ตอนที่ 14 อยู่ด้วยกันตามลำพังในวิลล่าตอนกลาง ดึก

ตอนที่กลับไปถึงวิลล่า ฉู่ลั่วหานก็ถูกหลงเซียววางตัว ลงบนโซฟาในห้องรับแขก ข้างๆก็มีกล่องยาวางอยู่ บรรยากาศและสภาพแวดล้อมทุกอย่างในวันนี้เหมือน คืนนั้น ฉู่ลั่วหานจึงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หนึ่งคือเพราะว่า เธอรู้สึกปวดหัวเข่ามากๆ สองคือเพราะว่าสองวันมานี้ การกระทำของหลงเซียวนั้นผิดปกติไป

คู่ลั่วหานจึงหันไปมองหลงเชียวที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วกำลัง อ่านเอกสารอยู่ แล้วได้หันข้างพลางพิงตัวที่เป็นครึ่ง ท่อนบนลงบนเก้าอี้ ท่าทีของเขาดูสง่าผ่าเผยและเย็นชา อย่างพูดไม่ถูก โดยเฉพาะแสงไฟที่สอดส่องบนพื้นได้ สะท้อนแสงขึ้นมากระทบกับใบหน้าของเขา ทำให้ขนตา ของเขาสะท้อนเขาจนดูหนาขึ้นอีกหนึ่งชั้น

ความมีเสน่ห์ของเขา ทำให้ฉู่ลั่วหานเห็นเมื่อไหร่ก็รู้สึก หลงใหล

จากนั้นเธอก็ได้ละสายตามาที่ตัวเอง ฉู่ลั่วหานก็ได้ แกะผ้าก๊อซออกด้วยความระมัดระวัง เธอรู้สึกเจ็บจน อยากจะกรีดร้องออกมา ความรู้สึกในด้านลบของแผล เลือดที่แปดเปื้อนผ้าก๊อซ และไม่สามารถฉีกมันออกมา ได้ พอเอาผ้าออกมาไม่ได้ จึงต้องใช้มือและค่อยๆลอก หนังให้ติดออกมาด้วย
กระบวนการทั้งหมดที่เธอทำ คุณชายหลงกลับจับจ้อง อยู่ในการอ่านเอกสารอยู่ตลอดเวลา จากนั้นก็พูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ “ช่วงนี้คุณมาพักวิลล่า”

ฉู่ลั่วหานจึงรีบยกมือขึ้นแล้วมองไปยังหลงเซียวโดย ทันที เธอยังไม่ได้พูดอะไร นัยน์ตาที่ไม่น่าเชื่อของเธอ ได้ถูกหลงเซียวแปลความหมายออกมาแล้วตัวเองคิด อะไรอยู่ เขาจึงได้พลิกหน้ากระดาษด้วยความขี้เกียจ “คุณคงไม่คิดไปเองนะว่าผมจะอยู่กับคุณด้วย?”

ความรู้สึกที่อึดอัดมันก็เกิดขึ้นอย่างทันทีทันใด ู่ลั่วหา นก็ได้ทำท่าทีที่มีศักดิ์ศรีในตัวเองขึ้นอีกครั้ง เมื่อกี้ เธอ คิดแบบนี้จริงๆ แต่ว่าหลงเซียวพูดแบบนี้ เธอต้องปฏิเสธ ไปก่อน “คุณชายหลงอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันแค่อยากจะ แน่ใจเท่านั้น ที่นี่จะมีคนอื่นที่ไม่มีอะไรทำมาอยู่ไหม”

อย่างเช่น โม่หรูเฟย

ยังไง ถ้าหลงเซียวอยู่ที่นี่ วันข้างหน้า โม่หรูเฟยก็ต้อง มาหาเขาที่นี่แน่นอน ฉู่ลั่วหานไม่อยากจะเจอหน้าโม่หรู เฟยเลยสักนิด

หลงเซียวจึงได้ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่ทันสังเกต เมื่อกี้ผู้ หญิงคนนี้บอกว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรทำงั้นหรอ?

