บทที่9 หญิงมือสองท้องแล้ว
“พวกคุณจะทำอะไรฉัน?”เสิ่นเฉียวอยากจะหนีออกไป ข้างนอก แต่กลับโดนคนเหล่านี้ขวางทางเอาไว้
“อย่านะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ปล่อยฉันสิ”
เสิ่นเฉียวยังไม่ทันตั้งตัวก็มีหนึ่งในชายชุดดำเข้ามาแบก ตัวเธอแล้วรีบอุ้มเธอออกไปข้างนอก ชายชุดดำคนอื่นๆก็ รีบเดินตามมา
ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างงงกันไปหมด ต่างไม่รู้ว่าตกลงเกิด เรื่องอะไรขึ้น
***
บริษัทตระกูลเย่
“คุณชายเย่ คนของเราที่อยู่โรงพยาบาลส่งข่าวมาแล้ว
ครับ”
เซี่ยวซูไม่สนใจเหตุการณ์ภายในห้องรองรับ เขารีบเดิน พุ่งเข้ามาแจ้งข่าวให้กับเย่โม่เซิน เย่โม่เซินกำลังคุยธุระ กับแขกคนสำคัญอยู่ เดิมทีเขาคิ้วขมวดทันทีเมื่อมองเห็น เซียวซูพุ่งพรวดเข้ามาในห้อง แต่เมื่อได้ยินข่าวที่เขาเข้า มาบอกแล้วเขาก็ค่อยๆเดินออกมาข้างนอก
“มีข่าวอัปเดตแล้วงั้นหรอ?”
เซียวซู่มองไปที่แขกคนอื่นแล้วพยักหน้าแรงๆที่หนึ่ง
ทันใดนั้น เยโม่เซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “นายโจว วัน นี้ผมต้องขอโทษด้วย พอดีผมที่ธุระสำคัญบางอย่าง ผม ต้องขออนุญาตให้คนอื่นมารับช่วงต่อจากผมนะครับ”
เมื่อพูดจบ เขาไม่สนใจว่าแขกคนนั้นจะตอบตกลงหรือไม่ เซียวซู่ก็เข็น เย่โม่เซินออกไป
เมื่อขึ้นรถมาเย่โม่เซินก็ยักคิ้วขึ้นแล้วถาม “ว่ามา เรื่องมัน เป็นยังไง?”
“คุณชายเยให้ผมไปสืบข่าวจากทางโรงพยาบาลใช่มั้ยครับ? เมื่อตะกี้คนของเราส่งข่าวมาบอกว่ามีผู้หญิง คนหนึ่งแต่งตัวแปลกประหลาด ใส่หมวกอีกทั้งยังใส่ผ้า ปิดปากเอาไว้ เธอเดินทางไปตรวจที่แผนกสูดินรีเวะด้วย ท่าทางที่ลับๆล่อๆ อีกทั้งเธอเดินทางมาคนเดียว ไม่มีใคร มาเป็นเพื่อนครับ”
เมื่อฟังจบ เย่โม่เซินหรี่ตาลง
น่าจะเป็นเธอคนนั้น!
“คนของเรากำลังจับตัวเธอมาแล้วครับ กำลังไปที่วิลล่าซี
หลงครับ
***
“พวกคุณคิดจะทำอะไรฉัน? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ชายชุด ดำพาดตัว เสิ่นเฉียวไว้บนบ่าแล้วเดิน กระแทกไปมาจนเธอ เริ่มรู้สึกเวียนหัว เธอรู้สึกอยากจะอ้วกออกมา
โชคดีที่เดินมาได้สักพัก เธอก็ได้ขึ้นมานั่งบนรถ แต่นั่งไม่ นานก็เดินทางมาถึงปลายทาง เสิ่นเฉียวโดนคนแบกตัวอีก รอบ ชายชุดดำเดินแบกเธอมาได้สักพักก็วางตัวเธอลงอีก ครั้ง
“พวกคุณลักพาตัวฉันหรอ ฉันจะบอกอะไรให้พวกคุณรู้ เอาไว้ ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกคุณก็อย่าทำอะไร…
เธอที่กำลังพูดอยู่นั้นอยู่ๆก็หยุดพูดทันทีเมื่อมองเห็นคนที่ อยู่ตรงหน้าเธอ
เสิ่นเฉียว ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอได้พบเจอกับใคร
เย่โม่เซิน? ? ! !
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?
