บทที่120 จุดมุ่งหมายแอบแฝง

น้ำเสียงแข็งที่อที่เหมือนกับแสงไฟ และเหมือนกับเหล้าหวานที่ไหลลื่นลง ลำคอเข้าไปในกระเพาะ นาทีนั้นมันค่อย ๆ แผดเผา

เสิ่นเฉียวดึงมือของเธอออกเหมือนไฟฟ้าช็อต

มุมปากของเยโม่เซินยกขึ้นเล็กน้อย ภายใต้แสงไฟอันอบอุ่นรอยยิ้มดู เหมือนจะส่งผ่านความสดใสไปอีกชั้น

ตึก ๆ !

เสิ่นเฉียวได้ยินการเต้นของหัวใจของเธอรุนแรงขึ้นหลายครั้ง

“ฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณเสียหน่อย!”

หลังจากเธอดึงมือกลับก็เริ่มพูดจาเพ้อเจ้อ

แต่การที่เป็นแบบนี้ มันเหมือนกับการอุดหูขโมยกระดิ่งชัด ๆ (หลอกตัว เอง)

เยโม่ที่เธออย่างสนใจ: “ใช่เหรอ? ไม่เป็นห่วงฉัน แล้วเธอจะดู ข้อมูลของฉันไปทำไม? หรือจะบอกว่า หาข้อมูลตระกูล?

เขาค่อย ๆ ยื่นมือกลับไป เสิ่นก็กล้ายื่นมือไปกดเมาส์ ทำได้เพียง เปลี่ยนเรื่องคุย: “คุณทำไมจู่ ๆ ตอนนี้ก็มา อยู่ตรงนี้? หรือว่าคุณกับบริษัทตระกูลฟาง แล้วคะ?” เปลี่ยนเรื่องกลับมา แววตาของก็เป็นชาอีกครั้ง

“อยากจะร่วมงานกับบริษัทตระกูลเย่ บริษัทตระกูลฟาง ยังไม่มีคุณสมบัติ มากพอ

แต่เท่าที่ฉันรู้ ที่สามารถแทนที่บริษัทตระกูลได้ก็มีแต่บริษัทตระกูลฟาง เท่านั้น คุณไม่คิดจะร่วมงานกันจริงเหรอคะ?” เสิ่นเฉียวขมวดคิ้ว: “เป็น เพราะต้องการจะทำอะไรสวนทางกับนายท่าน ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ คะ?

“” เปโม่ยิ้มแล้วพูดขึ้น ใครบอกว่าฉันทำเพื่อให้มันสวนทาง กับตาแก่นั่น? ยายผู้หญิงที่แต่งงานครั้งที่สอง เธอจะคิดเองเออเองเก่ง

ไปแล้วนะ”

เสิ่นเฉียว:

ปัง!

ทันใดนั้นเยโม่เซ็นก็โยนถุงเอกสารชุดหนึ่งให้เธอ: “ดูให้ดี ๆ”

เสิ่นเฉียวยังคงคิดไม่ออก เธอทำได้เพียงยื่นมือออกไปรับกองเอกสาร เธอ พลิกดู รู้สึกว่าแปลก แต่เมื่ออยากจะถามเขา เซินกลับหมุนล้อวีลแชร์ และออกไปแล้ว

แปลกคน!

เสิ่นเฉียวสบถออกมาในใจ จากนั้นก็เปิดข้อมูลออกมาดู ที่เขาให้เธอ เป็นข้อมูลของบริษัทตระกูลหาน

บริษัทตระกูลหาน เสิ่นเฉียวจะไม่คุ้นเคยได้อย่ปางไร?

หลังจากที่ตระกูลหานยอมรับหานเส่วแล้ว เธอก็ได้ข่าวของตระกูลหาน เพียงแต่ว่าหานเส่วไม่ได้เปิดเผยให้เธอฟังมากนัก ทำเหมือนมันเป็นความ สับแบบนั้น แต่เสิ่นเฉียวก็ไม่ได้อยากรู้อะไร ดังนั้นจึงไม่ได้ติดตาม

ในเมื่อตอนนี้เย่โม่เซินเอาเอกสารเกี่ยวกับบริษัทตระกูลหานมาให้เธอ เพื่อ

จะเตรียม…ร่วมทุนกับตระกูลหานเหรอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเสิ่นเฉียวก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง

ต่อให้เธอจะนอนกับเยโม่เซ็นแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เยโม่เซินพูดกับ เธอในคืนนั้นได้

เขาไม่มีทางปฏิเสธผู้หญิงที่ส่งมาได้

ก่อนหน้านั้นเส่โยวมาหาเธอบ่อย ๆ เยโม่เซินดูเหมือนจะพอใจในตัวเธอ

มาก

ทันใดนั้นก็คิดถึงบางสิ่งบางอย่างเสิ่นเฉียวก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอหยิบ เอกสารแล้วเข้าไปในห้องทำงาน เธอไม่แม้แต่จะเคาะประตู

เปโม่เซินขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ: “ก่อนหน้านี้ฉันบอกอะไรเธอลืมแล้ว

เหรอ?”

