ตอนที่ 131 อะไรที่ ใช้กำลังได้ไม่จำเป็นต้องเจรจา

น้ำผลไม้รสส้มเข้มข้นไหลหยดไปตามรูปแก้ม ผมเผ้าที่จัดเซ็ ตอย่างตั้งใจเปียกลู่ติดหัว ชุดหรูสุดเซ็กซี่ถูกย้อมเปลี่ยนเป็นสีที่

น่ารังเกียจ เนื้อตัวเปียกชุ่มแนบติดกับชุดบาง เผยภาพทัศน์เนินอกกึ่ง โผล่กึ่งซ่อนราวหยอกล้อ ล่อสายตากว่าร่างเปลือยเปล่า เสียอีก

คำว่าอนาถไม่พอแก่การบรรยายสภาพเธอตอนนี้

หญิงสาวผู้ประสบภัยเป็นศูนย์กลาง บรรดาผู้คนต่างจับจ้องไป ที่เธอ ฝนชนในกลางแจ้งแบ่งเป็นกลุ่มย่อยหลายกลุ่มด้วยกัน เหล่ากลุ่มฝูงชนนั้นไม่ได้โดดเด่นอะไรใบบรรดาไฮโซ หากแต่โม่ หรูเฟย แม้ไม่เด่นชัด แต่ไม่มีทางที่เธอจะนิ่งเฉย

บรรดาปาปารัสซี่ทั้งหลายรุมล้อมอย่างสนอกสนใจ

หญิงสาวนิ่งอึ้ง! เธอไม่คาดคิดตัวเองจะถูกกระทำเช่นนี้!

เฉียวซี!

เมื่อปาปารัสซี่ที่ไวต่อความรู้สึกทั้งหลายได้เห็นใบหน้าเธอ นางรองที่โด่งดังจากละครข้ามภพเมื่อไม่นานมานี้ แม้ไม่ใช่นัก แสดงแถวหน้า แต่แฟนคลับของเธอมีไม่น้อยเลย

“เธอทำอะไร!”
เฉียวซีปาดเช็ดน้ำส้มที่เลอะบนใบหน้าออก จ้องเขม็งด้วย สายตาโกรธจัดไปที่ลู่ซวงซวงซึ่งเตี้ยกว่าตนหลายเซ็น เธอไม่ อยากจะเชื่อตนถูกผู้หญิงคนนี้สาดน้ำส้มใส่!

ลู่ซวงซวงยกมุมปาก คลายนิ้วโป้งออก “เพลง” แก้วน้ำตก หล่นลงพื้น พร้อมเชิดศีรษะขึ้นเล็กน้อยจับจ้องไปที่เฉียวซีผู้อนาถ “ฉันว่าสวิตซ์รูปากเธอเสียไหมนะ? ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดเลย เธอ ด่าใคร?”

ลู่ซวงซวงแคะหูแคะตา สองคิ้วเลิกขึ้น ยิ้มเยาะดูถูก

เฉียวซีอุทานเสียงเย็น เธอไม่รู้จักลู่ซวงซวง คนที่เธอไม่รู้จัก ต้องไม่ใช่คนสำคัญตำแหน่งใหญ่โตอะไรอยู่แล้ว!

“อีแคระ ฉันอยากด่าใครก็เรื่องของฉัน ทำไม? แทงใจดำเธอ หรอ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ผดุงความยุติธรรมแทนคนอื่นหรือ? เหอะ ก็แค่รถเมย์คันนึง ต้องให้สลักป้ายชื่อหรือไง!”

นังบ้า!

ลู่ซวงซวงหัวเราะลั่น ประสาทสัมผัสทั้งห้าแม้จิ้มลิ้มแต่สวยงาม อย่างบอกใคร รอยยิ้มของเธอ เย็นชาราวน้ำแข็ง เธอลูบข้อมือ เบาๆ ฮ่าฮ่า “สังคมสมัยนี้ตัวอะไรจะด่ายังไงก็ได้หรอ แต่ว่า นางฟ้าของฉัน ไม่ว่าตัวอะไรก็ด่าไม่ได้ทั้งนั้น!”

