ตอนที่ 272 ฟันต่อฟัน
“ตอนนั้นเธอทําให้พวกเราอับอายยังไง ยังจําได้หรือเปล่า?” ลั่วหาน ถามลู่ซวง วง
“จำได้อยู่แล้ว! แม่งเอ๊ยปีนั้นที่บ้านหลังพังๆ ในแถบชานเมือง สิ่งที่ พวกชั่วนี่ทำ ฉันจำได้ชัดเจน! แมง ฉันจะฆ่าเธอ! โธ่เอ้ย!! ยัยผู้หญิงเลว นี่! วันนี้ฉันจะต้องจบชีวิตมันให้ได้!”
ลู่ซวงซวงตื่นเต้นแล้ว ฮึกเหิมแล้วโกรธแล้ว!
“เฉียว …..” ลั่วหานยกแก้วเหล้าขึ้น โคลงไปมาในมือ “ฉันจะไม่
สุภาพกับเธอเกินไปแน่
ลู่วงซวงขยับเข้าไปหาเธอท่าทางลับๆ ล่อๆ “แม่ง! ไม่คิดเลยว่ายัย ผู้หญิงนี่จะยังมีชีวิตอยู่! โธ่เอ๊ย!!”
ลั่วหานพยักหน้า “เห็นได้ชัดมาก เหมือนจะใช้ชีวิตได้ดีเลยนะ”
ในสมองของลู่ซวงซวงนึกถึงเปลวไฟในวันนั้นอย่างรวดเร็ว ความ หวาดกลัวระหว่างความเป็นและความตาย สิ่งที่เธอและลั่วหานประสบ มาทั้งหมด……..งนั้นเมื่อความทรงจำหวนกลับมาอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็ แยกแยะได้อย่างชัดเจนแล้ว เป็นเธอ!
วันนั้นเธอถูกทําร้ายจนเกือบตาย!
“ลั่วลั่ว คุณวางแผนจะทำยังไง? เหมือนเธอจะมากับผู้ชายนะ แต่ว่า ผู้ชายข้างๆ เธอคนนี้ฉันไม่รู้จัก คงจะเป็นตัวละครที่ไม่ได้เด่นอะไร โดยมูลฐานน่าจะละเว้นได้”
ลั่วหานพยักหน้า สายตามองผ่านผู้คนที่เดินไปมาตรงไปที่เฉียวซี และชายแปลกหน้าที่กำลังดื่มและคุยกันไม่หยุดปากบนบาร์ รอยยิ้มที่ มุมปาก ย้อมไปด้วยร่องรอยที่เต็มไปด้วยอุบาย “สร้างสถานการณ์นิด หน่อย ให้พวกเขามาทางนี้”
“พวกเราเข้าไปก็ได้ ฉันอยากบีบกระดูกเธอให้ละเอียดเสียตอนนี้ เลย! แม่ง ผู้หญิงแบบนี้ทำไมยังไม่ตายอีก!” ลู่ซวงซวงขบเขี้ยวเคี้ยว ฟันและกำหมัดแน่น เธออยากจะยิงเธอทิ้งตอนนี้เลยจริงๆ
ถ้าเกิดเธอมีปืนน่ะนะ
ลั่วหามบีบคางของเธอ สกิลเย้าแหย่สาวชาร์จเต็มในทันที “คนสวย คนอย่างพวกเขา คุ้มเหรอที่จะให้พวกเราลงมือเอง? ให้พวกมันเข้ามา อย่างว่าง่ายดีกว่า”
ลู่ขวงซวงเข้าใจได้ในทันที มือทั้งสองข้างงบีบหน้าลั่วหาน กลาว โต้ตอบ “ให้พวกมันเข้ามา อ้อ!! คนสวย หน้าเนื้อใจเสือไม่เบานะเนี่ย”
“ต้องดูเป็นรายคนไป
ลู่ซวงซวงดื่มเหล้าอย่างเต็มที่ไปอึกใหญ่ “ปีง” เสียงแก้วถูกโยนไปที่ บนโต๊ะดังขึ้น”ว้าว! นั่นเฉียวซีไม่ใช่เหรอ? ไม่นึกเลยว่าดาราดังจะมา ดื่มที่ผับนะเนี่ย!”
ตาลั่วหานกระตุก พูดเสียงต่ำ “นี่เป็นวิธีดึงดูดพวกเขาของเธอเห รอ?”