เซียวซู่ ยืนอยู่หลังของเขา สีหน้าไร้ความรู้สึกจ้องมองมา ที่เธอ แต่สายตาของเย่โม่เซินกลับดูนิ่งสงบ ร่างกายของ เขาแผ่รังสีที่เย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งออกมา
เพียงแค่พริบตาเดียว
เสิ่นเฉียวรีบก้มหน้าลง
โชคดีที่เธอสวมหมวกสวมผ้าปิดปากสวมแว่นตาเอาไว้ดังนั้นเย่โม่เซินจึงยังไม่รู้ว่าคือเธอ
แต่ทว่า เขาจับตัวเธอมาที่นี่ทำไมกัน?
รีว่า เขาจะรู้เรื่องที่เธอตั้งท้องแล้ว? ดังนั้นจึงให้อภัยเธอ ไม่ได้อย่างนั้นหรอ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็เปลี่ยนไป
เดิมที่เธอแต่งงานเข้ามาแทนตัวเงินโย่ว เยโม่เซินก็ไม่ พอใจเป็นอย่างมากแล้ว ถ้าเขารู้ว่าเธอท้องอีกละก็เขาคง ไล่เธอออกจากตระกูลเย่แน่นอน
เมื่อเธอนึกถึงจุดนี้ เสิ่นเฉียวอยากจะผลักคนเหล่านี้ออก แล้วรีบวิ่งหนีออกไป
“รีบจับตัวเธอกลับมา” เซี่ยวซู่ตะโกนบอก
เยโม่เซินสังเกตร่างน้อยๆของเธอคนนั้น นึกถึงเรื่องเมื่อ หนึ่งเดือนที่แล้ว แววตาของเขานิ่งลง พูดกำชับด้วยเสียงที่ ทุ้มต่ำว่า “ห้ามทำให้เธอบาดเจ็บ”
เซียวซูอึ้งไปสักพักแล้วพยักหน้าพูด “ระวังกันหน่อย พวกนายอย่าทำให้เธอบาดเจ็บนะ”
เสิ่นเฉียวดูเหมือนเป็นคู่ปรับกับเหล่าชายชุดดำพวกนี้ซะ ที่ไหนกัน พวกเขาเป็นมืออาชีพของเย่โม่เซิน พวกเขาผ่าน การฝึกอบรมต่างๆ เธอวิ่งได้เพียงไม่กี่ก้าวก็โดนชายชุดดำ จับตัวกลับมา
เสิ่นเฉียวโดนควบคุมตัวมาอย่างเข้มงวด ไม่ว่าเธอจะดิ้น เท่าไหร่ก็ไม่หลุดออก
เย่โม่เซินจ้องมองเธอ เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น เซี่ยวซูเข็น เขาไปข้างหน้า
เสิ่นเฉียวจ้องมองเขาที่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หัวใจของ เธอเต้นแรงและสับสนมากจนแทบจะระเบิดออกมา
จบกันจบกัน ตัวตนของเธอกำลังจะถูกเปิดเผยแล้ว
ถึงแม้ว่าเย่โม่เซินจะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ร่างกายของเขาก็ ใหญ่โตกำยำเป็นอย่างมาก เขาเอื้อมมือมาคว้าผ้าปิดปาก ของเธอออกเสิ่นเฉียวลืมตาโต พยายามเบือนหน้าหนี
เยโม่เซินเอื้อมมือมาอีกครั้ง เสิ่นเฉียวลืมตาโต พยายาม
ขัดขืนหนี
ราวกับแมวที่กำลังพยายามไล่จับหนู เย่โม่เซินหัวเราะ
ออกมาเบาๆแล้วพูด
“ชอบเล่นสนุกขนาดนี้เลยหรอ?”
นี่มัน….เกิดอะไรขึ้น?
เสิ่นเฉียวจ้องเขาด้วยสายตาที่ประหลาดใจ
นี่คือเย่โม่เซิน ที่เย็นชาสีหน้าไร้ความรู้สึกคนนั้นอย่างนั้น หรอ? น้ำเสียงและคำพูดของเขาทำไมอยู่ๆถึงอ่อนโยนขึ้น มาเช่นนี้?
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น ผ้าปิดปากที่อยู่บนใบหน้าของ เสิ่นเฉียวก็โดนเย่โม่เซินดึงออกมาจนได้
“เห้ย!” เสิ่นเฉียวร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอรีบเอามือมาปิดหน้าตัวเอง แขนของเธอโดนคนดึงเอาไว้ ทำให้ ปิดหน้าไม่มิด
สีหน้าที่อ่อนโยนของเย่โม่เซินหายไปทันทีที่ผ้าปิดปาก ของเธอหลุดออกไป สีหน้าของเขากลับมาเย็นชาเหมือน
เดิม
เขาหรี่ตามอง “ทำไมถึงเป็นเธอ?”
