บทที่96 เป็นคู่ออกงานของฉัน

บทที่96 เป็นคู่ออกงานของฉัน

เสิ่นเฉียวบอกตำแหน่งเสร็จสรรพก็ออกไปรอด้านนอก

รอประมาณ20นาทีรถของหานเสี่ยวก็ขับมาอยู่ตรง หน้าเธอ เธอรีบพุ่งไปเปิดประตูแล้วนั่งลงในรถทันที

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไปบริษัทก่อนเถอะ ฉันกำลังจะสายแล้ว เดี๋ยวฉันเล่า

ให้ฟังระหว่างทาง”

หานเส่โยวได้ยินก็รีบกลับหัวรถ

“เย่โม่เซินทำไมถึงยึดโทรศัพท์เธอ? เธอไปทำให้เขา โมโหหรือเปล่า? หรือว่าเธอทำความแตกไปแล้ว??”
เส้่นเสียวสายหน้า “ไม่น่าจะใช่ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย แค่ว่าเมื่อคืนเราทะเลาะกัน”

“ทะเลาะกัน ? เกิดอะไรขึ้นบ้าง? เล่าให้ฉันฟังหน่อย”

เรื่องที่เสิ่นเฉียวทะเลาะกับเยโม่เซ็นเธอไม่ค่อยกล้า เล่าละเอียดมากนัก เธอแค่พูดเหตุผลรวมๆว่าทำไมถึง ทะเลาะกันให้หานเสี่ยวฟัง

โอ้โห เขาไม่ชอบเธอขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? ชอบ ใช้คำพูดพวกนี้ทำร้ายเธอบ่อยๆ เขานี่มันไม่ต่างจากงูพิษ เลย”

ได้ยินประโยคที่บอกว่าเขาไม่ชอบเธอ เสิ่นเฉียวก็รู้สึก ใจหาย พยักหน้าอย่างน้อยใจ ใช่นะสิ เขาน่าจะ เกลียดฉันมากๆเลยล่ะ”

“ถ้าพูดจากสถานการณ์ในตอนนี้นะ เธอก็ไม่ได้ทำให้ ความลับรั่ว แล้วก็ไม่ได้พูดถึงอะไรแปลกๆ ฉันว่าเขาไม่ ได้รู้อะไรถึงจะถูก ยังไงซะ เรื่องนี้ก็มีแค่เราสองคนที่รู้ ใช่ไหม?
เส้นเฉียวพยักหน้าอย่างแรง “ฉันบอกเธอแค่คนเดียว”

“งั้นก็โอเค จากการวิเคราะห์ของฉัน ฉันว่าเขาเอา โทรศัพท์เธอไปเพราะต้องการจะแกล้งเธอเล่นมากกว่า อีกอย่างนะ… เขาอยากให้เธอชดใช้ ก็คงจะแกล้งหา เรื่องทรมานเธอ”

ใส่โยว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งวิเคราะห์เรื่องนี้นะ ตอนนี้โทรศัพท์อยู่ในมือเขาเขาอาจจะเจอแชทที่พวก เราเคยคุยกันก็ได้

“พระเจ้าช่วย! เรื่องสำคัญขนาดนั้น คุยเสร็จแล้วเธอ

ไม่ได้ลบเลยหรอ?”

เสิ่นเฉียวก็คิดว่าเธอเองไม่ระมัดระวังมากพอ “แชท เก่าๆนะลบแล้ว แต่ล่าสุดที่คุยกันยังไม่ได้ลบ ฉันเองก็ไม่ คิดว่าเขาจะมาเอาโทรศัพท์ฉันไป”

“แล้วตอนนี้จะทำไง โทรศัพท์ก็โดนยึดไปแล้ว เขาก็ไม่ ยอมคืนให้ เธอก็ทำได้แค่ภาวนาให้เขาไม่คันโทรศัพท์ เธอแล้วแหละ
เส้่นเฉียวรู้สึกปวดหัว เธอยกมือขึ้นไปนวดระหว่างคิ้ว หานเส่โยวหันไปมองเธออย่างเหลืออด เลยด่าเธอขึ้น มาประโยค นึ่ง “ฉันกำลังจะโง่ก็เพราะเธอเนี่ยแหละ ถ้า ลบประวัติการแชทไปตั้งแต่แรก ตอนนี้ก็ไม่ต้องมานั่ง ร้อนใจอยู่แบบนี้หรอก”

เสิ่นเฉียวไม่พูดอะไร

“ฉันไปส่งเธอที่บริษัทก่อน ระหว่างนี้เธอพยายามอย่า ตื่นตูมล่ะ ดูสถานการณ์ให้แน่ใจก่อนค่อยลงมือ”

พูดจบ หานเส่โยวก็ยัดโทรศัพท์เครื่องนึ่งใส่มือเธอ “นี่ โทรศัพท์ของฉัน ให้เธอเอาไปใช้ก่อน”

เงินเฉียวพยักหน้า “แล้วของเธอล่ะ?”

