บทที่ 90 เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
บทที่ 90 เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เสิ่นเฉียวหันกลับมา เห็นหานเส่โยวพูดอธิบายให้ตัว เองฟังอย่างลุกลี้ลุกลน เธอจึงยิ้มปลอบฝ่ายตรงข้าม
“ฉันไม่ได้โทษคำพูดของเธอ ฉันแค่กำลังคิดเรื่องของ ตัวเองเท่านั้น”
“เป็นอะไร? ” หานเส่โยวมองเธออย่างเป็นกังวล และ ยื่นมือออกมาจับเธอไว้: ” เธอกังวลว่าจะหาไม่เจอใช่ ไหม? เฉียวเฉียว เธอวางใจเถอะ ฉันจะหาผู้ชายคนนั้น ให้เจออย่างแน่นอน!”
เห็นเธอกำลังรับรองกับตัวเอง เสิ่นเฉียวจึงหัวเราะออก เสียงอย่างอดไม่ได้: เส่โยว ทำไมเธอถึงได้โง่ถึงขนาด นี้ละ เห็นอยู่ว่าเป็นเรื่องของฉัน แต่เธอกลับทุ่มเทเพื่อฉัน มาตลอด ”
” เพราะเราเป็นเพื่อนรักกันไง เพียงแต่….. “อยู่ๆหาน เส่โยวก็นึกอะไรออก เธอชะงักไป และพูดถามเสียงเบา: * เฉียวเฉียว เราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไปถูกไหม? ”
เสิ่นเฉียวพยักหน้า: ” แน่นอนอยู่แล้ว”
“แล้ว ….ถ้าสักวัน ฉันทำเรื่องไม่ดีต่อเธอ เธอจะ…ยก โทษให้ฉันไหม? ”
อะไร? เสิ่นเฉียวไม่ได้ตอบสนองไปชั่วขณะ: ทำเรื่อง ไม่ดีต่อฉัน? ”
” แบบว่า มีบางที…เธอก็รู้ว่าคนอย่างฉัน บางทีเรื่องที่ ทำไปไม่ค่อยได้คิดหน้าคิดหลังอาจจะไม่ระวังและทำ ผิดไปไง ถึงตอนนั้นเธอ….ต้องยกโทษให้ฉันนะ! ”
เสิ่นเฉียว: .เธอไปคิดหน้าคิดหลังตอนไหน ตลอด หลายปีมานี้ ฉันไม่เคยโทษเธอเลย ยิ่งกว่านั้น เธอช่วย ฉันไว้ตั้งเยอะ ฉันต้องขอบคุณเธอถึงจะถูก”
ไอยา พวกเราพูดเรื่องนี้ทำไม เรื่องที่ยังไม่ถึง ค่อย พูดดีกว่า กินเค้กสักคำไหม?”
เสิ่นเฉียว : ไม่!”
ทั้งสองคนหยอกล้อกันไปมาอยู่ในร้านกาแฟ ท้ายสุด กินของเสร็จแล้วถึงได้แยกย้ายไปพร้อมกัน หานเส่โย วส่งเสิ่นเฉียวกลับบ้านด้วยความสมัครใจ ตอนถึงหน้า ประตูบ้านตระกูลเย่ เธอกระพริบตาไปมา: ” เฉียวเฉียว ฉันพาเธอขึ้นไปส่งข้างบนเอาไหม? ”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงคิดเล็กน้อย และส่ายหัวไปมา: ” ไม่ต้องแล้วละ? นี่มันก็ดึกแล้ว เธอขับรถตอนกลางคืน มันอันตราย วันนี้เธอกลับไปก่อนเถอะ”
หานเส่โยวมีสีหน้าผิดหวัง และทำปากจู์
“ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันค่อยมาหาเธอนะ”
ได้ยินว่านายท่านร่างเล็กของเสิ่นเฉียวก็สั่นขึ้นมาอย่าง ไม่รู้ตัว ฉันรู้แล้วจะไปเดี๋ยวนี้ ”
ตอนที่เธอมาถึงห้อมสมุด เดิมทีคิดว่านายท่านต้องสั่ง สอนเธออีกแน่ๆ หรือมีเรื่องให้เธอไปทำ แต่เข้าไปแล้วก ลับเห็นนายท่านมองเธออย่างยิ้มแย้ม ใบหน้าเคร่งขรึม ที่ดูดุดันในตอนปกติ นึกไม่ถึงว่าเวลานี้จะมีความเมตตา และความอ่อนโยน ทำให้คนไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว
“นาย…..ท่าน? ”
” เสิ่นโย่ว มานี่สิ ” นายท่านลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆ และชี้ฝ่ายตรงข้าม : มานั่ง”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้เสิ่นเฉียวรับมือ ไม่ทัน แต่เธอยังคงเดินไป และนั่งลงตรงหน้าเขาอย่าง เชื่อฟัง “นายท่าน? คุณหาฉัน ….มีเรื่องอะไรหรือเปล่า
คะ?”
