ตอนที่ 270 เล่นละครให้ศัตรูหลงเชื่อ

“ไม่จําเป็นหรอก เมื่อต้องการให้คุณแสดงฝีมือฉันจะบอกคุณ”

ได้ยินเขาเสนอตัวต้องการจะช่วย ปฏิกิริยาแรกของลั่วหานคือ ปฏิเสธ จริงๆเธอไม่อยากให้ตนเองพึ่งพาหลงเซียวจนเกินไป ไม่เพียง ไม่ต้องการพึ่งพาเขาเท่านั้น ยังอยากใช้ความสามารถของตนเองช่วย เขาด้วย

เห็นได้ชัดว่าหลงเขียวคาดไม่ถึง นึกไม่ถึงว่าลั่วหานจะปฏิเสธตรงๆ แบบนี้ “บางทีรอคุณให้ฉันแสดงฝีมือมันก็อาจจะสายเกินไปนะ ตาม นิสัยของคุณ ไม่ถึงกับรับไม่ไหว ก็ไม่ขอร้องให้ฉันช่วยแน่ๆ ฉันไม่ อยากเห็นสถานการณ์อย่างนั้น”

เขาไม่อยากให้เธอเข้มแข็งเกินไป ถ้าภรรยาของเขาแข็งแกร่งเกิน ไป แล้วสามีอย่างเขาคนนี้ จะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน?

ยังคงหวังว่าในเวลาที่เหมาะสมเธอจะหลบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเขา เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกปกป้องก็พอ

ลั่วหานยักไหล่ “คุณคิดว่าจะทำอย่างไร?”

ทว่าหลงเซียวกลับโยนคำถามให้เธอ “ลองบอกวิธีของคุณซิ ในเมื่อ คุณต้องการแก้แค้นให้ไปเวย ต้องมีแผนที่เหมาะสมอย่างแน่นอน พูด เถอะ”

ลั่วหานอมอาหารไว้ในปาก ค่อยๆเคี้ยวทีละนิดๆ ลูบริมฝีปากขึ้นลง สีหน้าค่อนข้างมีเล่ห์เพทุบาย ลำพองใจนิดๆ “ฉันไม่ชอบที่จะทำ จะ ทําให้คุณดู”

หลงเซียวยิ้มออกมา “โอเค!”

“เหมาที่นั่ง? ใครเหมาที่นั่ง? ให้เขาออกมา!”

ทั้งสองคุยกันและกินข้าวอย่างมีความสุข ฉับพลันเสียงการทะเลาะ วิวาทกันก็ทําลายความเงียบสงบสวยงามในห้องอาหาร

น้ำเสียงต่อต้านดุดันของผู้หญิง ท่าทางเย่อหยิ่งมั่นใจในตนเอง

Bad 270 ante ราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าของที่นี่ ค่าบริกรแรงๆใส่หน้าโครมๆ

ลั่วหานหมุนแก้วในมือ กระตุกมุมปากเลิกคิ้วไปทางหลงเซียว “มีคน มาเตะสนามของคุณแล้ว เรื่องนี้คุณหลงจะทำอย่างไร? ”

แววตาของหลงเซียวไม่ได้มองไปทางด้านข้างสักนิด ยังคงรักษาไว้ ซึ่งความสุภาพสง่างาม กับข้าวมาช้าไปหน่อย”

หม? คนมาก่อความวุ่นวายให้หลงเซียว เพียงแค่กับข้าวหรอ?

นี่ถ้าให้คนอื่นมาได้ยิน จะต้องโกรธอย่างแน่นอน

ลั่วหานมองไปที่เคาท์เตอร์บริการที่ยุ่งวุ่นวาย สาวสวยในชุดเซ็กซี่ แหวกอกกำลังโต้เถียงกับบริกร อีกทั้งยังมีท่าทางบุกรุกโดยตรง

“คุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้นะ วันนี้คุณหลงเหมาที่นั่งแล้ว กรุณา กลับเถอะ”

“คุณหลง? คุณหลงไหน ฉันไม่สนใจ วันนี้ฉันมาที่นี่แล้ว ต้องให้ฉัน เข้าไป มิเช่นนั้นอีกสักครู่แฟนฉันจะเข้ามา ดูว่าสุดท้ายพวกคุณจะทำ อย่างไร!”

