ตอนที่ 314 สืบหาความจริงของการตาย

สายตาที่ถูกกั้นด้วยความสูงที่ต่างกันของทั้งสองคน ชนกันเข้าอย่างจัง สายตาของลู่ซวงซวงกับสายตาของ หวาเทียนหันมาประจบเข้ากัน

ขณะที่เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนั้น ทั้งสองคน ต่างตกใจจนร้องออกมากันพร้อมกัน——

“คุณนั่นเอง ! ”

“คุณนั่นเอง ! ”

ลู่ซวงซวงพูดจบยืนอยู่ตรงหน้าของหวาเทียน แม้ว่า ในเรื่องของความสูงจะไม่ได้เปรียบเลยแม้แต่น้อย แต่ใน เรื่องของสีหน้าท่าทางแน่นอนว่าชนะห่างแน่นอน

นี่คือการฝึกฝนการแสดงออกที่ลู่ซวงซวงได้เรียนรู้ มาจากลั่วหาน

ดังนั้น ไม่รอให้หวาเทียนเปิดปากพูดออกมา ลู่ซวงซ วงก็เอ่ยปากพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมา เจอคุณที่นี่ ไม่ได้เจอกันนานมากแล้วนะหวาเทียน! ”

น้ำเสียงของลู่ซวงซวงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน สองตาเต็มไปความเยาะเย้ยและความดูถูกมองหวา เทียนที่สีหน้าท่าทีมึนงงไม่น้อย

หวาเทียนยิ้มให้กับลู่ซวงซวงอย่างนิ่งๆ รอยยิ้มที่มุม ปากแฝงไปด้วยความดูถูกไม่น้อย เหมือนกับว่าทั้งสอง คนเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน แทบจะ อยากฆ่าอีกฝั่งซะให้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอด “ลู่ซวง วง ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมาเจอคุณ ทีนี่ ทําไมเหรอ มาหาเรื่องที่โรงพยาบาลจนติดเป็นนิสัย แล้วหรือไง ไม่ว่าจะในประเทศหรือนอกประเทศก็ขาด คณไปได้เลยสินะ”

ลู่ซวงซวงแบะปาก สีหน้าเย้ยหยัน ภายในใจไม่รู้ว่า ด่าหวาเทียนไปกี่รอบต่อกี่รอบแล้ว ระยะเวลาสามปี ฉัน ยังนึกว่าคนที่ภายนอกสวมชุดกาวน์แต่จิตใจเลวทราม ต่ำช้าแบบคุณจะถูกไล่ออกไปจากโรงพยาบาลแล้วเสีย อีก คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณยังกล้าสวมชุดชุดนี้? ฉัน ถามหน่อยหวาเทียน ทำไมคุณถึงกล้าใส่ชุดนี้ออกมาเจอ ผู้คนอีก! คุณควรจะไปหาป่าหาหุบเขาไว้หลบซ่อนตัวดี กว่านะ อย่าออกมาทําให้ผู้คนตกใจแบบนี้เลย อาจทําให้ คนตกใจตายได้เลยนะ”

หวาเทียนคิ้วขมวดอย่างแน่น สบถ หี ออกมาอย่าง เลี่ยงไม่ได้ แต่พอเจอคําด่าทอของลู่ซวงซวงแล้ว แน่นอน ว่าเขาจะไม่ตอกกลับไปด้วยวิธีแบบเดียวกันอย่าง แน่นอน

“ตอนนี้ดูแล้ว สมองของคุณฉลาดกว่าเมื่อก่อนเยอะ เลยนะ รู้จักเล่นปากเล่นคำ ผมนึกว่าคุณลู่จะทำเป็นแต่ ใช้อาวุธทำร้ายคนเป็นอย่างเดียวซะอีก เป็นผู้ชายที่รู้จัก ใช้กําลังแต่ไม่ใช้สมอง ในเวลาสามปี ดูแล้วคุณพัฒนา ไปเยอะเลยนะ”

ให้ตายสิ!

“หวาเทียน คุณลองพูดอีกสักประโยคสิ! วันนี้ฉันจะ ฆ่าคุณเอง! ไม่ต้องมาพยายามจะมายั่วโมโหฉัน หรอก! “สองมือของลู่ซวงซวงก่าแน่น จ้องเขม็งด้วยตาที่ เกรี้ยวกราดดุร้าย

ข้างนอกทะเลาะกันจนลุกเป็นไฟ ข้างในมีเสียงของ ลั่วหานดังขึ้นมา พวกคุณสองคนรู้จักกันเหรอ?