จบคำ เธอง้างมือขึ้น “เพี้ยะ” ฝ่ามือประทับบนใบหน้าเฉียวซี เต็มฉาด คำด่าทอหยาบคายที่หลุดออกจากปากเฉียวซีค้าง กลางอากาศ
ลู่ซวงซวงแรงไม่มากนัก เสียงฝ่ามือที่กระทบใบหน้าเธอนั้นไม่ ดังหนัก และไม่เจ็บ แต่สร้างความอับอายนั้น ผลลัพธ์ดีเกินคาด

ปาปารัสซี่รัวชัตเตอร์อย่างบ้าคลั่ง! ดารานักแสดงหน้าใหม่ถูก ตบ ปริมาณกดคลิกเข้าชมถล่มทลายเป็นนอน สำหรับผู้ล่วง ละเมิดคนนี้รอถูกแฟนคลับเธอแล่เนื้อได้เลย!

เฉียวซีกัดฟันกรอดอย่างโกรธแค้น “นังแพศยากล้าดียังไงมา

ตบฉัน!”

เธอเอ่ยพลางยกมือฟาดกลับ!

ฝ่ามือง้างสูง!

“เพี้ยะ!”

ฝ่ามือ สะบัดเข้าที่ใบหน้าของลู่ซวงซวง ด้วยแรงทั้งหมดที่มี! กระทั่งลู่ซวงซวงเกิดประกายดาว!

ลู่ซวงซวงเกิดพร่ามันจนแทบล้มลง

“เพี้ย!”

เฉียวซีไม่ทันได้ลดฝ่ามือลงดี แก้มซ้ายพลันถูกเหวี่ยงกระทบ เข้าอย่างจัง! เต็มแรง ใบหน้าซีกหนึ่งปรากฏรอยนิ้วมือทั้ง5นูน ขึ้นบวมเป่ง!

เฉียวซีนิ่งอึ้ง เงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึง ประจันหน้ากับฉู่ลั่วหา

คู่ลั่วหานสูงกว่าเธออยู่แล้ว ส้นสูง8เซนติเมตร ไม่ได้โม้

น!
“ฉู่ ลั่วหาน เธอกล้าดียังไง..”

“เพียะ!

เสียงดังคมชัด คู่ลั่วหานฟาดรัว ฝากบนใบหน้าของเธอเช่นกัน

“นั่งแพศยา!”

“เพี้ยะ!”คู่ลั่วหานสลับมืออย่างเยือกเย็น ด้วยแรงที่มากกว่า

เดิม!

“นังโสเภณี! ยัย..”

“เพยะ!”

“ยัย

“เพียะ!”

เฉียวซีปริปากเมื่อใด คู่ลั่วหานเหวี่ยงแรงฟาดเท่านั้น เธอลืม ความด้านชาที่ฝ่ามือ ใช้แรงอย่างหนัก เหวี่ยงรัวฟาดลงบน ใบหน้าเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เฉียวซีถูกเธอตบกระทั่งแก้มนวลทั้งสองข้างบวมนูน ไม่กล้า ปริปากหลุดเสียงใดๆออกมาให้ได้ยินอีก

ฉู่ลั่วหานลดมือที่เมื่อยชาลง ใบหน้าที่มีเสน่ห์ไร้ความรู้สึก “ฉันไม่ชอบด่าใคร ยิ่งไม่ชอบทะเลาะเข้าไปใหญ่ แต่เรื่องใช้ ความรุนแรง ฉันถนัดนัก”

เธอจับจ้องยังใบหน้าที่เกือบเสียโฉมของเฉียวซี จู่สั่วหานข มวดควสูดหายใจลึกเข้าเต็มปอด ตบเธอพลันทำมือตัวเองแปดเปื้อนไปด้วย

โม่หรูเฟยปราดเปรื่อง เธอเผ่นหนีตั้งแต่เหตุการณ์ลู่ซวงซวง สาดน้ำส้มใส่เฉียวซีแล้ว เพื่อล้างมลทินจากสถานการณ์นี้ ตอนนี้ กลับแสร้งห้ามปรามอย่างอ่อนโยน “หมอฉู่ ยังไงเธอก็เป็นถึง ภรรยาของพี่เซียว ทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผู้คน คงไม่เหมาะสม เท่าไหร่? พูดไม่เข้าหูก็เอาแต่ตบตี ไม่กลัวคนอื่นหัวเราะเยาะเอา หรือ?”

