ตอนที่ 25 เล่นกับเธอไม่ได้หรอ

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของอ้อมๆประโยคนั้นของฉู่ลั่วหาน “แค่ทำก็เท่านั้น” ทำเอาโม่หรูเฟยโกรธกัดฟันกรอด ริม ฝีปากสีแดงเหมือนกุหลาบ เม้มเข้าด้วยกันแน่นเพราะ ความเคียดแค้น ถึงจะมีแว่นกันแดดสีดำปิดอยู่ ก็ สามารถรู้สึกได้ถึงแรงอาฆาตที่มาจากดวงตาคู่นั้น

“ฉู่ลั่วหานเธอนี่มันไร้ยางอายจริงๆ! ตอนนี้เธอยังจะ มีหน้าไปหาพี่เซียวอีก เธอมันก็แค่อีผู้หญิงขายตัว!

เผชิญหน้ากับความโกรธของโม่หรูเฟย การตอบสนอง ของฉ่ลั่วหานเรียกได้ว่านิ่งมาก นิ่งเกินไป ทั้งดวงตาและ คิ้วของเธอต่างยิ้มเยาะอย่างซะใจ พลางถามออกไป อย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก”ตอนนี้หรอ คุณโม่ ตอนนี้คือตอน ไหนกัน”

ริมฝีปากสีแดงของโม่หรูเฟยค่อยๆเผยอขึ้น นิ้วบางๆ ลูบหน้าท้องน้อยๆของตัวเองเบาๆ ตามมาด้วยเสียงหีๆ อย่างอวดดี “ต้องให้ฉันพูดชัดเจนกว่านี้อีกหรอ เหอะๆ ฉันตั้งท้องลูกของพี่เซียว ไม่นานก็จะมาแทนที่เธอได้ อย่างง่ายดายเชี่ยวล่ะ….”

พูดถึงตรงนี้ อยู่ๆโม่หรูเฟยก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา”ฉัน เข้าใจนะ ฉู่ ลั่วหาน เธอเห็นว่าฉันท้อง คงจะร้อนใจขึ้นมา บ้างแล้วสินะ เธอคงกลัวว่าพี่เซียวจะไสหัวเธอ เธอก็เลย อ่อยเขาเท่าที่เธอจะทำได้ ฉู่ลั่วหานจิตใจเธอนี่มัน น่าสมเพชจริงๆ!

สายตาของฉู่ลั่วหานค่อยๆลดลง จ้องไปที่ท้องน้อย ของหล่อน การถากถางดูถูกของโม่หรูเฟย มีเพียงแต่จะ ทำให้ฉูลั่วหานอยากยิ้มขึ้นมาก็เท่านั้น

หล่อนคิดว่าตัวเองท้องแล้ว ก็จะสามารถนั่งลงบน ตำแหน่งคุณนายของตระกูลหลงได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอ หล่อนคิดว่าแค่กอดลูกบอลที่ท้องตัวเอง ก็สามารถเป็น ภรรยาตัวจริงที่ถูกต้องตามกฎหมายหรือไง นิสัยอย่าง หลงเซียว ถ้าโม่หรูเฟยใช้เด็กเป็นข้อต่อรองขู่เขาล่ะก็ จุดจบของหล่อนก็คงจะเสียทั้งคนและเงิน!

ฉ่ลั่วหานสองมือล้วงอยู่ในกระเป๋า เสื้อกาวน์สีขาวกับ ชุดสีฉูดฉาดของโม่หรูเฟยตัดกันอย่างชัดเจน “โม่หรู เฟย ทำไมเธอต้องให้ฉันพูดอย่างชัดเจน ถ้าเธอมั่นอก มั่นใจนักว่าจะชนะใจหลงเซียวได้ จะมาก่อกวนฉันทำไม มิทราบ เธอมายืนต่อหน้าฉันพูดจาไร้สาระขนาดนี้ ยิ่ง แสดงให้เห็นว่าจิตใจเธอไม่สงบแล้วสิ กังวลมากหรือ”

โม่หรูเฟยกำมือแน่น ไม่ผิด คำพูดของฉู่ลั่วหานแทง เข้าใจดำเต็มๆ การที่ได้เห็นภาพหวานชื่นของเธอกับ หลงเซียวที่ลานจอดรถในสถานบันเทิง ทำให้ในใจเป็น กังวลไม่น้อย แล้วยังต้องมาเห็นเธอได้กลับเข้าคฤหาสน์ อีกครั้ง ความกังวลครั้งนี้ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ในทันทีที่ฉู่ลั่วหา นมีสิทธิ์ควบคุมอำนาจในบ้าน เธอก็จะพ่ายแพ้ทันที อีก ทั้ง สองวันมานี้ หลงเซียวยังเย็นชากับตัวเธอเองอีกราวกับไม่เป็นห่วงเธอเลยแม้แต่น้อยที่ตั้งครรภ์ ถ้าไม่ใช่ล่ะก็….