แฟน?

ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะยิ้ม ที่แท้ก็มีคนอยู่เบื้องหลัง !

” คุณผู้หญิง! คุณผู้หญิงคุณเข้าไปไม่ได้นะ!”

บริกรขัดขวางไว้ ยังคงอธิบายกีดกันไม่ให้เข้ามา ชุดเดรสยาวใหม่ ทันสมัยในเวลานั้น ถือกระเป๋า Hermesรุ่นใหม่ล่าสุดเดินไปที่ห้อง อาหาร ผู้หญิงยืนอยู่โคมไฟระย้าคริสตัล กอดอกมองไปที่แขกที่มีอยู่ เพียงคู่เดียวเท่านั้น มุมปากยิ้มเยาะ

“ที่แท้นี่คือคุณหลง ฉันคิดว่าคุณหลงอะไร

สายตาของลั่วหานมองอยู่ระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าของผู้หญิงที่ แต่งหน้าหนัก หญิงสาวหน้าตาที่สะสวย มีเสน่ห์ไม่ด้อยไปกว่าดารา

หลงเซียวไม่แม้แต่จะคุยกับผู้หญิงอย่างนี้ ยังคงถือแก้วเหล้าของตัว เอง จิบไวน์ไปหนึ่งอึก หั่นสเต็กชิ้นเล็กๆ พูดกับลั่วหานว่า “อีกสักครู่กิน nou 270 gramin

เสร็จแล้วอยากทําอะไร?”

“คุณจัดการมาเลย ฉันจะฟังคุณ”

“โอเค ไปเดินเล่นที่สนามด้านนั้นกัน วิวสนามตอนกลางคืนก็ไม่เลว”

“ได้ เราไม่ได้เดินเล่นด้วยกันมานานแล้ว”

หญิงที่เห็นว่าตัวเองถูกเมินเฉย กัดฟันเดินบนรองเท้าส้นสูงไปที่ข้าง โต๊ะอาหารของทั้งสองคน “คุณหลง คืนนี้ฉันกับแฟนของฉันต้องมารับ ประทานอาหารที่นี่”

หลงเซียวเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชาไปที่หญิงสาว “หื้ม? แล้ว

เกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“คุณ! คืนนี้คุณเหมาที่นั่งที่นี่ ฉันต้องมากินข้าวที่นี่ คุณฟังไม่เข้าใจ ความหมายหรือไง?” หญิงสาวกอดอก ถอนหายใจ

ลั่วหานเห็นใจอยู่เงียบๆ กินสลัดผักชุดนั้นของตน “คุณผู้หญิง

เปลี่ยนห้องเถอะ คืนนี้ที่นี่เป็นของฉันกับสามีฉัน”

หญิงสาวคนนี้ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรอ! กล้าเอะอะต่อหน้าหลงเซียว

อย่าคิดว่ามีเงินก็สุดยอดแล้วนะ มีเงินก็ไม่สามารถลดทอนอำนาจ ของคนอื่นได้ ฉันต้องการนั่งที่นั่งนี้!” พูดจบ หญิงสาวก็เงยหน้าไปทา งบริกร “มานี่ ฉันอยากสั่งอาหาร!”

ลั่วหานส่ายหัว บอกให้รู้ว่าเห็นใจหญิงสาว “ตอนนี้ฉันแนะนำว่าให้ คุณออกไปเถอะ”

ด้านนี้กำลังโต้เถียงอยู่ ภาพเงาสีขาวของคนก็รีบเดินเข้ามาจากด้าน นอก อย่างรวดเร็ว เร็วจนมองไม่ชัดว่าเป็นใคร

“เจี๊ยะ!”

ฉับพลันเสียงตบก็ดังออกมา เสียงดังมาก ทำให้เห็นกำลังที่ใช้ไปไม่

น้อย

“คุณอยากตายหรอ!” หื้ม? เสียงคุ้นๆ

ลั่วหานกับหลงเซียวมองไปทางชายที่ยื่นมือไปตบ สิ่งที่เห็นคือเกา จึ่งอาน

คุณ….คุณตบฉันหรอ? ที่รัก คุณตบฉันได้ยังไง?”

