจกก็รู้สึกหมด อารมณ์ หน้ายังไม่หายบวม จะออกจากบ้านยังไง? ไปร่วมงานของลู่ หวู่ซวง ต้องมีทั้งรสนิยมรูปร่างหน้าตา เดิมที่เธอก็ไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว ตอนนี้หนักกว่าเดิมทาครีมบีบีชั้นแล้วชั้นเล่า พยายามเป็นเวลาครึ่ง ชั่วโมง ตอนแรกต้องการแต่งหน้าเบาๆ ใช้เครื่องสำอางปกปิดรอยแผล และถุงใต้ตา แต่งไปแต่งมามันก็เริ่มเปลี่ยนไป ในกระจก อายแชโดว์ แก้วชมพูดอกซากุระ ลิปสติกสีแดงอ่อนกุหลาบ ลู่ลั่วหานตกตะลึงเมื่อ เห็นว่าตัวเองเป็นแบบนี้

ในใจหลงตัวเองเล็กน้อย ในความเป็นจริง เธออาจจะไม่เลวร้าย ขนาดนั้น?

กริ่งดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า

เธอรีบลงบันไดด้วยเท้าเปล่าเพื่อเปิดประตูเดินไปที่ทางเข้า บันได ตะลึง –

ทำไมหลงเชียวยังอยู่บ้านอีก?เขาออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? สิ่งสำคัญคือ ในมือของหลงเชียวจับไข่ต้มที่ปอกเปลือกเสร็จ… “ที่รักคุณพร้อมหรือยัง? ผู้หญิงคนนี้พร้อมที่จะไปรับคุณแล้ว!

เสียงที่ดังของ ลู่หวู่ชวงตะโกนหลังจากเข้าประตู เปิดเช้าวันใหม่ที่ แปลกประหลาด สองนาทีที่แล้ว เมื่อหลงเซียวเพิ่งปอกเปลือกไข่เสร็จ กริ่งดังขึ้น และ

เมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเพื่อนของฉู่ ลั่วหาน เขาก็เปิดประตู

แต่ทั้งๆที่ ลู่หวู่ซวงได้รับข่าวมาว่าหลงเชียวไม่อยู่บ้าน คนสามคนยืนเป็นรูปสามเหลี่ยม และผู้หญิงสองคนจ้องกันและกัน อ้าปากค้าง

ก่อนที่ฉู่ลั่วหานจะลงไปข้างล่าง เขาก็ได้เห็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวน ของเธอแล้ว ปกติแต่งหน้าเหมือนแครอทและผัก แต่เธอพยายามที่จะ แต่งตัวสวยๆ เมื่อเธอออกไปข้างนอก

ผู้หญิง…. คุณตอแหลเก่งจริงๆ!

หลงเซียวสีหน้าไร้อารมณ์ เดินไปห้องรับประทานอาหาร กัดไข่ด้วย

ริมฝีปากบาง

ภาพนั้นแปลกยิ่งขึ้น

ลู่หวูซวงหัวเราะแห้งๆไปสองที” สวัสดีค่ะ … คุณหลงเชียว”

หลงเซียวเพิกเฉยเธอ

อย่างที่คาดไว้

คู่หวูซวงส่ายขาของเธอ “แหนะๆ สถานการณ์นี้… คุณไปได้ไหม”

ฉู่ลั่วหานเม้มริมฝีปาก “ได้!

“จริงหรือ?สีหน้าของหลงเซียวเหมือนจะกินคนแล้ว ”

ฉู่ลั่วหานใจกล้า “เขาเป็นแบบนี้ตลอด ไม่ต้องไปสนใจเขา พวก

ไปกันเถอะ”

เธอไม่รู้ คำพูดของเธอ เข้าไปในหูของเขาทุกคำไม่ขาด?

เรา ไม่เพียง แต่แกล้งทำเป็นยั่วยวน แต่ยังไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ทั้ง สองข้อหานี้ พอที่จะทำให้เธอตายอีกครั้งในคืนนี้

“คุณจะรออะไรอีกละ ใส่รองเท้าของคุณ ไปกันเถอะ”

ฉู่ลั่วหานก้มตัวลงไปเปลี่ยนรองเท้าของเธอ ลังเลระหว่างรองเท้าสัน สูงและรองเท้าแบนของเธอ”แน่นอนต้องรองเท้าส้นสูง!”

แต่…. ตอนนี้เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ถ้าเธอใส่รองเท้าส้น สูง เธออาจจะรับไม่ไหวหลังจากนั้นไม่นาน ”

“รองเท้าแบนดีกว่า ฉันสูงอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ควรแย่งชิงคุณนะ”

คงจะบอกเธอไม่ได้ว่าเมื่อทำหนักไป ทำให้เธอไม่มีแรงใส่รองเท้าส้น

สูง?ลู่ หวูซวง ระเบิด “สูงกว่าฉันแล้วไง! ฉันโกรธแล้วนะ” หลงเซียวพูดเบา ๆ ก่อนที่เธอจะออกไป “กลับมาก่อนสองทุ่ม ผมมี อะไรจะบอกคุณ”

ลั่วหานจับประตูไว้”เรื่องอะไร?คุณพูดตอนนี้ไม่ได้เหรอ?”