ลู่ซวงซวงสีหน้าดูถูกดูแคลนรังเกียจที่ต้องไปข้อง เกี่ยวกับหวาเทียน”ฉันยอมไม่รู้จักไอ้ขยะสังคมแบบนี้ ตั้งแต่แรกดีกว่า ลั่วลั่ว คุณรู้จักเขาได้ยังไง? คนนี้มันเป็น หมอยอดแย่ไร้เหตุผลของโลกนี้เลยนะ รักษาคนไม่เป็น เลยสักนิด คุณอย่าไปให้ความสนใจกับเขาจะดีกว่านะ”

ลั่วหานหันไปมองหวาเทียนที่ถูกลู่ซวงซวงโกรธใส่ จนหน้าซีดเล็กน้อย เห็นได้ไม่บ่อยจริงๆหวาเทียนที่เมื่อ ก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็มักจะมีสีหน้านิ่งๆดูถูกดูแคลน ตลอด คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะถูกลู่ซวงซวงทำซะจนสีหน้า เปลี่ยนขนาดนี้ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

หวาเทียนมือล้วงลงไปในกระเป๋าเสื้อกาวน์ เดิน

เข้าไปพอเห็นหลงเซียวกับถังจิ้นเหยียน ก็พยักหน้า ทักทาย จากนั้นก็พูดขึ้นโดยที่ไม่มองลู่ซวงซวง “หมอฉู่ อาการคุณเป็นยังไงบ้าง?

“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ การผ่าตัดในช่วงนี้ฉันจัดการ เสร็จหมดแล้ว คนไข้ที่ไม่ได้อาการหนักมากก็ยืดเวลา ออกไปหน่อย เรื่องอื่นๆคุณกับหมอหลินก็พูดคุยปรึกษา กันเองแล้วกัน นอกจากเรื่องพวกนี้แล้ว คุณยังมีอะไรอีก ไหม?”

เพื่อประหยัดเวลาในการถามไปถามมา ลั่วหานพู ดอย่างรวดเร็ว และครบถ้วน

หวาเทียนที่ตอนแรกกะที่จะถามถึงแผนการผ่าตัด ของผู้ป่วยสองสามคน แต่เธอดันบอกมาจนหมดแล้ว เขา จึงไม่มีอะไรจะพูดอีก”ตะกี้หมอฉี่พูดมาจนหมดครบถ้วน ผมทราบแล้ว อย่างอื่นไม่มีแล้วครับ หมอฉี่พักผ่อนเถอะ ครับ”

พูดจบไปอย่างง่ายๆหวาเทียนหน้ายังคงเย็นชาอยู่ เหมือนเดิม สีหน้ากลับคืนมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

ลู่ซวงซวงพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน“หมอหวาเทียนสุด ยอดไม่ใช่เหรอ? อยู่ต่อหน้าไอดอลของฉันพูดไม่ออก เลยเหรอ? ดีจริงๆเลย ตอนนี้คุณมาทำงานอยู่ภายใต้ บังคับบัญชาของไอดอล คุณคอยดูเถอะไอดอลจะต้อง ทำให้คุณลิ้มรสถึงความรู้สึกโหดร้ายทารุณแน่นอน”

หวาเทียนไม่ได้ให้ความสนใจเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เดินออกจากห้องผู้ป่วยไป ตอนที่เดินออกไปยังขมวดคิ้ว อยู่

หลังจากไปแล้ว ลั่วหานก็พูดขึ้นอย่างประหลาด

ใจ“ซวงซวง คุณรู้จักหวาเทียนได้ยังไง เขาเพิ่งจะกลับมา จากอังกฤษได้ไม่นาน พวกคุณสองคนไปรู้จักกันตอน ไหน?”

พอพูดขึ้นมาลู่ซวงซวงก็กัดฟัน“ก็ตอนที่ไป อังกฤษ……อ้อใช่ สามปีก่อนตอนที่ไปร่วมงาน นิทรรศการที่อังกฤษ พวกเราอยู่โรงแรมเดียวกัน วันหนึ่ง ฉันบังเอิญไปเก็บหมาจรจัดมาหนึ่งตัว หมาดูเหมือนจะ ป่วย พอดีไปเจอเข้ากับเขา เขาบอกว่าเขาเป็นหมอ สามารถช่วยชีวิตหมาได้ แต่กลับให้ฉันช่วยเขาดูแล ปลาทองในห้องของเขา”

เอ่อ…..วหานใช้คิ้วกับสายตาแสดงปฏิกิริยาตอบ กลับหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราว เน่าของพวกเขา หลัง จากนั้นล่ะ?”