หญิงสาวที่ถูกตบจนหน้าแดงไปครึ่งหน้าก็ร้องไห้น้ำตาหยดติ่งๆ อย่างน้อยใจ มองไปที่สีหน้าเย็นชาของเกาจึงอานอย่างน่าสงสาร หัวใจเยือกเย็นอย่างมาก

“ตบคุณยังนับว่าเบาไป! รีบไปขอโทษคุณหลงกับคุณนายหลง!”

เกา งอานจับแขนเรียวของผู้หญิงและดึงเธอไปด้านข้าง หันหน้า เข้าหาตั๋วหาน “ขอโทษด้วย ที่รบกวนความสุขในการทานข้าวของ ท่านทั้งสอง ฉันจะให้เธอขอโทษพวกคุณเดี๋ยวนี้”

หญิงสาวงงไปหมด มองไปที่เกาจึงอานอย่างตกตะลึง แววตาจ้อง มอง “คุณ…..ทําไมคุณทำอย่างนี้? ฉัน..

“เพียะ!!”

เกา จิ่งอานตบด้วยหลังมือไปอีกหนึ่งที “ยังไม่ขอโทษอีก!”

คราวนี้ใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งของหญิงสาวแดงไปหมด เขียวด้วย น้ำตา ไหลพรากเปียกไปหมด หัวใจเย็นเฉียบจนจะเป็นน้ำแข็ง “ฉัน …..แค่ อยากทานอาหารกับคุณที่นี่ ผิดอะไร? ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคนเหมาที่ นั่งเป็นเขา! เขามีสิทธิ์อะไรมาเหมาที่นั่งพวกเราก็เลยไม่สามารถกิน ข้าวที่นี่ได้!”

ลั่วหานเบ้ปาก หัวเราะเยาะในใจและดูการแสดงที่ดี “คุณชายเกา ตบผู้หญิงน่าจะไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายควรจะทำ”

ร่างกายสูงใหญ่ของเกาจึงอานยืนอยู่หน้าโต๊ะอาหาร “ผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้เรื่อง สมควรโดนตบ

หญิงสาวกัดฟันน้ำตาไหล “วิ่งอาน

“ขอโทษสิ! ฉันให้คุณขอโทษพวกเขาเดี๋ยวนี้! ตอนนี้!” เกา งอานดุด่าด้วยความโกรธ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น บีบคำออกมา จากไรฟันด้วยเสียงต่ำ “ขอโทษค่ะ”

หลงเซียวนั่งหลังตรงมาตลอด ในที่สุดเสียงทุ้มก็กล่าวอย่างเฉยเมย ว่า “พอแล้ว พาผู้หญิงของคุณออกไปจากที่นี่ อย่ามารบกวนอารมณ์ใน การทานข้าวของภรรยาฉัน”

เกาจิ่งอานยิ้มเล็กน้อย “คุณชายหลง วันนี้รบกวนอารมณ์ในการทาน อาหารของท่านทั้งสอง วันหลังฉันจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับทั้งสองท่าน ด้วยตนเองอย่างดี เมื่อถึงเวลาได้โปรดไปเป็นเกียรติด้วย”

ทันใดนั้นสายตาของเขาก็หยุดลงที่ลั่วหาน “ฉันเลือกผู้หญิงที่มีวิสัย ทัศน์ไม่ดี หากว่ามีความคิดได้ครึ่งหนึ่งของคุณฉู่ วันนี้ก็จะไม่เกิดเรื่อง เช่นนี้ขึ้น”

หลงเซียวยังคงหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม “ประธานเกา อย่ามา เปรียบเทียบผู้หญิงเลอะเทอะกับภรรยาของฉัน ภรรยาของฉันไม่โกรธ ไม่ได้หมายความว่าสามีอย่างฉันจะไม่ถือสา