ลู่ซวงซวงจ้องตาค้าง ตั้งแต่ฉู่ลั่วหานเริ่มเหวี่ยงแขนตบเต็ม แรง เธอทั้งนับถือและหลงใหล นางฟ้าของฉันได้เปิดผนึกแล้ว!

คู่ลั่วหานขยับฝีเท้าอย่างหยิ่งผยอง ขยับเข้าใกล้โม่หรูเฟย “หรอ? ถูกหัวเราะเยาะ? ฉันอยากรู้จริงๆ ใครที่มันหัวเราะเยาะ? ใครที่มันกล้าหัวเราะเยาะ?”

ไม่ทันขาดคำ “คะช่า” เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้น

ลู่ซวงซวงจับแขนเธอชี้ไม้ชี้มือไปยังกอพืชเขียวขจีด้านหลัง “ที่รัก ปาปารัสซี่แอบถ่ายตรงนั้น”

แอบถ่ายหรือ?

ฉู่ลั่วหานกลับหลังหันก้าวยาวเข้าไปอย่างนิ่งเฉย ฝีเท้าหยุดลง หน้ากอพืชไม้เขียวสด กลุ่มกอไม้เขียวขจีขั้นกลาง เห็นใบหน้า คนหลังพุ่มไม่ชัดเจนนัก

น้ำเสียงนุ่มนวลหนักแน่นเอ่ยขึ้น “ออกมา อย่าทดสอบความ อดทนของฉัน ให้เวลาพวกเธอหนึ่งนาที ออกมาให้หมด”
เหล่าปาปารัสซี่ด้านหลังนึ่งไม่ไหวตึง คราวนี้ไม่ใช่เฉียวซี แต่ เป็นจู่ลั่วหานผู้หญิงของหลงเชียว!

ฉู่ลั่วหานแตะนิ้วมือลงฝ่ามือ ราวกำลังคำนวณเวลา “ที่นี่ด้าน ในด้านนอกกล้องวงจรปิดเต็มไปหมด พรุ่งนี้หน้าตาของพวกเธอ จะถูกแพร่สู่สาธารณะ จะออกมาตอนนี้ดีๆ หรือจะอำลาตำแหน่ง งานในวันพรุ่งนี้? ยังเหลือเวลาอี30วิ”

บรรดานักข่าวสะดุ้งโหยงไปตามๆกัน มีปัญหากับจู่ลั่วหาน เท่ากับมีปัญหากับหลงเชียว ผลลัพธ์ไม่กล้านึกคิด!

จู่ลั่วหานร้องฮีในลำคอ “ดูท่า เรื่องที่บริษัทMBKขึ้นบัญชีดำ เหล่านักข่าวและบล็อกข่าวสารในออนไลน์พวกเธอยังไม่รู้

สินะ..”

ไม่ทันขาดคำ นักข่าว5คนเดินก้มหน้าดำออกจากหลังพุ่ม กำ กล้องถ่ายรูปไม่ปริปากใดๆ

ฉู่ลั่วหานหัวเราะเย็นชา “ดีมาก จะให้ฉันทำลายอาวุธทำมา หากิน หรือจะถอดการ์ดออกมาหักทิ้งซะ เลือกเอาเอง”

เหล่านักข่าวต้องเลือกอย่างหลังอยู่แล้ว คาซ่าคาซ่าทำลาย การ์ดทิ้ง ตื่นตระหนกจนเหงื่อแตกโชกเต็มแผ่นหลัง

ยังไม่ทันเสร็จสิ้นดี

ฉู่ลั่วหานลากลู่ซวงซวงเดินขึ้นหน้าก้าวหนึ่ง กล่าวด้วยน้ำเสียง เย็นชา “เงยหน้า”

บรรดานักข่าวเงยหน้าขึ้นช้าๆ เห็นใบหน้าของฉู่ลั่วหานและลู่ซวงซวงจากนั้นรีบก้มหน้าลง

คู่ลั่วหานเอ่ยช้าๆเนิบๆ “ดูให้ชัด จำไว้ให้ดี สองใบหน้านี้ไม่ ชอบปรากฏบนจอสาธารณะใดๆทั้งนั้น วันหลังเจออีก ช่วยหลบ ไปห่างๆด้วย!”

ลู่ซวงซวงรู้สึกสะใจเป็นไหนๆ นางฟ้าของฉัน เท่ระเบิด!