ลู่ซวงซวงกัดฟันกรอดๆ โกรธจนแทบอยากจะฉีก หวาเทียนออกเป็นชิ้นๆ หลังจากนั้นสามวันเขาบอกว่า หมาตายแล้ว”

ลั่วหานไอกระแอมเคลียร์ช่องคอ ดังนั้นคุณก็เลยใช้ อาวุธทำร้ายเขาใช่ไหม? เช่นหยิบของมาทุบเขา? ”

ลู่ซวงซวงถูกลั่วหานมองจนทะลุปรุโปร่ง เสยๆผม พร้อมกับพูดขึ้น จะมาโทษฉันไม่ได้ เพราะเขาทําร้าย หมาก่อน หมอของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในลอนดอน ฉัน ไม่เชื่อว่าเขาแม้แต่หมาตัวเดียวจะรักษาให้ไม่ได้ จากนั้น ฉันก็โกรธ อุ้มปลาทองของเขาไปหาเขาที่โรง พยาบาล….อือ โยนปลาทองลงต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน ของเขา แล้วยังเอาเครื่องดูดฝุ่นหุบเขาไปหนึ่งฉาก”

ลู่ซวงซวงพูดพลางสายตามองไปมองมาไม่เป็นทิศ เป็นทาง สุดท้ายก็กลับมามองยังบรรดาคนที่อยู่ในห้อง

“เรื่องนี้ โทษฉันไม่ได้นะ”

ลั่วหานพยักหน้าด้วยความเห็นอกเห็นใจอย่าง มาก“ไม่โทษคุณ? ไม่โทษคุณให้โทษใคร? ? หวาเทียน เป็นหมอ คุณหมอที่รักษาคน ไม่ใช่สัตวแพทย์ คุณไป โยนปลาทองที่เขารักแบบนั้น แถมยังตีเขาต่อหน้าเพื่อน ร่วมงานของเขาอีก คุณไม่รู้เหรอว่าผู้ชายกลัวเสียหน้า ขนาดไหน?”

ลู่ซวงซวงต่อให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับว่าเป็นความ ผิดของตัวเอง พูดยืนยันต่อ“ฉันไม่สน ถึงยังไงฉันก็รู้สึก ว่าเป็นความผิดของเขา ฉันไม่มีทางยกโทษให้หมอที่ ใจคอเหี้ยมโหดแบบนั้นหรอก! “

ลั่วหานหมดคําพูดกับวิธีการที่โหดร้ายป่าเถื่อนของ ลู่ซวงซวง”เอาเถอะ ไม่ให้อภัยก็ไม่ให้อภัย ฉันค่อยหา โอกาสไประบายให้คุณแล้วกัน”

“ไม่ถูกนะลั่วลั่ว คุณรู้ได้ไงว่านั่นเป็นปลาทองที่เขา รักเขาหวง?”เธอไม่ได้บอกอะไรแม้แต่นิดเดียว

“ถ้าเกิดไม่ใช่ของรักของหวงของเขา เขาจะให้คุณ ดูแลให้ไหม? เอาคีย์การ์ดห้องของตัวเองให้คุณไปสาม วัน คุณคิดว่าเป็นเพราะอะไรล่ะ? แถมสามวันนั้นก็ไม่ กลับมาเลย คุณคิดจริงๆเหรอว่าเขาจะไปรักษาหมาของ คุณจริงๆ? เขาจะต้องเอาหมาของคุณส่งไปให้กับทาง โรงพยาบาลสัตว์แน่นอน จากนั้นก็ไปจัดการธุระกงการ ของตัวเองต่อมากกว่า ไม่เข้าใจหรือไง?”

ลู่ซวงซวงคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ดูเหมือนว่ายังมี

เหตุผลอยู่……

“ดังนั้น ก็เป็นคุณที่ไปรุกรานหวาเทียน ไม่ใช่เขา ตั้งใจที่จะไม่รักษาหมา คุณกลับไปคิดดูแล้วกันว่าจะไป ชดเชยให้เขายังไง”ลั่วหานพูดจบก็เดินตรงไปข้างหลัง มองดูเพื่อนสนิทด้วยสีหน้ากึ่งๆยิ้ม

ลู่ซวง วงเศร้าหงอยแล้ว!

