บทที่115 ตัวตนที่แท้จริง
บทที่115 ตัวตนที่แท้จริง
เสิ่นเฉียวตกอยู่ในภวังค์
ตั้งแต่เธอแต่งงานกับเย่โม่เซินเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ไม่ใช่ไม่คิด แต่เพราะไม่เคยคิดจะจากเขา ถ้าหากว่าไม่ใช่ เพราะเขาให้ข้อตกลงไว้ว่า ให้เวลาเธออย่างน้อยหกเดือน หลังจากนั้นค่อยหย่า
“เสิ่นเฉียว?”
หายเส่โยวเรียกเธอ จึงทำให้ได้สติกลับมา
เสิ่นเฉียวยิ้มอย่างเก้อเขิน: “เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ?”
แววตาของหานเส่โยวเปลี่ยนไปหลายนาที”เธออยาก
จะไปจากเขาใช้รึเปล่า?”
ได้ฟังอย่างนั้น เสิ่นเฉียวมีสีหน้าเปลี่ยนไปมาก: “เปล่า!”
เธอลังเลที่จะไปจากเย่โม่เซินได้อย่างไรกัน? ถึงแม้ว่าเขา จะเป็นคนที่ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เธอประทับใจ แต่ลึก ๆ ในตัวเขาก็ยังรังเกียจผู้หญิงของเขาที่มีตัว ตนแบบนี้ สำหรับเขาแล้วเธอก็คือความอัปยศ
ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมจะให้ใครรู้สถานะของเธอ ให้เธอเป็น เพียงผู้ช่วยเท่านั้น
“ต่อให้หาผู้ชายคนนั้นไม่พบ ข้อตกลงของเราก็จะจบลงอยู่ดี ฉันจะเป็นคนไปเอง” เสิ่นเฉียวพูดเบา ๆ
ได้ยินอย่างนั้น หานเส่โยวก็ถอนหายใจ: “งั้นก็ดี ฉันยังคิดว่า เธอจะตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว”
“เอาล่ะ เรากลับเข้าเรื่องดีกว่า ตอนนี้เราติดต่อนักออกแบบ คนนั้นได้แล้ว พี่ชายฉันอยู่ระหว่างทางไปหาเขา รอหาเขาเจอ จะได้ถามว่าชุดสูทนั้นเขาเอาให้ใครไป”
เมื่อฟังถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: “เส่โยว ลำบากพวกเธอเลยนะ ไหนจะยังมีพี่ชายเธออีก…ต้องมาช่วย ฉันตั้งมากมาย ถ้าหากว่ามีเวลาว่างล่ะก็ ให้ฉันเลี้ยงข้าวพวก เธอนะ”
ถึงแม้ว่าจะรู้จักกับหานเส่โยวมานาน แต่เสิ่นเฉียวก็ยังไม่เคย พบพี่ชายคนนั้นของเธอ
หานเส่โยวเพิ่งจะมารู้จักกับครอบครัวทีหลัง เป็นเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ปี เธอเข้ากับคนที่บ้านได้อย่างดี
เมื่อได้ยินเสิ่นเฉียวบอกว่าจะเลี้ยงข้าวพี่ชายของเธอ สีหน้า ของหานเส่โยวก็เปลี่ยนไปทันที แววตาเธอเปลี่ยนไปดูลูก ลี้ลุกลน: “กิน กินข้าวเหรอ? ฉันว่าไม่ต้องหรอกมั้ง? พี่ชาย ฉัน..เขายุ่งมากน่ะ!”
“งั้นไม่เป็นไร เอาไว้พี่ชายเธอว่างแล้วฉันค่อยชวนเขามากิน
ข้าวนะ”
หานเส่โยวพยักหน้า ได้ ได้สิ”
จากนั้นหานเส่โยวก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างรวดเร็ว “อีกไม่กี่ วันก็คงรู้แล้วว่าคนคนนั้นเป็นใคร เฉียวเฉียว ถึงเวลานั้นฉันจะ
บอกเธอเป็นคนแรกเลย”
“ได้
หลังจากที่หานเส่โยวไปส่งเสิ่นเฉียวที่บ้านตระกูลเย่ เธอเดิน เข้าบ้านมาและพบกับคนรับใช้ “คุณหนูกลับมาแล้ว”
“อือ” เธอตอบอย่างหมดแรง
“คุณหนู นี่คือน้ำผลไม้เพื่อความงามสูตรพิเศษสำหรับคุณ” สาวใช้ยกน้ำผลไม้มาวางด้วยความเอาใจ
หานเส่โยวหยุดอยู่ตรงนั้น เธอมองดูแก้วน้ำผลไม้อยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็เยาะเย้ยและเคาะน้ำผลไม้: “น้ำผลไม้เพื่อความ งาม? เอามาเพื่อเอาใจของปลอมอย่างฉันงั้นเหรอ ของแบบนี้ เธอยังกล้าเอามาให้ฉันอีกเหรอ?”