ลู่ซวงซวงหัวเราะแฮะๆ ไอ้ยา ขั้นตอนไม่สำคัญหรอก ลวกๆ ง่ายๆ แบบนี้ก็ได้ โอ้ เธอหันมามองแล้ว”
มือเรียวของลั่วหานยกแก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก แต่ไม่ได้ยกขึ้นดื่ม สักหยด ดวงตาอันชาญฉลาดแฝงด้วยความเมินเฉยและความเยาะ เย้ย “ปีนั้นเฉียวทำร้ายฉันจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าฉันไม่ให้รางวัล ใหญ่กลับไปสักหน่อย จะทำให้คนคิดว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม ไม่มี กฎหมาย ไม่มีการตอบแทนความดีความเลวนะ ซวงซวงคนสวย แล้ว อย่าเพิ่งบอกว่าฉันเลวล่ะ”
ลู่ซวงซวงลากเสียงอ่อยาวๆ “เทพธิดา! วางใจเถอะในละครผู้หญิง แบบนี้ไม่ควรมีชีวิตอยู่ถึงตอนที่สามด้วยซ้ำ คุณมาลงแรงตอนนี้นับว่า ใจกว้างมากแล้ว”
หรือไม่ก็ หาผู้ชายไม่กี่คนมาทําให้เธอหลับ แล้วก็อัดคลิปอะไรแบบ นี้ ต้องได้รับความสนใจมากแน่ๆ เธอเป็นนักแสดงมาหลายปีนี้ไม่มีงาน ตัวแทนเลยสักอย่าง พวกเราไปช่วยเธอก็ได้นะ!”
ลั่วหานจิ้มๆ ปลายจมูกลู่ซวงซวง “ที่รัก พวกเราต้องใช้วิธีที่มี อารยธรรม ”
อารยธรรม? มองสายตาของแม่เทพธิดาแล้ว เหมือนจะไม่ใช่สักเท่า
ไหร่นะ
เฉียว ได้ยินเสียงคนพูดคุยถึงชื่อเธอ ก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างได้ใจ ใบหน้าปรากฏความลําพองใจทันที ตอนแรกปีนี้เธอคิดจะยืมชื่อโม่หรู เฟยพาเดินไปถึงจุดสูงสุดของวงการ แต่เพราะว่าการงานของโม่หรู เฟยนั้นกลับไหลดิ่งเชี่ยวอย่างกับน้ำตกและพลาดโอกาสไปมาก เดี๋ยว นี้มีคนใหม่ๆ เข้าวงการบันเทิงมาไม่หยุด ตำแหน่งของเธอก็ยิ่งอยู่ในจุด เสี่ยง ไม่ได้รับงานละครกับโฆษณามานานมากแล้ว
ทำได้เพียงใช้ทักษะการเข้าสังคมรักษาตำแหน่งตัวเองไว้ ไม่คิดเลยว่ายังจะมีคนจำเธอได้อยู่
พลันก็ลุกขึ้นดีใจตัวลอย เขย่าแก้วเหล้าในมือเบา พูดอิ่มอกอิ่มใจ ด้วยความดูถูก “นับว่ายังมีสายตาเฉียบแหลม รู้จักฐานะของฉันด้วย” ผู้ชายข้างๆ ใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมของเธอ “แน่นอน คุณสวยที่สุดตลอด
อยู่แล้ว” พูดไป สายตาของชายหนุ่มก็มองไปยังต้นเสียง เพียงแค่พริบตา เดียว ก็เห็นลั่วหานที่นั่งพักอิ่มเอมใจกระดกจิบเหล้าในแก้วอยู่บนโซฟา
ผิวขาวกระจ่างราวกระเบื้องเคลือบใต้แสงไฟ ใบหน้ารูปไข่สมบูรณ์ แบบ ผมยาวสยายอยู่บนกาย ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือกิริยาท่าทาง ล้วนชนะพวกผู้หญิงผัดแป้งทาหน้าทั้งหลายรอบๆ นี้ขาดลอย
สวย!
