ตอนที่ 311 คนที่เป็นสามีจัดการทุกอย่างเอง

เจิ้งซิ่วหยาพูดแทงใจดำเกินไป พูดแทงเข้าไปในใจ ของถังจิ้นเหยียน ไม่ให้โอกาสและเวลาเขาได้ตอกกลับ มาเลยแม้แต่นิดเดียว

พอเห็นถังจิ้นเหยียนไม่ได้พูดตอบกลับมาในทันที นั้น เจิ้งซิ่วหยามือก็หยุดชะงักลง จากนั้นก็ถอน หายใจ“ถังจิ้นเหยียน คุณเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับ อารมณ์ความรู้สึก คนแบบนี้ดีมากเลยนะ ดีกับคนอื่น แต่ ไม่ดีกับตนเองเลยสักนิดเดียว คุณคิดดู คุณเอาความ เป็นห่วงเป็นใยไปให้กับคนอื่นจนหมด แล้วตัวคุณเองล่ะ? ตัวเองคุณเองเหลืออะไรบ้าง?”

เจิ้งซิ่วหยาหันผ้าขนหนูไปอีกด้าน แล้วเช็ดให้ขา ต่อ“แน่นอนว่าดีกับผู้อื่นมันเป็นสิ่งที่ดี แต่คุณคิดสัก หน่อย จะช้าจะเร็วคนอื่นก็ต้องจากไปอยู่ดี หลังจากที่ พวกเขาไปแล้วสิ่งเหล่านั้นที่คุณให้ไปมันก็หายไปด้วย เช่นกัน ดังนั้น คุณต้องรู้จักใช้สมองคิดสักหน่อย จากนี้ ไปก็ดีกับตนเองบ้าง อย่าเอาแต่ให้ผู้อื่นไปอย่างซื่อๆจน ไม่เหลืออะไรเลย แล้วก็ ถ้าเกิดมีคนดีกับคุณ ก็ไม่ต้อง ไปรู้สึกผิดอะไรแล้วด้วย”

“ในโลกใบนี้ มีหลายๆเรื่องที่สมดุลและเท่าเทียมกัน คุณให้คนอื่นไปเท่าไร ก็จะมีคนให้คุณกลับมาเท่านั้น คนที่ดีแบบนี้ถึงจะสามารถอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้

เจิ้งซิ่วหยาพูดต่อ บ้างครั้ง คุณดีกับคนคนหนึ่ง ต่อ ให้เธอไม่น้อมรับและไม่รู้สึกขอบคุณต่อน้ำใจของคุณ นั่นก็ไม่เป็นไร จะมีอีกคนที่เข้ามาทดแทนในสิ่งที่คุณให้ ไปเอง เติมเต็มช่องว่างของคุณให้มันเต็ม”

ถังจิ้นเหยียนกำลังฟังผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก พูดร่ายยาวเรื่องกฎของการอนุรักษ์อย่างยั่งยืนอยู่ข้างๆ หูของตัวเองอย่างเงียบๆไม่พูดไม่จา รู้สึกว่าความคิด ความอ่านเริ่มจะกระเจิดกระเจิงไม่เป็นที่แล้ว”คุณเจิ้ง ที่ คุณบอกผมมาพวกนี้ หมายความว่ายังไง? คุณอยากจะ

บอกอะไร? ” เจิ้งซิ่วหยาชาเลืองตามามองหน้าเขา พูดเหมือนกับ กำลังลงชื่อเซ็นสัญญาอย่างไรอย่างนั้น ตอนนี้ดูท่าคงจะ

เยอะมากแล้วล่ะ อย่างน้อยพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาก็ไม่ค่อยน่า เกลียดเท่าไร…อ้อ พวกคำพูดเมื่อตะกี้นี้ ฉันอยากจะ บอกว่า คุณน่ะขาดความรักมากไปแล้ว! ” ถังจิ้นเหยียนพูดอะไรไม่ออกทันที แต่คำพูดของผู้ หญิงแปลกหน้าคนนี้ก็ดันทำให้เขาไม่สามารถโต้แย้ง