เกาจึงอานหัวเราะแก้เก้อ คุณชายหลงพูดถูก! อย่างนั้นทั้งสองท่าน ทานอาหารให้มีความสุขเถอะ พวกเราลาก่อน”

หลงเซียวไม่ได้สนใจเขาอีก ลั่วหานพยักหน้านิดๆ

เกาจิ่งอานดึงหญิงสาวทั้งหน้าแดงทั้งสองข้างลากออกจากห้อง อาหารไป

ห้องอาหารได้คืนบรรยากาศที่เงียบสงบกลับมา รอยยิ้มบนริมฝีปาก ของลั่วหานเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง “ละครครั้งนี้เกาจึงอานกำกับเอง แสดงเอง คิดจะทำอะไรกัน?”

คนที่ฉลาดใครจะมองไม่ออก การตบหน้าเมื่อกี้ การทะเลาะในสถาน ที่ เพียงแต่เป็นละครอีกฉากหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ

ดูเหมือนหลงเซียวจะอิ่มแล้ว วางมีดและส้อมลง ทําเสียงผิดหวังเล็ก น้อย “เกาจึ่งอานอยากให้ฉันเห็นความบริสุทธิ์ใจของเขา แต่ดูเหมือน ว่าเขาจะใช้ผิดแนวทาง แล้วก็ใช้ผิดกาลเทศะ ลั่วหานสงสัยอยู่ในใจ “หืม? ทำไมเกาจิ่งอานจึงทำดีกับคุณ? เท่าที่ ฉันรู้ ตระกูลเกาอยู่เมืองหลวงก็มีอิทธิพลไม่น้อย และอีกอย่างตอนนี้ เขาก็เป็นประธานของบริษัทอีนเคอ ไม่คุ้มที่จะตีค่าตัวเองให้ต่ำเพื่อมา เอาใจคุณแบบนี้ใช่ไหม?”

หลงเซียวหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดมุมปาก “บริษัทอื่นเคอมีหนึ่ง โครงการ จําเป็นต้องยืมความสามารถของฉัน และโครงการนี้เป็นเรื่อง เร่งด่วนมาก ตอนนี้เขามีความสามารถเพียงเล็กน้อย เพียงแค่แสดงต่อ หน้าฉันให้ตายใจเท่านั้น”

ลั่วหานยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “ดังนั้น วันนี้เขาทำให้ตายใจสำเร็จแล้ว ใช่ไหม?”

หลงเซียววางผ้าเช็ดปากลง มองภรรยาแล้วหัวเราะ คุณภรรยา คุณ อยากรู้ไหมว่าการทำให้ลาตื่นเต้นอยู่ตลอดวิธีที่ดีที่สุดอะไร? ให้เขา แขวนอาหารไว้ข้างหน้า ให้เขาเฝ้ารออยู่ตลอดเวลา แต่ไม่สามารถให้ เขาทําแผนชั่วได้สําเร็จ ถึงเวลาที่เหมาะสมก็ให้ประโยชน์ที่ล่อตาล่อใจ สักหน่อย

ลั่วหานวางมีดกับส้อมลง ดวงตาเป็นประกาย “คุณสามี คุณนี่ร้า ยกาจจริงๆเลย

การประเมินค่านี้ ฉันถือว่าเป็นคำชม” บางคนคาดไม่ถึงแน่นอนว่า จะยอมรับ ยังยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน ไม่สามารถหน้าด้านได้อีก แล้ว

“ฉันล่ะยอมแพ้เลยจริงๆ! คุณหลง”

ฉันชนะเพราะคุณ คุณนายหลง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เดี๋ยวนะ ฉันอยากถามนิดหนึ่ง ทำไมคุณถึงมุ่งเป้าไปที่เกา จึ่งอาน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีความขัดแย้งโดยตรงกับคุณเลยนะ? ช่วงนี้เกาจิ่งอานผิดปกติมาก แทนที่จะเป็นซุนปิงเหวินนั่น ลั่วหานมี

ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี

ปากบางของหลงเซียวประกบลง “ครั้งหนึ่งเขาอยากจะได้ภรรยา ของฉันอย่างเปิดเผย ความขัดแย้งอย่างนี้ยังไม่เพียงพอใช่ไหม?”

