ตอนที่ 189 คนไหนจะเป็นตัวจริงของหลงเชียวล่ะ

วันต่อมา อากาศแจ่มใส แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาจากมุ่งลวด ด้านหลัง สาดเข้ามากระทบบนใบหน้า ยิ่งขับให้เห็นความ สวยงามของผู้หญิง บนใบหน้าขาวๆ ทว่าเต็มไปด้วยความ กลัด

เมื่อนึกถึงหลงเชียวเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ แอนน่าก็ปวด

หัว

นึกถึงเงื่อนไขที่เขาเสนอมาอีกครั้ง แอนน่าก็เจ็บปวดไปทั้ง

ตัว

สวมชุดกีฬาวิ่งออกกำลังกาย ออกกำลังกายเพื่อเบี่ยงเบน ความสนใจไม่คิดไม่นึกถึง หลงเชียวก็คือคนอย่าจริงจัง กับคนเลวจนเกินไป

ถึงแม้ว่าท่านเซียวจะอาศัยฤทธิ์ยาเพื่อให้หลับไป แต่คืนนี้ เขาก็หลับลึกมาก หลับสบายอย่างมาก เปลี่ยนเป็นชุดออก ท่านก็ขึ้นไปบนชั้นสาม

เปิดผ้าม่านออก ท่านเซียวก็ขึ้นไปวิ่งบนลู่วิ่ง มองออกไป ทางหน้าต่างก็เห็นผู้หญิงที่วิ่งอยู่ในสวนอย่างพอดิบพอดี ยก แขนขึ้น ยืดหลังตรง สายตามองตรงไปข้างหน้ามองอารมณ์ ความรู้สึกไม่ออก
ข้อเสนอของเธอกับเขา ถึงกับไม่แสดงอารมณ์ออกมาสัก นิดเลยหรอ?

ท่านเขียวปรับความเร็วในการวิ่ง เพิ่มขึ้นทีละนิดทีละนิด แปดกิโลเมตร เก้ากิโลเมตร สิบกิโลเมตร

ฝีเท้ายิ่งเร็วขึ้นๆ เหงื่อออกจนเสื้อเปียกโชกอย่างรวดเร็ว เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลจากหน้าผากลงมาที่หน้า หยดติ้งติ้งลงมา ด้านล่าง สารโดพามีนที่เกิดจากการออกกำลังกายทำให้ ผู้ชายรู้สึกคึกคักแปลกๆ

ที่น่าแปลกคือ เขาออกกำลังกายหลายครั้งขนาดนั้น ก็ไม่ เคยเห็นจะตื่นเต้นคึกคักขนาดนี้

หรือว่าจะเป็นเพราะเธอ? ใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์นี้ ผู้ หญิงที่รอยยิ้มไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย?

ไม่มีทาง! ท่านเชียวในกันบึงหัวใจไม่ยอมรับมัน

แอนน่าวิ่งกลับมา รีบอาบน้ำ ไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียม อาหารเช้า

แปลกๆนะ วันนี้หลงเซียวไม่ลงมาเยาะเย้ยเธอ? หุ่นยนต์ก็ มีนอนเกินเวลาด้วยหรอ?

แอนน่าเปิดตู้เย็น หยิบผลไม้สองสามอย่างออกมา แล้วก็ ต้องตกตะลึงอีกครั้ง

ก็คือ เมื่อคืนเกรงว่าจะดื่มไปไม่น้อย ฉะนั้น คำพูดเมื่อคืนของเขา เป็นเพราะว่าเมาหรอ?

ล้างผลไม้สะอาดแล้ว ใส่ในเครื่องคั้นน้ำผลไม้ เครื่องส่ง เสียงทึ่งออกมา แอนน่าเอนตัวพิงหน้าตู้เก็บของ ใจลอยอีก แล้ว

ตาที่ม! ดื่มเหล้าไม่ดีต่อโรคหัวใจ? โงไม่อยากมีชีวิตอยู่!

แป็บนึง ทำไมเธอต้องเป็นห่วงว่าเขาจะดื่มหรือไม่ดื่ม

ด้วย?

เขาสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้ แล้วเกี่ยวอะไรกับ เธอล่ะ?