อีกทั้งไม่ได้แค่สวยอย่างเดียว ยังมีท่าทางสูงส่งแบบที่คนอื่นไม่อาจ เอื้อมถึงอยู่ด้วย นั่นคือความสูงส่งของสวรรค์จริงๆ ไม่ใช่ความสง่า ปลอมๆ แบบที่ผู้หญิงอย่างเฉียวซีใช้แบรนด์เนมอย่างฟุ่มเฟือยก่อขึ้น
มา ผู้หญิงแบบนี้ ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ
“มองอะไรน่ะ! ยัยจิ้งจอกนั่นก็ทำให้คุณหลงขนาดนี้! ไม่ได้เรื่องสัก นิด!” เฉียว ตบบ่าของชายหนุ่มไปหนึ่งที ทั้งยังบ่นตำหนิเสียงเย็น ท่าทางฉอเลาะแบบโกรธๆ ไปกี่ประโยค
แต่ตนเองกลับไม่สามารถย้ายสายตาออกจากร่างของลั่วหานได้ “ผู้ หญิงคนนี้ ดูๆ ไปก็คุ้นตานิดหน่อย เคยเจอที่ไหนรึเปล่านะ? แสงไฟกะพริบ เดี่ยวมืดเดี่ยวสว่าง มองไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่
แต่ลู่ขวงซวงที่อยู่ถัดจากหญิงสาวสวยต้องตา…..พลันใบหน้าของ เฉียว ก็เปลี่ยนสี
…………………..ผู้หญิงที่ถูกเธอลักพาตัวไปครั้งที่แล้ว
หรอกหรือ!
…..ไม่ ทําไมพวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้? บังเอิญขนาดนี้ได้ไง! เธอ หรือว่า ออกจากเมืองหลวงไปตั้งสองปี ทั้งๆ ที่เธอได้ยินมาว่าลั่วหานตายไป แล้วแท้ๆ อีกทั้งมีข่าวอ้างว่า ลู่ซวงซวงก็เกิดอุบัติเหตุอยู่ที่ประเทศนอก ไฟคลอกใหญ่นั้นไม่ได้เผาลู่ซวงซวงตายไปแล้วเหรอ?
เป็นไปได้…ยังไง! อยู่ที่นี่ไม….ไม่จริง!
ลู่ซวงซวงกลาวฮึมฮัม “เฉียวซีคนสวย ไม่รู้จักกันแล้วเหรอ?”
สีหน้าของเฉียวซีซีดเซียวด้วยความตกใจ แล้วก็หน้าอึมครึมเมื่อได้ เห็นหน้าตาของลู่ซวงซวงอย่างชัดเจน “คุณ….ไม่ใช่ว่าคุณ…….
“เธออยากจะพูดว่าฉันตายไปแล้วใช่ไหม? ขออภัยจริงๆ นะคุณ เฉียว ฉันโชคดีมาก รอดชีวิตมาได้ อีกทั้ง ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณจะ กลับมาได้ ว้า พวกเราช่างมีโชคชะตาจริงๆ เลยนะ! ”
เฉียวซีพูดไม่ออกทันที ได้แต่พยายามค้ำไม่ให้ตัวเองล้มลง ในเมื่อลู่ ชวงซวงมองเธอออกแล้ว ทําไมถึงไมชี้ข้อบกพร่อง?
หลักฐาน? ใช่ พวกเธอไม่มีหลักฐาน! หลักฐานทั้งหมดถูกเผาเรียบ ในกองไฟหมดแล้ว ถึงพวกเธอจะจำเธอได้แล้วจะมีประโยชน์อะไร? คำที่ไร้หลักฐานยืนยัน จะสามารถทำอะไรเธอได้ใ เหอะ! ผ่านไปสองปีแล้ว ก็ยังเหมือนเดิมนี่เ
“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ” เฉียวซีพูดแก้ต่างว่าไม่มีความ สัมพันธ์ใดด้วย เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้เบื้องหน้า เบื้องหลัง
แม่ง แกล้งทำเป็นไม่รู้จัก? เล่นจนความจำเสื่อมหรือไง! การแสดง ของยัยนั่นไม่เส็งเคร็งไปหน่อยเหรอ?!
“อ้อ? ลืมไปแล้ว? คนสวยช่างความจำแย่จริงๆ ฉันยังอยากเชิญคุณ มาดื่มสักแก้วอยู่เลย”
ลู่ซวงซวงยกขวดเหล้าขึ้น สัญลักษณ์บนขวดมอมเมาเฉียวซีที่อยู่ไม่ ไกล เหล้าขาวที่ผลิตอย่างจำกัด! ไม่ต้องพูดถึงรสชาติของเบียร์ชนิดนี้
เลย เพียงสามารถดื่มเหล้าแบบนี้ได้ก็แสดงว่าฐานะไม่ธรรมดา!
แต่แล้วลู่ซวงซวงก็ยกขึ้นมาอีกขวด!