ในเวลานี้ มือถือของหลงเซียวดังขึ้น ในขณะ เดียวกัน มือถือของลั่วหานก็ดังขึ้นเช่นกัน

หลงเซียวเลื่อนเพื่อรับสาย ว่า

เสียงของจี้ตงหมิงดังขึ้นมาในสาย“หัวหน้า ผ่า ชันสูตรเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ นิติเวชพบสารตกค้างอยู่ ในตัวศพเป็นยาพิษแบบฉีดชนิดรุนแรง

ในตอนนี้ ลั่วหานก็ได้ฟังข้อมูลที่หมอรายงานมาเช่น เดียวกัน“หมอฉู่ ผู้ป่วยกำลังอยู่ในกระบวนการระหว่างให้ น้ำเกลืออยู่ มีคนฉีดโพแทสเซียมไนเตรตเข้าไปใน สายน้ำเกลือ สารเคมีชนิดนี้กับส่วนผสมในตัวยาของเขา ทำปฏิกิริยากันเกิดเป็นยาพิษ เขาก็ตายเพราะว่าตัวพิษ ชนิดนี้นี่แหละ”

หลังจากลั่วหานฟังแล้วก็กัดริมฝีปาก นัยน์ตาเผยให้ เห็นถึงความโกรธและความเย้ยหยัน“ดูท่าแล้วมีคนคิดที่ จะวางแผนใส่ร้ายฉันสินะ ! ขอบคุณมากหมอหวัง”

พอสายนี้วางลง ส่วนหลงเซียวก็ยังคงพูดต่อ

“หัวหน้า ตะกี้ผมได้ให้คนไปตรวจสอบกล้อง วงจรปิดในวันนั้นแล้ว มีช่วงเวลาช่วงหนึ่งโดนตัดไป เห็น ได้ว่าทางฝั่งนั้นได้ทำการเตรียมตัวมาอย่างดีไว้ก่อนแล้ว ตอนนี้ไม่มีทางยืนยันได้เลยว่าฆาตกรเป็นคนของโรง พยาบาลหรือว่าคนนอก”

“ปล่อยข่าวออกไปก่อน ไปแจ้งสื่อต่างๆ พวกเขารู้ดี ว่าควรจะเขียนข่าวยังไง”หลงเซียวท่าทางประหลาดใจ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตอนนี้เขาอยากที่จะบีบคอ เพชฌฆาตให้ตายด้วยมือตัวเอง ช่างกล้ามากจริงๆ มา ลงมือกับภรรยาของเขาต่อหน้าเขาแบบนี้

“ครับ! ”

ลู่ซวงซวงได้ยินก็อึ้งตะลึงไป นี่มันอะไรกัน? แต่เห็นๆอยู่ว่าเธอไม่มีโอกาสได้เปิดปากพูดเลย หลังจากที่ถังจิ้นเหยียนได้ฟังข้อมูลแล้ว จึงพูด ขึ้น”ฆาตกรรู้ข้อมูลที่สำคัญสองอย่างในเวลาเดียวกัน หนึ่งคือส่วนผสมยาของผู้ป่วย สองคือรู้ว่าส่วนผสมนี้กับ โพแทสเซียมไนเตรตจะทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ ถ้าไม่ใช่ คนใน ก็เป็นคนที่แฝงตัวเข้ามาภายใน

ลั่วหานกับหลงเซียวพยักหน้าพร้อมกัน ไม่ผิด แน่นอน สถานการณ์ของผู้ป่วยคนนี้พิเศษมาก ตัวยาก็ ผสมแบบพิเศษ คนที่รู้ตัวยาก็ไม่เยอะ ถ้าเกิดสืบเสาะไป ตามเบาะแสที่มีล่ะก็จะต้องจับฆาตกรได้แน่นอน”

หลงเซียวพยักหน้า แจ้งไปทางฝั่งของตารวจแล้ว ไม่นานก็มีคนมาตรวจสอบ ถึงตอนนั้นทุกคนก็จะได้รับ การสอบสวน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็จะไม่มีการปล่อยผ่าน ไป ไม่ว่าภายในของโรงพยาบาลหวาเซียจะมีคนที่แฝง ตัวเข้ามาหรืออะไรก็ตาม ก็ต้องลาก วออกมันมาให้ได้”

ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจเบาๆ ก่อนพูดขึ้น“คิดไม่ถึง จริงๆ หลังจากที่เกาหยิ่งจือจากไป ยังมีงูพิษแฝงตัวอยู่ใน นี้อีก น่ากังวลใจชะมัด”