น้ำผลไม้คั้น แอนน่าเทเป็นสองแก้ว ถือภาชนะด้วยความ งุนงงอีกครั้ง ไม่ถูก เธอเป็นหมอประจำตัวของเขา ดังนั้นเธอ ไม่ต้องกังวลที่จะไปวิพากษ์วิจารณ์เขา

หากเขาจะดีหรือเลว เธอก็ถอนตัวจากความเกี่ยวข้องไม่

ได้

ไม่ผิด ที่เป็นเช่นนี้

ดีมาก ในที่สุดก็เข้าใจความเป็นจริงแล้ว

“คุณหลง อรุณสวัสดิ์”

เดินออกจากครัวพร้อมอาหารเช้า เห็นหลงเชียวเดินลงมา ชั้นล่างพอดี เขาใส่เสื้อเชิตสีขาวสะอาดที่รีดจนกลีบโง้ง ลงบันไดพลางดึงแขนเสื้อขึ้นไปที่ข้อพับ เผยให้เห็นแขนท่อน ล่างที่แข็งแกร่ง

ทีม? หลงเชียวในวันนี้แตกต่างจากเมื่อวาน ท่าทางดูมี ชีวิตชีวา

แอนน่ายืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะ เสนออาหาร “คุณหลง น้ำผล ไม้คั้นสด สเต็กเนื้อเม็กซิกันมีเดียม สลัดอกไก่อโวคาโด ซุป น้ำขันอิตาลี่ ขนมปังโฮลวีทเบคอน ทานให้อร่อยนะคะ”

โต๊ะอาหารสองเมตรแบบตะวันตก ทั้งสองนั่งคนละมุม หลงเซียวมองไปที่จานอาหารค่ำลายครามสีขาวตรงหน้า มื้อ อาหารวันนี้ ค่อนข้างจริงจังกับอาหารเช้า

ท่านเชียวหยิบมีดและส้อมขึ้นมา มองข้ามโต๊ะอาหารไปที่ เธอ “นี่ดูเหมือนว่า คุณแอนน่าพัฒนาเร็วมาก”

แอนน่ากำลังนั่นสเต็ก “ซอบพระคุณคุณหลงที่ไม่ทิ้ง ฉันจะ ตอบแทนบุญคุณอย่างมหาศาลอย่างแน่นอน”

เธอไม่เพียงแต่ก้าวหน้าอย่างมากในการทำอาหารเท่านั้น ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมตั้งเดิมของจีนก็เพิ่มขึ้นอย่าง รวดเร็ว หลงเชียววางหนังสือประเพณีโบราณไว้ที่ชั้นวาง หนังสือด้านนอก เธอดูทุกวัน อ่านจนเพลิดเพลิน

หลงเชียวเท้าแขนบนโต๊ะอาหาร “ฉันจะรอการตอบแทน บุญคุณของคุณ”
แอนน่าแกล้งฟังไม่เข้าใจ แววตาเคลื่อนไปมาลังเลยากที่ จะพูดอยู่ระหว่างจานอาหาร ทานข้าวอย่างเงียบๆ

กินไปครึ่งหนึ่ง แอนน่าไม่สามารถระงับมันได้ “คุณหลง วันนี้ฉันจำเป็นต้องไปพบผู้ช่วยของฉัน ฉันพูดว่า จำเป็น!”

หลงเชียวดื่มน้ำผลไม้หนึ่งที่ พยักหน้าอย่างอารมณ์ดี “ได้

ฉันจะให้ที่อยู่คุณ คุณไปเองนะ”

“จริงๆหรอ?” เธอแทบไม่เชื่อ โน้มตัวไปข้างหน้า เพื่อถาม ท่านเขียวกำลังกินสเต็ก ค่อยๆเคี้ยว “เปลี่ยนเป็นหลอก

ก็ได้”

“ฉันเชื่อแล้ว! ขอบคุณมาก” สีหน้าเคร่งขรึมของแอนน่าก็ สลายไปทันที ถ้าหิมะหยุดตก ก็เห็นทิวทัศน์ที่สดใส หลงเซียวสายหัว ผู้หญิงคนนี้..ฉับพลันก็ทำให้เขาอยาก

จะยิ้มออกมา

รีบตรงไปยังที่อยู่ที่หลงเชียวให้มา ที่นี่ จริงๆแล้วเป็น คฤหาสน์สองชั้น มีบอดี้การ์ดชุดตาสองคนเฝ้าอยู่นอกประตู ดูเคร่งขรึมจริงจัง ใบหน้าไร้อารมณ์

เมื่อเห็นแอนน่าเข้ามา ประตูใหญ่คฤหาสน์ก็ถูกชายชุดดำ เปิดออก กล่าวว่า “คุณแอนน่า เชิญครับ”

ดูเหมือนว่า หลงเชียวจะแจ้งไว้ล่วงหน้า
“แอนน่า! แอนน่าคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? คุณเป็น อย่างไรบ้าง? เขาทำร้ายคุณหรือเปล่า?”