“วิลล่าหลังนี้ สามปีก่อนก็ได้มีคนไร้ประโยชน์ คนไม่มี

อะไรทำมีอยู่”

เขาจึงได้แย้งกลับอย่างไม่สบอารมณ์ ทันใดนั้นฉู่ลั่วหานไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง ทั้งสองกำลังหาเรื่องกัน มันก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนอยู่แล้ว และไม่มีโอกาสให้ ฝ่ายตรงข้ามแก้ไขอะไรใดๆเลย จึงได้แทงมีดเพียงด้าม เดียวเข้าไปเลยทีเดียว มันช่างโหดเหี้ยมจริงๆ

“ทำไมให้ฉันพักที่นี่ล่ะ? ฉันเองก็มีคอนโดที่สบายอยู่ แล้ว ถิ่นของคุณชายหลง ฐานะของฉันแบบนี้ จะกล้า มารบกวนได้ยังไงกัน” เธอแกะผ้าก๊อซไปครึ่งนึง ยิ่งตอนแกะข้างหลัง หน้า

ผากของฉู่ลั่วหานก็เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แต่ไม่รู้ว่า ทำไม คำพูดของหลงเซียวกลับทำให้เธอโกรธจนลืม ความเจ็บปวด

และพละกำลังตอนที่โมโห มันใหญ่มากจริงๆ

“เสี่ยวจื่อพึ่งกลับประเทศมา และรู้สึกแปลกใจในการ ใช้ชีวิตของผม เขาต้องมาเยี่ยมเยือนพวกผมที่วิลล่า แน่นอน และเขาจะมาเมื่อไหร่ อันนี้ผมก็ไม่รู้”

หือ?

ฉ่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มอย่างเย็นชา “คุณกำลังจะแสดง ละครให้น้องชายคุณดูหรือไง?”

หลงเซียวจึงเงยหน้าขึ้น ทุกครั้งที่ได้ยินน้ำเสียงที่เยาะ เย้ยของฉู่ ลั่วหาน เขาก็ทนไม่ได้ที่จะปิดปากของผู้หญิง คนนี้!

“คุณก็ชินกับเรื่องพวกนี้ไปแล้วนี่ ไม่ใช่หรือไง?”
“ทำแบบนี้ก็เพราะคุณนี่แหละ”

เห้อ! สุดท้ายก็แกะผ้าก๊อซจนได้ใ ฉู่ลั่วหานจึงใช้หลัง มือของตัวเองเช็ดเหงื่อเบาๆ น้ำเหงื่อก็เลอะหลังมือของ เธอทำให้ผิวพรรณของเธอดูขาวผุดผ่องและใสมากขึ้น ริมฝีปากอมชมพูที่ดูกัดจนกลายเป็นสีขาวซีด แต่….เพราะว่าความอ่อนโยนที่เกิดขึ้นตอนเมื่อสักครู่ ทำให้หัวใจของใครบางคนสั่นสะเทือนเหมือนสายพิณที่ สั่นไหว

” ไหนๆก็ต้องการให้คุณหลงจื่อเชื่อว่าเราเป็นสามี %3D ภรรยารักที่อยู่ด้วยกัน อีกอย่างยังมีความสัมพันธ์ที่ดี งั้น ก็ต้องทำให้มันสมจริง คุณไม่ได้พักอาศัยอยู่ที่นี่ ก็ขอให้ คุณชายหลงเอาของใช้ส่วนตัวของตัวเองออกมาแล้ว เอามาจัดวางตรงตำแหน่งที่สังเกตเห็นได้ง่าย”

หลงเซียวจึงมองริมฝีปากของเธอที่ขยับไม่หยุดไปสัก พัก จากนั้นก็ละสายตาอันป่าเถื่อนไปทางอื่น “ได้” ฉู่ลั่วหานจึงได้ทำแผลให้ตัวเอง จากนั้นก็ใช้สายตา