เขาพูดไม่ทันจบ ในหัวของลั่วหานก็กระตุกขึ้นมา ทันที งูพิษภายในองค์กร…..ภายในโรงพยาบาลหวา เซี่ยนอกจากเกาหยิ่งจือแล้ว ยังมีซุนเจียลี่อีกหนึ่งคน

ซุนเจียลี่ในตอนนี้ถ้าเกิดเป็นฝีมือล่ะก็ เส้นทางของ เธอก็คงจะจบลงเหมือนกับเกาหยิ่งจือแน่นอน มีคนบางประเภทไม่ว่าจะให้บทเรียน ตักเตือนชี้แนะ

ยังไง ก็ยังคิดไม่ได้อยู่ดี

ถังจิ้นเหยียนดูเวลา“ผมไปห้องตรวจก่อนนะ คุณพัก ผ่อนเถอะ ถ้าต้องการความช่วยเหลือบอกผมได้ทุกเมื่อ”

“ได้ คุณไปเถอะ”

ลู่ซวงซวงมองส่งถังจิ้นเหยียนจากไป กระพริบตาทำ เสียงต่ำพูดขึ้น“เห้อๆ ลั่วลั่ว มีหมอถังผู้ชายที่อบอุ่นแบบนี้ อยู่ข้างๆ ให้ความรู้สึกไม่เลวเลยใช่ไหม? คิดไม่ถึงจริงๆ นานขนาดนี้แล้ว หมอถังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ยังดีกับ คุณขนาดนี้เหมือนเดิม”

สายตาของลั่วหานกวาดมองไปยังลู่ซวงซวง ก่อนจะ ชำเลืองตาไปที่หลงเซียว ทำให้ลู่ซวงซวงรีบเงียบปากลง ทันที

หลงเซียวก็ดูเวลาเช่นกัน“ตำรวจน่าจะถึงแล้วล่ะ ผม ลงไปดูหน่อยแล้วกัน”

ลั่วหานรู้ว่าเขากำลังให้เวลาส่วนตัวกับพวกเธอสอง คน จึงพยักหน้าอย่างยิ้มๆ“ค่ะ”

หลงเซียวออกไปจากห้องผู้ป่วย บังเอิญมีลิฟต์ขึ้นมา พอดี มือของเขายังไม่ทันได้ไปกดปุ่ม ประตูลิฟต์ก็เปิด ออก มีคนสวมชุดสีดำและคนสวมชุดสีแดงอยู่ในลิฟต์ ทั้งสองคนหันมามองหลงเซียวพร้อมกัน สองสามวินาที แล้วยังไม่มีทีท่าอื่นใด

ในที่สุดคนในลิฟต์ก็เอ่ยปากพูดขึ้น“หลงเซียว นาย อยู่ที่นี่เองเหรอ” ริมฝีปากบางราวกับใบมีดของหลงเซียวยิ้มๆอย่าง เย็นชา“พี่มาได้ยังไงครับ?”

หลงยี่ยิ้มๆ จัดเนกไท“ได้ยินว่าน้องสะใภ้ไม่สบาย รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ ฉันกับพี่สะใภ้ของนายก็เลย มาเยี่ยมเธอสักหน่อย”

แววตาของหลงเขียวเยือกเย็นสดๆ คงไม่ต้องแล้ว ล่ะครับ เธอต้องการพักผ่อน ต้องการความสงบ น้ำใจ ของพี่กับพี่สะใภ้ผมขอรับไว้แทนเธอแล้วกันครับ”

ผู้หญิงข้างในยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น“หลงเซียว นี่มันได้ ยังไงกันล่ะ? คนในครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ลั่วหานป่วย ทั้งทีพวกเราไม่ไปเยี่ยมมันคงจะไม่เหมาะมั้ง? ฉันตั้งใจ ซื้อดอกไม้มาให้ลั่วหานด้วย หวังว่าเธอคงจะชอบ”

หลงเซียวจ้องมองดอกลิลลี่กับดอกกุหลาบเหลืองใน มือของเธอ แววตาเย็นยะเยือก ลั่วลั่วไม่ชอบดอกลิลลี่ แล้วก็ไม่ชอบดอกกุหลาบเหลืองด้วย เธอหลับไปแล้ว”

พูดพลาง หลงเซียวก็เดินเข้าไปในลิฟต์ ไม่รอให้ พวกเขาพูดอะไรต่อ กดลิฟต์ชั้น1หนึ่งทันที ลิฟต์เลื่อนลง ข้างล่าง