Lisaกอดแอนน่าแล้วลูบขึ้นลงหนึ่งครั้ง ตรวจสอบให้ แน่ใจว่าไม่มีการบาดแผล

“ฉันไม่เป็นไร พวกคุณล่ะ? พวกเขาทำให้พวกคุณลำบาก ใจหรือเปล่า?”

Curretสายหัว “เปล่า แปลกมากเลย หลังจากที่พวกเรา เข้ามา อาหารสามมื้อต่อวันจะถูกส่งตรงเวลา มีสิ่งอำนวย ความสะดวกเพื่อความบันเทิงทุกอย่างในคฤหาสน์ ยกเว้น ไม่สามารถออกไปได้ สวัสดิการอื่นๆก็ดีมาก!”

อะไรนะ?

Lisaดึงแขนแอนน่าไปที่ห้องอาหารเพื่อนำเสนอ “คุณดู นี้ คืออาหารเช้าของวันนี้ อาหารจีนเลิศรส! อร่อยมาก! ฉันกิน จนอ้วนหมดแล้ว”

อะไรกัน?!

วันนี้เธอทำอาหารตะวันตก

แอนน่าเข้าใจแล้ว คนชั่วอย่างหลงเชียวนี้ แต่ไหนแต่ไรมา ก็ไม่ได้ให้เธอทำอาหารส่งให้Lisaเลย เขาจงใจ

ไอ้ทุเรศ สวะ
“ดังนั้น พวกคุณทั้งสองคนอยู่ที่นี่ ก็ได้รับสวัสดิการแบบ แขกวีไอพีเลยหรอ?” แอนน่าขมวดคิ้วอย่างงุนงง เธอ กระวนกระวายใจอยู่หนึ่งสัปดาห์ สุดท้ายก็ไม่เรื่องอะไรที่ ต้องกังวลงั้นหรอ?

“แหะแหะ ก็ไม่เชิง ไม่ให้ออกไป ไม่มีเสรีภาพอย่างมาก”

แอนน่านวดหัวคิ้วของเธออย่างแรง “ฉันรู้แล้ว พวกคุณยัง ต้องอยู่ที่นี่ต่อไปแค่เพียงชั่วคราว ฉันสามารถคิดหาวิธีให้ พวกคุณออกไปได้”

“คุณนะดูแลตนเองให้ดี พวกเราอยู่ที่นี่ไม่เป็นอะไรจริงๆ” ออกมาจากคฤหาสน์ แอนน่านั่งอยู่ในรถ อารมณ์สับสน

ยุ่งเหยิงเล็กน้อย

หลงเซียว ไม่ได้เป็นคนเลวแบบนั้นอย่างที่เธอคิดไว้หรอ?

เวลานี้ ที่คฤหาสน์ตระกูลโม่

โม่หรูเฟยจับโทรศัพท์

“พี่ สิ่งที่คุณเพิ่งพูด เป็นจริงหรอ?”

“จริงแท้แน่นอน แอนน่าเป็นหมอประจำตัวของหลงเซียว แต่เสียงของผู้หญิงคนนี้เหมือนกับฉู่ลั่วหานทุกประการ ฉัน กังวลว่าหลงเชียวจะคิดถึงคู่ลั่วหานมากเกินไป ไม่ลังเลที่จะ ใช้ผู้หญิงคนนี้แทนที่เธอ หรูเฟย คุณต้องจับตาดูไว้”
มือไม่หรูเฟยบีบผ้าม่าน กัดฟันแน่น “ฉันปลีกตัวออกจาก สังคมเพื่อเขา ละทิ้งกิจการ เขาก็ยังไม่พอใจหรอ?”