ในที่สุดก็ยึดอกผายไหล่ผึ่งได้สักที “ได้ยินไหม? จำได้หรือยัง! ดูให้เต็มตา แล้วไสหัวไปซะ!”

นักข่าวพากันวิ่งหลุนๆกรูออกไป ฝูงชนแถวนั้นต่างแข็งตัวเป็น

หิน

ฉู่ลั่วหานหมุนตัว จับจ้องโม่หรูเฟยอย่างเยาะเย้ย สลับกับ หญิงสาวในชุดเซ็กซี่ด้านข้างอีกเจ็ดแปดคน “ชอบนินทาคนอื่น ลับหลังสินะ?”

ไม่มีใครกล้าปริปากเปล่งเสียงใดๆ มีเพียงโม่หรูเฟยที่ ประคองท้องน้อยก้าวไปข้างหน้า “ฉู่ลั่วหาน เธอคงลืมไป คืนนี้ เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณพ่อฉัน เธออวดเบ่งอะไรตรงนี้!”

เหอะ!

ฉู่ลั่วหานเชิดคางขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเล็กเรียวเนียนละเอียด อย่างงดงาม คนเนี้ยบขนาดไหนก็ชี้จุดบกพร่องไม่ได้เลย ไม่ เพียงแต่รูปลักษณ์หน้าตา รูปร่างส่วนสูงของเธอชนะโม่หรูเฟยที่ เย่อหยิ่งได้อยู่หมัด “คุณโม่ ฉันกำลังสอนเธอ คบเพื่อนต้องดูให้ ดี หากคบเพื่อนไม่ดี เธอจะถูกเอาเปรียบได้นะ”
ใช่แล้ว คบเพื่อนไม่ดีจะถูกเอาเปรียบ สุดท้ายเป็นเธอเองที่รับ เคราะห์

ฉู่ลั่วหานสามารถไม่ลงมือ สามารถนิ่งเฉย แต่หากเธอไม่ อยากทนขึ้นมาเมื่อใด ใครหน้าไหนก็ขัดขวางเธอไม่ได้!

โม่หรูเฟยหรือ? เหอะ!

คู่ลั่วหานเธอเพียงแสดงฤทธิ์เดชครึ่งหนึ่งในวงหย่อมๆเท่านั้น บรรดาผู้คนต่างพากันหดถอย เธอควบคุมความนิ่งสงบไม่เร่งไม่ รีบ ไร้การใช้อารมณ์ไร้การเหวี่ยงวีน สง่าราวเทพธิดา

ต่างจากเฉียวซีและโม่หรูเฟย เมื่อเทียบกันแล้ว ซึ่งมีลักษณะ

ปากคอเราะราย

สิ่งหนึ่งที่ฉู่ลั่วหานไม่คาดคิด แม่ของโม่หรูเฟยทำไมถึงกลับ มาในเวลาแบบนี้ได้ เธอไม่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม หากแต่ ได้ยินคำฉู่ลั่วหานแทงใจดำโม่หรูเฟยเท่านั้น หญิงวัยกลาง คนในชุดกระโปรงสีเทาควันบุหรี่สง่าผ่าเผย ตอกกลับฉู่ลั่วหาน “ฉู่ ลั่วหาน ยืมอำนาจตระกูลหลงคลั่งอะไรตรงนี้! กาลกิณีไร้ ยางอาย อย่าทำตระกูลหลงแปดเปื้อนไปด้วย”

เอ๋? สรุปแล้วที่พร่ำเพ้อกับหยวนชูเฟินตั้งนานสองนาน ลงตัว แล้วอย่างนั้นสิ

ฉู่ลั่วหานยิ้มตอบอย่างมีมารยาท ได้พบมารดาของโม่หรูเฟย เป็นครั้งแรก กลับเป็นในสถานการณ์เช่นนี้ “คุณน้า ต้องขอโทษ ด้วย เมื่อครู่ฉันรีบร้อนไปหน่อย จะดีสัตว์เลี้ยงต้องดูเจ้าของก่อน ขออภัยจริงๆ”
เหล่าหญิงสาวในเหตุการณ์ได้ยินประโยค ต่างพ่นเสียง หัวเราะ โดยเฉพาะลู่ซวงซวง หัวเราะแทบดิ้น

คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างหลงเชียวพ่นเหล้าที่เพิ่ง กระดกเข้าปากออกมา บรรดาคุณชายทั้งหลายจ้องมองเขาอย่าง ประหลาดใจ

ฟูเหวินฟางโมโหแทบพ่นลูกไฟ “คู่ลั่วหาน ไอ้ลูกหมาก็แค่ ตระกูลหลง! บริษัทฉู่ชื่อล้มละลาย เธอมันก็แค่สุนัขขี้เรื้อน มีสิทธิ์ อะไรอวดเก่งแถวนี้!”