“ไม่ดีกว่า ฉันยังมีธุระ…….
ทำไมล่ะ? คุณเฉียวจะหนีกันทำไม? ถึงจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ดื่ม สักแก้วก็ไม่เยอะนะ?”
แม่งเอ๊ย อยากจะฟาดให้ตายทีเดียวจริงๆ! โธ่เว้ย!
ผู้ชายข้างๆ เฉียว กลับเริ่มอดทนอดกลั้นไม่ไหว “พวกเราไปนั่งตรง นั้นกันเถอะ เขาชวนคุณดื่ม คุณไม่ไว้หน้ากันหน่อยล่ะ?”
สถานการณ์แบบตอนนี้ เฉียวซีไม่สามารถถอยกลับได้อีกแล้ว จะ ออกไป ก็พิสูจน์ว่าตัวเองกำลังใจฝ่อ เธอต้องคิดหาวิธีไปจากที่นี่
“พวกคุณตมเถอะ ฉันไม่ค่อยสบาย
ลู่ซวงซวงยิ้มเย็น “คุณเฉียวจะไม่ไว้หน้าฉันเลยเหรอ? ฉันกังวล จริงๆ ว่าพอตัวเองเสียใจแล้วก็จะพูดเรื่องอะไรที่ไม่ควรพูดออกมา ถ้า เกิดกระทบไปถึง อเสียงของคุณ คงจะไม่ดีเท่าไหร่นะ เฉียวซีกัดฟันกรอด “คุณจะทำอะไร?”
“ดื่มเหล้าไง ฉันเตรียมพร้อมแล้ว คนสวยจะไม่ไว้หน้าฉันเหรอ?” ลั่วหานยกแก้วแสดงสัญญาณ “คุณกลัวอะไรกัน? หรือกลัวว่าจะเกิด อะไรขึ้นเหรอ?”
เฉียว ใจเริ่มเสีย “เหอเหอ จะเป็นไปได้ยังไง!” พูดไปก็เอ่ยกำชับ ชายข้างกายด้วย “ดูทีว่าพวกเขามีเพื่อนคนอื่นอีกไหม หาโอกาส เหมาะรีบออกไปจากที่นี่”
เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่ได้ไม่รู้จักพวกเธอเหรอ? เดี๋ยวนะ คนข้างๆ คน นั้น คือฉู่ลั่วหาน! ฉู่ลั่วหานภรรยาของหลงเซียว!
ชายหนุ่มเหมือนตื่นจากฝัน ถึงจะนึกออกว่าตัวตนที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ ภายใต้ใบหน้างดงามต้องตาได้ แล้วหัวใจก็เต้นตามมาทันที ไม่นึกเลย ว่าเขาจะได้เจอภรรยาของหลงเซียว !
ฉู่ลั่วหาน! นั่นเป็นถึงคนมีชื่อเสียงโด่งดังเลยนะ! ถ้าได้รู้จักผู้หญิง แบบนี้ ไม่แน่ว่าชีวิตต่อจากนี้อาจจะพลิกผันเลยก็ได้!
ตอนนี้โอกาสดีๆ วางอยู่ตรงหน้าตัวเองขนาดนี้แล้ว เขาจะยอม
พลาดไปได้ไง!
“อย่าถามมาก อีกแป๊บแล้วไป! เตรียมรถคันหนึ่ง รีบออกไปจากที่นี่ ให้เร็วที่สุด”
ชายหนุ่มหัวเราะร่า “ที่รัก ไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้รู้จักผู้หญิงของ หลงเซียวนะ ฉันว่าพวกเราไปดื่มสักสองแก้วเถอะ”
ชายหนุ่มดึงมือของเฉียวซีขึ้น แล้วตรงไปโซนวีไอพี
ลั่วหานเบ้ปาก “ไม่นึกว่าจะติดเบ็ดง่ายขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอใช้ คนเยอะขนาดนั้นมาลักพาตัวพวกเราได้ยังไง ไอคิวแบบนี้ อย่าพูดถึง ลักพาตัวเลย ตัวเองใช้ชีวิตมาได้ขนาดนี้ก็คงไม่ง่าย
ได้ยิน เสียงเห็นอกเห็นใจของลั่วหานแล้ว ซวงซวงก็ยิ่งเบ้ปากโค้ง มากขึ้น “ลั่วลั่ว ไม่ใช่ว่าตอนนั้นคุณถูกคนแบบนี้ลักพาตัวไปหรือไง? ไม่ต้องถากถางเธอแล้ว ดีไม่ดีก็ด่าเข้าตัวเองอีก” “ปีนั้นบังเอิญก้าวพลาด จะว่าไปอีก คนที่ถูกจับไปตอนนั้นคือใคร? พี่ สาวตกลงไปในหลุมพรางเพื่อใคร? จำไม่ได้แล้ว?”