กวาดมองห้องรับแขกที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ที่นี่มีการ ตกแต่งที่หรูหรามากๆ แต่มันหรูหราเกินไป และราคา แพงเกินไป ทำให้เหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตจริงๆ โดยเฉพาะ การที่ไม่ได้รับความอบอุ่น และอยู่กับคนไร้ความรู้สึก แบบเขา

“ต้องการอะไร คุณก็ไปจัดการเองแล้วกัน” ตอนที่หลงเซียว เขาก็ได้ควักบัตรเครดิตสีทองออกจากเสื้อสูทของเขา จากนั้นก็ยื่นไปให้ฉู่ลั่วหาน

ลั่วหานมองว่าเป็นบัตรเครดิตสีทอง “รูดได้ตามใจ

ชอบ?”

หลงเซียวจึงหันข้างพลางมองเธอ จากนั้นก็ไม่ได้พูด

อะไร

บัตรที่ให้เธอ เงินที่ให้เธอ ที่ผ่านมาก็ให้เธอใช้ได้ ตามใจชอบ แต่สิ่งที่หลงเซียวคาดคิดไม่ถึงก็พอ ฉู่ลั่วหา นที่ตอนแรกต้องการแต่งงานกับเขาเพราะเงิน สามปีมานี้ ไม่เคยแม้แต่จะรูดบัตรของเขาเลยครั้งเดียว

บางครั้ง เขายังคิดว่า ฉู่ลั่วหานแต่งงานกับเขา ไม่ใช่ เพราะเป็นเงินหรือเปล่า หรือว่าเงินไม่สามารถตอบสนอง ความต้องการของเธอได้?

ฉู่ลั่วหานจึงได้ห่อแผลของตัวเองอีกครั้ง จากนั้น กระตุกมุมปากขึ้น “ไหนๆท่านเซียวใจกว้างขนาดนี้ งั้น ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วแหละ”

หลงเซียวจึงตอบกลับด้วยเสียงเรียบเฉย “แล้วแต่คุณ

ค่ำคืนที่แสนจะมืดมัว แต่ในห้องรับแขกได้มีไฟที่ส่อง สว่างมากจนทำให้เหมือนเป็นเวลากลางวัน

ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกัน และมีระยะห่างแค่โซฟาที่กั้น กลางไว้ ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่ในความสงบ เขาไม่ขยับ

เธอก็ไม่ขยับ

ในบรรยากาศที่เงียบสงบแบบนี้ ค่อยๆทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นมิตรกัน พออยู่ด้วยกันอย่างเงียบๆแบบนี้ ก็ ทำให้เธอเหมือนกำลังได้ใช้ชีวิตที่สงบสุข

ชีวิตที่สงบสุข?

ลั่วหานจึงส่ายหัว นั่นเธอก็แค่คิดไปเองเท่านั้นหรือ เปล่า?

ในมือของหลงเซียวจับเอกสารไว้สองชุด เขาดูแล้วก็ดู อีก เหมือนเขาสามารถท่องจำเงื่อนไขต่างๆได้ทั้งหมด แล้ว เขาอ่านวนไปวนไปมาหลายครั้ง และยังคงนั่งอยู่ บนโซฟา ไม่ได้ไปไหน

เขานึกไม่ถึงว่า เขาที่นั่งอยู่กับผู้หญิงที่ในใจกำลังคิด ร้ายอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ในใจของเขากลับสงบสุขได้ ขนาดนี้

ชีวิตที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวและอยู่ตามลำพัง มันไม่ เหมือนกันจริงๆ

ฉู่ลั่วหานเหมือนจะนั่งอยู่นิ่งๆไม่ไหวอีกต่อไป จึงได้ลุก ขึ้นจากโซฟา แล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง จากนั้นก็ได้ ตัดสินใจเอ่ยพูดถึงกับคุณชายหลงเพื่อทำให้พวกเขามี ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น “ฉันไปอาบน้ำก่อน”