กลับได้ ถูก เมื่อก่อนเขาใช้แรงใจและเวลาไปกับลั่วหาน

จนหมด ทุ่มเทให้เธอทุกอย่าง จากนั้นเธอก็จากไป ในใจ องเขาก็ว่างเปล่า “ขอบคุณคุณที่ช่วยผม ผมควรจะไปได้แล้วล่ะ”ถัง จิ้นเหยียนลุกขึ้นกำลังจะเดินจากไป กลับมีมือคู่หนึ่งดึง

รั้งชายเสื้อเขาเอาไว้

“ดึกขนาดนี้แล้วจะไปไหน? ฉันพาคุณมาไม่ได้กะจะ ให้คุณกลับไปนะ คืนนี้คุณก็พักที่นี่สิ วางใจได้ ว่าคุณจะ ปลอดภัย! ฉันจะไม่ปืนขึ้นมายั่วเย้าคุณกลางดึกแน่นอน ok? ฉะนั้นตอนนี้คุณสามารถไปอาบน้ำที่ห้องน้ำได้เลย ใช่แล้ว ห้องนอนทางซ้ายที่คุณนอน ข้างในมีห้องน้ำกับ ห้องอาบน้ำ ในห้องอาบน้ำมีของที่คุณสามารถใช้ได้นะ” เจิ้งซิ่วหยาพูดปาวๆจนจบ ก่อนจะหันเดินไปยังห้อง นอนทางขวาอย่างสง่างาม เหลือไว้เพียงแค่ถังจิ้นเหยียน ยืนอึ้งกิมกี่อยู่คนเดียวสักพัก!

เจิ้งซิ่วหยาใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกานานเกินไปแล้วอย่าง ที่คิดไว้ ท่าทางดูเหมือนคนอเมริกาไปเรียบร้อยแล้ว

ไม่ค่อยเข้าใจวิถีชีวิตที่เร่งรีบแบบนี้ของเธอเท่าไร ถังจิ้นเหยียนนวดๆหัวคิ้วให้ตัวเองได้สูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่สักพัก

ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆเจิ้งซิ่วหยาก็โผล่หัวออกมาจาก ประตูห้องนอน ผมเปียกๆ สวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัว หนึ่ง“เอ่อ ถังจิ้นเหยียน คุณช่วยอะไรฉันสักหน่อยได้ ไหม?”

ที่ขอให้ช่วยก็คือก๊อกน้ำในห้องอาบน้ำของเธอน้ำไม่ ไหล

ถังจิ้นเหยียนไปตรวจเช็คดู“ข้างในมันตัน ต้อง เปลี่ยนอันใหม่ คุณ…….

พอเห็นสภาพเธอที่อาบน้ำมาได้ครึ่งหนึ่ง ถังจิ้นเหยี ยนก็รีบหันสายตาไปมองเท้าเปล่าของเธอทันที“คุณไป อาบห้องน้ำข้างๆก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวผมจะดูว่าก๊อกมัน สามารถระบายออกไปได้หรือเปล่า”

เจิ้งซิ่วหยาจ้องมองเขาอย่างเหม่อลอย สีหน้าเหลือ เชื่อ“ถังจิ้นเหยียนคุณรู้เรื่องพวกนี้เหรอ? คุณซ่อมก๊อก น้ำเป็น! ! ! ”

ถังจิ้นเหยียนรู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่ตกอกตกใจ ของเธอ”เรื่องง่ายๆแบบนี้ ผู้ชายก็ทำเป็นหมดแหละ” เจิ้งซิ่วหยาอึ้งพูดไม่ออก”ความหมายของฉันก็คือ คุณดูเหมือนนอกจากจบมีดผ่าตัดแล้วอย่างอื่นก็ทําไม่ เป็นอีกเลย…..เหอะๆ ขอโทษด้วย แต่ฉันรู้สึกแบบนั้น จริงๆ”