” เสิ่นโย่ว เธอแต่งงานกับโม่เซินแล้ว ทำไมยังเรียกฉัน
ว่านายท่านละ?”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ชะงักไปทันที เมื่อก่อนตอน เรียกนายท่าน ไม่เห็นเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรนี่นา? ”
” ควรเปลี่ยนเป็นเรียกว่าคุณปู่ได้แล้ว ”
เสิ่นเฉียวตกใจ เบิกตาโตอย่างไม่รู้ตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้น กันแน่? ทำไมท่าทีที่นายท่านปฏิบัติต่อเธอถึงได้เปลี่ยน ไปมากขนาดนี้ละ?
” นายท่านฉัน….”
“เธอมาที่บ้านตระกูลเย่ได้ไม่นาน ถ้ามีตรงไหนที่ไม่ชิน ก็บอกได้เลย หรือต้องการอะไร ปู่จะช่วยเธอเอง” พูด ถึงตรงนี้ อยู่ๆนายท่านก็หยิบบัตรธนาคารออกมาและเอา ไปวางไว้ตรงหน้าเสิ่นเฉียว: ฉันรู้ว่าสถานการณ์ของ ตระกูลเสิ่นเป็นยังไง เธอลำบากมากแล้ว ถือว่านี่เป็นเงิน
เล็กๆน้อยๆที่ปูให้เธอก็แล้วกัน ”
ไม่! นี่มันค่อนข้างผิดปกติ!
เสิ่นเฉียวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และยืดตัวตรง: คุณปู่คะ ฉันไม่ต้องการเงินพวกนี้ ตอนนี้ฉันเป็นเรขาให้กับโม่เซิน และฉันมีเงินเดือนแล้วค่ะ”
“ ปู่รู้ แต่เงินพวกนั้นได้ไม่มากไม่ใช่หรอ? คุณนายน้อย สองของตระกูลเย่ ต้องไม่ให้คนด้านนอกมาดูถูกได้”
เสิ่นเฉียวจับมุมเสื้อของตัวเองแน่น ใบหน้าขาวซีด
” คุณปู่คะ มีเรื่องอะไร….ที่ต้องบอกฉันหรือเปล่า? ”
นายท่านลุกขึ้นยืน ลูบหนวดที่อยู่ใต้คาง และมองเธอ ยิ้มๆ
” เธอเป็นเด็กฉลาดนะ”
ในใจของเสิ่นเฉียวเกิดเสียงขึ้น
จริงๆด้วย! ถ้าไม่มีเรื่องก็คงไม่ทำดีใส่ ไม่มีสิ่งไหนที่ได้ มาฟรีๆ!
” คือแบบนี้ เพื่อนของเธอคนนั้น คนที่เป็นลูกสาวของ ตระกูลหาน ชื่ออะไรแล้วนะ?”
เสิ่นเฉียวกัดปาก ไม่พูดอะไร
* หล่อนเป็นเด็กทั่ว่านอนสอนง่ายนะ เสิ่นโยว เธอสนิท กับหล่อนใช่ไหม? ”
เส้่นโย่ว ตอนนี้เธอคือเสิ่นโยว…เสิ่นเฉียวกัมหน้า และ พูดออกมาอย่างตื่นเต้น: ประมาณนั้นค่ะ”
* พวกเธอรู้จักกันได้ยังไง? ”
เสิ่นเฉียวมือสั่น เกือบก้าวถอยหลังแล้ว แต่ก่อนที่เธอจะ ได้ก้าวถอยหลัง คำพูดของนายท่านก็พูดออกมาก่อนที่ เธอจะได้ก้าวเดิน
“ตระกูลเย่มีแค่โม่เซินกับหลิ่นหานสองคน โม่เซิน แต่งงานกับเธอแล้ว ต่อไปนี้ฉันก็ไม่ต้องเป็นกังวลแทน เขาอีก แต่หลิ่นหานก็อายุมากแล้ว ยังหาผู้หญิงที่ถูกอก ถูกใจไม่ได้เลย ฉันเห็นว่าเด็กบ้านตระกูลหานไม่เลว….
ฟังมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็เข้าใจแล้ว ที่แท้นายท่านก็ อยากเป็นแม่สื่อให้เย่หลี่หานกับหานเส่โยวนี่เอง
แต่….หานเส่โยวจะชอบเย่หลิ่นหานหรอ? แล้วเย่หลี่ นหานจะชอบหานเส่โยวไหม? เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าน่าจะไม่ เธอรู้จักกับหานเส่โยวมาตั้งนาน เสีโยวไม่เคยชอบสไตล์ แบบเย่หลิ่นหานเลย
เมื่อก่อนตอนอยู่ที่โรงเรียน สไตล์ที่หานเส่โยวชอบคือ พวกหัวโจกที่ชอบพาลคนไปทั่ว แต่พวกนักเรียนดีเด่น ไม่ว่าจะหน้าตาหล่อแค่ไหน เธอก็ไม่เคยสนใจเลยสักนิด เดียว กลับไปวิ่งตามดูดพวกอันธพาลในโรงเรียนแทน
ถึงแม้ว่าสุดท้ายจะจีบไม่ได้ก็ตาม
แต่เสิ่นเฉียวรู้ว่า มาตรฐานการเลือกคู่ของเย่หลิ่นหาน กับหานเส่โยวนั้นแตกต่างกันมากๆ
“คุณปู่คะ อาจจะ….ไม่ได้” %23
“อะไรนะ? ” สายตาของนายท่านได้เปลี่ยนเป็นดุดัน ขึ้นทันที เสิ่นเฉียวตกใจจนก้าวถอยหลัง และพูดอธิบาย เสียงเบา: หานเส่โยว…มีแฟนแล้วค่ะ! ”
ช่วยไม่ได้ ทำได้แค่พูดออกไปแบบนี้
* แฟนแล้ว? ตอนแรกนายท่านตกตะถึงไปนิด หน่อย ผ่านไปชั่วขณะถึงได้ตอบสนองกลับมา: แล้วมัน เกี่ยวอะไรละ? แฟนไม่ใช่สามีสักหน่อย เพียงแต่ยังไม่ แต่งงานก็มีโอกาสอยู่ เธอก็ช่วยถามเด็กหานนั้นหน่อย ก็แล้วกัน”
เสิ่นเฉียว: พูดขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีกหรอ? เธอกัดปาก ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันจะไปถามเธอให้”
“เงินนี้ เธอเก็บไว้เถอะ”
เสิ่นเฉียวไม่กล้ารับไว้ แต่สายตาของนายท่านเหมือน ไฟฟ้า ผสมปนเปจนขุ่นไปหมด คล้ายกับว่าถ้าไม่รับไป เขาก็จะไม่เชื่อว่าเธอจะช่วยจริงๆ ภายใต้ความจนปัญญา ที่มีมากนั้น เสิ่นเฉียวทำได้เพียงรับบัตรธนาคารนั้นมา หลังจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องสมุด
เธอเดินขึ้นดีกอย่างทุกข์ใจ
ที่เธอไม่อยากให้เส่โยวคบกับเย่หลิ่นหาน ก็เพราะมี
หนึ่งสาเหตุ
สถานการณ์ของตระกูลเย่ซับซ้อนเกินไป
เป้หลิ่นหานกับเย่โม่เซิน ยังมีนายท่านอีก พวกเขาใจไม่ ตรงกัน ที่นี้เขาต่อสู้กัน ถ้า ……..แต่งเข้ามา ก็เท่ากับว่าผลัก เธอเข้ามาในกองไฟอย่างไม่ต้องสงสัย
เธอกับหานเส่โยวเป็นเพื่อนสนิทกัน ตัวเองอยู่ในกอง ไฟแล้ว จะต้องไม่ลากเธอลงมาด้วยเด็ดขาด!
หลังจากที่หานเส่วกลับไปแล้ว เสิ่นเฉียวก็ก้าวเท้า เดินเข้าบ้านตระกูลเย่เบาๆ ตอนที่เธอเตรียมจะขึ้นไปบน ตึก คนใช้กลับเดินขึ้นมาขวางเธอไว้เสียก่อน
คุณนายน้อยสอง นายท่านต้องการพบคุณค่ะ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