เกาหยิ่งจือกล่าว “หรูเฟย ปลีกตัวออกจากสังคม.คุณ ต้องจัดการเรื่องนี้กับตัวหลงเชียวนะ ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อย เหมาะสม”

ไม่หรูเฟยเงียบสนิท เมื่อสองปีก่อน เธอแท้ง คู่ลั่วหานก็ ตาย หลงเชียวจะเป็นจะตายหลายครั้งหลายหน ทุกอย่าง เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป เร็วเกินไป…

หลงเชียวอยู่ในสภาพกึ่งไม่ได้สติรู้เนื้อรู้ตัว หลงถึงมาหา เธอ ให้เธอหมั้นกับหลงเชียว แต่เงื่อนไขคือต้องลาออกจาก วงการบันเทิง

พูดไปแล้ว หลงเชียวก็ไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัว

“พี่ ในใจฉันโกรธ! เกลียด! ฉันฟังคำพูดของหลงถึง แต่ว่า ตอนนี้ฉันได้อะไร? กิจการไม่มีแล้ว ความรักก็ไม่มี”

“เอาล่ะ บ่นไปจะได้อะไร? ต้องจัดการเรื่องสำคัญก่อน ต้องติดต่อกับแอนน่าผู้หญิงคนนี้ก่อน คุณต้องหาวิธีที่จะเป็น เพื่อนกับเธอ ให้เธอตัดความคิดที่จะอยู่กับหลงเชียวโดยสิ้น เชิง”

“ฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแย่งพี่เซียวไป! โดยเด็ด

ขาด!”
ภายในร้านกาแฟฝรั่งเศส แอนน่านั่งอยู่ข้างหน้าต่าง กำลังคนกาแฟ Blue Mountain ในถ้วย

โม่หรูเฟยผลักประตูเข้ามา มองเห็นแอนน่า ปากก็ยกยิ้ม

“คุณแอนน่า คุณจริงๆ ใช่ไหม?” ไม่หรูเฟยใส่ชุดเดรสสี เหลืองยืนอยู่ตรงข้าม ผมลอนยาวคลุมไหล่ ใบหน้าสะสวย แต่งหน้าอย่างละเมียดละไม กรีดอายไลเนอร์ ปากทาสีแดง เชอร์รี่ เป็นคนสวยมากจริงๆ

คนสวยคนนี้ ก็คือคู่หมั้นของหลงเชียว โม่หรูเฟยในคำพูด

ของทุกคน

แอนน่าพยักหน้า “สวัสดีค่ะ คุณ โม่”

โม่หรูเฟยตกใจ น้ำเสียงนี้ ….เหมือนกันกับฉู่ลั่วหาน

จริงๆ! คล้ายกันเหลือเกิน! ไม่น่าแปลกใจที่หลงเชียวจะจิตใจ เตลิดเปิดเปิง ถ้าไม่ใช่เพราะเกาหยิ่งจือบอกเธอล่วงหน้า โม่ หรูเฟยต้องตกใจจนหัวใจวายตายอย่างแน่นอน

โม่หรูเฟยกดความกระวนกระวายใจเอาไว้ ฝืนยิ้มออกมา

“คุณรู้จักฉันด้วยหรอ?”

แอนน่ายักไหล่ “คู่หมั้นของหลงเชียว จะไม่รู้จักได้อย่างไร ฉันสิต้องแปลกใจ ว่าคุณรู้จักฉันได้อย่างไร?”

โม่หรูเฟยนั่งลงตรงข้ามเธอทั้งที่ไม่ได้เชิญ “เหมือนกับที่ คุณพูดนั่นแหละ คุณหมอประจำตัวของคู่หมั้นฉัน ฉันจะไม่รู้จักคุณได้อย่างไร?”

พูดจาอ้อมค้อม? ได้เลย

โม่หรูเฟยสั่ง Caramel Macchiato จากนั้นก็มองแอนน่า มองดูอย่างละเอียด รูปร่างหน้าตาต่างจากคู่ลั่วหานอย่าง มาก เธอสวยกว่า ร่างกายดูแข็งแรงสดใสกว่า

“คุณแอนน่า น่าจะรู้เรื่องราวของพี่เซียวบ้างแล้วใช่ไหม?”

โม่หรูเฟยลองถาม

แอนน่าหยิบกาแฟรสขมมาจิบหนึ่งที่ “ฉันเป็นหมอของเขา เรื่องควรรู้ เป็นธรรมดาที่ฉันจะรู้ เรื่องไม่ควรรู้ ก็ไม่จำเป็น ต้องรู้”

ไม่หรูเฟยยกกาแฟขึ้นมา เธอถือแก้วกาแฟไว้ในมือ ยิ้ม อย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน “อย่างนั้น เกี่ยวกับอดีตภรรยา ของพี่เชียว คุณรู้แค่ไหนล่ะ?”

