บทที่ 86 ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด

บทที่ 86 ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด

การกระทำของเย่โม่เซินค่อนข้างบ้าคลั่ง รอจนเขาสงบ ลงถึงได้รู้สึกว่ามันแปลก คนในอ้อมกอดเงียบเกินไป เทียบกับตอนก่อนหน้าที่ต่อต้านเขาแล้วก็ต่างกันมากอยู่

กัมหัวลง สายตาเย็นชาของเยโม่เซินสบเข้ากับตาของ เธอ

ไม่มีความโกรธกับความแค้นเคืองเหมือนที่คิดไว้ใน ทางกลับกัน ดวงตาของเธอสงบมาก เหมือนทะเลสาบที่ ไม่มีคลื่น

เกิดอะไรขึ้น?

เขาปฏิบัติต่อเธออย่างป่าเถื่อน นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่มี การตอบสนองใดๆ?

วินาทีต่อมา เสิ่นเฉียวกระพริบตา และจ้องเขา: เย่โม่ เซิน นายหญิงใช่ไหม? ”
เย่โม่เซิน

เสิ่นเฉียวกระพริบตาต่อไป เธอจ้องเข้าไปในตาลึกของ เขา คล้ายกับกำลังพยายามหาอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในตา ของเขา

” ใช่ไหม? ” เห็นเขาไม่ตอบ เสิ่นเฉียวจึงถามขึ้นอีกครั้ง อย่างอดไม่ได้

เย่โม่เซิน: . … ” หน้าผากของเขานูนขึ้น เขาโกรธถึง ขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงยุแหย่จนรู้สึกโกรธ หลังจากเขาทำเรื่องเหล่านั้น นึกไม่ถึงว่าเธอจะถามเขา ด้วยความสงบว่าหึงใช่ไหม?

เสิ่นเฉียวเห็นเขาไม่ตอบ จึงก้มลงไปมองชุดสีฟ้าอ่อน ที่ขาดหลุดลุ่ยชุดนั้น และพูดออกมาเสียงเบา: ถ้าไม่ได้ หึง แล้วนายจะฉีกมันทำไมละ? ”

ตอนนี้ บนตัวของเสิ่นเฉียวเหลือแค่เสื้อผ้าที่แนบกาย กั้นไว้ด้วยเสื้อเชิ้ตที่อยู่บนตัวของเยโม่เซิน ที่แนบตัวเขา

แน่น
ตาลึกของเย่โม่เซินจ้องเธอสักพัก หลังจากนั้นก็หัวเราะ ออกมาอย่างเหน็บแนม: “ผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง ใคร ให้ความเข้าใจผิดกับเธอ ทำให้เธอคิดว่าที่ฉันฉีกเสื้อผ้า ชุดนี้ เพราะกำลังหึง? ”

สายตาของเสิ่นเฉียวเย็นยะเยือก: ไม่ได้หึง งั้นนายจะ โกรธทำไม? ”

ดวงตาของเธอคู่นั้นสะอาดกว่าน้ำ ได้มองเข้าไปใน กันปั้งหัวใจของเขา อารมณ์ที่อยากรู้อยากเห็นนั้นกำลัง เรียกหาอยู่ในตาของเธอ และยังแฝงไปด้วยการรอคอย ที่เรือนราง

รอคอย?

ผู้หญิงคนนี้

* เธอกำลังคิดอะไร? เธอคงไม่คิดว่าฉันจะชอบผู้หญิง แบบเธอหรอกใช้ไหม?”

เส้นเฉียวชะงักไป
” ของมือสอง ผู้หญิงที่ถูกสามีเก่าของตัวเองเขียทั้ง และตัวเองกำลังตั้งท้อง แต่ยังอ่อยคนอื่นไปทั่วแบบเธอ ฉันเยโม่เซินจะสนใจเธอหรือไง?”

เสิ่นเฉียวหน้าซีด เธอกัดปากและพูดแก้ตัว: ” ฉันไม่ ได้อ่อยใคร ฉันแค่บังเอิญเจอพี่ใหญ่ ตอนนั้นฉันเป็นลม

จึง….”