ถังจิ้นเหยียนก็ไม่โกรธ เลื่อนสายตาไปมองอย่างไร้ มารยาท“ผมยอมรับฟังความคิดเห็นของคุณ”

เจิ้งซิ่วหยาพยักหน้า“เอาเถอะ ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบ นําแล้ว เอ้อ? รอเดี่ยว แล้วคุณทําอาหารเป็นไหม? เอ่อ…..วัตถุดิบที่บ้านฉันมีไม่เยอะ แต่คุณก็ลองไปดู หน่อยแล้วกัน ว่าสามารถเอามาผสมรวมกันได้ข้าวสักมื้อ ไหม ฉันหิวแล้ว ”

ขณะที่บอกว่าหิว ก็แสดงสีหน้าทรมานเนื่องจาก ความหิวโซ มองถึงจิ้นเหยียนด้วยสายตาน่าเวทนา

“เดี๋ยวผมจะลองไปดู

ทั้งสองคน คนหนึ่งไปห้องอาบน้ำ คนหนึ่งไปห้อง

ครัว

ถังจิ้นเหยียนเปิดตู้เย็นออกดู ตกใจกับของที่อยู่ข้าง ใน ตู้เย็นสองประตูขนาดใหญ่ ครึ่งหนึ่งล้วนแต่เป็นเหล้า เบียร์หลากหลายชนิด อีกครึ่งเป็นขวดค็อกเทล ช่องว่าง ที่เหลือเป็นพวกผลิตภัณฑ์บำรุงผิวต่างๆ แค่เห็นก็รู้แล้ว ว่าไม่ได้ใช้มานานมากแล้ว

มีเพียงแค่หนึ่งช่องเท่านั้นที่วางนมหนึ่งกล่องไว้ พอ หยิบออกมาดู ก็ดันหมดอายุอีก

ถังจิ้นเหยียนรู้สึกพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก ทำไมตู้ เย็นของผู้หญิงคนหนึ่งถึงมีสภาพเป็นแบบนี้ได้นะ? ในที่สุด เขาก็เห็นผลไม้ที่อยู่ข้างหลังกองถุง พลาสติกที่วางเละเทะสะเปะสะปะ แอปเปิ้ลกับลูกพืช สองสามลูก องุ่นหนึ่งช่อ ผลไม้ยังถือว่าสดอยู่

ยังดีที่มีไข่ไก่สองสามฟอง เนื้อกระป๋องที่ยังไม่ได้ เปิดแถมยังไม่หมดอายุอยู่หนึ่งกระป๋อง

แล้วก็…บะหมี่กึ่งสําเร็จรูปอีกสองสามห่อ ถังจิ้นเหยียนเพิ่งเริ่มตระหนักได้ ว่าการที่ใช้ชีวิต อย่างยากล่ามากมันเป็นยังไง

เทียบกับตอนที่เจอเธอวันนี้ที่ตัวใส่กระโปรงยาวดู หลอกลวงสุดๆนั่น ถังจิ้นเหยียนส่ายหัวถอนหายใจเบาๆ อย่างทำอะไรไม่ได้“สมแล้วที่เป็นตำรวจ อำพรางตาเก่ง จริงๆ”

เจิ้งซิ่วหยาอาบน้ำเสร็จ เป่าผม นึกได้ว่าในบ้านมี ผู้ชายอยู่หนึ่งคน จึงไปเปลี่ยนชุดทันที ต้องแต่งตัวให้ดูดี ไม่ให้ขายหน้าจึงจะออกจากห้องนอนไปได้

ตลอดทั้งวัน ถังจิ้นเหยียนเห็นเธอที่เป็นกุลสตรีแต่ง กายแบบคนต่างชาติ เธอนักเทควันโดผู้ที่มีพละกำลัง แข็งแรง แล้วพอมาตอนนี้ก็ถูกเธอที่อยู่ในชุดนอนทำให้ ตกใจอีก

ชุดนอนฤดูร้อนของเจิ้งซิ่วหยาเป็นสีดำ เป็นสีที่ เยือกเย็นดูมีพลัง ตรงกลางอกปักรูปMcDull ทำให้ภาพ ลักษณ์ทั้งหมดดูพังทลายลงภายในชั่วพริบตา

