บทที่ 130 เธอโดนแกล้ง
หานเสี่ยวพูดขนาดนี้แล้ว ซูจิ่ว ก็ควรจะรับคำได้แล้ว เธอจึงหันไป พูดกับเสิ่นเฉียวยิ้มๆ: ” คุณเสิ่นคะ งั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะ
รบกวนคุณช่วยดูแลคุณหนูเสโยวของเราด้วยค่ะ ”
เสิ่นเฉียวพยักหน้าให้เธอ: ” ยินดีค่ะ”
ซูจิ๋ว เดินกลับไป เหลือแค่พวกเธอสองคนที่อยู่ข้างนอก
” เธอขับรถมาใช่ไหม? งั้นฉันพาเธอไปโรงพยาบาลเอง”
หลังจากที่เสิ่นเฉียวพยุงหานเส่วขึ้นรถแล้ว ก็ได้หยิบโทรศัพท์ ออกมาค้นหาโรงพยาบาลที่อยู่บริเวณใกล้เคียง หลังจากที่รู้แห่ง แล้ว เธอก็รับกุญแจรถของหานเสโยวมา และขับพาเธอออกไปจาก ที่นี่
รถแล่นอยู่บนถนน หานเส่โยวนั่งอยู่เบาะข้างคนขับ อารมณ์บน
ใบหน้ากลับแปลกไป
* เฉียวเฉียว…”
เสิ่นเฉียวกำลังตั้งใจมองถนน ได้ยินเธอเรียกตัวเอง จึงหันหัวไป มองเธอ: มีอะไร? เจ็บหรอ?” ” เธอทนหน่อยนะ ใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว ”
หานเสโยวกลับคิดไม่เหมือนเสิ่นเฉียว เธอมองหน้าด้านข้างของ เสิ่นเฉียวด้วยสีหน้ากลุ้มใจ นึกถึงภาพเหตุการณ์ในร้านอาหารเมื่อ สักครู่ จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้: ต่อไปเธอ…”
ว่าไงนะ? ”
” ช่างเถอะ ไม่มีอะไร ” หานเสี่ยวกัมหน้าลง เจอหน้ากันครั้งนี้คง เป็นแค่เหตุบังเอิญ เธอแก้ปมแล้ว ครั้งหน้าถ้าพวกเขาเจอกันก็คงไม่ ยากแล้ว
เพียงแค่พวกเขาไม่มาเจอกัน หานเสี่ยวก็ไม่ได้ถือสาอะไร เธอ พูดปลอบใจตัวเองแบบนี้อยู่ในใจ
เสิ่นเฉียวคิดว่าหานเสโยวเจ็บมาก ตอนที่รอไฟแดง เธอตั้งใจยื่น มือออกไปจับมือของหานเสี่ยวไว้ และพูดปลอบเธอด้วยน้ำเสียงที่ อ่อนโยน : ไม่ต้องกลัว ฉันจะรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาล ให้หมอ รักษาแผลของเธอให้หาย ”
หานเสโยวมองมือที่กำลังจับเธอไว้อยู่ ก็รู้สึกเสียใจ
หล่อนไม่รู้เลยว่าเธอได้แย่งสถานะของเธอไปยังมาทำดีกับเธอ อีก อยู่ๆความห่วงใยที่จริงใจนั้น ก็ทำให้หานเส่โยวรู้สึกรังเกียจขึ้น มา ตอนที่เธอยังไม่ได้สติ เธอได้สะบัดมือของเสิ่นเฉียวออกอย่าง รวดเร็ว ” เธอพูดอะไรนะ? เธอไม่รู้อะไรเลย!”
ความโมโหอย่างกะทันหันทำให้เสิ่นเฉียวตะลึง เธอมองหานเส่โยว ที่อยู่ตรงหน้างงๆ และไม่เข้าใจว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
หานเสโยวเบ้าตาแดง น้ำตาค่อยๆไหลลงมา เธอกัดริมฝีปากล่าง ของตัวเองอย่างรุนแรง และพูดซ้ำอีกครั้ง: “เธอไม่รู้อะไรเลย ไม่ เข้าใจอะไรเลยสักนิด! ”
ขอโทษนะเส่โยว ที่เรื่องครั้งนี้ฉันไม่ได้ประสบไปกับเธอด้วย แต่ฉันรู้ว่าการถูกน้ำร้อนลวกจะต้องเจ็บปวดมากอย่างแน่นอน เธอ อย่าเสียใจเลยนะ รอให้จัดการแผลเสร็จแล้ว ฉันจะไปกินขนมที่ ร้านของหวานเมื่อครั้งที่แล้วเป็นเพื่อนเธอ เป็นไง?”