เสิ่นเฉียวรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เธอกำลังโกรธอยู่ในใจ เธอก้าวเข้าไป

แล้ว วางเอกสารลงตรงหน้า แล้วเรียกชื่อเขา: “เย่โม่เซิน คุณเอาข้อมูลของ ตระกูลหานมาให้ฉันหมายความว่ายังไง?”

ได้ยินอย่างนั้น เปโม่เซินก็พูดขึ้นพร้อมสายตาเป็นชา: “ร่วมทุน

“คุณไม่ได้อยากจะออกแรงอยู่ตลอดเหรอ? ตอนนี้คุณเอาข้อมูลตระกูล หานให้ฉัน ไม่อยากจะทำแล้วทำไง?

“มีบริษัทตั้งมากมาย กับบริษัทตระกูลสู่คุณก็ไม่เอา บริษัทตระกูลฟาง คุณก็ปฏิเสธ ทำไมจะต้องยืนกรานให้เป็นตระกูลหานด้วย?”

เยโม่เซินขมวดคิ้ว จ้องมองเธออย่างรวดเร็ว

เสิ่นเฉียวสูดหายใจลึก แล้วพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอย่างตรงไปตรงมา “คุณอยากจะร่วมงานกับบริษัทตระกูลหานจริง ๆ หรือว่ามีจุดประสงค์อื่น กันแน่คะ?”

เขายังคงไม่พูดอะไร มีเพียงแววตาที่ยิ่งเย็นชาหนักกว่าเดิม

เสิ่นเฉียวยังคงดึงดัน: “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเส่โยว…”

“ที” เปโม่เซินหัวเราะหยัน ด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร “ในสายตาเธอ ฉันร่วม งานกับบริษัทตระกูลหานก็เพื่อสิ่งนี้น่ะเหรอ?”

“ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมคุณถึงเอาแต่เลือกบริษัทตระกูลหาน!”

บรรยากาศเงียบลง ผ่านไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นมุมปากของเยโม่เชินก็ยกเป็น รอยยิ้มล้อเลียน สายตาที่น่ากลัวยิงตรงมาที่เธอ “ยายผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง เธอหาว่าฉันมีเจตนาแอบแฝง แล้วตัวเธอ ไม่มีความเห็นแก่ตัวรีไง? เธอกลัวว่าฉันกับเพื่อนสนิทเธอจะมีอะไรกัน แล้ว เธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้งอีกครั้ง ใช่ไหม?

เมื่อเรื่องในอดีตถูกหยิบขึ้นมาพูดซ้ำไปซ้ำมา สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นซีดขาว

“คุณมั่นใจในตัวเองมาก ฉันไม่ต้องการให้คนอย่างคุณเข้ามายุ่งเกี่ยวกับ เพื่อนสนิทของฉัน!”

“เข้ามายุ่งเกี่ยว? เธอแน่ใจนะว่าไม่ใช่เพื่อนเธออยากยุ่งเกี่ยวกับฉัน?”

เสิ่นเฉียวโกรธจนปากสั่น : “เส่โยวไม่ใช่คนแบบนั้น!”

“งั้นเรามาพนันกันไหม?”

เสิ่นเฉียวไม่พูดอะไร

เยโม่เซ็นขมวดคิ้ว คลื่นใต้น้ำไหลลีกในดวงตาสีเข้ม “ถ้าหากว่าเธอแพ้ เธอ จะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไปเป็นภรรยาของเยโม่เซินไปตลอดชีวิต”

ได้ยินอย่างนั้น เสิ่นเฉียวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

“ถ้าหากเธอชนะ ฉันจะเป็นเตียงอุ่นๆให้กับเธอ”

เสิ่นเฉียว”..” “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็ออกไปได้แล้ว ฉันมีประชุมทางออนไลน์”

ไม่รอเธอตอบกลับ เยโม่เซินก็ไล่แขกทันที เส้นเฉียวยังไม่ทันเข้าใจ ชัดเจนว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาหันกลับและเดินออกไปอย่างกับมีกลไก เมื่อ เธอกลับออกมาถึงที่นั่งของเธอ คำพูดเหล่านั้นของเย่โม่เซินยังคงดังก้องอยู่ ในใจของเธอ

“ถ้าหากว่าเธอแพ้ เธอจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดไปเป็นภรรยาของเย่โม่เซินไป ตลอดชีวิต ถ้าหากเธอชนะ ฉันจะเป็นเตียงอุ่นๆให้กับเธอ”

นี่เธอรู้สึกผิดไปเองรึเปล่า?