เส้นเอ็นสีเขียวตรงหน้าผากของหลงเซียวจึงกระตุก ขึ้นทันที เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้บอกกับเขาว่าจะไปอาบ น้ำ… คำๆเดียวที่แสนจะธรรมดา เหมือนเป็นมือที่มอง ไม่เห็นกำลังมาสัมผัสกับตัวเขา และทำให้เขาคิดไปเองว่า….สามีจำ ฉันไปอาบน้ำก่อน

“อืมหลงเซียวจึงตอบกลับแค่คำเดียว

ลั่วหานคิดๆดูแล้ว หลงเซียวก็คงไม่พักอยู่ที่นี่ในคืนนี้ นี่ก็ดึกมากแล้ว เขาควรจะกลับไปได้แล้วมั้ง? ถ้ามันดึก กว่านี้ คืนนี้ก็คงไม่มีเวลาพักผ่อนดีๆแล้วหรือเปล่า?

“คุณยังไม่กลับอีกหรอ?”

ลั่วหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย และรู้สึกตื่น

เต้น

หลงเซียวจึงรู้สึกโมโหจนลุกโชนเป็นไฟขึ้นมา เธอ กลับกล้าไล่เขาหรอ?!

“คุณวางใจเถอะ ผมไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่กับคุณ

หรอก”

“งั้นก็ดี”

เธอทิ้งคำพูดที่ฟังดูโหดเหี้ยมเพื่อส่งท้าย จากนั้นจฉู่ลั่ หวานก็เดินไปชั้นสอง แล้วปิดประตูห้องนอนแรงๆ!

หลงเซียวได้ขว้างเอกสาร “เพี้ยะ!”ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ มองห้องนอนตรงชั้นสองด้วยสายตาที่โมโห เขาอยากจะ บีบฉู่ลั่วหาน ผู้หญิงคนนี้ให้ตายไปจริงๆ!

คุณชายหลงจึงเอามือถือขึ้น จากนั้นก็โทรหาเลขา

ของเขา

“รีบขับรถมารับฉันที่รีสอร์ทหยีจิ่ง”
“ใช่! ตอนนี้”

จี้ตงหมิงที่เป็นพ่อพระที่ถูกตะคอกใส่จึงรู้สึกตกตะลึง ขึ้นมาทันที บอสของเขากลับอยู่ที่รีสอร์ทหยีจิ่ง?! เขาไม่ ได้ไปมาสามปีแล้วหรือไง?

รถของจี้ตงหมิงจึงจอดตรงข้างนอกประตู หลงเซียว ก็ได้นั่งขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรใดๆ แต่ ท่าทางของเขาเห็นได้ชัดว่ากำลังโมโหอยู่

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองห้องนอนตรงชั้นสองที่มีไฟ สว่างขึ้น จากนั้นก็พูดเพื่ออยากจะเม้ามอย “นายครับ นายลืมปิดไฟหรือเปล่าครับ? หรือว่า….ข้างบนมีคน อยู่?”

จี้ตงหมิงรู้ว่านี่มันหมายความว่าอะไร รีสอร์ทหยีจิ่ง แทบจะเป็นที่ๆต้องห้ามของหลงเชียว ที่นี่มีแค่ฉู่ลั่วหานก็ สามารถเข้าออกไปตามอำเภอใจ คงจะเดาไม่ยากว่า คนในนั้นเป็นใคร?

“พูดอะไรไร้สาระ? ขับรถ”

หลงเชียวจึงตำหนิขึ้นอย่างโมโห จี้ตงหมิงจึงพูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่เบิกบาน “นายครับ ไหนๆก็มาที่นี่แล้ว ทำไม ถึงไม่พักที่นี่หนึ่งคืน? ไม่ง่ายเลยที่คุณผู้หญิงจะกลับมา โอกาสมันไม่ได้มาง่ายๆ”

“ขับรถ? หรือจะไสหัวไป?”