ในใจของหานเสี่ยวยิ่งโมโห เธอมีความรู้สึกละอายใจอยู่แล้ว และยิ่งเส้นเฉียวดีต่อเธอมากขนาดไหน ในใจของหานเส่โยวก็ยิ่ง เกิดการต่อต้าน
เช่นตอนนี้ เธอมองใบหน้าของเสิ่นเฉียว ก็รู้สึกเกลียดมากๆ !
เห็นอยู่ว่าเธอทำเรื่องที่มันเกินไป แต่ไม่คิดว่าหล่อนจะยังมองเธอ ด้วยสีหน้าเป็นห่วงอยู่อีก ทำให้ความเกลียดของเธอยิ่งฝังลึกขึ้น เรื่อยๆ
เสิ่นเฉียวเห็นเธอไม่สนใจ และไฟแดงก็เปลี่ยนเป็นไฟเขียวพอดี เธอทำได้เพียงไปส่งเธอที่โรงพยาบาลก่อน เป็นเพื่อนเธอไปจัดการ เรื่อง แผลเสร็จแล้วค่อยไปส่งเธอกลับบ้าน
ก่อนจากกัน อยู่ๆหานเส่โยวก็พูดขึ้นมา: ” เฉียวเฉียว เมื่อครู่ฉันเจ็บ มาก จึงใช้อารมณ์ใส่เธอ ขอโทษนะ เธอไม่โกรธฉันใช่ไหม? ”
” ไม่หรอก เธอรีบเข้าบ้านเถอะ เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ไม่เป็นไร”
เสิ่นเฉียวไม่โกรธเธอหรอก ถึงอย่างไรเธอก็ช่วยตัวเธอมาเยอะ
แล้ว
หานเส่โยวพยักหน้า: อือ พี่ของฉันกลับมาแล้ว ตอนกลางคืนฉัน ค่อยถามเขาให้ว่าสืบไปถึงไหนแล้ว แล้วพรุ่งนี้ฉันค่อยติดต่อเธอไป
นะ”
พูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นเฉียวก็ชะงักเล็กน้อย ผ่านไปไม่นาน เธอก็พูด ออกมานิ่งๆ : ไม่รีบหรอก เธอพักผ่อนก่อน แล้วค่อยว่ากัน ”
หลังจากนั้น เสิ่นเฉียวก็ขับรถกลับบริษัท
หลังจากที่คืนรถให้เซียวซู่แล้ว เธอก็นึกเรื่องอะไรที่มันสำคัญออก หลังจากนั้น เธอก็รีบวิ่งไปที่ห้องทำงานของเย่โม่เซินอย่างรวดเร็ว
ก๊อกก๊อก–
” เข้ามา” เสิ่นเฉียวผลักประตูห้องทำงานเข้าไป หลังจากที่เข้ามาแล้ว ก็เห็น เปอร์เซ็นที่นั่งอยู่บนรถเข็น เขากำลังมองหน้าจอด้วยใบหน้าที่เย็น ชา พอเห็นเธอเข้ามาก็เงยหน้าขึ้นมาช้าๆ สายตาก็ได้มาหยุดอยู่ที่ บนหน้าของเธอ
เสิ่นเฉียวสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเลียกลีบปากของตัวเองอย่างตื่น เต้น หลังจากนั้นก็ก้าวเท้าเดินไปทางเขา
บนตัวของเธอยังมีเสื้อสูทของเย่โม่เซินคลุมไว้อยู่ เข้ากับชุด กระโปรงสีฟ้าบนตัวเธอมากๆ ทำให้เปโม่เซ็นรู้สึกสบายตาเป็น พิเศษ
คุณชายเย่ คือว่า… ” หลังจากที่เสิ่นเฉียวยืนนิ่งแล้ว ก็มองเยโม่ เซินอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
” เป็นอะไร? ” เยโม่เซินเลิกคิ้วขึ้น: ” มีอะไรก็พูดอย่ามาอ้ำอึ้ง ”
เส้นเฉียวเม้มปาก และพูดเสียงเบา: ” วันนี้ อาหารมื้อนั้น…. ”
กลับมาก็พูดกับเขาเรื่องมื้ออาหาร? เย่โม่เซินแทบจะระเบิดให้เธอ เห็นต่อหน้าเธอ เขาหัวเราะเย็นชา: ” ถึงตอนนี้ยังคิดถึงมื้ออาหาร นั้น? หรือคิดจะทำอะไร?”