“เธอโงรึเปล่า นี่มันโทรศัพท์ที่ฉันเตรียมเอาไว้ใช้ ฉุกเฉิน ฉันก็มีเครื่องที่ฉันใช้ประจำยะ”

“อม”

“กำลังจะถึงแล้วถ้ามีเรื่องอะไรก็โทรมาหาฉัน
เรื่องอื่นเธอก็ดูสถานการณ์แล้วค่อยๆแก้ไขไปแล้วกัน เรีบๆเอาโทรศัพท์กลับมาให้ได้ล่ะ”

หลังจากที่เสิ่นเฉียวลงจากรถ เธอหันกลับไปมองหาน เส่โยวอย่างกังวล หานเส่โยวโบกมือให้เธอ “รีบเข้าไป ได้แล้ว”

ถึงตอนนี้เสิ่นเฉียวถึงได้ยอมก้าวเท้าเข้าบริษัทไป

เธอสูดหายใจเข้า บอกตัวเองว่าต้องใจเย็นๆ อย่าดื่นตูม

หลังจากเดินเข้าบริษัทไปแล้ว เสิ่นเฉียวก็ขึ้นตึกไปที่ โต๊ะทำงานของตัวเอง เห็นว่าภายในบริษัทยังเงียบอยู่ เธอเลยลุกไปชงกาแฟ แล้วนำเข้าไปข้างใน

ตอนที่ผลักประตูเข้าไป เธอเห็นสายตาของเย่โม่เซินกำ ลังจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ นิ้วกำลังเคาะอยู่บน แป้นพิมพ์ กำลังใจจดใจจ่อ

เสิ่นเฉียวกลอกลูกตาไปมา เม้มปาก สุดท้ายก็ตัดสินใจ วางกาแฟเอาไว้บนโต๊ะทำงานของเขา
“คุณชายเย่ กาแฟค่ะ”

เยโม่เซินไม่ตอบอะไรเธอ เธอขยับปากไปมา อยากถาม เขาเรื่องโทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่จะคืน

สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามออกไป พยายามเตือนสติตัวเอง เอาไว้ เริ่มใจเย็นลง

ห้ามทำตัวเป็นกระต่ายดื่นตูมเด็ดขาด

คิดถึงตรงนี้ เธอก็จัดการเก็บคำถามเอาไว้ในใจ วางแก้ว กาแฟลงแล้วก็หมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานของเขา ไป

เย่โม่เซินหลังจากที่ได้ยินเสียงประตูปิดลง ประหลาด ใจที่เมื่อกี้เธอเข้ามาแล้วไม่ถามเรื่องโทรศัพท์เลยแม้แต่ น้อย แถมยังเงียบราวกับว่าไม่ได้มีใครเข้ามาในห้องนี้อีก เขาเลยอดไม่ได้ที่จะหลุบตามองแก้วกาแฟบนโต๊ะ

เธอไม่ได้ขอโทรศัพท์คืนจากเขา
เยโม่เซินหรี่ตา หยิบโทรศัพท์ของเสิ่นเฉียวออกมา จากกระเป๋ากางเกง

โทรศัพท์เครื่องนี้เก่ามากแล้ว แค่มองก็รู้ว่าใช้มาเป็น ปีแล้ว ต่อให้โยนทิ้งก็ไม่เจ็บใจแต่ว่าหน้าตาร้อนรนของ เธอเมื่อวานตอนที่เธอรู้ว่าหาโทรศัพท์หายไป ทำให้เขา อยากรู้ว่าภายในโทรศัพท์เครื่องนี้มีความลับอะไรกันแน่

แต่ว่าจนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ได้เปิดโทรศัพท์ดูเลย

เป้โม่เซินไม่สนใจหรือยากจะรู้ความลับของคนอื่น

ถ้าไม่ใช่เพราะสามีเก่าของเธอ โทรมาหาเธอแล้วล่ะก็ เขาก็ไม่มีทางยึดโทรศัพท์เธอมา

ถ้าคืนโทรศัพท์ให้เธอ แล้วสามีเก่าของเธอโทรมา แล้ว พวกเขาติดต่อกัน..