“ว้าว! หอมจังเลย! ถังจิ้นเหยียนทำอะไรอร่อยๆเห รอ! ของในบ้านฉันสามารถทําอาหารที่หอมขนาดนี้ได้ เลยเหรอ?! เป็นไปได้ยังไง?!! ” เจิ้งซิ่วหยาเดินตรงมายังโต๊ะอาหาร เปิดฝาหม้อออก ทันใดนั้นเองกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยออกมาแตะที่จมูก!

ในหม้อคือซุปบะหมี่สีสันน่ากิน วัตถุดิบง่ายๆไม่ยุ่ง ยาก คิดไม่ถึงว่าจะถูกถังจิ้นเหยียนทำออกมาเป็นอาหาร มื้อดึกที่หน้าตาใช้ได้เลยทีเดียว

เจิ้งซิ่วหยาพูดยกยอปอปั้นถังจิ้นเหยียนยกใหญ่สม แล้วที่เป็นผู้ชายอบอุ่น! ทำอาหารได้สุดยอดมากๆ! ถ้า อย่างนั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ! ! ”

เธอพูดจบ ก็ยกตะเกียบมาคีบเส้นขึ้นมาสูดกิน ทันที!

เส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ถูกปากของเธอดูดเข้าไปที ละสองสามเส้น ทั้งหมดไหลพรวดเข้าไปในปากของเธอ

เคี้ยวเต็มปากเต็มคำ“โอ้คุณพระ! ถังจิ้นเหยียนคิด ไม่ถึงว่าจะต้มบะหมี่อร่อยขนาดนี้ แสดงว่าคุณจะต้องทำ อาหารเก่งแน่ๆเลยใช่ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนมองท่าทางกินตะกละมูมมามไม่สน ภาพลักษณ์ใดๆของเธอ พลางพูดขึ้นอย่างหมด เรี่ยวแรง”พอได้ ต้องดูว่าเป็นอาหารแบบไหน ถ้าเป็น อาหารจีนก็ทำได้เยอะหน่อย เพราะว่าไม่ค่อยชอบกิน อาหารฝรั่ง ก็เลยทำเป็นไม่ค่อยเยอะ อาหารญี่ปุ่นกับ อาหารเกาหลีก็พอได้”

จู่ๆแววตาของเจิ้งซิ่วหยาก็เปล่งประกายขึ้นมา แวว ตาเป็นประกายมากกว่าโคมไฟระย้าบนหัวเสียอีก รีบ เข้าไปควงแขนของถังจิ้นเหยียนเอาไว้ราวกับได้มาเจอ กับคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานานโขอีกครั้ง“ถังจิ้นเห ยียน! คุณนี่เหมาะสมจริงๆ! ใช่เลย คุณนี่แหละ! “ ถังจิ้นเหยียนถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ”อะไร?”

เจิ้งซิ่วหยาพูดอย่างไม่อ้อมค้อม“เชฟขา! ฉันทำ อาหารไม่เป็น คุณทำเป็น พอดีเลยคุณมาเป็นเชฟให้ฉัน นอกจากสัญญาคู่รักที่พวกเราคุยกันแล้ว ตอนนี้ฉันเชิญ คุณให้มาเป็นเชฟของฉัน คุณสามารถมาห้องนี้เมื่อไร ก็ได้ตามสบาย อยู่ตามสบาย อยากได้เงินเดือนอะไร …..เอ่อ คุณดูเหมือนจะไม่ได้ขาดแคลนเงินทองอะไร ขนาดนั้น สรุปง่ายๆก็คือ คุณมาเป็นเชฟให้กับฉันแล้ว กัน! ”

ถังจิ้นเหยียนแกะมือของเธอที่เกาะไหล่ของเขาไว้ แน่นออก พูดอย่างเลี่ยงๆ ขอโทษด้วยคุณเจิ้ง ผมเป็น หมอ งานยุ่งมาก ไม่มีเวลาแล้วก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากจะ ไปเป็นเชฟให้กับคุณหรอกนะ คุณไปเชิญคนที่เก่ง เฉพาะทางกว่าผมดีกว่านะ”

“นี่ๆๆ คุณอย่าปฏิเสธตรงๆแบบนี้สิ! ฉันพูดจริงจัง นะ!”