“ครับๆๆ ขับรถครับขับรถ”

วันต่อไป บังเอิญที่เป็นวันที่ฉู่ลั่วหานได้พักผ่อน

ครั้งแรกที่เธอใช้บัตรของหลงเซียว แล้วรูดอย่างเปิด เผยมาสามชั่วโมง

ในตระกร้าช้อปปิ้งของเธอเต็มไปด้วยสินค้ามากมาย

ลั่วหานจึงรู้สึกประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก แต่ว่า พอเทียบกับการที่เธอต้องจัดห้องนอนใหม่ และ ตกแต่งทุกอย่างใหม่ เธอยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านี้ต้องทำ

ฉู่ลั่วหานจึงล็อกประตูวิลล่า แล้วขับรถพุ่งหน้าไปยัง

บริษัทCBD

รถยนต์จึงจอดลงบนนอกตึกที่เป็นออฟฟิศแห่งหนึ่ง ฉู่ ลั่วหานก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วมองออฟฟิศของตระกูลฉู่ จากนั้นก็เผยยิ้มอันขมขื่นผ่านมุมปากของเธอ

ที่นี่ เธอไม่ได้มาตั้งนานแล้ว

ที่นี่เคยเป็นธุรกิจตระกูลลู่ที่พ่อของเธอเป็นผู้ก่อตั้ง ตอนนี้พอเห็นข่าวในด้านลบอีกมากมายที่เกิดขึ้น สำหรับน้องสาวดีเด่นที่คอยรายงานข่าวออกมา นับวัน

ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเยอะ!

สุภาพสตรีที่โด่งดัง?

การรักและเอาใจใส่ลูกในยุคสมัยใหม่?

เศรษฐีใหม่ที่ไฟแรง?

ถุย!
เธอก็มีไอคิวแค่นั้นแหละ รสนิยมแบบนั้น? คนตาบอด เท่านั้นแหละที่เห็นว่าเธอเป็นเศรษฐีใหม่

ถึงแม้ฉู่ลั่วหานไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัท ในมือก็ไม่ได้มี อำนาจอะไรใดๆ แต่ยังไงเธอก็คือลูกสาวคนโตของ ตระกูลฉู่ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ทั้งบริษัทกลับไม่มีใคร แม้แต่คนเดียวที่รู้จักเธอ!

น้อยครั้งมากที่ฉู่ลั่วหานจะร่วมงานเลี้ยงในโลกของ ธุรกิจ รวมไปถึงหลังจากที่เธอเรียนมอปลาย ก็ถูกส่งตัว ไปเรียกต่อในเมืองนอก และเธอก็ได้เรียนในสาย วิชาการแพทย์ พอไปเรียนก็เรียนไปหกปี อย่าว่าแต่รู้จัก เลย แม้แต่คนที่รู้ว่าตระกูลฉู่มีลูกสาวคนโต คนที่รู้ยัง สามารถนับได้ว่ามีกี่คน

แต่ฉู่ซีหราน เดินไปถึงไหนก็มีแต่คนรู้จัก

ประชุม? เธอล้อเล่นหรือเปล่า? ตอนบ่ายฉันนัดกับ เพื่อนไว้ว่าจะเข้าร้านเสริมสวย เธอไม่รู้หรอ?”

“แต่ผู้จัดการคะ การประชุมที่มาจากสามฝ่ายของช่วง

บ่ายมีผลกระทบกับการร่วมงานครั้งนี้ว่าจะสามารถ

สำเร็จหรือ…”

“ไอ้ผู้ชายลามกคนนั้นก็แค่อยากจะให้ฉันไปดื่มเหล้า เป็นเพื่อนเขาเท่านั้น? กลับไปก็แค่ติดต่อผู้ท่านประธาน หวาง ฉันจะไปเป็นเพื่อนเขาเอง”

“แต่ว่า…”
“ยังจะแต่ว่าอีก? ออกไป”

เลขาถูกฉู่ซีหรานว่ากล่าวตำหนิ สีหน้าจึงเต็มไปด้วย ความไม่พอใจและลำบากใจ

ฉู่ซีหราน เธอบริหารบริษัทแบบนี้หรอ!? เธอบริหาร บริษัทที่พ่อสร้างมากับมือแบบนี้ได้ยังไง!