” เพราะฉะนั้น เธอกำลังอธิบายให้ฉันฟังว่า เธอได้ แสดงละครยังไงบ้างตอนที่อยู่ต่อหน้าพี่ใหญ่ใช่ไหม? เสิ่นเฉียว เธอกำลังแสร้งทำตัวน่าสงสารกับฉันหรอ? วิธี นี้ไม่เหมาะกับเธอเอาสะเลย”

เยโม่เซินบีบขากรรไกรของเธอแน่น และยิ้มออกมา อย่างชั่วร้าย: ถ้าเธอยอมใช้ร่างกายมาทำให้ฉันมีความ สุข บางที ฉันอาจพิจารณาว่าจะเชื่อคำพูดของเธอเมื่อ สักครู่ก็ได้

เขาโกรธ เขาโมโห เธอคิดว่าตัวเองสามารถไม่คิดอะไร

แต่พอเยโม่เซินใช้น้ำเสียงกับสายตาที่น่ารังเกียจพูดกับเธอ เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าเขากำลังตั้งใจทำให้ตัวเธอ อับอายขายหน้า

และวิธีแบบนี้ เสิ่นเฉียวไม่สามารถทนได้จริงๆ !

เธอกัดริมฝีปากด้วยความโมโห สายตาจ้องเขาอย่าง โกรธแค้น

“นายหยุดคิดสักที”

มือที่บีบอยู่ที่คางหนักขึ้นทันทีรอยยิ้มชั่วร้ายของเยโม่ เซ็นแผ่ขยายออกไป: เป็นอะไรไปละ? เมื่อสักครู่ยังมี ท่าที่รอคอยอยู่เลยผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง เธอชอบ ฉันแล้วละสิ? ”

อะไรนะ? ได้ฟังประโยคนี้ สายตาของเสิ่นเฉียวจึงมี ความลุกลี้ลุกลนทันที

เธอจะชอบเยโม่เซินที่ชั่วร้ายและทำเกินไปได้ยังไง? สมองของเธอต้องกรวงถึงจะชอบคนที่อยู่ด้านหน้า
* นายใจสั่นเอง กลับผลักความรับผิดชอบมาให้คนอื่น ยังถามฉันอีกว่าชอบนายไหม? ”

นึกได้ว่าเธออาจจะชอบตัวเอง รอยยิ้มที่อยู่มุมปากของ เยโม่เซินก็แผ่ขยายขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาสีหมึกปรากฏ ความดีใจขึ้นมา

แต่เยโม่เซินยังไม่รู้ตัว

ตอนที่เขาถาม เสิ่นเฉียวได้กัมหัวลง ในตาใสมีความ แสบร้อน!

ทำไมเธอถึงโง่จนถามคำถามประเภทนั้นกับเย่โม่เซิน ได้ละ? เธอสมองที่มหรอ? ถึงได้เข้าข้างตัวเองและไป ถามเขาว่าชอบตัวเอง หรือหึงตัวเองหรือเปล่า จะคิด แบบไหนก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

เมื่อวาน ถึงแม้ว่าเธอจะตามเย่โม่เซินไปที่วิลล่าและ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่จากลางสังหรณ์ของผู้หญิง เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าเขากำลังตามหาคน อีกทั้งต้องเป็นคนที่ สำคัญมากๆคนหนึ่ง
แล้วเมื่อไหร่จะมีเรื่องของเธอละ?

คิดได้ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงกัดปาก ตอนที่เงยหน้าขึ้นมา ใหม่ ในตาก็มีความโกรธแล้ว

“ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อย! ”

เธอค่อยๆกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา เสิ่นเฉียวจ้องตา สีดำขลับของเขา และพูดเสริมอีกประโยค: ” นายพูดถูก ฉันคือคนที่แต่งงานใหม่ ถูกสามีเก่าทั้ง และยังตั้งท้อง อีกด้วย ไม่ว่าใครก็ไม่ชอบฉัน ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่ฉันอยากบอกนายว่า นายก็เข้าข้างตัวเองเหมือนกัน นายคิดว่าที่ฉันแต่งงานกับนาย เพราะฉันชอบนายหรอ? คนแบบนายระเบิดอารมณ์ง่าย อารมณ์ไม่ดี นิสัยเลวร้าย ไม่เคารพผู้หญิง คนที่ชอบย่ำยีศักดิ์ศรีของคนอื่น มักจะ ไม่เข้าใจว่าอะไรคือความเคารพ นายเป็นแบบนี้ นายมี สิทธิอะไรมาคิดว่าฉันชอบนาย???”