หลังจากถามเสร็จ เธอรู้สึกเสียใจทีหลัง ต่อหน้าลูหวู่ซวง ต้องไม่ สะดวกที่จะพูด “โอเค ฉันจะกลับมาเร็วหน่อยนะ”

เมื่อหญิงสาวออกไป หลงเซียววางไข่ที่กินไปได้ครึ่งหนึ่งลง แต่อันที่ จริงเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินต่อ

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จี้ตงหมิง งานของคืนนี้ยกเลิกให้หมดนะ” “เจ้านาย คืนนี้มีทีมงานจากอเมริกา.”

“ยกเล็ก ”

” ครับเจ้านาย ”

หลงเซียวหยิบกุญแจรถขึ้นมาจากบนโต๊ะกระจก มองแวบหนึ่งใน กระเป๋า ขมวดคิ้ว เขาวางไว้อย่างเด่นชัด เธอมองไม่เห็นเลยเหรอ ทำไมเธอไม่เอาไป?

ในวันนั้นโม่หรูเฟยและแม่ของเขาไปที่ห้างสรรพสินค้า โม่หรูเฟย เลือกกระเป๋าสองสามใบ เขาเห็นกระเป๋าใบนี้ ในใจกระตุก กลับเห็น ภาพที่ฉู่ลั่วหานสะพายมัน หลังจากเดินออกจากห้าง เขาใช้อีกสายโทร ซื้อมาหนึ่งใบ

วันเกิดของเธอกำลังจะถึง เป็นของขวัญให้เธอพอดี

ความคิดนี้ทำให้เขาทรมานตนเองไปสองสามวัน ในท้ายที่สุดเขาก็ แกล้งทำเป็นทิ้งไว้ในบ้าน เมื่อเธอมาถาม ถึงเวลานั้นเขาสามารถตอบ เธออย่างเย็นชาว่า “ซื้อเยอะไปหน่อย ให้คุณละกัน”

แต่ลั่วหานไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย!

ท่านเขียวรู้สึกไม่พอใจมาก

“คุณลู่…เรื่องกินดื่มและเรื่องเที่ยวนี่คุณเก่งจริงๆเลย!”

” แน่นอน! คุณมันน้ำเต้าน่าเบื่อ ต้องคู่กับคนอย่างฉันที่มีชีวิตชีวา และน่ารัก ในทีวีซีรีย์ต่างก็แสดงบทแบบนี้ เป็นคู่CP ที่ดีที่สุด ช่วยเติม เต็มกันและกัน!”เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองอายุที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีของฉูล วหาน .. .. ลู่หวูซวงขับรถระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร พาเธอไปยัง คฤหาสน์ส่วนตัวนอกเกียวโต ซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อความ บันเทิงทุกอย่าง ทะเลสาบแห่งนี้เป็นบ้านพักที่มีรูปร่างและทิวทัศน์ที่

สวยงาม

“เยี่ยมมากเลย คุณพบที่นี่ได้อย่างไร?”

“เพื่อนของเพื่อนของฉันคือคนที่ดูแลที่นี่ ดังนั้นวันนี้เราสามารถกิน ฟรีเที่ยวฟรี ท้องฟ้าสูงจักรพรรดิอยู่ไกล(มีอิสระไม่มีคนควบคุม) ดังนั้น วันนี้เที่ยวและปลดปล่อยให้สุดไปเลย!”

ฉ่ลั่วหานจับมือทั้งสองข้างของลู่หวู่ซวง ดวงตาคลอน้ำตา” ลู่หวู่ซวง

คุณดีสำหรับฉัน ฉันจะทำอย่างไรถ้าฉันตกหลุมรักคุณ?” “โธ่! คุณยังไม่ได้ตกหลุมรักฉันอีกเหรอ?ฉันคิดว่าคุณฝากชีวิตคุณ ให้กับฉันมานานแล้ว! ”

ฝากก็ฝาก ต้องเข้าเรือนหอไหม?”ลู่หวูซวงหรี่ตาและคิ้วของเธอลง ทั้งสองข้าง” เข้าหอเหรอ ก็ต้องรอให้ผู้ชายหล่อมาไม่ใช่เหรอ?”

ตอนที่ที่เธอพูด เธอปรบมือของเธอ และมีชายหนุ่มสี่ห้าที่มีสไตล์ที่ แตกต่างเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดสูงและสะอาด หน้าตาหล่อเหลา

ขายาวเอวบาง.. ใส่เสื้อผ้าน้อย

อาหารที่เธอยังไม่ได้เข้าปากหล่นลงมากะทันหัน “อะไรนะ….คุณ หมายถึงอะไร?ลู่หวู่ซวงควงคอของชายคนหนึ่งไว้ และลูบเล่นคาง ของเขา” เล่นไง! วันที่สวยงาม มีสาวงามอยู่เคียงข้าง ถ้าไม่มีหนุ่มหล่อ มันจะสมบูรณ์ได้ไงแล้วจะเข้าเรือนหอได้ไง?”

นี่ลั่วหาน กะพริบตาว่า “เจ้าบ้าจริง ๆ คุณจะเล่นจริงเหรอ?” เนื้อสดๆเหล่านี้ ไม่ใช่เป็ดในตำนานใช่มั้ย !

ลู่หวู่ซวงหลี่ตาลง”เป็นเรื่องจริงเหรอไม่ คุณจะรู้หลังจากได้สัมผัส แล้ว? พวกคุณ ไม่เห็นน้องสาวของฉันเหรอ? ไม่รีบไปปรนนิบัติอีก?

ชายสองคนนั่งข้าง ๆ และยกแก้วขึ้นทักทาย “พี่สาว มาชน.”

.ฟ้าบ!!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