ทีม? หลงเชียวมีอดีตภรรยา? เธอยังไม่รู้จริงๆ เธอรู้ว่า หลงเชียวมีฐานะเป็นประธานของMBKเท่านั้น ส่วนความ สัมพันธ์ส่วนตัว เธอไม่ได้สนใจ

“ไม่ทราบ”

โม่หรูเฟยหัวเราะ ใบหน้าขาวใสเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล “ไม่รู้ก็ดี ผู้หญิงคนนั้นทำร้ายพี่เซียวอย่างมาก แล้วก็ทำร้าย ฉันอย่างมาก เพียงแต่ว่า…..เธอตายไปแล้ว ทั้งหมดทั้งสิ้นก็จบสิ้นกันไป”

โอ้?

แอนน่าคนกาแฟทีละนิดทีละนิด หลงเชียวมีภรรยาที่ตาย

ไปแล้วหรอ?

“แล้วทำไมมาบอกสิ่งเหล่านี้กับฉันล่ะ?”

สัญชาตญาณบอกว่า โม่หรูเฟยมาพบเธอไม่ใช่เรื่อง บังเอิญ คำที่พูด ก็ไม่ใช่ไม่มีเจตนา

โม่หรูเฟยดื่มกาแฟ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “คุณแอน น่า ฉันกลัวว่าคุณจะเจ็บปวด ดังนั้นจึงอยากจะเตือนคุณสัก หน่อย ที่ คุณเป็นหมอดีที่หายาก ฉันไม่ต้องการให้มีเรื่อง เล็กๆน้อยๆมาบังตาคุณ”

เธอตรวจสอบปฏิกิริยาตอบกลับของแอนน่า น่าเสียดาย มาก แอนน่าไม่มีการตอบสนองใดๆ

“ฉันคิดว่า พี่เขียวขอให้เธอมาอยู่ข้างกายเขา อาจจะเป็น เพราะว่า น้ำเสียงของคุณกับภรรยาของเขาที่ตายไปแล้ว เหมือนกันอย่างมาก ฉันพูดอย่างนี้ คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม?”

หนึ่งประโยค ทำให้รู้ได้โดยทันที!

แอนน่าเข้าใจทั้งหมดแล้ว! หลงเชียวทาทุกวิถีทางเพื่อ รักษาเธอไว้เพียงแค่คิดว่าจะให้เธอกลายเป็นตัวแทนของ ใครอีกคน ปลอบใจตัวเองที่เจ็บปวดจากการสูญเสียภรรยาไปงั้นหรอ?

ถูกใช้เป็นเป้า

โม่หรูเฟยยื่นมือออกไป เตรียมจะจับมือของเธอ แต่ว่าแอ นน่าหลบ เธอไม่ชอบการสัมผัสทางกาย

“ยังมีอะไรอีกไหม คุณพูดครั้งเดียวให้จบๆไปเลย” แอน น่าน้ำเสียงเย็นชา

โม่หรูเฟยลูบท้องของตัวเอง ทอดถอนหายใจ “สองปีก่อน ฉันท้องลูกของพี่เซียว แต่น่าเศร้าใจที่อดีตภรรยาเขา วางแผนทำร้าย ฉันเลยสูญเสียลูกไป ร่างกายยังไม่ฟื้นกลับ คืนจนถึงตอนนี้ ใครทำให้ฉันรักพี่เซียวล่ะ? ก็แม้แต่เรื่อง แบบนี้ ฉันก็ยกโทษให้หมด”

โอ้? เมื่อคืนป่วยไม่มาร่วมงานเลี้ยง ดูเหมือนจะเป็นจริง

“พูดเช่นนี้ คุณกับคุณหลงอยู่ด้วยกัน ภรรยาของเขาก็ยังมี ชีวิตอยู่งั้นหรอ? และยังไม่ได้หย่ากันอีกด้วย?” แอนน่าถาม แบบเลี่ยงๆ

“อึม? ถูก เป็นอย่างนี้ เพียงแต่ว่า ฉันกับพี่เซียวรักกันจริงๆ ต่อมาผู้หญิงคนนั้นใช้อุบายเพื่อให้พี่เซียวแต่งงานด้วย”

ไม่ได้สนใจว่าจะพูดว่า นี่คือการแต่งงานที่ไม่ถูกต้อง หลง เชียว ก็ยังเป็นคนเลวจริงๆ

โม่หรูเฟยยิ้มเล็กน้อย อย่างเป็นมิตรและอ่อนโยน“ขอบคุณคุณนะที่ช่วยดูอาการพี่เชียว ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวัง ว่าเราจะกลายเป็นเพื่อนกันได้ไม่รู้ว่าคุณจะยินยอมไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