แค่ แค่ แค่ก…… อนั่นมัน……..พวกเขามานี่แล้ว”
เฉียวซีและชายหนุ่มเดินมาถึงโซนวีไอพีทางนี้แล้ว ชายคนนั้นมอง เหล้าขาว ขวดบนโต๊ะก่อนไปรอบหนึ่ง ทุกขวดล้วนราคาหมื่นขึ้น ขวด ที่แพงลิมิเตดที่แพงที่สุดขวดนั้นได้ยินมาว่าราคามากกว่าแปดหมื่น! “คุณเฉียว สุดหล่อ เชิญนั่งค่ะ” ลู่ซวงซวงจุ้ยปาก เป็นเชิงว่าให้แขก
ทั้งสองคนไม่ต้องเกรงใจ เฉียวซียืนมองลั่วหาน “คุณคนนี้ดูคุ้นตามาก แต่ว่าฉันไม่รู้จักจริงๆ
ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
ลู่วงซวงเกือบจะลุกขึ้นยืนพรวดพราด ยังจะแสดงอีก แม่ง! จำไม่ ได้ ไม่รู้จัก สัตว์!
ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย “งั้นเหรอ? คุณค่อยๆ นึกได้นะ ถ้ายังไงก็นึกไม่ ออกจริงๆ ฉันจะช่วยคุณเอง”
ฉันรับรอง จะช่วยคุณเค้นออกมาทั้งหมดเลย!
ตั้งแต่ที่ชายหนุ่มนั่งลง สายตาก็ไม่อยากจะละไปจากลั่วหาน ทำให้ ลั่วหานเริ่มคุกรุ่นอยู่ในอก
ลู่วงซวงพูดด่าในใจ แม่ง ชายชั้นต่ำ!
“คุณเฉียวสองปีมานี้เงียบจังเลยนะ แต่ก็ยังสวยงามสดใสต้องตาคน โอ๊ะ สุดหล่อคนนี้หล่อมองแล้วสบายตามาก ทำเอาฉันเพ้อไปเลย! สุด หล่อ มา ดื่มสักแก้ว!”
ลู่ซวงซวงรินส่งให้ชายคนนั้นแก้วหนึ่ง “ไม่ใช่เหล้าดีอะไรมาก คุณ ดื่มแก้ขัดไปก่อนนะ”
ชายหนุ่มพยายามทําเก๊กเมินนิ่ง “เหล้าที่ฉันดื่มช่วงส่วนใหญ่ก็ ประมาณนี้แหละ ดื่มจนเบื่อนิดหน่อย แต่ว่าคนสวยอย่างคุณเชิญผม ดื่ม ผมก็ต้องให้หน้าคุณอยู่แล้ว” เหอะ!
เสแสร้งเก่งจริง!
“สุดหล่อดิ่มเยอะๆ หน่อยนะ! ไม่ต้องเกรงใจไม่ต้องเกรงใจ!”
เฉียว กัดปาก เริ่มแคลงในใจ พวกเธอสองคนต้องการจะทำอะไร กันแน่? ในเมื่อมองเธอออกแล้ว ทําไมถึงยังไม่ดำเนินการอะไรเลยล่ะ?
ไม่ติดใจเอาความอะไรแล้วจริงๆ หรือว่ามีแผนอื่นอะไร?
หรือว่าพวกเธออยากเค้นผู้อยู่เบื้องหลังจากปากเธอ เหงื่อผุดเต็ม ฝ่ามือ เฉียวซีนั่งยึกยักกระวนกระวายอยู่บนริมขอบโซฟา
ฉู่ลั่วหานผู้หญิงคนนี้ลึกซึ้งยากจะคาดเดา เธอจะก่อเรื่องวุ่นวายต่อ
หน้าไม่ได้
ลั่วหานขยับหมุนแก้วเหล้า ยิ้มหวานกล่าว “ดื่มเหล้าอย่างเดียว เหมือนจะน่าเบื่อรึเปล่านะ? ซวงซวง พวกเราเล่นเกมกันดีไหม”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