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าสองประโยคนี้มันไม่ค่อยจะต่างกันยังไงก็ไม่รู้

ดูแล้วมันก็หมายความว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกัน แต่ทำไมเย่โม่เขินจะต้อง พูดเรื่องพวกนี้กับเธอด้วยนะ?

ในหัวของเสิ่นเฉียวมันสับสนปนเปไปหมด ในใจของเธอมีแต่คำพูดของเย่ โม่เซ็น

ผ่านไปนาน เธอยังคงนั่งเหม่อลอยพลิกเอกสารในมือไปมา

ใช้เวลาสิบห้านาทีในการเปิดดูข้อมูลอย่างรวดเร็ว ข้อมูลที่เยโม่เซ็นมอบ ให้เธอเป็นฉบับสำคัญมันรวบรวมข้อมูลที่เป็นประโยชน์ทุกประเภทดังนั้นจึง ใช้เวลาไม่นาน

เมื่อดูการแนะนำบริษัทตระกูลหานเสร็จแล้ว เสิ่นเฉียวก็นีกขึ้นได้ เยโม่ เซินไม่ใช่พวกกำกั้นเหมือนกับรูปลักษณ์ภายนอกขนาดนั้น ทุกสิ่งที่เขาทำล้วนแล้วแต่มีวิธีคิดเป็นของตัวเอง ดูแล้วเหมือนจะหุนหัน พลันแล่น แต่เมื่อคุณตอบสนองการตัดสินใจนี้ดูเหมือนจะชัดเจนที่สุด

เสิ่นเฉียวบีบมุมของเอกสารและกะพริบตาสองสามครั้ง

ที่แท้เขาก็คำนวณไว้หมดแล้วเหรอ? เริ่มต้องด้วยตระกูลลู่เหมือนตัวล่อ แต่จริง ๆ แล้วต้องการจะร่วมทุนกับตระกูลหาน

เสิ่นเฉียวรีบติดต่อเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบของบริษัทตระกูลหาน เมื่ออีก ฝ่ายได้ยินเธอรายงานเรื่องจากทางฝั่งเธอแล้ว ไม่ได้ยินดียินร้าย ดูเรียบ เฉยมากและบอกว่าจะรับเรื่องของเธอไว้เพื่อไปรายงาน เธอรออยู่เกือบครึ่ง ชั่วโมง ทางนั้นจึงได้ติดต่อกลับมา บอกว่าอยากจะคุยกับเธอ

เส้นเฉียวพยักหน้า: “เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วค่ะ อย่างนั้นรบกวณคุณช่วย ดูว่าเวลาไหนเหมาะสมด้วยได้ไหมคะ?”

“คืออย่างนี้นะคะคุณเสิ่น ทางพวกเราบริษัทตระกูลหานอยากจะร่วมงาน กับบริษัทตระกูลเปมาตลอด เพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสเหมาะ เมื่อครู่ เราได้แจ้งเจตจำนงของคุณให้กับ ประธานหานแล้ว แต่ว่าตอนนี้ ประธาน หานอยู่ต่างประเทศ ทำให้ไม่สามารถพบกับคุณได้ชั่วคราว

ได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเฉียวนิ่งไปชั่วครู่ ใช่แล้ว หานเสโยวเพิ่งบอกเธอว่าพี่ ชายเธอเดินทางไปต่างประเทศ ก็เพื่อไปหาคนให้เสิ่นเฉียว

คิดได้ถึงตรงนี้ หน้าของเสิ่นเฉียวก็ร้อนขึ้นมา เธอรู้สึกลำบากใจแล้วพูด “ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าอย่างนั้นรอจนเขามีเวลาก็ได้ค่ะ”

“ต้องขอขอบคุณมาก ๆ ที่ทางคุณแข้าใจ วันมะรีน ประธานหานของเราจะ

บิน กลับมาแล้ว คิดว่าน่าจะมีเวลาว่างในช่วงปายประมาณครึ่งชั่วโมง คุณเส้น คิดว่าได้ไหมคะ?”

“ไม่มีปัญหาค่ะ!” เสิ่นเฉียวรีบตอบรับอย่างรวดเร็ว