โม่หรูเฟยยิ้มอ่อนๆ พลางกอดอกอย่างอวดดี เชิดหน้า ขึ้นพูดอย่างเหยียดหยาม “ฉู่ ลั่วหาน เธออย่าเพิ่งดีใจ ไป! ที่ฉันมาหาเธอ ก็เพราะมาเตือนเธอให้ได้สติก็ เท่านั้น ก่อนที่ ตระกูลหลงจะเฉดหัวเธอออกไป หาที่พัก พิงให้ตัวเองไว้ซะนะ ไม่ใช่พอถึงเวลา จะต้องไปนอนข้าง ถนน ไม่มีคนเหลียวแล ฉันไม่รู้ด้วย! ”

ฉู่ลั่วหานไม่อยากที่จะเสียเวลาต่อปากต่อคำกับโม่หรู เฟย ก้าวขาเดินเข้ามาราวกับตั้งใจจะกระแทกเข้าที่ไหล่ ของเธอ แต่ใครจะไปรู้วินาทีที่ โม่หรูเฟยเข้ามาใกล้ หล่อนก็พูดขึ้น”คู่ลั่วหาน เธอดูนี่สิ”

ลั่วหานที่ถูกเรียกค่อยๆหันไป หันไปเห็นข้อมือของ โม่หรูเฟยที่ยกขึ้นมาพอดี ข้อมือขาวๆของหล่อนถูก ประดับด้วยกำไลหยกสีมรกตเข้ม งดงามไร้ที่ติ สีสัน สะดุดตา แค่มองดูแวบหนึ่งก็รู้ว่าเป็นของดีหายาก แต่ ว่า ….ทำไมกำไลหยกวงนี้ถึงได้คุ้นตานักนะ

โม่หรูเฟยขยับกำไลหยกบนข้อมือไปมา ปากบางๆยก ขึ้น”กำไลหยกวงนี้ เธอคงจะเคยเห็น ของแม่สามีเธอไง คุณนายของเพียงคนเดียวของตระกูลหลง แม่แท้ๆของ พี่เซียว ใส่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร กำไลหยกมรกตของ ราชวงศ์ชิงเชี่ยวนะ บังเอิญจริงๆ ข่าวที่ฉันตั้งท้อง ถูกพัด ออกไปถึงหูท่าน แม่สามีเธอเขาเห็นนะ เลยเชิญฉันไปที่คฤหาสน์ของตระกูลหลง แถมยังให้กำไลหยกวงนี้มาอีก ด้วย”

หล่อนตั้งใจพูดเน้น “แม่สามีของเธอ”ด้วยน้ำเสียง เสียดสีประชดประชันอย่างเห็นได้ชัด

ดวงตาของฉู่ลั่วหานจ้องไปที่กำไลหยก ราวกับจอ ประสาทตาถูกปกคลุมด้วยชั้นฝุ่น ไม่สบายเป็นอย่าง มาก

ไม่หรูเฟยหัวเราะเย้ยอย่างเยือกเย็น “ถึงพี่เซียวอาจจะ ยังไม่รู้ถึงความสำคัญของเด็กคนนี้ที่มีต่อตระกูลหลง แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะคุณลุง คุณป้ารู้ก็พอแล้ว ฉู่ ลั่วหาน ความอกตัญญนั้นมีอยู่สามประการ ที่หนักหนาสาหัส ที่สุดก็คือการไม่มีทายาทสืบสกุล ตระกูลเก่าแก่ที่มี เกียรติยศชื่อเสียงมายาวนานอย่างตระกูลหลง จะ อนุญาตให้ผู้หญิงที่คลอดลูกไม่ได้อยู่ต่อไปได้นานสัก แค่ไหนเชียว? ! ”

คู่ลั่วหานกำมือแน่น ตอนนี้เธออยากที่จะฉีกหน้าโม่หรู เฟยให้ขาดเป็นชิ้นๆจะแย่ แต่ว่า วิธีแก้แค้นแบบนี้คงจะ ไม่เหมาะสมกับตัวเธอเองเท่าไหร่นัก