“ซิ! จริงๆคุณก็หึง….ตอบสนองช้าเหลือเกิน

แต่ว่า เธอดีใจมาก

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลงเซียวหายไป พูดด้วยน้ำเสียงสุขุมน่าเกรง ขาม “ไม่เพียงแค่นั้นแน่นอน เกาจึ่งอานกำลังวางแผนลับ รวมมือกับตู้ หลิงเซวียนเพื่อโจมตีตลาดหุ้นของMBK ถึงแม้ว่าเขาจะแก้ไขได้ทัน เวลา ตัดขาดความเกี่ยวข้องกับตู้หลิงเซวียน แต่การลงโทษเพียงเล็ก น้อยเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

“อืม? อย่างนี้เอง”

“ยังมีอีกอย่าง เกาหยิ่งจือกับคุณหลุดออกจากความเกี่ยวข้องกันไม่ ได้ เนื่องจากตอนนี้ไม่สามารถรับใช้ตระกูลเกาได้โดยตรง อย่างนั้นก็ ทำให้เขาสั่นสะเทือนเล็กน้อย

อ้อ!

สามีของเธอ ชนะใจเธอ…จริงๆเลย!

“ท่านประธาน หลงเซียวนั่นแสดงออกว่าอย่างไร? โครงการนี้ พวก เราจะเริ่มดำเนินการได้ตามกำหนดไหม? ขืนล่าช้าต่อไปอีก เกรงว่าจะ ก่อให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก ตอนนี้ผู้ถือหุ้นรายใหญ่หลายรายเริ่ม กระสับกระส่ายเล็กน้อยแล้ว”

“เกาจิ่งอานคีบบุหรี่ในมือ ควันลอยเป็นเกลียว ด้วยอาการกลัดกลุ้ม ของเขา “ตอนนี้หลงเซียวต้องการสอนบทเรียนให้กับฉัน ฉันไม่มีวิธีที่ดี กว่า”

ด้วยการถอนหายใจ มีความเสียใจ เสียดาย ยิ่งโทษตนเองมากขึ้น เขาไม่ควรฟังคําพูดของตู้หลิงเซวียน ตอนนี้คิดอยากจะถอยก็ทำไม่ ได้แล้ว

….คําสองคำนี้ไม่ง่ายที่จะไปแตะต้อง เขาลืมไปได้ หลงเซียว อย่างไรนะ!

เฮ!

งั้นตอนนี้พวกเราจะทําอย่างไร? หลงเขียวนั่น ยังไม่มีวิธีอื่นใช่ไหม?” เกา งอานสูบบุหรี่หนึ่งที ค่อยๆพ่นควันออกมา “ไม่มี รอไก้แค่ข่าว คราวทางด้านนั้น”

เขาได้แจ้งให้ทราบแล้ว เชื่อว่าหลงเซียวจะเข้าใจ แต่ไม่รู้ว่าหลง เซียวจะแสดงท่าทีอะไรออกมา

“อาคุน ความรู้สึกถึงการถูกเหยียบย่ำ มันไม่สบายใจอย่างมากเลย!” เกาจิ่งอานกดบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ กดอย่างแรง บุหรี่ที่เหลือครึ่งมวน ถูกเขาบีบจนแหลกเป็นชิ้นๆ

“ท่านประธาน ตอนนี้หลงเซียวยิ่งใหญ่ไม่มีใครเทียบ พวกเรากับ บริษัทหลายรายในเมืองหลวงต้องพึ่งจมูกหายใจ ทุกคนหน้าชื่นอก ตรม น่าอึดอัดมากจริงๆ

เกาจึงอานถอนหายใจ “เรื่องเล็กไม่ยอมอดทน จะเสียงานใหญ่ แจ้ง ฝ่ายการเงิน ด้วยชื่อส่วนตัวของฉัน บริจาคเงินหนึ่งล้านให้กับโรง พยาบาลหวาเชี่ย…ไม่ก็ เงินทุนสิบล้าน ไปตอนนี้เลย”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