“เหอะ!”

คู่ลั่วหานผลักประตูห้องทำงานออก จากนั้นจฉู่ซีหรานที่ กำลังก้มหน้าก้มลงทำเล็บที่วิบวับของเธออยู่ ก็นึกว่า เลขาเข้ามาอีก “จะมาอีกทำไม?!”

ฉู่ลั่วหานจึงเผยยิ้มตรงหางตาออกมา “แกว่าฉันมา ทำไม?”

คำๆเดียว ทำให้ฉู่ซีหรานต้องเงยหน้าขึ้นมาทันที “พี่ เองหรอ? พี่มาที่นี่ได้ยังไง!

ฉู่ซีหรานจึงลุกขึ้น แล้วทำสีหน้าที่โมโห “เสียดายหรือ ไง? อยากจะเอาบริษัทกลับไป?”

ฉ่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มขึ้น “กลัวแล้ว?”

“เหอะ! ใครกลัว? ยังเห็นว่าตัวเองเป็นพี่ชายฉันหรือ ไง?”

ฉู่ลั่วหานจึงนั่งลงตรงโซฟาตรงข้ามโต๊ะทำงาน จากนั้น ก็พูดขึ้นด้วยความใจเย็น “อย่ามา ฉันไม่ได้รู้สึกภูมิใจที่มี พี่สาวอย่างเธอ”
ฉู่ซีหรานจึงกัดฟันตัวเองไว้แน่นๆ “ฉันกำลังทำงานอยู่ ไม่มีเวลามาชวนทะเลาะกับเธอหรอก”

ฉู่ลั่วหานเอาแขนวางพาดไว้บนโต๊ะ สองมือก็ได้จับโต๊ะ ไว้ จากนั้นก็มองคู่ซีหรานที่ใส่แบรนด์เนมทั้งตัวด้วย สายตาที่เย็นชา ไม่รู้ว่าใบหน้านั้นทำศัลยกรรมมากี่รอบ จู่ๆก็รู้สึกรังเกียจเธอ

“เธอยังไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะทำให้ฉันต้องมาเสียเวลา พูดอะไรที่มันไร้สาระ นี่ ทางที่ดีที่สุดก็อธิบายมาให้ฉัน ฟังอย่างเข้าใจ”

ลั่วหานจึงได้ขว้างแผ่นซีดีลงบนโต๊ะ เธอยิ่งอยากจะ เอาของสิ่งนี้ไปขว้างบนใบหน้าของเธอ! เธออยากลอง อยู่เหมือนกัน ใบหน้าที่ผ่าตัดศัลยกรรมด้วยมีด จะ สามารถทนกับการโดนตบจากเธอหรือไม่!

ฉู่ซีหรานจึงหรี่ตาลง “นั่นมันอะไร?”

“ดูเองก็รู้แล้วหนิ น้องสาวที่รักของฉัน” ฉู่ลั่วหานจึง ขมวดคิ้วดั่งใบหลิวขึ้นเล็กน้อย มุมปากที่กระตุกขึ้น ทำให้ผู้หญิงฝ่ายตรงข้ามรู้สึกไม่ดี

จากนั้นก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน ฉู่ซีหรานก็ได้เปิดคลิป วิดีโอขึ้นมาดู สีหน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ สุดท้ายก็กลายเป็น สีหน้าที่หมองคล้ำ!

“สนุกไหม? มันส์ไหม? พี่สาวคนนี้จะส่งของขวัญชิ้นนี้ ให้เธอ ไม่รู้ว่าน้องสาวชอบหรือเปล่า?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