พูดประโยคสุดท้าย เสิ่นเฉียวแทบจะตะโกนออกมา! เดิมที่สีหน้าของเย่โม่เซินก็เขียวมากพออยู่แล้ว หลังจากที่ได้ฟังเสิ่นเฉียวต่อว่าเขา สามารถพูดได้ว่าสีหน้า ของเขาเคร่งเครียดมาก เขาบีบขากรรไกรของเธออย่าง รุนแรง พละกำลังมากสะจนแทบจะบีบกระดูกของเธอจน แตกละเอียด

” เธอพูดประโยคเมื่อสักครู่อีกทีสิ? ”

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้น และสบตาเขาอย่างไม่ลดละ

*พูดอีกทีก็พูดอีกทีสิ ในเมื่อนายอยากฟัง ฉันพูดสิบ รอบยังได้เลย ฉันบอกว่านายอารมณ์ไม่ดี นิสัยเลวร้าย

จะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด อื้อ….”

เสียงของเธอยังไม่หยุด เย่โม่เซินก็จูบลงมาอย่าง รวดเร็ว ราวกับพายุฝนฟ้าคะนอง เขากัดริมฝีปากของเธอ และบุกเข้ายึดดินแดนทันที มือใหญ่ที่ร้อนระอุถูไปมาอยู่ ที่ด้านหลังของเธอ ฝ่ามือหยาบราวกับไฟฟ้า ทำให้เสิ่น เฉียวตัวสั่นเป็นครั้งคราว

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเรือลำเล็กที่ลอยอยู่ใน ทะเล พอมีคลื่นซัดมา เธอก็จะโครงเครงไปมา และไม่ สามารถต้านแรงถ่วงได้
ถึงแม้ว่าคลื่นลูกนี้จะอันตรายมาก แต่เรือก็จำเป็นต้อง

เพิ่งคลื่นลูกนี้ เพื่อที่จะแล่นไปข้างหน้าและสงบลง

ตอนแรกเสิ่นเฉียวได้ต่อต้าน ต่อมาทั้งตัวของเธอก็ได้ ถลำเข้าไป ตอนที่เธอกำลังหลับตาลง เย่โม่เซินได้ดึง เสื้อสูทที่อยู่ข้างๆมาคลุมหัวของเธอ

เธอยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา สายตาก็มีดลงเสีย ก่อน หลังจากนั้นท้ายทอยของเธอได้ถูกกดไว้เยโม่เซิ นกดเธอให้มาอยู่ที่หน้าอก

และในขณะเดียวกัน เย่โม่เซินก็พูดออกมาด้วยความ

โกรธ : ไสหัวไป!”

คำว่าไสหัวไปแฝงไปด้วยพลังมากมาย มันสั่นสะเทือน ตั้งแต่ทรวงอกของเย่โม่เซิน และส่งมาถึงในหูของเสิ่น เฉียว

ขอ ขอโทษค่ะ ”

คำขอโทษเสียงสั่นสองสามเสียง เสิ่นเฉียวใบหน้าซีด ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ไม่เป็นระเบียบค่อยๆห่างออกไป

เมื่อสักครู่ เธอกำลังจิตใจปั่นป่วน หรือว่าจะถูกคนพวก นั้นเห็นหมดแล้ว?

เสิ่นเฉียวหน้าซีดทันที ร่างเล็กกำลังสั่นเทาอยู่ในอ้อม กอดของเย่โม่เซิน

เยโม่เซินรู้สึกได้ จึงขมวดคิ้วและดึงเสื้อสูทออก เห็นหัว เล็กกำลังฟุบหน้าอยู่ที่หน้าอกของตัวเอง

ผ่านไปสักพัก เขาก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหา เซียวซู

“เอาเสื้อผ้าหนึ่งชุดมาให้หน่อย”

หน้าของเสิ่นเฉียวยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม เขาให้คนอื่นเอา เสื้อผ้ามาให้ ถึงตอนนั้น…

ถึงแม้ว่าตอนนี้เสิ่นเฉียวจะโทษเย่โม่เซิน แต่เธอกลับ กำลังฟุบหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่กล้าขยับไปไหน ถึงอย่างไรตอนนี้ เธอก็ใส่แค่เสื้อผ้าที่แนบ ร่างกาย ถ้าลุกขึ้นก็จะถูกเห็นจนหมด

สิบห้านาทีต่อมา เซียวซู่ก็ได้เอาเสื้อผ้ามาให้

” วางไว้ที่ประตู แล้วก็ปิดประตูด้วย”