ถังจิ้นเหยียนแววตาแน่วแน่ น้ำเสียงไม่ เปลี่ยนแปลง ผมก็จริงจัง ผมปฏิเสธข้อเสนอของคุณ ด้วยความจริงจัง คุณเจิ้ง อาหารมื้อดึกนี้คุณกินต่อได้ เลย ขอบคุณที่ช่วยผมในวันนี้”

พูดเสร็จก็เข้าไปในห้องนอน อีกทั้งยังกะไว้ว่า จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ก็จะไม่ออกมาจากห้องอีก

เจิ้งซิ่วหยาซดน้ำในหม้อไปจนหมดเกลี้ยงอย่างอิ่ม อกอิ่มใจ ก่อนจะพูดพึมพำกับตนเอง”ไม่ได้ ฉันจะต้องคิด หาวิธีให้เขามาทําอาหารให้ฉันกินให้ได้

ยามเช้าตรู่ แสงอาทิตย์แรกยามรุ่งอรุณสาดส่องเข้า มาจากนอกหน้าต่าง ผ้าม่านสีขาวบางค่อยๆพัดสะบัด ผ่านมาตรงหน้า

มือของลั่วหานรู้สึกเจ็บปวด ผลกระทบจากความ อ่อนล้ามากเกินไปที่หลงเหลือไว้ตรงมือขวายังคงกระตุ้น ไประบบประสาทของเธออย่างรุนแรง ถ้าเกิดวันไหนเจ็บ ขึ้นมาก็เหมือนกับมีมีดกำลังทิ่มแทงอยู่ที่เลือดเนื้อข้างใน ของเธอ

รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของคนที่อยู่ ข้างๆ หลงเซียวจึงตื่นขึ้นมา

“ดีขึ้นแล้วยัง?”

โอบกอดไหล่ของเธอ หลงเซียวที่เพิ่งตื่นน้ำเสียงทุ้ม ตี๋าแต่เซ็กซี่ไม่น้อย มันช่างน่าดึงดูดเย้ายวนใจยิ่งนัก

ลั่วหานอดกลั้นความเจ็บปวดที่มือ พยักหน้าอย่าง อารมณ์ดี ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ ใช่แล้ว มือถือของฉันล่ะ? เมื่อวานคุณปิดเครื่องเร็วเกินไป ฉันจะดูสักหน่อยว่ามี ธุระอะไรบ้าง”

“ตื่นมาตอนเช้าสิ่งแรกที่ทำก็คือดูมือถือ คนที่เป็น สามีแบบผม ยังมีสเน่ห์สู้ไอ้หน้าจอ4.7นิ้วนั่นไม่ได้สินะ?”

หลงเซียวกระซิบข้างๆหูด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำน่าฟัง คน ที่ได้ฟังก็จะรู้สึกใจสั่นๆ เส้นผมของลั่วหานถูกเขารวบ เอาไว้มาเล่นอยู่ในมือ นิ้วเรียวยาวที่รวบเส้นผมอยู่ ค่อยๆ เข้าไปใกล้คอเธอทีละนิดๆ ลั่วหานทำปากจู่ หันหน้าสวยๆไปมองตาเขาควรจะ ลุกจากเตียงได้แล้วคุณหลง คุณต้องไปทำงานนะ”

เธอพูดเร่ง พร้อมกับเปิดมือถือดู

มือถือเพิ่งจะเปิดมาที่หน้าหลัก ข้อความหลาย ข้อความก็เด้งขึ้นมาตรงหน้าทันที ต่อมาก็เป็นสายที่ไม่ ได้รับอีกสองสามสาย