สาวใช้ได้ยินแล้วตกใจกลัว คุกเข่าลงด้วยใบหน้าซีดขาว
“ขอโทษค่ะคุณหนู แต่นั่นคือน้ำผลไม้แห่งความงามพิเศษ ของเราจริง ๆ”
“ที” หานเส่โยวเตะเศษซากออกจากเท้าของเธอ ยังไม่รีบ เก็บอีก อยากจะให้เศษแก้วมันบาดเท้าคุณหนูอย่างฉันงั้นเห รอ?”
คนรับใช้ตกใจมากจึงรีบทำความสะอาด เพราะการกระทำที่ ตื่นเต้นเกินไป เธอจึงถูกเศษแก้วบาดและเลือดไหลออกมา
หานเส่โยวเบือนสายตาหนีอย่างรังเกียจ: “นี่มันบ้าอะไรกัน ทำไมกล้าทำเรื่องบาดตาต่อหน้าฉัน รีบเอาไปเลย!”
จากนั้นหานเส่โยวก็ก้าวขึ้นไปชั้นบนด้วยความโกรธด้วย
รองเท้าส้นสูง
หลังจากที่เธอไปแล้ว กลุ่มสาวใช้ก็จับกลุ่มพูดคุยกัน
“เมื่อเทียบกับภรรยาคนก่อนบุคลิกของคุณหนูของเรานั้น แตกต่างกันมาก”
“นั่นสิ คุณนายคนก่อนจะเป็นคนใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง?”
“ฮี พวกเธออย่าพูดไป คุณหนูหายไปตอนเด็ก ได้ยินว่าก่อน หน้านี้พ่อของเธอเป็นผีพนัน ไม่ขายเธอไปก็ดีเท่าไหร่แล้ว คนที่ไม่ได้รับการสั่งสอนแบบนี้เข้ามาในตระกูลหาน ก็ต้องใช้ เวลาอยู่แล้ว ตอนนี้เธอถือว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหาน
พวกเราก็ต้องอดทนไว้”
“แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่า..เธอไม่มีความเป็นหนูใหญ่แห่งตระกูล หานเอาเสียเลย เหมือนมนุษย์ป๋ามากกว่า”
“คำพูดแบบนี้เธอยังกล้าพูดอีก อย่าให้คุณหนูเธอได้ยินเข้า
เธอได้โดยไล่ออกแน่”
สาวใช้คนนั้นกลัวจนรีบปิดปาก กลุ่มสาวใช้รีบเก็บกวาดพื้น
ให้สะอาด
หลังจากที่หานเส่โยวเข้าห้องแล้ว เธอโทรศัพท์ไปหาหาน
ชิงพี่ชายของเธอ
โทรศัพท์ดังอยู่ไม่นาน ปลายสายก็รับโทรศัพท์
“พี่คะ!” เสียงของหานเส่โยวเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานน่ารักขึ้น มา ต่างจากเมื่อครู่ที่เธอพูดกับสาวใช้ลิบลับ
“มีอะไร?” หานชิงที่ปลายสายพูดขั้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา เป็น จริงเป็นจังจนทำให้คนกลัว
หานเส่โยวได้ยินแล้วรู้สึกหนังศีรษะมันชาขึ้นมา เธอพูดขึ้น เบา ๆ: “คือว่า…พี่ไปถึงต่างประเทศรียังคะ? พี่หาคนคนนั้นเจ
รึยังคะ?”
“ยังไม่เจอ”
“อ่อ งั้นพี.”