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ไม่รีรอ รีบโทรศัพท์หาเซียวซู่

“ช่วยไปซื้อซิมโทรศัพท์ใหม่ให้หน่อย แล้วก็เอาเข็มถอดซิมมาด้วยนะ”

ฝั่งเซี่ยวซูถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็รีบจัดการทันที

เมื่อเสิ่นเฉียวกลับถึงโต๊ะตัวเอง เธอก็พ่นลมหายใจออก

มา

เสียงโทรศัพท์ดัง เสิ่นเฉียวถึงโทรศัพท์ออกมาดู เป็น หานเส่โยวที่ส่งข้อความมาถามเธอว่า ก้าวหน้าไปถึง ไหนแล้ว

เสิ่นเฉียวเล่าเรื่องเมื่อกี้ให้เธอฟัง หานเส่โยวชมเธอ แล้วบอกให้เธอรักษาสถานการณ์ตอนนี้เอาไว้ อย่าง น้อยวันนี้ทั้งวันก็ห้ามไปยั่วยุเย่โม่เซินเด็ดขาด แต่ถ้ามี โอกาสก็ต้องรีบคว้าไว้

เสิ่นเฉียวเก็บโทรศัพท์ไว้ตามเดิม วันนี้ทั้งวันเธอดู อ่อนเพลีย

เธอมัวแต่กังวลเรื่องที่เย่โม่เซินจะรู้ความลับของเธอ แต่ ว่าเวลาที่เธอต้องเจอกับเย่โม่เซินเธอก็พยายามรักษา ความเงียบเอาไว้ ไม่พูดถึงเรื่องโทรศัพท์อีก
แล้วเย่โม่เซินก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องโทรศัพท์อีกเหมือนกัน เขาทำเหมือนกับว่าลืมเรื่องไปนี้ไปเสียสนิท

จนใกล้เวลาที่จะต้องเลิกงาน อยู่ๆเขาก็บอกเธอว่าไป งานเลี้ยงคืนนี้เป็นเพื่อนเขา

เสิ่นเฉียวคิ้วขมวด

“คุณชายเยจะต้องไปร่วมงานเลี้ยงส่วนตัว ดูเหมือนว่า

จะไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะคะ”

เยโม่เซินกระตุกหัวคิ้วขึ้น “ก็แค่ไปเป็นคู่ออกงานของ ฉัน เลิกงานแล้วฉันจะคืนโทรศัพท์ให้”

ฟังจบ เสิ่นเฉียวอดไม่ไหวกัดปากตัวเองอีกครั้ง

ไอ้คนเลว!! ยังจะกล้ามาขู่ฉันอีก

เธอเงยหน้ามองเขา “แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าคุณจะไม่ โกหกฉันอีก? ทั้งๆที่ ….” เมื่อวานเขาก็โกหกเธอไป แล้วครั้งหนึ่ง
สั่งให้เธอจูบเขา แล้วเขาก็จะคืนโทรศัพท์ให้

ทั้งๆที่เธอจูบกับเขาไปตั้งสองครั้ง สุดท้ายเขาก็ไม่ยอม คืนมันให้เธอเสียที

นี่มันจะเกินไปแล้ว!

ไม่อยากได้?” เย่โม่เซินหัวเราะ “ระหว่างทางที่จะไป งานเลี้ยงต้องผ่าน ทะเลสาบซิ่งสุย ตอนที่ผ่านจุดนั้น ฉัน จะโยนโทรศัพท์เธอลงไป”

พอพูดเสร็จเขาก็ไถรถเข็นออกไปต่อหน้าต่อตาเธอ

เส้นเฉียวตาโต เธอยืนนิ่งอยู่สิบวินาทีเต็มๆถึงจะได้สติ รีบเดินตามเขาไป “ฉันไปกับคุณก็ได้!”

เยโม่เซินจินดานการถึงภาพที่อีกคนโมโหจนแทบจะ ระเบิดกับสีหน้าหมดความอดทนแล้วอดไม่ไหวที่จะยิ้ม

ขึ้นมาน้อยๆ

เชียวซูส่งกล่องใบหนึ่งให้เสิ่นเฉียว
“ผู้ช่วยเสิ่น นี่คือชุดที่จะต้องใส่ออกงานครับ”

หลังจากที่ได้รับชุดมาแล้วเสิ่นเฉียวก็ไปเปลี่ยนใน ห้องน้ำ เธอเดินออกมาอยู่ต่อหน้าเยโม่เซินอย่างไม่ เต็มใจนัก

ดวงตามีดมิดของเย่โม่เซินเป็นประกาย เขาหรี่ตามอง เสิ่นเฉียวที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ชุดถูกออกแบบมาให้พอดีกับช่วงเอว ทำให้ตอนนี้เอว ของเธอดูคอดสวยยิ่งกว่าเก่า พอช่วงเอวพอดีก็ทำให้ เห็นส่วนที่นูนออกมาของเธอชัดขึ้นด้วย ใส่แล้วทำให้ เห็นรูปร่างของเธอชัดเจน เย่โม่เซินรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มี ของดี เพียงแต่เวลาปกติมักจะโดนสไตล์การแต่งตัวของ เธอบดบังไปก็เท่านั้น

แต่หลังจากที่ได้สัมผัส เขาก็รู้ว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้ แบนเรียบอย่างที่เห็น