ของถังจิ้นเหยียน ของหลินซีเหวิน แล้วก็มีของคุณ หมอคนอื่น

ล้วนแต่เป็นช่วงเวลาของเมื่อวานตอนค่ำทั้งสิ้น

คิ้วขมวดพันกัน ขณะที่ลั่วหานกำลังที่จะโทรกลับไป หาถังจิ้นเหยียนอยู่นั้น ในโทรศัพท์ก็มีข่าวของเมืองหลวง เด้งขึ้นมา

“คุณหมอฝีมือเยี่ยมทำการผ่าตัดปุบปับโดยที่ไม่ทัน ได้รับอนุญาต จนทำให้คนไข้เสียชีวิต จนถึงตอนนี้ยัง ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบกลับมา”

พาดหัวเขียนได้ค่อนข้างคลุมเครือ เนื้อหาข่าวก็ เขียนอย่างระมัดระวัง เพียงแต่ว่า โรงพยาบาลH กับคุณ หมอนามสกุลC แล้วก็ชื่อคนไข้จากในข่าวนำมารวมกัน แล้ว ทันใดนั้นลั่วหานก็อ่านเข้าใจหมดทุกอย่างในทันที!

ขณะที่กำลังอึ้งตะลึงอยู่นั้น ลั่วหานก็ลุกขึ้นมานั่งบน เตียงอย่างรวดเร็ว“หลงเซียว คนไข้ของฉันเกิดเรื่องแล้ว เรื่องเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

ลุกขึ้นมาเร็วเกินไป ทำให้เลือดในหัวของเธอไหลลง ไม่ทัน รู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรง ภาพตรงหน้าของลั่วหา นก็เห็นเป็นสีดำทึบไปหมด หลงเซียวยื่นมือออกมาโอบเธอไว้”เรื่องใหญ่ขนาด ไหนมันก็ไม่คุ้มกับการที่คุณจะเอาสุขภาพของตัวเอง เข้าไปแลก นอนพักก่อนเถอะ”

เอาลั่วหานนอนลง แล้วห่มผ้าให้กับเธอ จากนั้นก็ หยิบมือถือของตัวเองโทรออกไปที่เบอร์เบอร์หนึ่ง

สักพักก็มีเสียงกดรับสายดังขึ้น

ลั่วหานที่ในใจอยู่ไม่สุข กำลังลุกเป็นไฟ เกลียดตัว เองที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมานอนพัก ที่หูได้ยินเสียงเย็น ชาแปลกๆของหลงเซียวดังขึ้นมา

“อือ”

“ให้ทนายมา”

“ใช่……ตรวจสอบให้ชัดเจน……….ต้องการก็คือ ผลลัพธ์….รีบไปเดี๋ยวนี้! ”

หลังพูดกับในสายไปอย่างง่ายๆแล้ว ก็หันสายตา กลับมาพบว่าลั่วหานกำลังมองตนเองอย่างกลั้นความเจ็บ ปวดเอาไว้ หลงเซียวหยิกๆแก้มของเธอพร้อมกับพูด อย่างยิ้มๆ”เรียบร้อยแล้ว จัดการหมดแล้วล่ะ ตอนนี้คุณ นอนพักได้แล้วนะ”

ลั่วหานแววตาเย็นชาเล็กน้อย“หลงเซียว นี่มันชีวิต ของคนเลยนะ แถมคนไข้ ฉันก็เป็นคนเซ็นยืนยันการ ผ่าตัดเองด้วย ตอนนี้เขาตายแล้ว ฉันหลบหนีความรับ ผิดชอบไปไม่ได้หรอกนะ”

“หมอฉู่ ในโลกใบนี้มีสิ่งที่เรียกว่าเหตุการณ์ไม่คาด คิด มีสายงานหนึ่งเรียกว่าทนายความ แล้วก็มีอีกคนที่ได้ ชื่อว่าเป็นสามี ที่คุณต้องทำตอนนี้ก็คือดูแลสุขภาพตัว เอง เรื่องอื่นให้ผมที่เป็นสามีจัดการเอง”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