ทำไมฉู่ลั่วหานถึงต้องกลัวคำพูดสองสามคำของหล่อน

ด้วย

เธอยิ้มขึ้นมาเรียบๆ “งั้นก็ยินดีกับเธอด้วยจริงๆนะ แต่ ฉันจะเตือนเธอเอาไว้ เรื่องตั้งท้องเนี่ย บางคนก็โชคดี ส่วนบางคนก็โชคร้าย ทางที่ดีตั้งแต่ตอนนี้เธอควรที่จะระมัดระวังตัวไว้บ้าง อย่าทำเด็กที่จะช่วยชีวิตเธอไว้หาย ซะก่อน”

รองเท้าส้นสูงแรมปรี๊ดของโม่หรูเฟยก้าวเข้ามาอีกครึ่ง ก้าว เผชิญหน้ากับฉู่ ลั่วหาน เล็บยาวแวววับของหล่อน จิกเข้าที่ปกเสื้อของฉู่ลั่วหาน สายตาเหลือบไปเห็นป้าย ชื่อที่อยู่ใต้ปกเสื้อ ใบ้หน้าไร้เครื่องสำอางทำให้เห็นองค์ ประกอบที่งดงามละเอียดอ่อนบนใบหน้าของฉู่ลั่วหาน หล่อนจ้องหญิงสาวที่สวยไร้ที่ติตรงหน้าอย่างเคียดแค้น ยัยสุนัขจิ้งจอก!

ไม่วายกัดฟันพูด “เก็บปากไว้กินข้าวเถอะ! แน่นอนว่า ฉันต้องระมัดระวังตัวเป็นอย่างดี! อ้อ แล้วก็นะ ต่อไป ฉันคงจะต้องมาที่แผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลกลาง บ่อยๆ เธอเองก็ทำงานที่นี่พอดี เธอว่าถ้าฉันขอร้องคุณ ป้าให้เธอช่วยดูแลฉัน ท่านจะว่ายังไง”

เล็บส่องประกายแวววับเขี่ยลงบนป้ายชื่อ จ้องจนตา แทบทะลุ

ฉลูรั่วหานเลิกคิ้วขึ้นอย่างยียวน”รอเธอเป็นโรคหัวใจ ก่อนก็แล้วกัน ค่อยมาขอร้องให้ฉันดูแลรักษา! ”

พูดจบ ฉู่ลั่วหานไม่เหลือโอกาสให้หล่อนได้ตอบโต้อีก สาวเท้ายาวๆออกไปทางแผนกผู้ป่วยทันที โม่หรูเฟยเอง ที่อยู่ด้านหลังก็ก้าวตามมา ปลายรองเท้าส้นสูงกระแทก กับพื้นดังกึกๆๆ “ฉู่ ลั่วหาน ถ้าเธอยังกล้ายั่วพี่เซียวอีกล่ะ ก็ ฉันจะให้คุณป้าเฉดหัวเธอออกจากบ้านให้เร็วที่สุดคอยดูสิ!

ในที่สุดความอดทนของฉู่ลั่วหานก็หมดลง เธอหันหน้า กลับไปมองโม่หรูเฟย พูดยิ้มๆอย่างเยือกเย็น “โม่หรูเฟย เธอนี่โง่หรือว่าโง่กันแน่ ให้แม่สามีฉันไล่ฉันออกจา กบ้านน่ะหรอ เหอะๆ เธอคิดดูดีๆนะ ถ้านักข่าวรู้ล่ะก็ว่า เธอกลายมาเป็นเมียน้อยคนอื่น จุดจบมันจะเป็นยังไง! ถึงความจริงที่ฉันกับหลงเซียวแต่งงานกันจะไม่ได้ถูก เปิดเผย แต่ว่าก็ถ้าวันไหนฉันอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาล่ะก็นะก็

คง.”

“ฉู่ลั่วหาน! แก! ”

โม่หรูเฟยกลัวขึ้นมาจับใจ ตอนนี้ที่ตัวเธอเองสามารถ กดขี่ข่มเหงฉู่ลั่วหานได้ ก็เป็นเพราะว่าความสัมพันธ์ของ ฉ่ลั่วหานกับหลงเซียวยังไม่ถูกเปิดเผยก็เท่านั้น ถ้าทุก คนรู้ล่ะก็ เธอเองต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่าง แน่นอน