เสิ่นเฉียว: ” ไอ้คนนี้มันมาอีกแล้ว มีความต้องการมากจนน่ากลัว เธอแค่พูด ถามเฉยๆ ไม่คิดว่าเขาจะเชื่อมโยงไปถึงคนอื่น เธอกลอกตาไปมา ในใจ และพูดอธิบาย: ฉันหมายความว่า วัน นี้ ตอนฉันไป ฉันลืม จ่ายค่าอาหารมื้อนั้น ”
” โอ้” เปโม่เซินหน้านิ่ง: ” ผมก็ไม่ได้จ่าย”
เสิ่นเฉียวได้ฟัง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที: ” นายเป็นอะไร? เป็น บริษัทตระกูลเย่ของเราที่นัดบริษัทตระกูลหานออกมาเจรจาเรื่อง งาน ร้านอาหารฉันก็เป็นคนจอง ฉันลืมจ่าย ทำไมคุณไม่รู้จักจ่าย หน่อยละ? เป็นแบบนี้ ถ้าบริษัทตระกูลหานมีภาพความทรงจำที่เลว ร้ายต่อบริษัทของเราจะทำยังไง? ”
พูดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างร้อนรน และเดินไปเดินมาอยู่ที่เดิม
ได้ฟังดังนั้น อารมณ์ในตาลึกของเย่โม่เซินก็เข้มขึ้นทันที น้ำเสียง ของเขาค่อยๆเย็นขึ้น: ” คุณเป็นห่วงกลัวเขาจะมีความทรงจำที่ไม่ดี ต่อคุณขนาดนั้นเลยหรอ?”
ที่ฉันเป็นห่วงก็คือนายนั่นแหละ! ” เสิ่นเฉียวพลั้งปากพูดออกไป ” คุณอยากร่วมงานกับบริษัทตระกูลหานไม่ใช่หรอ? ถ้าฝ่ายตรงข้าม มีภาพความทรงจำต่อเราไม่ดี ถึงตอนนั้น บริษัทตระกูลหานไม่ร่วม งานกับบริษัทตระกูลเยจะทำยังไง? และถึงตอนนั้น นายท่านก็ ต้อง..” เสิ่นเฉียวรีบร้อนเหมือนมดบนหม้อร้อน อยู่ๆเธอก็คิดอะไรออก: ” ฉันจะไปอธิบายเละขอโทษประธานหาน ”
พูดจบ เสิ่นเฉียวก็ทำท่าจะหมุนตัวออกไป
สายตาของเยโม่เซินเย็นขึ้น เขาหรี่ตาลง:” หยุด”
ฝีเท้าของเสิ่นเฉียวหยุดชะงัก เธอหันหัวกลับไปมองเขาอย่างไม่ เข้าใจ
เยโม่เซินเม้มริมฝีปากบาง สายตามีความจำใจเล็กน้อย
” ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนที่ไม่มีความคิดอะไรเลยหรือไง? ถึงทำให้คุณเข้าใจผิดว่าหานชิงเป็นคนจ่ายค่าอาหารมื้อนั้น? ต่อให้ หานชิงเป็นคนจ่าย แล้วยังไง? ”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง: ” ฉันไม่ได้บอกว่าเขาจ่ายไม่ ได้ แต่ฉันแค่คิดว่า ถึงอย่างไรก็เป็นบริษัทตระกูลเย่ของเราที่เป็น ฝ่ายเชิญ ก็ควรจะต้อนรับฝ่ายตรงข้ามให้ดีก็เท่านั้น ”
เรา…
ศัพท์คำนี้ทำให้คนรู้สึกแปลกใจ เลยโม่เชินยกยิ้มมุมปาก
รอยยิ้มของเขาเจิดจ้าเล็กน้อย เสิ่นเฉียวจับอะไรบางอย่างได้ ”
แล้ว นายจ่ายเงินรียังละ?”
” ไม่ได้จ่าย ”
เสิ่นเฉียว: ” ..งั้นฉันจะไปอธิบาย ”
อธิบายอะไร? ร้านอาหารนั้นเป็นกิจการภายใต้บริษัทตระกูลเย่ ”
เสิ่นเฉียว: นายพูดว่าอะไรนะ?”
” ผมไปทานข้าวที่นั่น จะจ่ายเงินทำไม? ”
เสิ่นเฉียวหมดคำพูดทันที สรุป ที่พูดมาตั้งนาน คือเยโม่เซินตั้งใจ ทำให้เธอร้อนรนถูกไหม? เธอโดนแกล้งหรอเนี่ย?
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