เสิ่นเฉียวเองก็อึ้งเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าเป็นเธออย่างนั้นหรอ?
“คุณถามฉันงั้นหรอ? ก็คนของคุณจับตัวฉันมาที่นี่เอง
ไม่ใช่หรอ?”
เมื่อฟังจบ เย่โม่เซินก็นึกอะไรบางอย่างออก เขาหรี่ตา
จ้องมองไปที่เธอ
“งั้นเธอไปทำอะไรที่โรงพยาบาล?”
หัวใจของเสิ่นเฉียวแทบจะหยุดเต้น เธอไม่ใช่คนที่โกหก คนเก่ง ขนตาเธอสั่นเล็กน้อย “ฉันไม่สบาย ไปหาหมอที่
โรงพยาบาลนะ”
“ห้ะ?” เยโม่เซินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย หัวเราะอย่างเย็นชา “ไปหาหมอที่แผนกสูตินรีเวะอย่างนั้นหรอ? เธอบอกฉันมา สิว่าเธอป่วยเป็นโรคอะไร?”
เสิ่นเฉียว ”
แย่แล้ว
ทำยังไงดี?
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างแน่น พยายามนึก แต่อยู่ๆเธอก็ ย้อนถาม “งั้นคุณล่ะ? คุณไม่รู้ว่าเป็นฉันแล้วทำไมคุณถึงให้ คนจับตัวฉันมาที่นี่?”
เมื่อฟังจบ เย่โม่เซินก็อึ้งทันที
เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเป็นเช่นนี้ เขาอยากจะตาม หาผู้หญิงที่เจอกันเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าคน ของเขาจะจับตัวเธอมา อีกทั้งเธอได้ปรากฏตัวอยู่ที่แผนก สูตินรีเว=
เมื่อนึกถึงแผนกสูตินรีเวะแล้ว เย่โม่เซินก็นึกอะไรบาง อย่างออกทันที
“หญิงหม้าย เธอท้องอย่างนั้นหรอ?”
คำถามนี้ทำให้สีหน้าของเสิ่นเฉียวขาวซีด ริมฝีปากของ เธอเริ่มสั่น เธอลืมตาโตแล้วจ้องมองไปที่เย่โม่เซิน
“หี ดูแล้วฉันพูดไม่ผิดสินะ” เย่โม่เซินพูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชา “ไม่น่าล่ะทำไมเธอถึงร้อนตัวอยากจะแต่งงานแทน น้องสาวของเธอเสิ่นโย่วเข้ามาในตระกูลเย่ ที่แท้เธอก็มี ภาระจากสามีเก่าเลยร้อนตัวตามหาคนที่จะมาช่วยรับภาระ ให้สินะ?”
เซียวซู่ที่ยืนอยู่หลังของ เย่โม่เซินได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้ว เขาก็รู้สึกโกรธและกำหมัดในมือแน่น
“เธอเห็นว่าคุณชายเย่ของพวกเราคือตัวอะไร? กล้าดี ยังไงถึงติดลูกเข้ามาแล้วแต่งงานเข้าตระกูลเย่ ไม่น่าล่ะ ว่าทำไมเธอถึงทำตัวลับๆล่อๆแล้วเดินทางไปที่แผนกสูติ นรีเวช เธอคงนึกไม่ถึงว่าพวกเราเจอแล้วรู้ความจริงเข้า สินะ?”
เสิ่นเฉียว ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
เดิมที่เธออยากจะจัดการเรื่องนี้เงียบๆตามลำพัง แต่เธอนึกไม่ถึงว่าจะมีชายชุดดำกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาจับตัวเธอ มาที่นี่ จนถึงตอนนี้ตัวเธอเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ
ไม่ได้นะ เสิ่นเฉียว เธอต้องใจเย็นๆ
ใจเย็นสิ!
เสิ่นเฉียวพยายามเก็บความกลัวที่อยู่ในใจไว้แล้วเงยหน้า ขึ้นจ้องไปในตาของ เยโม่เซิน ใครบอกว่าการที่ฉันไป แผนกสูตินรีเวชคือฉันท้อง? คุณก็รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เคย แต่งงานมาก่อน ฉันมีโรคของผู้หญิงบางอย่าง ดังนั้นฉันก็ ไปต่อคิวเพื่อรักษาไม่ได้รีไง?”
เมื่อพูดจบ เย่โม่เซินก็ยืนมือมาจับไปที่คางของเธอ
พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาราวกับเป็นซาตาน
“ดูแล้ว ถ้าเธอไม่เห็นโล่งศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