ะ ฉู่ลั่วหานมองหล่อนอย่างสมเพช”ดังนั้น เพื่อให้ลูกของ เธอได้คลอดออกมาอย่างปลอดภัย เพื่อชื่อเสียงอาชีพ นักแสดงของตัวเธอเอง ทางที่ดีเธอหัดทำตัวดีๆกับฉันไว้ ซะบ้าง! ถ้าฉันโกรธขึ้นมาล่ะก็ ฉันไม่สนใครหน้าไหน ทั้งนั้น ส่วนเธอ จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้มั้ยนะ”

เธอจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้มั้ย

ถึงคำพูดนี้จะดูเรียบๆ ไม่มีอะไร แต่ในใจของโม่หรู เฟย ราวกับต้องรับน้ำหนักของภูเขาขนาดมหึมา
แต่ไหนแต่ไรฉู่ลั่วหานไม่เคยมีอะไรสักอย่าง ยังไงก็ ไม่มีอะไรจะเสีย

แต่ตัวเธอเองไม่ใช่..ถ้าความแตกขึ้นมา การงานเธอ ต้องพัง แถมตอนนี้ยังพิชิตใจหลงเชียวไม่ได้อีก

ไม่รอให้สมองของโม่หรูเฟยประมวลผลกลับมาโจมตี เธอ ฉู่ลั่วหานรีบก้าวเท้าฉับๆเข้าลิฟต์ไปทันที

สิ่งที่เหลือไว้ให้โม่หรูเฟย มีเพียงแต่เงาสีขาวที่หายไป ต่อหน้าต่อตา

ลั่วหานเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จ เตรียมตัวจะออกจากโรง พยาบาล มือถือในกระเป๋าก็ส่งเสียงดังขึ้นมา”ที่รัก เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า เป็นไงบ้าง ไอ้สารเลวหลงเซียวไม่ได้ รังแกเธอใช่มั้ย? ! ”

ทันทีที่รับสาย เสียงถามของลู่หวู๋ซวงก็ดังขึ้นไม่หยุด ฉ่ลั่วหานสะพายกระเป๋า พลางเบ้ปากอย่างน้อยใจ “เธอ เพิ่งจะนึกถึงฉันหรอ เวลาฉันต้องลุยน้ำลุยไฟ เธอหาย ไปไหนมา”

“ฮะๆ ฉันผิดไปแล้วน่า ฉันเพิ่งกลับมาบ้าน เรื่องที่บ้าน เยอะแยะไปหมด แถมพ่อฉันยังจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้ อีก น่ารำคาญชะมัด! 22

ลั่วหานสาวเท้าออกจากโรงพยาบาล ไม่มีอารมณ์โต้

กลับหล่อน”งั้นนางสาวลู่ ที่เธอโทรมานี่เพื่อถามไถ่สาร

ทุกข์สุกดิบ หรือว่าโทรมาระบายอารมณ์กันแน่ ฉันฟังไม่ออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยเลยสักนิด”

“เป็นห่วงสิเป็นห่วง จะไม่เป็นห่วงได้ไง! เธออยู่ที่โรง พยาบาลใช่มั้ย เดี๋ยวฉันไปรับเธอนะ ฉันเลี้ยงข้าวเย็น เอง อยากกินอะไรเลือกเลย! อิ่มกินไม่หมดก็ห่อกลับ บ้าน เป็นไงดีมั้ย อิอิ”

ความเศร้าหมองที่อยู่ในใจของฉู่ลั่วหานเมื่อครู่ถูก เสียงหัวเราะสดใสของลู่หวู่ซวงปัดเป่าซะหมด แกล้งทำ เป็นน้อยใจเล็กน้อย”ก็ดี ฉันให้เวลาเธอยี่สิบนาที ฉันหิว แล้ว”

“รับทราบเจ้าค่ะ! คุณนายหลง!

หลังจากวางสาย ฉู่ลั่วหานเดินออกไปด้านนอกอย่าง ช้าๆ โรงพยาบาลตอนนี้คนไม่เยอะนัก ตึกผู้ป่วยนอกคน โล่งอย่างเห็นได้ชัด นึกถึงกลุ่มคนที่พากันมาขอโทษเมื่อ ตอนกลางวัน ทำให้ฉู่ลั่วหานถอนหายใจออกมาอย่าง ช่วยไม่ได้

กำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวยาวรอคนมารับ โทรศัพท์ก็ส่ง เสียงดังขึ้นมาอีก

เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ ทำเอาฉู่ลั่วหา นกระโดดโหยงขึ้นมาจากเก้าอี้ตัวยาว เบอร์ที่โทรมาคือ เบอร์คฤหาสน์ของตระกูลหลง!