“ฉันยังมีเรื่องอีกเยอะต้องไปทำ” หานชิงพูดเดือนขึ้นด้วยน้ำ
เสียงเย็นชา
หานเส่โยวรีบพูดขึ้น”งั้นพี่ไปทำเถอะค่ะ”
ไม่รอว่าเธอจะพูดอะไรต่อ หานชิงก็วางสายไปแล้ว
หานเส่โยวค่อย ๆ กระชับนิ้วของเธอแน่นเพื่อฟังเสียงที่ วุ่นวายที่มาจากข้างในนั้น
ถึงแม้ว่าหลังจากที่เข้ามาตระกูลหานแล้ว พี่ชายของเธอจะ ทำทุกอย่างตามที่เธอร้องขอ แต่เขาก็ไม่เคยให้ความสนิทกับ เธอ และไม่เคยพูดอะไรกับเธอมากมาย หานเส่โยวมักจะหา ทางเพื่อเข้าใกล้เขา เขาก็มักจะตีตัวออกห่าง
เรื่องภายในตระกูลหานล้วนเป็นเขาที่คอยจัดการ ดังนั้นหาน เส่โยวจึงอยากจะเป็นที่โปรดปรานของเขา
แต่หานชิงขึ้นชื่อเรื่องไม่เห็นอกเห็นใจใคร กับคนในบ้านก็ไม่
เว้น
เธอไม่ควรคิดในตอนแรก แต่หานเส่โยวมีความลับเล็กน้อย
ในใจเธอจึงต้องกังวลเรื่องนี้
ถึงแม้ว่าภายหลังตระกูลจะยอมรับเรื่องบุตรสาว แต่หานเส่
โยวไม่ใช่บุตรสาวที่แท้จริง
ไม่ผิด เธอรู้จักกับเสิ่นเฉียวมาหลายปี เรื่องที่เสิ่นเฉียวไม่รู้มัน ถูกเธอทำให้จบไปแล้ว ลูกสาวที่ตระกูลตามหาแท้จริงแล้วคือเล็่นเสียว หานเสโยวเกลียดพ่อของเธอในเวลานั้นและ แต่ต้องการกำจัดนักพนันให้พันทาง เธอจึงยืมตัวตนเส้นเฉียว
ไป
เมื่อใช้ตัวตนของเส้นเฉียว หานเสโยวจึงได้กลายเป็นคุณหนู
ใหญ่แห่งตระกูลหาน
ตอนนี้คนที่เธอเป็นหนี้มากที่สุดคือเส้นเฉียว ดังนั้นเธอ สาบานว่าเธอจะต้องทำดีกับเส้นเฉียวมากเป็นพิเศษ เพื่อ ชดเชยความรู้สึกผิดในใจเธอ
แต่วันนี้เสินเฉียวพูดเรื่องพวกนั้นทำให้เธอตกใจกลัวสุดขีด
ถ้าหากว่ามีสักวันที่หานชิงและเสิ่นเฉียวได้พบหน้ากัน นั่น….หานชิงจะจำเสิ่นเฉียวได้รึเปล่า? ถึงเวลานั้นเธอจะยัง ได้เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหานอยู่ไหม? คนอย่างหานชิง ถ้า หากว่าวันหนึ่งเขารู้ว่าเธอไม่ใช่บุตรสาวที่แท้จริงของตระกูล หาน เขาจะปฏิบัติตัวอย่างไรกับเธอ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ หานเส่ โยวก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว ราวกับถูกโยนลงไปในทะเลสาบน้ำ แข็ง แขนขาเย็นจนขยับไม่ได้
ไม่ได้ เธอไม่สามารถนั่งรอความตายได้ เธอจะต้องหาทาง…
หาทางให้หานขิงยอมรับเธอ
แต่ว่า เธอจะทำยังไง ให้หานชิงเชื่อมั่นในตัวเธอ? เขาไม่เคย ใกล้ชิดกับเธอมาก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะขออะไรเขาก็ตอบรับทุก อย่าง เหมือนเรื่องของเส้นเฉียวในครั้งนี้ เธอแค่พูดไปอย่าง นั้นเขาก็รับปากทันที
แต่ในใจของหานเสโยวกลับไม่สงบ
ทำให้หานชิงและเส้นเฉียวไม่มีวันได้พบกัน นั่นคงเป็นวิธีที่ดี
ที่สุด
แต่ว่า…เธอจะป้องกันไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง? ถ้า หาก…มีวันใดที่พวกเขาพบกันโดยบังเอิญล่ะ?
“ไม่ได้ ไม่ได้…จะให้พวกเขาพบกันไม่ได้ พี่ชายเป็นคนขี้ ระแวงอย่างนั้น เขาไม่เข้าใกล้ฉันคงเพราะเขากำลังสงสัยใน ตัวฉันแน่ ถ้าหากว่าเฉียวเฉียวได้เจอกับพี่ใหญ่ล่ะก็ พี่ใหญ่จะ ต้องจำได้แน่ แต่ว่า..แต่ว่าฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ?”
ไม่เอา…กำจัดเสิ่นเฉียวทั้งไป?
ไม่ ไม่ได้! ในตอนที่เธอต้องตกระกำลำบาก ก็เป็นเสิ่นเฉียวที่ ยื่นมาเข้ามาช่วยเธอหลายครั้ง หลังจากที่เธอใช้ตัวตนของเส้นเฉียว เธอก็สาบานว่าจะทำดีกับเสิ่นเฉียวให้มาก เธอไม่ สามารถ…จะทำตัวอกตัญญแบบนั้นได้
แต่ว่า เธอควรจะทำยังไงดีล่ะ?
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