ฉู่ลั่วหานไม่ชอบด่าทอ หากลงมือกับ ฟูเหวินฟางคงไม่เหมาะ สมนัก จึงโต้กลับ “คุณน้า…”

ไม่คาดคิด ยังไม่ทันที่ฉู่ลั่วหานเอ่ยใดๆ เสียงแหลมเล็กหนึ่งดัง ขึ้น “อ้าว หมอฉู่ บังเอิญบังเลย”

ผู้มาใหม่ คือซุนเจียลี่

ช่างเป็นละครฉากหนึ่งที่ร้อนระอุจริงๆ!

ลู่ซวงซวงจับจ้องซุนเจียลี่ จำเธอได้ จึงย่นจมูกเอ่ย “ซุนเจียลี่ เธอมาร่วมแจมอะไรกัน”

ซุนเจียลี่จำลู่ซวงซวงที่อยู่ในผับบาร์ตลอดปีได้อยู่แล้ว “อายุ ปูนนี้แล้วยังสมองผกพิการอีก ลู่ซวงซวง ไอคิวเธอถูกสุนัขคาบ ไปแล้วสินะ”

ลู่ซวงซวงโกรธจนอยากพุ่งตบ หากแต่ถูกฉู่ลั่วหานห้ามปราม “คนแบบนี้ไม่คู่ควรลงมือด้วยหลอก”
ซุนเจียลี่ เข้าใจอย่างถ่องแท้ทำไมเธอถึงถูกรับคัดเลือกให้

เป็นศาสตราจารย์

ขณะนี้ชายหนุ่มเจรจาธุรกิจด้านใน หญิงสาวฆ่าเวลาอย่างเบื่อ หน่าย เป็นโอกาสที่ดีในการกลั่นแกล้งแย่งชิง

“ฉู่ ลั่วหาน เธอมันไม่ได้รับการอบรมจริงๆด้วย ไม่ให้ เกียรติคุณน้าสักนิด”

ประโยคคอมเมนต์จากผู้ชมที่ดีจริงๆ

แต่ฉ่ลั่วหานในตอนนี้มีอะไรต้องกลัว? เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

คู่ลั่วหานเลิกคิ้วเพ่งไปยังซุนเจียลี่ โม่หรูเฟย ฟูเหวินฟางที่เข้า ข้างกันดีในเวทีมวยไฮโซ หัวเราะอย่างราบเรียบ “จริงๆด้วย ฉัน ไม่ได้รับการสั่งสอนอะไรมากมายจริงๆแหละ ฉะนั้นหากทำอะไร ที่ทำให้ทุกคนแคลงใจ ทุกคนอย่าถือสาเลย”

ประโยคเดียว อุดปากเหล่าผู้คนในงาน

หากยังเป็นภรรยาของหลงเชียวอยู่ เธอก็มีสิทธิ์และอำนาจ ใครแตะต้องเธอ เธอจะถอนเขี้ยวให้หมด ไม่เชื่อ ลองดู หลงจื้อลูบไล้ริมฝีปากไปมา เหล้ามีรสชาติขึ้นเรื่อยๆ “พี่สะใภ้

เสน่ห์พี่เพิ่มขึ้นล้นหลาม ตระกูลหลงต้องการพี่มากนะ”

บรรดาหญิงสาวต่างไม่สังเกตเห็นชายหนุ่มที่อยู่ในห้องโถง ตระกูลโม่ ที่เดินผ่านหน้าต่างบานใหญ่เห็นทิวทัศน์ทางนี้เข้าโดย บังเอิญ เขาถือแก้วเหล้าไว้ในมือ สายตาคมกริบไล่ตามเงาร่าง ของฉู่ลั่วหานตลอดเวลา ทุกการกระทำของเธอ อยู่ภายใต้สายตาคมกร้าวของเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