ตระกูลหลงโทรมาหาเธอ แต่ไหนแต่ไร สามปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีเรื่องดีสักเรื่อง
ฉ่ลั่วหานขมวดคิ้วเข้มเข้าหากัน มือถือที่กำอยู่กำลัง แผดเผาฝ่ามือ เธอสูดหายใจเข้าลึก สายนี้ไม่รับก็ไม่ได้

“ฮัลโหล..”

“ฉู่ ลั่วหาน เธอตั้งใจจะทำอะไรอยู่!

ทันทีที่รับสาย เสียงด่าฉอดๆของหยวนชูเฟินก็แทรก เข้ามา ทำเอาฉู่ลั่วหานแสบแก้วหูไปหมด

“คุณแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ”ฉู่ลั่วหานพยายามควบคุม อารมณ์ของตัวเองไว้ คิ้วที่ขมวดไว้ยิ่งขมวดแน่นขึ้นไป

อีก

“มีอะไรหรอ เธอว่ามีอะไรละ ตัวเธอเองมองตระกูล หลงหาดีไม่ได้เลยใช่ไหมและเห็นว่าเซียวอ๋อหาดีไม่ได้ เลย แถมยังเห็นเฟยเฟยสบายดีไม่ได้อีกใช่ไหม! ”

เฟยเฟย?

เหอะๆ แม้แต่คำเรียกชื่อก็เปลี่ยนแล้วสินะ

สายที่โทรมาก่นด่าหาความจริงกับเธอถึงที่นี่ เห็นทีโม่ หรูเฟยคงจะร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าต่อหน้าหยวนชูเฟิน ผลที่ตามมามันเร็วดีจริงๆ!

คู่ลั่วหานเจ็บใจจี๊ด หัวใจรู้สึกหนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ยังพูดออกไปอย่างเข้มแข็ง “คุณแม่ค่ะ ดิฉันไม่ เข้าใจว่าคุณแม่กำลังพูดเรื่องอะไร”

“เธออย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้นะ? ห้ะ? ! เมื่อก่อนฉันรู้ว่าเธอมีลูกไม่ได้ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า จิตใจเธอมันโหด เหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ เฟยเฟยท้องลูกของเซียวเอ๋อ ทำให้มีผู้สืบทอดตระกูลหลง เธอก็อดไม่ได้เลยที่จะ ทำร้ายเขา อยากที่จะฆ่าลูกในท้องของเขา เธอนี่มันงู พิษจริงๆ ไม่คู่ควรที่จะเป็นลูกสะใภ้บ้านฉันเลยแม้แต่นิด เดียว!

ลั่วหานถูกด่าจนเจ็บหัวใจไปหมด ขอบตาร้อนผ่าว ปากซีดเซียว เธอจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฆ่าลูกในท้อง หรอ คำพูดนี้มันมาจากไหนกัน

แล้วสถานการณ์ตรงหน้าก็คือ หยวนชูเฟินเชื่อคำพูด ของโม่หรูเฟยอย่างไร้ข้อกังขา ส่วนคำพูดของเธอนั้น ไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว

“คุณแม่ ฉันไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเขาเลยนะคะ ฉันเอง ก็เพิ่งรู้…

คำอธิบายแบบนี้ แน่นอนว่าช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิด

“เคยหรือไม่เคย ตัวเธอเองรู้ดีที่สุด! ต่อไปเฟยเฟยจะ ฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลกลาง เธอเองก็เป็นหมอ เรื่อง การตรวจของเฟยเฟยยกให้เป็นหน้าที่เธอ! ถ้าเฟยเฟ ยกับลูกในท้องเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียวล่ะก็ ฉันไม่ ปล่อยเธอไว้แน่!

ปีง!

ฉู่ลั่วหานยังไม่ทันได้ตอบกลับ หยวนชูเฟินก็วางสายไปเรียบร้อยแล้ว เสียงกระแทกของโทรศัพท์ ทำเธอเจ็บ หัวใจไปหมด

ให้เธอดูแลโม่หรูเฟยหรอ

ล้ออะไรกันเล่น? !

ฉู่ลั่วหานกำลังอึ้งกับสิ่งที่เกิดตรงหน้า อยู่ๆเสียงบีบ แตรรถก็ดังขึ้นข้างๆหู เธอสะดุ้ง เงยหน้าขึ้น เจอรถ ปอร์เช่สีบรอนซ์เงินขับเข้ามาจอดตรงหน้าเธอ